Target [yaoi] -จบแล้ว-

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

กิจกรรมรับน้องของคณะเศรษฐศาสตร์ดำเนินมาจนถึงช่วงสุดท้าย

เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม รุ่นน้องปีหนึ่งถูกเรียกระดมพล ณ ลานหน้าอาคารเรียนของคณะ

แสงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ จึงมีการเปิดไฟสนามและตามทางเดินข้างอาคาร

รุ่นพี่ปีสองเล่นกิจกรรมสันทนาการอยู่พักหนึ่ง จนกระทั่งมีการประกาศรายชื่อปีหนึ่งยี่สิบคนที่หาลายเซ็นมาได้น้อยที่สุด

โดยสมุดสะสมเซ็นถูกรวบรวมส่งให้พี่ปีสองตั้งนานแล้ว ทำให้พี่ปีสองมีเวลาตรวจเช็คจนถึงเย็น

แล้วก็เป็นไปตามที่เจมคาด นั่นคือไอ้เต้เป็นหนึ่งในยี่สิบคน และรุ่นพี่ก็สั่งให้พวกนี้เต้นท่าตลกเป็นการทำโทษ

ไอ้เต้ได้เสียงกรี๊ดไปตามระเบียบด้วยเบ้าหน้าหล่อๆ ประกอบกับท่าเต้นท์สุดทะลึ่งที่โยกหน้าโยกหลังจนเป้ากางเกงแทบจะชนหน้าเพื่อนๆ แถวหน้าอยู่แล้ว

สักพักก็ได้เสียงเสียงนกหวีดพร้อมกับตะโกนเรียกแถว

"แถวตอนเรียงสิบ ผู้ชายขนาบข้าง ปฏิบัติ!!"

...นั่นปะไร ไอ้พวกพี่ว้ากเรียกแล้วแม่ง

ปีหนึ่งทุกคนพากันวิ่งกันฝุ่นตลบไปยืนเข้าแถวท่ามกลางสนามสลัวๆ เพราะแสงไฟสองไม่ทั่วถึงทุกจุด

พี่ว้ากไม่พอใจการตั้งแถวจึงสั่งให้เข้าแถวใหม่อีกสามสี่รอบจนพอใจ จากนั้นก็ขนอะไรมาด่าก็ไม่รู้อีกหนึ่งยก แล้วเริ่มเข้าประเด็น

"ผมและเพื่อนของผมเห็นปีหนึ่งหลายคนไม่ห้อยป้าย! ไม่ว่าจะทำไว้นานแค่ไหนก็อย่าคิดว่าจะหลุดรอดสายตาพวกผม!"

...เชี่ยแล้วไง!

เจมใจเต้นตึกตัก

เขายืนคนละแถวกับเต้ก็เลยไม่สามารถส่งซิกถามความเห็นจากเพื่อนได้ว่าควรทำไงต่อ

"ผมมีรายชื่อของคนที่ไม่ห้อยป้ายอยู่ในมือ แต่ผมจะให้โอกาสพวกคุณ ใครที่รู้ตัวว่าเคยถอดป้ายในเวลาที่ไม่ใช่ตอนอาบน้ำกับเข้านอน จงเดินออกมานอกแถว ปฏิบัติ!"

เริ่มมีปีหนึ่งหลายคนขยับเดินออกไปยืนข้างหน้า

...เอาไงดีวะๆๆๆ

เจมละล้าละลัง

"ยังเหลือใครอีก ถ้าไม่รีบออกมาภายในหนึ่งนาทีนี้ คุณจะต้องเสียใจ!!"

เจมสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วตั้งใจจะก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า

ฉับพลันถูกฝ่ามือใครรั้งแขนไว้ พอเหลือบหางตางมองข้างกายก็เห็นพี่นนท์มายืนประชิด

บริเวณที่เจมยืนอยู่เป็นแถวริมขวา และค่อนข้างมืด จึงไม่มีใครมองเห็นว่ารุ่นพี่อดีตเดือนคณะกำลังทำอะไร อาจจะเห็นเพียงว่ามายืนคุมเท่านั้น

พี่นนท์กระซิบให้ยินสองคนว่า "ไม่ต้องออกไป"

เจมงุนงงว่าทำไมพี่นนท์ห้าม

ทว่าเวลานี้ถึงคิดจะออกไปก็ไม่ทันแล้ว

"เอาล่ะ คนที่ถอดป้ายมีทั้งหมดเท่านี้ใช่ไหม"

จากนั้นกลุ่มพี่ว้ากคนหนึ่งก็นำกระดาษรหัสนักศึกษาสามตัวท้ายที่จดไว้มาเทียบกับคนที่ไม่ได้ใส่ป้าย พอครบจำนวนก็หันไปยืนยันกับเฮดว้ากว่าไม่มีใครขาด

"มีทั้งหมดสิบห้าคนที่ถอดป้าย!! อย่าคิดว่าผมกับเพื่อนไม่รู้ไม่เห็นนะ พวกคุณสิบห้าคนรู้ไหมว่ากำลังทำให้เพื่อนร่วมรุ่นถูกตำหนิไปด้วย!"

