คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
เจมเข้าร้านกาแฟของศตคุณในช่วงบ่ายเพื่อไปทำงานพิเศษวันแรก
หลังจากใส่ผ้ากันเปื้อนสีหน้ำตาลเสร็จ (โดยยังมีป้ายชื่อห้อยคออยู่)
ณัทก็สอนขั้นตอนการทำงานต่างๆ ให้เจม ซึ่งได้แบ่งชัดเจนว่าเจมจะดูแลในส่วนแคชเชียร์กับดูแลความสะอาดของร้าน
ณัทจะรับผิดชอบทำเครื่องดื่มให้ลูกค้า
เสียงกระดิ่งตรงประตูดังขึ้น
เจมยืนหลังแคชเชียร์เงยหน้ามองแล้วต้องชะงักไปหลายวินาที
...พี่นนท์นี่หว่า
เหตุการณ์เมื่อวานเริ่มโผล่ขึ้นมาในหัวของเจม
ทั้งเรื่องทำกางเกงในตกพื้นแล้วพี่นนท์ช่วยเก็บ ทั้งเรื่องพี่นนท์ช่วยสอนโจทย์เลขแบบถึงเนื้อถึงตัว
แก้มของเจมเริ่มมีสีแดงเรื่อโดยไม่รู้ตัว
"อ้าวนนท์" ศตคุณกล่าวทัก
"ขอคาปูชิโน่แก้วหนึ่งครับ" นนท์เอ่ย
"โอเค"
"ห้าสิบห้าบาทครับ" เจมบอก
นนท์ไม่ได้แปลกใจที่เห็นเจมมาเป็นลูกมือของณัท
คล้ายจะรู้อยู่ก่อนแล้ว
ขณะรับมอบเงินทอน
เจมแทบจะไม่มองหน้ารุ่นพี่
"ไว้ผมจะแวะมาที่ร้านบ่อยๆ นะครับ" นนท์กล่าวขณะแลมองเจมที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา
อีกมือก็รับแก้วกาแฟไปถือ
"ได้ๆ"
จวบจนนนท์เดินออกจากร้าน
ณัทจึงถามขึ้น
"เจมเป็นรูมเมทกับนนท์ใช่ไหม"
เจมเดาว่าพี่ณัทคงรู้มาจากพี่นนท์
"ครับ" เขาพยักหน้า
"ทำไมทำเหมือนไม่รู้จักกันล่ะ"
"ก็...ยังอยู่ในช่วงรับน้องอะครับ ผมกลัวโดนข้อหาปีนเกลียวรุ่นพี่"
เจมหาข้อแก้ต่างที่ฟังขึ้นที่สุด
"อืม" ณัทพยักหน้าเข้าใจ
เจมลอบถอนหายใจที่ณัมไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม
เพราะเขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่หลบหน้าพี่นนท์คือเหตุผลใดกันแน่
ช่วงเย็นเจมยังอยู่ที่คณะแม้จะเลิกเรียนแล้ว
เนื่องจากมีนัดประชุมกับเพื่อนร่วมสาขาวิชาเรื่องงานเฟรชชี่ไนท์
พอตกลงกันได้ว่าจะเลือกการแสดงอะไรและใครเป็นผู้ร่วมแสดง
การประชุมเสร็จสิ้นลง
"มึงจะกลับหอเลยไหม" เต้ถามเจม
"ไม่อะ กูว่าจะเข้าห้องสมุดคณะก่อน"
"ไปหางานของอาจารย์บุษบาเหรอ"
เต้หมายถึงวิชาเรียนที่เพิ่งได้รับมอบหมายงานวันนี้
