คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Littlest Prince 1 : ความหลังของทัวร์กอน
หลังจากอ่านแล้วเครียด มาอ่านบทนี้คราวนี้เป็นบทแรกบ้างล่ะ
กษัตริย์ทัวร์กอน และหลานชายทั้งสองคือเออาเรนดิลกับมายกลิน
++++++++
เจ้าชายเออาเรนดิลกำลังนั่งเล่นกับตุ๊กตาหมีของท่านแม่และตัวตุ่นน้อยของท่านน้ามายกลิน
ที่เบื้องพระบาทขององค์กษัตริย์ทัวร์กอน เขายังเป็นเด็กเล็กอยู่นี่นา...
“ เสด็จตา เล่าเรื่องให้เออาฟังหน่อย “
“ เรื่องอะไร นิทานเหรอ ? “ องค์ราชาทรงลูบหัวของเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
“ อือม “ เออาเรนดิลยิ้มตอบ “ เรื่องของท่าน ตอนที่ท่านไปรบครั้งล่าสุด
เล่าให้เออาฟังได้ไหม ? “
ทัวร์กอนก็นิ่งไปครู่หนึ่ง “ สงครามนั้น ตาต้องเสียพี่ชายของตาไปนะจ๊ะ “
เด็กชายก็เม้มริมฝีปาก “ เออาเสียใจด้วย “
ดวงเนตรสีเทาก็เหม่อไปไกล ราวกับย้อนไปอดีตนานนักหนา
“ เสด็จตาทัวร์กอนจ๋า ..”
“ เอาอย่างนี้นะ เออา “ พระองค์กล่าว “ ตาของเริ่มเรื่องเนียธ์นายธ์อาร์นอดิอัด “
“ ชื่อยาวละมั้ง “ เด็กน้อยฮาล์ฟเอลฟ์กล่าวอย่างไร้เดียงสา
“ สงครามเนียธ์นายธ์ เรียกสั้นๆ อย่างนี้ “
แล้วทรงยกพระนัดดามาไว้บนพระเพลา “ เริ่มล่ะนะ “
++++++
ตาได้อยู่สงครามนั้นก็รู้สึกสะพรึงกลัว มีแต่ฝูงออร์ก บัลร็อกและมังกรอยู่เต็มไปหมดเลย ปีศาจพวกนั้นมันร้องโหยหวน ตาไม่กลัวหรอกแค่ตกใจนิดหน่อย
ตาเห็นแต่ควันสีเทา รอยเลือดสีแดงที่เต็มท้องสนามรบ
เหล่าทหารก็ยกดาบประจำขึ้น และฟาดฟันพวกข้าศึกอย่างไม่หวั่นเกรง
ตาถือดาบแกรมดริงสีเงิน เหนือหัวคอยสั่งการอยู่
ก็มีเจ้าสัตว์ประหลาดโทรลล์อัปลักษณ์มาหาตา มันคำรามร้อง ดังนั้นก็ใช้ดาบแทงทะลุมัน
โซ่ตรวนที่รอบคอของมันก็หมุนไปๆๆ และมันก็ล้มตายคาที่
แล้วตาก็หลับตาลง ตาเหนื่อยเหลือเกิน...แล้วตาก็เห็น..ภาพในอดีตครั้งที่ตายังเป็นเอลฟ์ตัวน้อย
กำแพงสีขาวแห่งนครทิริออน ที่ตั้งเหนือเขาทูนาแห่งแดนวาลินอร์
ถนนสีขาวประดับด้วยเพชรสีเงินเป็ยรายทาง หอคอยขององค์อิงเว ราชันชาววานยาร์
โดดเด่นราวกับมงกุฎสีทองอร่ามราวกับแสงต้นเลาเรลิน
ตาได้เห็นครั้งแรก ตอนที่ทูลหม่อมปู่ฟินเวได้จูงมือเล็กๆของตา
แล้วพระองค์ตรัสว่า “ นี่คือทิริออนของเรานะ ทัวร์กอนน้อย “
ทูลหม่อมปู่ฟินเว ทรงมีพระราชนัดดาหลายองค์
แต่ไม่กี่คนที่ทรงรักเป็นพิเศษ และตานั้นก็คล้ายกับท่านมากที่สุดท่านเลยโปรดปรานตายิ่งกว่าใคร
“ ว้าว “ ตาอุทาน เหมือนเจ้าแหละ เออา “ อยากดูให้ทั่วเลยครับ “
“ อดา ทูลหม่อมพ่อ “ เสียงของเจ้าชายหนุ่มในชุดสีแดงปนทองหนึ่งดังขึ้น
เขาคือ ทูลหม่อมลุงเฟอานอร์ พระราชโอรสองค์ใหญ่ของท่าน
และเป็นที่รักมากที่สุด เพราะพระมารดาสิ้นไป ตั้งแต่แรกประสูติ
ทูลหม่อมพ่อฟิงโกลฟินของตา เป็นอนุชาต่างมารดาของเฟอานอร์
“ อ้าว ! ชายใหญ่ “
“ ทอร์ เอน – อดา...ลุงชายใหญ่ “ ตาเรียกท่านแบบนี้ด้วย
เพราะท่านชอบมาก ท่านชอบให้คนยกย่องท่านเสมอ
ลุงเฟอานอร์ก็ทรงมาหยิกแก้ม “ ทัวร์กอนจ๋า มาให้ลุงอุ้มมา “
ตาหัวเราะให้กับท่าน เพราะตารักท่านมากทีเดียว
++++++
“ แสดงว่า ทูลหม่อมทวดเฟอานอร์ ต้องหล่อมากๆ “
“ ใช่แล้วเออา ท่านหล่อที่สุด สง่างามที่สุดในชาวพรายโนลดอร์เลยล่ะ “
จะเหมือนท่านน้ามายกลินหรือเปล่านะ...เออาเรนดิลคิด
“ อือม..ต่อจากนั้น อดาฟิงโกลฟินก็วิ่งมา และอุ้มตาแทน
ตาดีใจที่เจอพ่อนะ แต่.. “
“ คร้าบ ? “
“ เสด็จลุงเฟอานอร์ก็ฉุนใหญ่ จนทูลหม่อมปู่ก๊ปลอบกันอยู่ตั้งนาน”
เออาเรนดิลก็หัวเราะอย่างระรื่น
“ เหมือนกวานัวร์ – นานาที่คอยแย่งเออาจากท่านพ่อเลย “
ทัวร์กอน..ทรงตริตรอง เหมือนเหรอ ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย...