พี่นนท์ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว

เจมเลิกคิ้วที่ไม่โดนเรียกชื่อโทษฐานไม่ห้อยป้าย

...แสดงว่าพี่นนท์ไม่ได้จดชื่อเราเหรอ?

พี่ว้ากตะโกนต่อ "พวกคุณดูเอาไว้ว่าการที่พวกคุณไม่ทำตามระเบียบจะได้รับผลยังไง ...วินัยปีสองออกมายืนเรียงแถว!!"

กลุ่มรุ่นพี่วินัย ซึ่งเป็นพี่ปีสองผู้ชายจำนวนสิบคนซึ่งคอยสอนเรื่องระเบียบวินัย เดินเรียงออกมายืนต่อหน้ารุ่นน้อง

จากนั้นพี่วินัยก็โดนว้ากสั่งให้ทำทั้งวิดพื้น สก๊อตจั๊ม นั่งเก้าอี้ลม กางมุง และอีกสารพัด

เจมมองดูการแสดงดราม่าของพวกรุ่นพี่แบบรู้แกว เพราะฟังมาจากไอ้เต้แล้วว่าแม่งเล่นละครทั้งนั้น

กลุ่มพี่วินัยโดนลงโทษขั้นสุดท้ายคือลุกนั่งเท่าจำนวนรุ่นน้องปีหนึ่ง พอลุกนั่งไปได้ยี่สิบทีก็เสือกมีฮีโร่ปีหนึ่งบางคนตะโกนว่าขออนุญาตช่วยพี่แล้ววิ่งออกไปลุกนั่งด้วย

พอมีหนึ่งก็มีสอง สาม สี่ ห้า... ตามมา จนรุ่นน้องจำนวนเกินครึ่งร้อยวิ่งไปเข้าแถวทำท่าลุกนั่ง

ส่วนเจม...ยังยืนที่เดิม

...ครับ กูไม่ใช่ฮีโร่ครับ ขืนไปลุกนั่งแบบนั้นมีหวังเดินขึ้นบันไดไม่ได้แหง กูยิ่งไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอยู่ด้วย

"หยุดๆๆ!! วินัยหยุดลุกนั่ง ปีหนึ่งกลับไปเข้าแถว! ยกเว้นคนที่ไม่ห้อยป้าย!!"

พี่ว้ากยุติละครโศก รอให้ปีหนึ่งกลับเข้าแถวแล้วเร่ิมด่าๆๆ อีกหนึ่งยก ก่อนกล่าวว่า...

"เอาล่ะ ผมจะให้รุ่นพวกคุณ แต่!!! ยกเว้นสิบห้าคนหน้าแถวนี้!!"

...นั่นไงล่ะ ไอ้เต้พูดผิดซะทีไหน

เล่นดราม่านี้จริงๆ ด้วย

เจมทำหน้าประหนึ่งว่า 'ไม่ได้แอ้มกูร้อกก'

และมีปีหนึ่งที่ไม่ทันเกมหลายคนตะโกนว่าอยากให้เพื่อนได้รุ่นด้วย

"พวกคุณต้องเลือกระหว่างเอารุ่นหรือเพื่อน!!"

แน่นอนว่ายิ่งทำให้เด็กปีหนึ่งส่งเสียงบอกว่าจะเอาทั้งรุ่นทั้งเพื่อน ผู้หญิงบางคนอินหนักก็ร้องไห้ออกมาเลยทีเดียว

"เงียบ!!! คุกเข่า! คุกเข่าให้หมด!! ก้มหน้าลงด้วย! ผมบอกให้ก้มหน้า!!!"

จากนั้นพี่ว้ากก็ล้อมวงเข้ามาว้ากๆๆๆ จนเสียงอื้ออึง

แล้วท่ามกลางเสียงอื้ออึงก็เริ่มได้ยินเพลงที่มีเนื้อหาว่าต้อนรับน้องใหม่เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย เริ่มมีแสงเทียนจากวงล้อมของรุ่นพี่ปีแก่

บางคนซาบซึ้งกับเพลงและบรรยากาศกันไปก็ร้องไห้กันไป

พอเพลงจบก็มีเสียงปรบมือเกรียวกราวจากพวกรุ่นพี่

เฮดว้ากเอ่ยอีกครั้ง "พี่ขอเป็นตัวแทนกล่าวยินดีต้อนรับน้องปีหนึ่งทุกๆ คน หวังว่าจะไม่โกรธพวกพี่นะ เล่นใหญ่ไปหน่อย"

เสียงหัวเราะครืนดังตามมา มีพี่หลายคนเดินเข้าไปปลอบคนร้องไห้ ไม่นานก็มีการเฉลยสายรหัสทุกชั้นปี

"น้องเจมใช่ไหม พี่ชื่อพีทนะ เป็นพี่รหัสน้อง"

พี่ปีสองผู้ชายซึ่งดัดฟันเดินเข้ามาทักทาย

"หวัดดีครับพี่"

"ดีจ้าน้องเจม พี่ฝนนะ"

...เหยด พี่ฝนที่เป็นผู้ช่วยเฮดว้ากปีสามเป็นป้ารหัสกูเรอะ!