"อือ"
"งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะ"
"เออๆ"
เจมเข้าไปในห้องสมุดคณะ
เดินไปตามช่องทางเดินระหว่างชั้นหนังสือ มองหาเล่มที่คิดว่าจะนำมาเป็นข้อมูลทำงานได้
"อยู่ไหนวะ" เจมบ่นเสียงเบาพลางเงยมองชั้นบนๆ
เขาเดินถอยหลังชนเข้ากับใครบางคนจึงรีบหันไปขอโทษ
แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเป็นรุ่นพี่ร่วมห้อง
"พี่นนท์..." เจมยกมือเกาท้ายทอย ทำอะไรไม่ถูก ถามออกไปอย่างไม่รู้ตัว
"มาหาหนังสือเหรอครับ"
...กูก็ถามออกไปด๊าย
จะให้มาห้องสมุดเพราะอยากเตะบอลหรือไงเล่า
ฮ่วย
"ใช่" นนท์ยิ้มบาง ก่อนจะมองไปตามชั้นหนังสือ
สักพักก็ดึงหนังสือออกมาก
"นี่ไง เจอละ"
เจมยิ้มแหย แล้วบ่ายหน้ากลับไปมองตามชั้นต่อ
"หาอะไรอยู่เหรอ" นนท์ถามกลับ
เจมลังเลครู่หนึ่งก่อนจะบอกชื่อหนังสือไป
"อืม พี่ว่ามันอยู่อีกล็อกหนึ่ง"
นนท์เดินนำเจมไปยังช่องด้านข้าง
แถมยังช่วยมองหาหนังสือให้อีกต่างหาก
ไม่นานนนท์ก็หยิบหนังสือจากชั้นแล้วยื่นให้เจม
"ใช่เล่มนี้ไหม"
เจมรับมาดูชื่อปกแล้วพยักหน้า "ใช่ครับ"
"อยากได้เล่มไหนอีกหรือเปล่า" นนท์เลิกคิ้วถามเป็นเชิงว่าเดี๋ยวจะช่วยหาให้
"ไม่มีแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับพี่"
"ไม่เป็นไร"
เจมกำลังหาลู่ทางปลีกตัวออกห่างจากพี่นนท์
เพราะกลัวว่าจะโดนเอาไปเป็นประเด็นว้าก แค่ให้รุ่นพี่หาหนังสือให้ก็ไม่รู้จะโดนเล่นงานอะไรบ้างแล้ว
ทว่านนท์พูดขึ้นเสียก่อน "งั้นเอาไปยืมเลยไหม ไปด้วยกันเลย ป่ะ"
นนท์ไม่พูดเปล่า แต่ดึงแขนเจมให้เดินไปด้วยกัน
เจมได้แต่อ้าปากพะงาบ
จะพูดปฏิเสธก็พูดไม่ออก
โชคดีที่เจมเตรียมบัตรนักศึกษาทันก่อนที่นนท์จะรวบหนังสือไปยืมให้
เมื่อออกจากห้องสมุดก็อย่าคิดว่าจะจบเรื่อง
"กลับหอด้วยกันเลยสิ" นนท์ถามขึ้นอีก
"ครับ?"
เจมไม่ได้ตั้งใจจะบอกคำตอบ
แค่เผลอพูดออกไปเพราะไม่แน่ใจในคำถามของพี่นนท์
"ดีเลย ป่ะไปด้วยกัน" แต่นนท์เหมาเอาว่านั่นเป็นคำตอบเรียบร้อยแล้ว
"อะ..เอ่อ..." เจมน้ำท่วมปากอีกรอบ
...เชี่ยไรวะกู ทำไมวันนี้อะไรๆ ก็ไม่เป็นใจอย่างนี้!
