คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : OS :: KAI x BAEK :: . . .โ ล ก เ อี ย ง . . . [ E N D ]
...โลกของเรา... ไม่เคยเที่ยงตรง...
...ไม่เคยเสมอภาค…
...ไม่เคยเท่าเทียม…
...ทั้งหมดก็เป็นเพราะ...
...โลกมันเอียง...
ใช่...โลกเอียง...
...คนมีแฟนแล้วอย่างแพคฮยอนน่ะไม่รู้หรอกว่าคนโสดเขารู้สึกยังไง...
คำกล่าวหาของเพื่อนสนิทตัวเล็กที่ชื่อโดคยองซูนั้น ทำให้เขาหน้าแดงขึ้นเสียอย่างนั้น ทั้งๆที่มันเป็นแค่คำกล่าวหาปนตัดพ้อน้อยๆของเพื่อนตัวเล็กเพราะเขาดันชิ่งมีแฟนไปเสียก่อน...
“บะ...บ้าเหรอ... มีแฟนแล้วมันทำไม” เสียงตะโกนเสียงดังพร้อมกับหันไปค้อนเพื่อนตัวเล็กที่หยักไหล่ขึ้นลงแล้วลุกไปจากโต๊ะม้าหินนี้... แพคฮยอนมองตามหลังเล็กๆนั้นไปก่อนจะเห็นร่างสูงของใครคนหนึ่งเดินเข้ามากอดคอเพื่อนเขาทันที...
คนคนนั้นที่ชอบคยองซู แต่คยองซูไม่ตอบตกลงซะที...
...ชานยอล...
“มีแฟนแล้วก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึงแบบนี้ไง” เสียงทุ้มจากคนที่นอนหนุนตักเขาอยู่นั้นเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมกับเปลือกตาที่เปิดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่คมที่มองเขา...เพียงคนเดียว
ดวงตาเรียวเล็กนั้นตวัดมองอย่างหมั่นไส้ ก่อนที่มือเรียวบางทั้งสองข้างนั้นจะค่อยๆดันกลุ่มผมนุ่มมือของคนตัวสูงกว่าที่ถือวิสาสะใช้ตักตนต่างหมอนมานานสองนานขึ้นทันที
“มัวแต่นอน เห็นไหมคยองซูไปโน้นแล้ว”
“ให้พวกเขาอยู่กันสองคนบ้างเถอะ... ชานยอลจะบ้าตายอยู่แล้วนะ จีบพี่คยองซูมาจะปีแล้ว พี่เขายังไม่ตอบตกลงซะที” ไคว่า พร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นนั่งดีๆ แพคฮยอนเบ้หน้ากับคำของรุ่นน้องก่อนที่จะคว้ากระเป๋าเป้ของตนขึ้นแล้วลุกขึ้นเต็มความสูง ตั้งใจจะเดินตามเพื่อนสนิทไปเต็มที่ แต่กลับโดนมือหนาของคนข้างๆลากไปอีกทางเสียอย่างนั้น
“จะไปหาคยองซู!!”
“บอกว่าอยู่กับชานยอลไง”
“งั้นจะกลับบ้าน....”
“คุณแม่ของพี่ไปต่างจังหวัดบอกให้พี่ไปอยู่กับผมที่คอนโดนะ”
“ไม่เอาไม่อยู่กับไค!!!”
แต่สุดท้ายเขาจะไปไหนได้ละ... ในเมื่อกลับบ้านก็ไม่ได้ สุดท้ายพยอนแพคฮยอนก็ต้องหอบหนังสือไปทำรายงานที่คอนโดเจ้าเด็กดำนี่อยู่ดี...
ร่างเล็กเดินตัวปลิวเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ก่อนจะกระแทกตัวนั่งลงบนโซฟาแรงๆอย่างหงุดหงิด ในขณะที่เข้าของห้องนั้นเดินตามเข้ามาแล้ววางหนังสือเล่มหนาของคนตัวเล็กนั้นไว้บนโต๊ะตัวเตี้ยหน้าโซฟาก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องครัวเพื่อหาน้ำส้มแท้คุณภาพดีเพิ่มวิตามินซีให้กับแพคฮยอนตามที่เจ้าตัวต้องการ
มือหนาวางแก้วทรงเตี้ยที่ใส่น้ำส้มสีสวยนั้นไว้เกือบเต็มก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆคนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่อย่างไม่สนใจค้อนวงโตที่ถูกเหวี่ยงมาเลยสักนิด... ไคเอนซบพิงไหล่เล็กทันทีก่อนที่เปลือกตาหนาจะปิดลงอย่างอ่อนแรง...
“นี่.... ลุกเลยนะ พี่จะทำงาน”
“พี่ก็ทำไปสิ... ผมแค่นั่งเฉยๆแค่นั้นเอง”
“นั่งเฉยๆบ้าอะไร นั่งซบอยู่กันเห็นๆ”
“...ก็โลกมันเอียง...”
