คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : See you at bitter end : พบกันในรักขมขื่น ( yaoi )
ทูออร์ : อะแฮ่ม และนี่คือ รักของข้าเองล่ะ ฝากไว้ด้วยนะครับ ^^
มายกลิน .....ไม่พูดอะไร....>_<
++++++++
แสงจันทราที่ฉายเป็นสีเหลืองขาว พร้อมกับรัศมีอันงดงามแห่งเอลเบเรธ ราชินีแห่งดวงดาวที่ส่งแสงดารา
ส่องประกายลงมา ณ กอนโดลินแห่งนี้ ประชาชนที่อยู่ในเบื้องล่าง ต่างยินดีในงานฉลองที่จัดขึ้น
แล้วข้าก็เห็นร่างหนึ่งในชุดสีดำเข้ม ยืนนิ่ง ตระหง่านราวกับรูปปั้นหินอ่อนอันเลอค่า
องค์ชายมายกลิน...ทายาทแห่งนครกอนโดลิน...
มายกลิน...ไยท่านต้องหันหนีข้าด้วย ....ข้าทำความผิดอะไรงั้นเหรอ
ท่านต้องรังเกียจข้าด้วยเล่า... ข้าทำอะไรให้ท่านนักหนา...
สายตาคู่สวยนั้น จะหันมามองข้าแบบอ่อนโยนได้ไหม.....
สายตาที่มองมานั้น ยิ่งทำให้ข้าโหยหาแต่ท่าน มีแต่ใจถึงท่าน...มายกลิน...
เจ้าชายผู้งามสง่าเหนือบุรุษใดในนครกอนโดลิน สง่างามเป็นเอกลักษณ์ ทรงอำนาจโดดเด่นเป็นรองก็แค่เพียงองค์ทัวร์กอน พระมาตุลาของท่าน เท่านั้น องค์ชายมายกลิน ท่านจะไม่หันกลับมาหาข้าหน่อยหรือ
ท่านจะไม่รับรักข้าเชียวหรือ?? ให้ข้ารักท่านได้ไหม ??....
ให้ข้าสัมผัสเรือนผมสีดำขลับของท่าน......เรือนร่างอันงดงามนั้นได้ไหม ??...
ท่านหวงแหนตัวเองเหลือเกินนะ...ท่านมอบแต่สายตาอ่อนโยนให้กับท่านแม่ของท่าน องค์ทัวร์กอน และพี่หญิงของท่านเท่านั้นหรือ ?...
แล้วข้าละท่านเห็นข้าเป็นส่วนเกินในชีวิตใช่หรือไม่ ??
โอรสแห่งท่านหญิงขาวอาเรเดล อาร์เฟนีเอล จากป่ามืดราวรัตติกาลสู่นครสีขาว...
....ข้าหลงรักทุกอย่างที่เป็นตัวท่าน...ดวงตาสีนิล..ครามอมเทา...ดำขลับคู่ประกายเจิดจรัสกว่าแสงดาราบนฟ้า...
ให้ข้าสูดความหอมจากเรือนเกศายาวสลวยของท่าน...ผิวพรรณนุ่มราวกับหิมะแรกในฤดูหนาว...
ให้ข้าได้เข้าถึงตัวท่าน..ใช้ความเป็นบุรุษของข้าครอบครองท่าน....และข้าจะได้ยินเสียงครวญครางอันไพเราะของท่าน...
ท่านเรียกชื่อของข้าได้ไหม ??.....และท่านจะต้องไม่มีวันเป็นของใครอีกนอกจากข้า !!
ขอเถิด..องค์ชายมายกลิน...ข้ารักท่าน รักท่านไม่แพ้อิดริล..บางทีอาจจะรักมากกว่าด้วยซ้ำ...
ใครจะมาตราหน้าว่าข้า..หลงรักน้องชายของเมียตัวเอง..ก็ช่าง !!!
มันคงไม่ร้ายแรงนักหรอก เพราะข้าต้องการท่าน มายกลิน โลมีออน!!
ท่านว่า ข้าต่ำต้อยนักหรือ..ข้าเป็นบุตรแห่งฮูออร์..ผู้เป็นสหายของท่านนะ !!
++++++++
และถ้าข้าไม่เห็นแต่อะไรถูกอะไรผิดแล้วไซร้...ข้าจะฉุดกระชากร่างเพรียวบางท่าน...จุมพิตท่าน..ไม่ให้ลมหายใจได้เข้าออก.....จุมพิตให้หนักขึ้น..แรงขึ้น...
ให้ลิ้นร้อนระอุของข้าค้นหาความหวานจากโพรงปากของท่าน..ลิ้นของเราเกี่ยวกระหวัดต่อกัน..
ปลดอาภรณ์สีดำของท่านออกให้หมด...ร่างเปลือยเปล่าของท่านจะงามแค่ไหน..ข้าอยากรู้เหลือเกิน..
ข้าอยากประทับรอยแห่งความเป็นเจ้าของบนร่างนั้น...ให้ข้าได้ครอบครองกายแสนงดงามยิ่งกว่ารูปสลักใดๆ.....และกามรสของเราทั้งสองได้หลั่งไหลออกมา..
และท่านจะต้องโหยหาแต่ข้า..หรือท่านจะปฏิเสธข้างั้นหรือ ???.....
โลมีออน บุตรแห่งสนธยา คือความหมายของชนนีนามของท่าน..เหมาะกับท่านเหลือเกิน
แต่สายตาเป็นประกายของท่านมองข้าไม่ออกเลยใช่หรือไม่...
ได้..ข้าจะทำลายความทระนงนั้นด้วยตัวของข้าเอง...องค์ชาย
ข้ารักท่าน...องค์ชายของข้า.....มายกลิน โลมีออน
“ ทูออร์ “ เสียงนี้...มือเรียวบางมาแตะไหล่ของข้า....” เจ้าเรียกข้า..งั้นหรือ ?? “
++++++
แหะๆ เป็นงั้ย อยากให้ต่อไหม...ต่อก็จงเม้นท์....บอกหน่อย..ชอบไหม O_o
ชนนีนาม คือเอลฟ์จะมีชื่อที่แม่ตั้งให้ เป็นลักษณะเฉพาะของแต่ละคน...
ความคิดเห็น