ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Target [yaoi] -จบแล้ว-

    ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 10.15K
      66
      11 เม.ย. 59


    ตอนที่ 6

     

    คืนกิจกรรมวันเฟรชชี่ไนท์ สถานที่จัดงานคือโรงอาหารคณะที่ถูกดัดแปลงให้เป็นพื้นที่โล่งสำหรับใส่เวทีขนาดย่อมเข้าไปได้

    หลังจากการแสดงของเหล่าปีหนึ่งเสร็จส้ิน ก็เป็นการประกวดดาวเดือนคณะ

    มีการเปลี่ยนตัวพิธีกรชายและหญิง จากเดิมที่เป็นรุ่นพี่ปีสอง ก็เปลี่ยนให้รุ่นพี่ปีสี่ซึ่งเคยเป็นดาวกับเดือนคณะมาทำหน้าที่แทน

    นนท์กับหญิงสาวคนหนึ่งยืนถือไมค์โครโฟนคู่กันบนเวที ต่างแบ่งกันแนะนำตัวผู้เข้าประกวดทั้งดาวและเดือนฝั่งละสิบคน

    ลำดับถัดไปจะเป็นการแสดงความสามารถพิเศษ ผู้เข้าประกวดจะต้องขึ้นบนเวทีคราวละหนึ่งคน เริ่มจากฝั่งนักศึกษาหญิงก่อน

    ขณะที่ปีหนึ่งหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งกำลังร่ายรำบนเวที เจมก็เห็นเต้กวักมือหยอยๆ อยู่ข้างเวที

    ...ไอ้นี่ต้องการความช่วยเหลือจากกูอีกแล้วใช่ไหม

    เจมลุกออกจากเสื่อที่ปูให้ปีหนึ่งนั่งชมหน้าเวที แทรกเหล่ารุ่นพี่ที่ยืนมุงด้านข้างๆ ไปหาเต้

    "มีไรวะ"

    "มึงมาช่วยกูแต่งตัวหน่อยดิ"

    เจมกลอกตา "แล้วเสือกเลือกชุดใส่ยากทำไมวะ"

    "เดี๋ยวมันไม่เท่"

    ...ห่านจิก!

    "เออไปๆ จะให้ไปช่วยแต่งตัวที่ไหน" เจมทำเสียงเหนื่อยหน่าย เพราะเต้ทำให้ตัวเองไม่ได้นั่งชมการแสดงของผู้เข้าประกวดดาวคณะ

    เต้พาเจมไปช่วยใส่ชุดบริเวณด้านข้างห้องน้ำชาย

    เจมช่วยเต้ไปก็บ่นไป

    "มึงคิดว่าตัวเองเป็นนายแบบบนรันเวย์ที่ปารีสว่างั้น ชุดที่จะใส่ถึงได้หลายชั้นมีของจุกจิกติดตรงโน้นตรงนี้เต็มไปหมด"

    "มึง โซ่นั่นเอาไว้แขวนตรงนี้เว้ย" เต้บอกเมื่อเจมติดผิดจุด

    "โว๊ะ!"

    โชคยังดีที่การช่วยเต้ใส่เสื้อผ้าเสร็จเร็วก่อนความอดทนของเจมจะสิ้นสุดลง

    "ไม่ต้องเรียกกูอีกนะ"

    "เออๆ ขอบใจมาก"

    เจมกับเต้กลับไปหลังเวที เต้ต้องยืนรอขึ้นแสดงตรงนี้ เจมกะว่าจะกลับไปนั่งที่เดิม แต่ดูจำนวนรุ่นพี่ที่ยืนมุมล้อมทุกทิศทางแล้วคงเข้าไปยาก เขาจึงเปลี่ยนไปแทรกยืนตรงข้างเวทีแทน บังเอิญว่าใกล้ตำแหน่งพิธีกรบนเวทีพอดี