...โลกเอียงบ้าอะไรล่ะ.... ก็แค่หาที่พิงไม่ใช่รึไง...
ร่างเล็กไม่ตอบอะไรนอกจากเหลือบมองกลุ่มผมที่อ่อนที่อยู่ที่ไหล่นั้นก่อนที่กลิ่นหอมของแชมพูที่ตนซื้อให้กับมือนั้นจะลอยเข้าจมูก... รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบบนดวงหน้าน่ารักนั้นทันที ก่อนที่แพคฮยอนจะเผลอกดจมูกลงไปกลุ่มผมนุ่มนั้นอย่างลืมตัว...
โดยไม่ทันคาดคิด....
กลุ่มผมสีอ่อนนั้นสะบัดไปอีกทางพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลานั้นที่มาแทนที่... ริมฝีปากนุ่มนั้นแตะกลีบปากบางของเขาอย่างเหมาะเจาะ ก่อนที่ดวงตาคู่คมนั้นจะจ้องมองดวงตาเรียวรีที่มีแววตื่นตระหนกอยู่อย่างปิดไม่มิด... มือหนาค่อยๆประคองใบหน้าเรียวนั้นไว้อย่างช้าๆก่อนที่ไคจะยื่นหน้าเข้าไปกดจูบบนกลีบปากบางแสนนุ่มนั้นอีกครั้ง...
เปลือกตาบางปิดลงพร้อมกับแขนเล็กที่ยกขึ้นโอบกอดคนตัวสูงกว่าไว้อย่างหลวมๆ ยิ่งไคไล่ต้อนแพคฮยอนยิ่งตอบสนอง... ทั้งสองร่างกอดกระหวัดกันแน่นก่อนที่ไคจะผละออกแล้วยื่นหน้าไปกดจูบที่หน้าผากมนของคนตัวเล็ก...
“ไม่น่ารักแล้วได้ไหม?”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับใบหน้าคมเข้มนั้นวางลงบนลาดไหล่เล็ก... แพคฮยอนขมวดคิ้วแทบจะติดกันกับคำพูดของไค มือเรียวเล็กนั้นค่อยๆประคองใบหน้าของรุ่นน้องตัวดีขึ้นก่อนจะเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
“กินอะไรผิดมารึเปล่า?”
“เปล่า... ผมไม่รู้ละ... พี่แพคฮยอนห้ามน่ารักมากกว่านี้ด้วย”
“อะไรของนาย...”
“ไม่รู้ละ... แต่พี่แพคฮยอนห้ามน่ารักไปมากกว่านี้เข้าใจไหม??” ไคเอ่ยพร้อมกับคลายอ้อมแขนแล้วกลับมานั่งซบไหล่เขาเหมือนเดิม... ดวงตาเรียวรีนั้นเหลือบมองกลุ่มผมสีอ่อนนั้นอย่างอ่อนใจ ก่อนจะหยิบการบ้านออกมาพร้อมกับกระเป๋าดินสอ... ก่อนจะเริ่มทำงานไปอย่างช้าๆ โดยไม่สนใจเจ้าเด็กตัวสูงที่อ้างว่าโลกเอียงเลยสักนิด...
ยิ่งพูดยิ่งเขินเอง...
จะไปพูดทำไมให้เสียฟอร์มละจริงไหม...
“ถึงพี่จะน่ารักไปมากกว่านี้ แต่คนที่พี่รักก็มีคนเดียวเท่านั้นแหละ...”
เพราะโลกมันเอียง...
เขาก็ไม่เห็นต้องรักทุกคนที่รักเขาเลยนี่นา...
...ก็โลกมันเอียง...
END.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าใจกับฟิคเรื่องนี้กันไหมอ่าคะ ; w ; ส่วนตัวโบ้คิดว่ามันค่อนข้าง... งงๆ ?? หรือโบ้คิดไปเองไม่รู้เหมือน
แต่ตอนนี้มึนมาก Y Y อาทิตย์หน้ามีพรีเซ็นต์งานกลุ่ม งานใหญ่ งานยักษ์ถึงสามสิบเปอร์เซ็น(?)ยังแปลไม่เสร็จเลย... แต่ขอแว่บพักสายตาสักนิดก่อนจะไปแปลงานต่อ เพราะเพื่อนจะรวมงานพรุ่งนี้แล้ว แต่เลายังแปลงานไม่เสร็จเลย TOT
เหมือนมาบ่นให้รีดเดอร์ฟังเลย TT ช่วงนี้อาจหายไปนานๆหน่อยนะคะ งานเยอะมาก... แต่ยังไม่ได้เลิกเขียนน้าา อาทิตย์หน้าเราก็จะหลุดบ่วงแย้วว เย้ๆๆ TT w TT
แล้วพบกันใหม่เรื่องหน้านะคะ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านกันค่าา *กอดเรียงคน ><
ความคิดเห็น