“ ก็อาจจะเป็นอย่างนั้น “ แล้วทรงลุบผมสีทองนุ่มของพระนัดดาเบาๆ
“ แล้วเสด็จตาแยกตัวจากพี่ชายทำไม ? “
ทัวร์กอนก็อ้ำอึ้ง ....เรื่องในอดีตที่แก้ไขไม่ได้.....ข้าก็ควรบอกหลานนะ
“ ตาเข้ากับพี่ชายและพ่อ ไม่ค่อยได้จ๊ะ จึงแยกตัวออกจากพวกเขา
สาเหตุมาจากยายเอเลนเวของเจ้าที่เสียไป..ยายแท้ๆของเจ้าสวยมากนะ
นางจะชอบดูดาว และเก็บดอกไม้สีขาวสีเหลืองมาไว้ด้วย โยนขึ้นท้องฟ้า
ราวกับดวงดาวมาอยู่รอบตัว ส่วนแม่อิดริลก็เอาแต่เล่นน้ำทะเล
นางซนมากๆ จนตาเอือมล่ะ “
เจ้าชายน้อยก็ลูบแก้มตัวเอง “ พอท่านมาสร้างกอนโดลินเอง
ทวดฟิงโกลฟินและตาฟิงกอนก็อยู่ที่ไหน ? “
“ แคว้นฮิธลุมจ้ะ “ ทัวร์กอนทรงกระแอม “ แล้วท่านทั้งสองก็จากตาไปแล้ว
ตาก็เลยเศร้าใจเหลือเกิน เหลือเกินนะ ตอนที่บัลร็อก ปีศาจไฟใช้แส้ตวัด
ร่างของพี่ฟิงกอนล้มทั้งร่าง โดยที่.. “ และเสียงนั้นก็เริ่มสะอื้น..
“ เสด็จตา...ดราเอร์ – อดา “ เออาเรนดิลจับมือขององค์กษัตริย์ไว้
“ ตาช่วยพี่เค้าไม่ได้ ฮือ ๆๆ “ น้ำตาใสๆ ไหลมาจากดวงเนตรเรียวสีเทา
เออาเรนดิลจึงเงยหน้าขึ้น เสด็จตาน่าสงสารจังเลย....
“ ตาก็เลยเสียเขาไปนะจ๊ะ บัลร็อกนั้นมันเผาร่างของพี่ฟิงกอน..”
องค์ราชาก็ผ้าซับพระพักตร์ขึ้นมา “ ฮูออร์ ท่านปู่ของเจ้าก็เลยให้ตากลับเมืองกนโดลิน
ไม่อย่างนั้น... “
แล้วมีเสียงหนึ่งดังขึ้น “ พวกเราคงไม่รอดเหมือนกัน “
องค์ทัวร์กอน ก็เห็นร่างสูงของเอลฟ์หนุ่มที่คล้ายพระองค์ ดวงหน้านิ่งขรึม
“ โลมีออน หลานลุง “
ผู้ที่เรียกว่าโลมีออนก็ก้าวเดินมาใกล้ๆ มองดูเด็กชายที่นั่งบนตักของเสด็จลุง
“ กวนอะไร ตาหรือเปล่า ? “
เออาเรนดิลเม้มริมฝีปาก “ เปล่านะ กวานัวร์ - นานามายกลิน “
“ มานี่ “ มายกลินยกตัวเด็กชายขึ้น “ เสด็จตาทรงเป็นทุกข์มาก อย่าพูดเรื่องสงครามมันไม่เหมาะกับเจ้าหรอก “
เด็กชายจึงซบไหล่ผู้เป็นน้าอย่างไร้เดียงสา “ อือม เออาขอโทษ “
“ ไม่ว่าหรอก เซเล ยอนโด “ และเขาก็กอดฮาล์ฟเอลฟ์น้อยไว้
องค์ทัวร์กอนทรงมองพระภาคิไนยและพระนัดดาด้วยความรัก.....ข้าก็มีหลานชายอีกคนหนึ่ง...
ความคิดเห็น