    "ต่อไปจะเป็นการแสดงความสามารถของผู้เข้าประกวดเดือนคณะนะครับ" นนท์กล่าว

    ไม่ทันไรก็มีใครคนหนึ่งเดินไปกระซิบกับสองพิธีกร จากนั้นนนท์ก็พูดขึ้น

    "เนื่องจากเครื่องเสียงที่จะใช้ประกอบการแสดงขัดข้องชั่วคราว ลำดับการแสดงจึงเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย โดยจะเรียกผู้เข้าประกวดที่ไม่ได้ใช่เครื่องเสียงประกอบขึ้นมาแสดงก่อนนะครับ"

    ผู้เข้าประกวดเดือนคณะที่ถูกเรียกไปโชว์ตัวบนเวทีส่วนใหญ่จะเป็นการแสดงประเภท โชว์ท่ารำมวย รำดาบ ร้องเพลงที่ใช้กีตาร์โปร่ง เป็นต้น

    ไม่นานก็ถึงคิวผู้เข้าประกวดที่จำเป็นต้องมีเสียงเพลง ทว่าเครื่องเล่นเสียงยังไม่พร้อม นนท์จึงแก้ปัญหาด้วยการบอกว่าจะโชว์มายากลขณะรอเครื่องเสียง

    พิธีกรคู่ซึ่งเป็นดาวคณะก็ต้องทำหน้าที่พิธีกรเดี่ยวไปพลาง

    "ก่อนอื่นผมต้องการผู้ช่วย" นนท์บอก

    "พี่นนท์ของเราต้องการผู้ช่วยนะคะ" พิธีกรหญิงหันไปกล่าวกับผู้ชม ทำให้เรียกเสียงกรี๊ดได้พอสมควร

    ดาวคณะปีสี่นำไมค์ไปจ่อปากนนท์เพื่อให้เขาได้พูดต่อ

    "ผมขอเชิญ..." นนท์กวาดตาครู่หนึ่งก่อนเอ่ย "น้องเจมปีหนึ่งขึ้นมาเป็นผู้ช่วยก็แล้วกันครับ"

    "น้องเจมนะคะ น้องเจมคนไหนเอ่ย" พิธีกรหญิงมองไปตามสายตาของนนท์

    เจมอ้าปากค้าง ยังยืนแข็งทื่ออยู่

    "เจม ขึ้นมาเร็ว" นนท์กวักมือ

    นั่นทำให้ทุกคนมองไปที่เจมเป็นตาเดียว

    พอโดนตกเป็นเป้าสายตา เจมยิ่งประหม่า ก้าวขาไม่ออกเข้าไปใหญ่

    นนท์จึงเดินลงไปลากขึ้นมาบนเวทีถึงที่

    "สองคนนี้ดูสนิทกันจังเลยนะคะ" ดาวคณะปีสี่แซว

    "เป็นน้องเมทผมเองครับ"

    นนท์ไขความกระจ่าง ทำให้ผู้หญิงหลายคนที่มองเจมด้วยสายตาเขม่นก็มีท่าทีอ่อนลง

    "แล้วนนท์จะโชว์อะไรคะวันนี้"

    "ขอกระดาษกับปากกาด้วยครับ"

    พอนนท์บอกอย่างนั้น ทางสตาฟก็คว้ากระดาษและปากกาที่อยู่ใกล้มือยื่นให้เขาบนเวที

    เจมได้แต่ยืนเอ๋ออยู่ข้างๆ รุ่นพี่

    นนท์พับกระดาษให้เหลือขนาดประมาณครึ่งฝ่ามือแล้วฉีกตามรอย นำมาซ้อนทับกัน สุดท้ายก็ยื่นให้เจมเขียนชื่อเล่นหนึ่งแผ่น

    เจมทำตามนั้นแล้วคืนกระดาษกลับไป

    นนท์โชว์กระดาษที่มีลายมือเจมแก่ผู้ชมรอบด้าน ก่อนจะพับสองทบ แล้วนำไปให้เจมใช้ริมฝีปากเม้มไว้

    เจมมองนนท์อย่างไม่ไว้ใจ แต่ก็ต้องทำตามนั้นเพราะมีสายตาอีกเป็นร้อยคู่มองอยู่ จะให้เดินหนีก็ใช่ที่

