คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักเล็กน้อยเท่านั้น : little love of two
อิดริล : มายกลินเด่นเกินไปแล้ว ขอแต่งบทบาทเองบ้างนะ ^^
มายกลิน : พี่หญิง อิอิ....^^
ทูออร์ ....หน้าสงสัย..=___=
+++++++
ขณะที่ข้าเดินอยู่บนระเบียงของปราสาทสีขาวของวังที่อยู่มานานกว่าสามร้อยปี
ข้ามองเห็นน้องชายของข้าและทูออร์ยืนนิ่งแบบนั้น...ใกล้ชิดแบบนั้น.....
ไม่รู้จะกล่าวว่าอะไรนักหนา...ข้ารักทูออร์...รักทูออร์เหลือเกิน รักจับใจจริงๆ
แต่น้องชายของข้าล่ะ...ทั้งสองช่างต่างกันนัก...ทูออร์สง่างามด้วยเรือนผมสีทองหยักศกเป็นลอนสวย
ดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย...ราวกับท้องมหาสมุทรที่กว้างใหญ่....ข้าเคยเห็นทะเลนะ..มันงดงามเหลือเกิน...
ผิวของเขาเป็นสีแทนคมเข้ม...เสียงของเขาทุ้มนุ่มไพเราะราวกับเสียงของระฆังโลหะที่ดังก้องในยามเช้า....
เครื่องแบบของเขาคือชุดเกราะ และหมวกปีกหงส์สีขาว....ข้ามองเขาอย่างพิจารณาจนหมดแล้ว
ช่างเป็นบุรุษในฝันของข้าจริงๆ....ชายในฝันของข้า...ข้าได้ยิ้มอย่างสดใสให้เขา..เขายิ้มตอบ..
เขาเป็นมนุษย์ธรรมดา แต่ข้าเป็นเจ้าหญิงเอลฟ์โนลดอร์...เอลฟ์ที่สูงศักดิ์....ข้ารู้ดีว่า
วันหนึ่ง..ความตายจะพรากเขาไปจากข้า..แต่ พระเจ้า..อิลูวาทาร์... เขาหล่อเหลือเกินยังกับเทพบุตรเดินดินจัง
...มือเรียวใหญ่....หยาบกร้าน...และร้อนผ่าว...
ที่เหมาะกับงานประมงมากกว่าเป็นมือของเจ้าชาย..กุมมือของข้าไว้..บีบไว้แน่น..
และข้าก็อดชมไม่ได้ว่า จมูกของข้าโด่งเป็นสง่า และริมฝีปากหนาได้รูปที่เอ่ยคำหวานนั้นจะมาจากสามัญชนคนนี้เหรอ?
ยามที่เขาจุมพิตข้าอย่างไม่มีอะไรมาขวางกั้น....ข้าเป็นสุขใจเหลือเกิน....และแขนแกร่งนั้นก็โอบกอดข้าไว้....เขาคือ..ที่รักของข้าจริงๆ
ทูออร์รักข้าให้ตลอดชีวิตและตลอดไปนะ...รักเจ้า...เมเลทรอน...เมเลนิน
+++++++
น้องชายของข้า รูปร่างสูงโปร่ง....เรือนผมสีดำประกายสะท้อนแสงตะวัน....ใบหน้าเรียวคมคายยิ่งกว่าใคร...ข้าได้เห็นเขาครั้งแรก
ตอนที่อาหญิงอาเรเดลได้กลับมายังกอนโดลิน....บ้านของเรา
น้องชาย....ผู้ซึงมีสีตาเป็นสีเทาครามดุจท้องฟ้ายามราตรีที่ประดับดาว รูปคิ้วและจมูกเหมือนกับของข้า....ข้าอดชมไม่ได้หรอว่าเขาหน้าตาดีแค่ไหน….เสียงของเขาก็ไพเราะและหวานทุ้ม ฟังแล้วอบอุ่นนัก....
แต่สายตาที่มองมานั้น....กลับทำให้ข้าไม่ชอบใจเอาเสียเลย.......
เขามองข้าด้วยสายตาที่อยากให้ข้ารักเขามากกว่า...พี่น้อง...ข้าไม่พึงใจนัก....
พ่อแม่ของเราทั้งสองเป็นพี่ชายและน้องสาวกันนะ...แล้วเจ้าจะมารักพี่..มากกว่าพี่สาวได้เช่นไร...
พี่ไม่ทราบ....ยามที่เจ้าจับมือของพี่..มือของเจ้าเรียวสวยกว่าของพี่...แต่เจ้ากลับนำมันไปใช้ทำงานช่าง
และงานในเหมืองแร่ในภูเขาที่เจ้าชอบจนมีแต่รอยเปื้อนติดมา...เจ้าคงเหมือนบิดาของเจ้ามากกว่าอาเรเดล...พี่คิดเอง
พี่ก็รักเจ้านะ...มายกลิน...เพราะเราต่างเป็นลูกคนเดียว ไมมีพี่น้องร่วมอุทร...
พี่เสียแม่ไปจากอุบัติเหตุของธารน้ำแข็ง....เจ้าเองก็เสียพ่อ เพราะเจ้ากับเขาต่างกัน...
แต่พ่อของพี่กลับรักเจ้ามากกว่าพี่อีกนะ...เขาอยากได้เจ้าเป็นลูกชายนี่นา...
มายกลิน...น้องรัก...หันมาหาพี่หน่อยซิ...พี่ชอบท่วงท่าการเดินของเจ้า...การที่เจ้านำงานฝีมือเจ้ามาให้พี่
รอยยิ้มที่น่ารักของเจ้า...ผู้ชายอะไรมีลักยิ้มที่น่ารักขนาดนี้ !!!
มายกลิน...ริมฝีปากของเจ้าสวยราวกับดอกไม้ที่มาประดับดวงหน้า...พี่อยากจูบเจ้าเหลือเกิน....
เจ้าหันมากอดพี่ซิ....บุตรชายของท่านอาหญิง...ข้ารักเจ้า...กวานัวร์..มายกลิน
+++++++
อิดริล : เป็นงั้นล่ะ ชั้นเขียนเองนะ 55++
ความคิดเห็น