หรือจะพูดอีกอย่างคืออะไรๆ
ก็เสือกเป็นใจให้พี่นนท์ แม่งเอ้ย
ระหว่างที่เดินออกจากคณะเพื่อมุ่งหน้าไปหอพัก
เจมก็ทำตัวลีบไม่รู้จะลีบยังไงแล้ว
การที่ปีหนึ่งซึ่งยังมีป้ายชื่อห้อยคอ
มาเดินกับรุ่นพี่ปีสี่ เป็นเรื่องที่เรียกได้ว่าท้าทายต่ออำนาจพี่ว้ากเป็นอย่างยิ่ง
...โอ๊ยยยยชีวิต ถ้ากูโดนเอาเรื่องนี้เป็นประเด็นว้ากจะทำไงวะ
ถ้าบอกว่าพี่นนท์ชวน
ก็โดนด่าด้วยประโยค
'คุณใส่ความเพื่อนผมเหรอ!' แน่ๆ
แค่คิด หน้าไอ้พี่เฮดว้ากก็ลอยเข้ามาเลย
ไอ้เจมตายแน่ครับงานนี้
"เจม" นนท์เอ่ย
"ครับ" เจมหันขวับไปมองรุ่นพี่ด้วยอารมณ์สะดุ้ง
"ไม่ต้องทำตัวเกร็งขนาดนั้นก็ได้" นนท์ยิ้มขัน
เจมเห็นเป็นโอกาส
จึงรวบรวมความกล้าถามออกไป
"ผมจะโดนว้ากเพราะมาเดินกับพี่นนท์ไหมครับ"
นนท์เลิกคิ้ว "ทำไมต้องโดนว้าก"
"โทษฐานปีนเกลียวรุ่นพี่ไงครับ"
นนท์ฟังแล้วหัวเราะน้อยๆ
"ถ้างั้น...ก็เปลี่ยนสถานะจากรุ่นพี่รุ่นน้องเป็นอย่างอื่น
จะได้ไม่โดน"
เจมขมวดคิ้วเหมือนยังคิดตามไม่ทัน
"เปลี่ยนสถานะเป็นอะไรอะครับ"
พอพูดจบก็เริ่มตะหงิดๆ
ในความหมายของพี่นนท์
เมื่อแลมองไปทางนนท์
ก็เห็นเขายิ้มกริ่ม
ไม่ทันไรนนท์ก็โน้มหน้าเข้ามากระซิบข้างหู
"เปลี่ยนเป็น..."
เจมตัวแข็งทื่อ ลุ้นกับส่ิงที่จะได้ยิน
"...รูมเมทไง"
"..."
เจมค่อยๆ เหลือบมองคนพูดที่ตัวสูงกว่า
เดินไปอมยิ้มไปประหนึ่งว่าได้กลั่นแกล้งคนสำเร็จ
...ครับ เดี๋ยวนี้เทรนด์คนหน้าตาดีคือหล่ออย่างเดียวไม่ได้ ต้องกวนตีนด้วยใช่ไหม
สลัดผัก!
"อ้าวนนท์ เมื่อกี้กลับไปแล้วไม่ใช่?" เพื่อนผู้ชายที่นั่งเล่นมือถือตรงม้าหินใกล้ลานจอดรถกล่าวทัก
"อืม"
นนท์ส่งเจมถึงหน้าหอ
จากนั้นตนก็เดินกลับมาที่คณะอีกรอบ
"แล้วไม่ได้เอามอ'ไซค์ไปเหรอ" เพื่อนคนเดิมถาม
"กลับมาเอานี่แหละ"
"ยังไงเนี่ย ลืมว่าเอามอ'ไซค์มาเหรอ" เพื่อนหัวเราะ
นนท์ขยับยิ้ม
เขาไม่ได้ลืม หากเขาจะชวนเจมซ้อนมอเตอร์ไซค์กลับหอด้วยกันก็ย่อมได้
ทว่าการใช้ยานพาหนะจะทำให้ถึงหอพักเร็วเกินไป แถมยังไม่สามารถมองหน้าขณะพูดคุยได้อีก
อุปสรรคเยอะกว่าการเดินมาก
"ถ้าขี่มอ'ไซค์กลับก็ไม่ได้มีโมเม้นท์ดีๆ เหมือนเมื่อกี้น่ะสิ"
ช่วงสายของวัน
"พ่อหนุ่ม ขอซื้อกาแฟหน่อย"
"สวัสดีครับอาจารย์" ศตคุณยกมือไหว้สาวใหญ่ ซึ่งมีดีกรีเป็นถึงผู้ช่วยศาสตราจารย์
"เอาเหมือนเมื่อวาน จำได้ไหม"
ศตคุณนิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า "จำได้ครับ ลาเต้นะครับ"
"อ่านั่นแหละๆ เมื่อวานซื้อไปทาน อร่อยมาก วันนี้เลยว่าจะซื้อไปฝากอาจารย์คนอื่นๆ
ด้วย"
"งั้นจะรับสักกี่แก้วดีครับ"
"หกแก้วก็แล้วกัน"
"ได้ครับ"
ระหว่างที่ศตคุณชงกาแฟ
โจ้...นักศึกษาที่มาทำงานช่วงสายก็ทำหน้าที่คิดเงิน พร้อมกับต้อนรับลูกค้าคนอื่นไปพลาง
พอศตคุณชงกาแฟเสร็จก็นำกาแฟทั้งหกใส่ถุงหูหิ้วแล้ววางบนเค้าท์เตอร์
แล้วเกิดคำถามว่า
"อาจารย์หิ้วกาแฟไหวไหมครับ"
ในมือของสาวใหญ่หอบแฟ้มงานพะรุงพะรัง
"เออนั่นสิ จะเอาไปยังไงล่ะเนี่ย ไม่มีแบบหิ้วติดกันสี่แก้วเหรอ"
"อภัยครับ ร้านเรามีแค่ถุงใส่กาแฟสองแก้วครับ ถ้าไง...ผมช่วยหิ้วไปส่งได้นะครับ"
"เอางั้นเหรอ ก็ดีเหมือนกัน ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม"
"ไม่เป็นไรครับ"
ความจริงศตคุณสามารถใช้โจ้ให้ทำแทนได้
แต่เนื่องจากเมื่อวานพอคล้อยหลังผศ.ผู้นี้ โจ้ก็บ่นให้ฟังว่า
'พี่
ผมเรียนกะอาจารย์ป้านี่ตัวหนึ่ง อาจารย์แม่งโครตดุเลย ดีนะที่ยังจำหน้าผมไม่ได้'
นั่นทำให้ศตคุณไม่อยากให้โจ้ลำบากใจหากจะใช้ให้หิ้วกาแฟช่วยอาจารย์
ศตคุณเลยอาสาทำเองจะดีกว่า
ไม่นานเขาก็เดินตามผู้ช่วยศาสตราจารย์ไปถึงห้องพักอาจารย์
เป็นห้องที่ห้องย่อยแยกไว้สองฝั่ง ส่วนตรงโถงกลางมีโต๊ะประชุมตั้งอยู่ ซึ่งมีใครหลายคนกำลังนั่งคุยกัน
หนึ่งในนั้นคือธีทัต
ศตคุณเห็นหน้าเขาแล้วทำตัวไม่ถูก
ฝ่ายธีทัตก็ทำเป็นไม่รู้จักอีกฝ่ายเช่นกัน
"สวัสดีค่ะ วันนี้ซื้อกาแฟมาฝาก" ผศ.วางแฟ้มงานบนริมโต๊ะประชุม แล้วเดินเอากาแฟไปแจกให้บุคคลทั้งหลายซึ่งคาดว่าเป็นอาจารย์ประจำภาค
"จากร้านกาแฟใต้อาคารเรียนรวม ยังไงก็ลองชิมกันนะคะ อร่อยมาก"
"อาจารย์ธีทัต เอาแก้วนี้ไปสิ" อาจารย์ชายวัยกลางคนที่นั่งใกล้เทมส์ยื่นแก้วกาแฟให้
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปเตรียมสอนก่อนนะครับ" พูดจบเขาก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินกลับเข้าห้องเล็กของตน
ศตคุณเห็นกิริยาของธีทัตแล้วรู้สึกว่าตัวชาไปหมด
แก้วที่แตกไปแล้ว
ถึงจะนำกลับมาประสานใหม่ ก็ยังทิ้งรอยร้าว...
__________________________________________
จากตอนก่อนหน้าจนถึงตอนนี้
อยากจะติดแฮชเท็ก #พี่นนท์จำเป็นต้องน่ารักขนาดนี้มั้ย จริงจริ๊งงงงง
(อวยพระเอกตัวเอง กร๊ากกก)
ความคิดเห็น