    จากนั้นนนท์ก็เขียนชื่อเล่นตัวเองลงกระดาษอีกหนึ่งแผ่น โชว์ให้ทุกคนดู ก่อนจะพับสองทบและนำไปเสียบที่ปากตนเอง

    นนท์จับตัวเจมให้หันเข้าหาเขา แล้วค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หน้าเจม

    การกระทำนี้เรียกเสียงกรี๊ดให้กระหึ่มโรงอาหาร

    เจมได้แต่มองนนท์ตาปริบๆ

    ...พี่นนท์จะเล่นอะไรแน่วะ?

    ไม่นานกระดาษทั้งสองแผ่นก็มาแตะกัน นนท์ถอยห่างจากเจม หยิบกระดาษออกจากปาก บอกให้เจมเปิดดูกระดาษที่คาบไว้

    เจมคลี่เปิดู พบว่ามันไม่ใช่กระดาษที่มีชื่อเขา แต่เป็นกระดาษที่มีชื่อเล่นพี่นนท์แทน

    ...เฮ้ย! เป็นไปได้ไงวะ!!

    เจมมองกระดาษในมือพี่นนท์ กลายเป็นว่านั่นคือกระดาษที่มีชื่อเล่นเขาแทน

    ...เหยดดดดดด มายากลขั้นเทพ!!

    เกิดเสียงฮือฮาเมื่อกระดาษโชว์สู่คนดูว่ามีการสลับกันเกิดขึ้น แต่ละคนมีสีหน้าแปลกใจไม่ต่างจากเจม เสียงปรบมือและผิวปากดังขึ้นต่อเนื่องเพื่อแสดงความชื่นชมอดีตเดือนคณะ

    เจมก็อดที่จะปรบมือด้วยไม่ได้

    และแล้วเครื่องเล่นเสียงก็กลับมาทำงานตามปกติ การประกวดดาวเดือนคณะก็ดำเนินต่อไป

     



    "สุดท้ายไอ้เต้ก็ไม่ได้เป็นเดือนคณะ" เจมเอ่ยขณะเดินกลับหอกับนนท์

    "เต้จะเสียใจหรือเปล่าเนี่ย" นนท์ถาม

    "ไม่หรอกครับ มันบอกว่าไม่อยากเป็นอยู่แล้ว มันแค่อยากมาโชว์หน้าหล่อๆ กับท่าเต้นมั่นๆ บนเวทีแค่นั้นเอง อ้อ..โชว์ชุดสุดอลังของมันด้วย"

    นนท์หัวเราะกับคำกล่าวของเจม

    เจมจึงหัวเราะตาม

    ตั้งแต่พ้นช่วงกิจกรรมรับน้อง เจมกับนนท์ก็คล้ายจะว่าจะสนิทใจกันมากขึ้นไปอีกเนื่องจากเห็นหน้ากันทุกเย็น

    หนำซ้ำนนท์ยังประกาศว่าพวกเขาเป็นรูปเมทกัน ใครที่เคยมองอย่างข้องใจก็คงไม่สงสัยอะไรอีก

    "เออพี่นนท์ครับ แล้วเมื่อกี้ที่เล่นมายากล พี่ใช้ทริกอะไรอะ"

    "ก็แค่เปลี่ยนกระดาษให้ทันและไม่ให้ใครสังเกตเห็นเท่านั้นเอง" นนท์ตอบเสียงเรียบ

    "โห แสดงว่าพี่ฝึกมานานแล้วดิ" เจมหันไปมองรุ่นพี่ด้วยความทึ่ง

    "มีช่วงหนึ่งบ้าเล่นมายากลน่ะ ก็เลยพอจะมีฝีมือนิดหน่อย" นนท์บอกยิ้มๆ

    ...แค่มีหน้าหล่อๆ ก็เหลือกินแล้วพี่

    นี่พี่ยังเล่นมายากลได้อีก

    แล้วใครจะไปสู้พี่ได้ล่ะค้าบบบ

    "เจมอยากเล่นเป็นไหมล่ะ" นนท์หันมาถาม

    "ผมเหรอ? มันจะยากไหมอ่ะ"