พี่ผู้หญิงหน้าตาเปรี้ยวเฉี่ยว แต่แฝงความห้าวโบกมือให้

"ดีครับ"

"รหัสเราไม่มีปีสี่อะ พี่เค้าซิ่วไปม.อื่นแล้ว" พี่ฝนแจง

"อ๋อครับ"

"แลกเบอร์กันเลยไหม จะได้ติดต่อกันง่าย" พีทเสนอ

"ขอเฟสด้วยน้า" ฝนหยิบมือถือออกมา

"ได้ครับๆ"

บรรยากาศสนามหน้าอาคารเรียนในยามค่ำคืนเต็มไปด้วยนักศึกษามากหน้าหลายตา ซึ่งยืนจับกลุ่มพูดคุยถึงกิจกรรมรับน้องที่เพิ่งผ่านพ้นไปอย่างสนุกสนาน

เหตุที่ปิดกิจกรรมว้ากรวดเร็ว ก็เพราะทางคณบดีมีกำหนดว่าต้องจบกิจกรรมรับน้องภายในหนึ่งเดือนหลังเปิดเทอม

จวบจนเวลาเกือบสี่ทุ่มเหล่ารุ่นพี่รุ่นน้องที่อยู่กลางสนามก็พากันแยกย้ายกันกลับ

"ไอ้เจม มึงได้ป้ารหัสเป็นรองเฮดว้ากเลยนี่ เจ๋งว่ะ" เต้บอกหลังจากที่เจมแยกกับพวกพี่รหัสแล้ว

"อิจฉากูอะดิ"

"ไม่อะ ป้ารหัสกูน่ารักกว่า"

"มันคนละประเด็นไหม" เจมยากจะยกตีนถีบเพื่อนซะเดี๋ยวนั้น

"ไม่สนเว้ย สายกูหน้าตาดีทั้งสาย" เต้ยกมือเสยผม

"ไอ้เหี้ย ไปชมตัวเองไกลๆ เลยไป"

"เออกูไปแน่ แยกกันตรงนี้เลยนะ กูนัดแฟนมารับหน้าหอสมุด"

เต้บอกเมื่อเดินมาถึงปากทางเข้าคณะ

"อ่าวไอ้เหี้ย ทิ้งกูอีกละ"

เจมกรอกตาขณะเดินตามคนอื่นๆ ที่มุ่งหน้ากลับไปยังหอพัก

ครู่หนึ่งก็รู้สึกว่ามีคนสาวเท้ามาอยู่ด้านข้าง

"เจม"

"พี่นนท์"

เจมทำหน้าไม่ถูก เพราะที่ผ่านมาเข้าใจรุ่นพี่ผิดตั้งนานสองนาน หาว่าพี่นนท์มาคอยจับผิดตัวเองแล้วเอาไปบอกพวกพี่ว้าก

จิตใจส่วนดีที่มีอยู่น้อยนิดสั่งให้เจมพูดบางอย่างออกมา

"พี่นนท์ครับ..."

"หืม?"

"ผมขอบคุณนะครับที่รั้งผมไว้เมื่อกี้"

"รหัสเจมไม่โดนจดลงกระดาษ ขืนออกไปก็มีเรื่องให้เฮดว้ากด่ากินเวลายาวไปอีก"

...อ่าว ที่แท้ไม่อยากให้เสียเวลาเหรอวะเนี่ย

"แต่พี่เห็นผมถอดป้ายใช่ไหม"

นาทีนี้บอกความจริงไปก็ไม่มีผลอะไรเพราะหมดกิจกรรมว้ากแล้ว เจมเลยกล้าถาม

"ใช่"

"แล้วทำไมพี่ไม่จดรหัสผมไปให้พี่ว้ากอะ"

"ไม่เห็นจำเป็นเลย ตอนปีหนึ่งพี่ก็ถอดป้ายในห้องบ่อยๆ" นนท์พูดกลั้วหัวเราะ

พี่นนท์แม่ง คูลว่ะ ไม่เก๊กว่าเป็นอดีตเดือนคณะ แถมยังกล้าบอกคนที่ไม่สนิทว่าเคยลักไก่ด้วย

เจมสลายกำแพงที่เคยตั้งแง่กับรุ่นพี่ผู้หล่อลากในบัดดล

...เฮ้อ หมดเรื่องซะที หลังจากนี้ก็อยู่หอหรือไปไหนมาไหนได้แบบสบายๆ แล้วกู

_________________________________________

หลังจากนี้เจมคงไม่ระแวงพี่นนท์แล้วเนอะ  ><