คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #109 : Lily Of The Valley : Part 37 ...feelings...2
ลอร์ดเอคเธลิออนซึ่งผละออกจากเจ้าชายพรายก็เดินมานั่งหลบมุมด้านหน้าของหอคอยแห่งกษัตรา
และเขาก็ได้พบกับลอร์ดกลอร์ฟินเดล สหายที่เขาสนิทกันมานานกำลังนั่งดีดพิณสีทองของตนเอง
ดวงตาคู่นั้นดูจะไร้ซึ่งชีวิตจิตใจไปซะแล้ว แต่เอคเธลิออนก็ได้รู้สึกว่าได้ยินเสีองร้องไห้สะอึกสะอื้นของใครนะ ?
“ ฮือ..ฮือ..” เสียงนั้นเป็นของเจ้าตุ่นโนลปาของเจ้าชายมายกลินใช่ไหมนะ ?
เอคเธลิออนก็เดินไปหาต้นเสียง ขาเพรียวสูงสง่าก็คุกเข่าลงข้างเจ้าตุ่นสีดำซึ่งหมอบอยู่ข้างพุ่มไม้ “ โนลปานี่เอง ”
“ ท่านเอคธี่...ท่านแม่กับเออา...พวกเขา บาดเจ็บมากเลย ฮือ...”
เอคเธลิออนก็ลูบหลังนุ่มของมันเบาๆ “ ข้าก็เศร้าใจ...ไม่ต่างจากเจ้านะ รู้ไหม ? ”
แต่แล้วเสียงหวานใสดุจเสียงดนตรีก็เรียกเขาอีกคน “ เอคธี่..เอคธี่...”
พรายหนุ่มเสนาบดีก็รู้สึกว่าเขาถูกโอบกอดจากด้านหลังจากผู้เป็นสหาย
“ ข้าเป็นห่วงเจ้าชายน้อยกับท่านหญิงขาว อาเรเดล อิริสเซ ข้าเป็นห่วงนางจริงๆ ”
เอคเธลิออนก็ตอบว่า “ ข้าก็เหมือนกัน เพื่อนรัก เพื่อนรักของข้า..”
“ ข้าเคยรักนางมาก แต่แล้วข้าก็อกหัก ข้าถึงต้องหาใครหลายคนมาทดแทน แต่ว่าเอคธี่
ข้ามันแย่ ที่คิดไม่ดีกับเจ้าต่างๆ นานา ข้าอยากให้เจ้าอยู่กับข้าตอนนี้ได้ไหม...”
โนลปาก็กล่าวว่า “ ท่านคือกลอร์ฟี่นี้เอง ”
พรายที่ชื่นชอบความน่ารักโมเอะ ? ก็ต้องอุทานชื่อของเจ้าตุ่นและโอบกอดมันไว้แนบแน่น
“ เจ้าตุ๊กตาพูดได้นี่เอง โนลลี่น้อย โนลลี่ ”
เอคเธลิออนก็ได้แต่ยืนกอดอกมองสหายหนุ่มด้วยความรักความห่วงใยตามประสาสุภาพบุรุษ
คนดีศรีกอนโดลินมีหรือจะปฏิเสธเพื่อนในยามนี้ได้....และเขาเองก็...
“ ร้องเพลงให้ท่านหญิงขาวอาเรเดลกันอีกรอบ ไหม ? เพลงฟีลลิ่งของเจ้านะ ”
กลอร์ฟินเดลก็เผยอริมฝีปากออกช้าๆ “ ได้..ได้..เอคธี่ ”
เวลานี้เอคเธลิออนก็โอบกอดตุ่นน้อยและก็สหายผมสีทองของตนไว้ท่ามกลางแสงดาวที่สาดส่องมา
น้ำเสียงทุ้มแกมหวานใส แสนไพเราะดังน้ำพุบรรเลงเพลงดนตรีที่กระซอกดังแห่งกอนโดลิน
ก็ได้ขับขานเพลงของเขาพร้อมกับพรายหนุ่มรูปงาม..ที่เขาคิดว่า..เขาจะรัก...
ความรู้สึก...ไม่มีสิ่งใดเกินกว่าความรู้สึก..
ข้าพยายามจะลืมเลือน..ความรู้สึกแห่งรัก...
น้ำตา..ไหลรินนองหน้า...มากนัก...
พยายามจะลืม...เลือน...ความรู้สึกแห่งรัก..
ความรู้สึก...โอ้..โอ...รักข้า ได้มีชี...วิต
หวังว่าจะไม่ได้...พบพานเพียง..ชิด
และนาง..คงไม่ได้..กลับมาอีกแล้ว...
ความรู้สึก...โอ้..โอ..ความรู้สึก...
อีกครั้ง..ในหัวใจ...
ความรู้สึก...ความรู้สึก...
รู้สึกว่าได้นางมาอยู่ในอ้อมแขน...
และรู้สึกว่ามิเคยสูญเสียนางไป
และไม่รู้สึกว่า...ไม่ได้มีนางไว้...
...อยู่ในหัวใจ..อีกแล้ว...
“ กลอร์ฟี่..ข้า..ว่า หวานดีนะ..เจ้าน่ะ..คนงาม ”
“ เอคธี่...ข้าก็ ...ว่า..เจ้าร้องได้เพราะ..มากเลยนะ...คนดี ”
เอคเธลิออนก็โอบร่างที่บางกว่าตนไว้แนบแน่น กลอร์ฟินเดลก็ย่อมตอบสนองในการกอดแล้ว...
ดวงหน้างดงามของพวกเขาใกล้ชิด...ใกล้ชิด..แค่ลมหายใจมาเพียงกั้น...เท่านั้น...
“ แย้ก !!!! ฝ่าบาททัวร์กอนมาแล้วล่ะ ” โนลปาตะโกนร้องดังล่ัน กระโดดลงจากอ้อมแขนนั้น
สองขุนนางพรายก็ต่างได้สติ ผละกันออกอย่างเร็ว...เขินอีกแล้ว..
แล้วมายกลินก็คว้าโนลปามาอุ้มไว้ พร้อมกับลูบหัว “ โนล ไปสวดมนต์กับข้านะ ”
เอคเธลิออนและกลอร์ฟินเดลก็โค้งคำนับลงต่อองค์ทัวร์กอน “ สายัณห์สวัสดิ์ ฝ่าพระบาท ”
“ มาเถอะพวกเราไปสวดมนต์กัน ช่วยคนที่ข้ารักทั้งสองคนให้ได้ ”
~!~!~!~!~!~!~!~
กลอร์ฟี่ : ทำไมต้องร้องเป็นภาษาไทยด้วยหวา? แถมร้องให้สตรีที่เค้ารักด้วยซ้ำ >_<
เอคธี่ : คนอ่านเค้าจะได้อินเรื่องเราสองคนไงล่ะ ...ในไม่ช้าคู่เราก็เด่นกันซะที ^O^
ฮายยยยยย....แค่นี้ก่อนล่ะ เอาฟิลลิ่งฉบับไทยแบบแปลเองมันก็...เนอะ..ขัดตาไปนิด...
เนื้อเพลงภาษาอิงค์อยู่ตอนที่ 28 นะ//ฟังคู่กับเมโลดี้เปียโนแสนเพราะๆดีกว่าของคุณ Richard Clayderman ครับ
ความคิดเห็น