    "ไม่ยากหรอก"

    "จริงนะ ไม่ใช่ว่าฝึกเท่าไรผมก็ทำไม่เป็นสักทีนะ"

    "ไม่ยาก" นนท์ย้ำอย่างขันๆ

    "งั้นไว้ผมอยากลองเมื่อไรค่อยให้พี่นนท์สอนละกันครับ"

    "ก็ได้"

    เมื่อเห็นนนท์ยังยิ้มไม่หยุดเจมก็เลิกคิ้วถาม

    "ทำไมพี่ยิ้มตลอดเลยอะ"

    ...เห็นว่ากูอ่อนหรือเปล่าวะ

    ก็คนไม่เคยเล่นมายากลนี่หว่า

    "มีความสุขเลยยิ้ม" นนท์ตอบ

    "มีความสุข?"

    "เห็นเจมคุยกับพี่แบบสบายๆ แบบนี้ก็เลยมีความสุข"

    "ทำไมอะ" เจมกระพริบตา

    "ก็ทุกทีเจมเห็นพี่เป็นพี่ปีสี่ก็เลยกลัวๆ แต่ช่วงนี้เหมือนว่าไม่กลัวแล้ว"

    "อ๋อ" เจมหัวเราะแหะๆ "ก็ตอนนั้นผมกลัวโดนเอาไปว้ากอะ แต่ตอนนี้พ้นช่วงรับน้องมาแล้ว"

    "แสดงว่าหลังจากนี้เรา...คุยกันได้ปกติใช่ป่ะ" นนท์ใช้นิ้วชี้ที่ตัวเองและเจมสลับกันไปมา

    "ปกติแล้วค้าบ"

    "ดีจัง"

    นนท์ฉีกยิ้มอีกรอบ และยิ้มอย่างนั้นไปตลอดทางจนถึงหอพัก

     



    เจมอยู่ในชุดนักศึกษาตามปกติ แต่ที่เพิ่มเข้ามาคือผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาล และไม่ต้องใส่ป้ายชื่อตั้งแต่จบกิจกรรมรับน้อง

    เขามาทำงานพิเศษที่ร้านกาแฟได้พักหนึ่ง จนเริ่มชินกับหน้าที่ในร้านจนหยิบจับอะไรคล่องมือขึ้น

    เสียงกรุ้งกริ้งของกระดิ่งทำให้เจมตื่นตัวว่ามีลูกค้าเข้าร้าน พอไปประจำตำแหน่งหลังเค้าท์เตอร์ก็เห็นว่าเป็นพี่นนท์

    "รับอะไรดีครับพี่"

    เจมทักทายรุ่นพี่อย่างเป็นกันเอง

    "อ้าวนนท์ ว่าไง" ศตคุณทักทาย

    "หวัดดีครับพี่ณัท"

    "คาปูชิโน่แก้วหนึ่งครับ"

    "ได้ๆ เดี๋ยวทำให้สุดฝีมือเลย"

    ระหว่างที่ศตคุณชงกาแฟ เจมก็ทำหน้าที่แคชเชียร์

    ในใจก็อดอยากจะ ส. ใส่เกือกไม่ได้

    ...จากข้อมูลและรูปถ่ายที่เคยเห็น

    พี่ณัทกับอาจารย์เทมส์รู้จักกัน

    แต่ดูเหมือนอาจารย์เทมส์จะไม่ถูกกับพี่นนท์

    พอมาตอนนี้พี่นนท์กับพี่ณัทก็คุ้นเคยกันอีก

    อืม...เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำแน่ๆ

    ผู้ชายอีกคนที่อยู่ในรูปถ่ายเป็นใครอะ? เห็นแวบเดียว ลืมหน้าไปแล้วด้วย

    "เจม ค่ากาแฟ"

    เสียงนนท์ทำเอาเจมสะดุ้ง

    "ครับ? เอ่อ...ห้าสิบห้าบาทครับ"

    นนท์มาซื้อกาแฟจนจำราคาได้ เขาจึงยื่นเงินให้ ทว่าเจมกลับคิดว่าเขาราถามราคาซะนี่

    "เหม่ออะไรอยู่" นนท์กล่าวยิ้มๆ

    "อ่า เปล่าครับ" เจมกุลีกุจอหยิบมาเก็บพร้อมเอาสลิปให้

    "มาทำงานที่นี่ทุกวันเลยหรือเปล่า" นนท์ถามอีก

    "ไม่นะครับ แต่ก็เกือบทุกวัน"

    นนท์ทำท่าจะชวนคุยต่อ ทว่าศตคุณยื่นแก้วกาแฟให้พอดี

    "ขอบคุณครับพี่ณัท"

    "ขอบคุณที่อุดหนุนเหมือนกัน"

    พอนนท์เดินออกจากร้าน ศตคุณก็หันมาพูดกับเจม

    "เออนี่เจม พี่เพิ่งเปิดแฟนเพจร้านในเฟสฯ ช่วยดูหน่อยว่ารูปที่ลงโปรโมทโอเคหรือยัง"

    ศตคุณจิ้มจอมือถือโชว์หน้าเพจเฟสบุ๊ค

    "ออกตัวก่อนว่าผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่องถ่ายรูปนะครับ"

    "ไม่เป็นไร ก็เหมือนดูรูปถ่ายปกติ ดูให้หน่อยว่ารูปแก้วกาแฟน่าทานหรือยังอะไรทำนองนี้"

    "เดี๋ยวผมดูจากมือถือตัวเองก็ได้ครับ ชื่อเพจคือชื่อร้านเลยใช่ไหมครับ"

    "ใช่ๆ"

    เจมกดเข้าไปดูเพจสำเร็จ เห็นใครหลายคนมาโพสกรี๊ดกร๊าดว่าเจ้าของร้านกาแฟน่ารักเป็นกันเองอย่างโน้นอย่างนี้

    "โห มีแต่สาวๆ มากรี๊ดพี่เต็มเลย"

    ศตคุณหัวเราะ "นั่นสิ พี่อุตส่าห์ถ่ายรูปกาแฟตั้งหลายรูป ไม่มีใครพูดถึงกาแฟเลย พูดถึงแต่พี่ซะงั้น วานคนอื่นถ่ายบรรยากาศร้านให้ทีไรถ่ายติดพี่ทุกที"

    "หน้าตาดีก็ลำบากแบบนี้แหละครับพี่" เจมพูดเย้าไปตามที่เห็น

    ศตคุณมีใบหน้าเกลี้ยงเกลา ถึงคิ้วจะไม่เข้ม หน้าไม่คม แต่นั่นก็ทำให้ศตคุณดูเด็กลงกว่าความเป็นจริงหลายปี ยิ่งตอนยิ้มก็ยิ่งเด็กพอๆ กะน้องๆ มัธยม

    "นั่นสิ" เจ้าของร้านรับมุก

    เจมก็หัวเราะตาม

    จิรานนท์ยืนดูภาพความสนิทสนมของทั้งสองคนผ่านกระจกหน้าร้านอยู่ห่างๆ สักพักก็หมุนตัวเดินไปอีกทาง นั่นทำให้ได้เห็นว่าธีทัตกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

    สองคนสบตาครู่หนึ่ง ครั้นแล้วพวกเขาก็เดินสวนกันโดยไม่มีใครพูดอะไร

    เมื่อธีทัตเดินผ่านร้านกาแฟ เขาเหลือบมองเข้าไปในร้านชั่วแวบหนึ่ง ก่อนจะเลยผ่านไป



    ____________________________________

    ช่วงนี้ร้อนมาก เป็นหวัดเบย เซ็งมากมาย 

    เปิดแอร์ก็ไม่ได้ เปิดพัดลมก็คัดจมูก ="=



     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×