คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #110 : Lily Of The Valley : Part 38
เสียงแตรสีเงินในยามดึกก็ได้ดังก้องกังวาลขึ้น ณ วิหารเทพการ์ไอนิิิออน เทพสถานแห่งกอนโดลิน
องค์ทัวร์กอน พร้อมกับเหล่าขุนนางทั้งหมดต่างก็ได้ประจำที่นั่งของภายในวิหารสีขาวแห่งนี้
ตั้งแต่พระภาคิไนยมายกลิน ราชบุตรเขยทูออร์ ท่านเสนาบดีฝ่ายขวาเอคเธลิออน
ท่านเสนาบดีกลอร์ฟินเดล ตามด้วยลอร์ดดุยลินแห่งสกุลวิหคเหินเวหา
ลอร์ดร็อคแห่งสกุลโลหะสิรโกรธา ลอร์ดกัลดอร์แห่งสกุลพฤกษานานาพรรณที่มาพร้อมกับหลานชาย
คนโปรดนามว่า ' เลโกลัส ' ทั้งสองต่างสวมชุดคลุมยาวสีเขียวเข้มและสีน้ำตาลหม่น
ลอร์ดเอกัลมอธแห่งสกุลนภาสว่างวิถี ซึ่งอยู่ในชุดทูนิคยาวประดับด้วยเพชรพลอยระยิบระยับ
ลอร์ดเพนลอธผู้เป็นแพทย์หลวงและบุตรชาย ' เพนโกโลธ ' แห่งสกุลเสาศิลาและหอคอยหิมะ
ท่านกรมวังลอร์ดอารันเวและบุตรชายโวรอนเว ผู้ว่าการสกุลสุทธสิริหงสา
ผู้ที่เดินตามมายกลินมานั้นคือ ลอร์ดเคเลบริมบอร์และแนร์ธิลแห่งสกุลนรานิลรัตน์
และคนที่มาช้าและช้าที่สุดก็ไม่พ้นลอร์ดซัลกันท์แห่งสกุลพิณพรายบรรเลงนั้นเอง
“ โฮ้ๆ โฮ องค์ชายน้อยที่รักของข้า ทำไมจะต้องบาดเจ็บแบบนั้นด้วย โฮๆ ”
ซัลกันท์ได้แต่ร้องไห้ซบผนังของวิหาร จนกลอร์ฟินเดลรู้สึกหมั่นไส้เลยกระชากผ้าคลุมสีน้ำตาลของเขา
“ พอได้แล้ว ซัลลี่ เราต้องสวดมนต์ถวายเทพวาลาร์กัน อย่าทำกิริยาแบบนี้ ”
“ ก็ข้าทนไม่ได้นี่นา องค์ชายน้อยจ๋า ข้ารักของข้านี่น่า ฮือๆ ” ซัลกันท์ก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าสั่งน้ำมูกของตนออก
กลอร์ฟินเดลจึงอุทานว่า “ เจ้าอ้วนจอมเพี้ยนเอ๊ย ! ”
“ ย๊ากสสสส์ ! ไอ้เอลฟ์เจ้าชู้ ไอ้หลงตัวเอง คิดว่าจีบชาวบ้านจนเข้ารักไปทั่วแล้ว คิดว่าแจ๋วรอห๊าาา! ”
ดูเหมือนศึกกสองบ้านจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ถ้ากษัตริย์พรายแห่งกอนโดลินไม่ทรงห้ามปราม
“ กลอร์ฟินเดล ซัลกันท์ ประจำที่ได้แล้วนะ ! ”
พรายหนุ่มที่มีรูปร่างและบุคลิกต่างกันลิบลับจึงต้องทูลว่า “ พระเจ้าค่ะ ”
โนลปาซึ่งเกาะไหล่ของเจ้าชายพรายก็มองไปรอบวิหารด้วยความตกตะลึงในสถาปัตยกรรมแห่งโนลดอร์
หน้าต่างทั้งหมดอยู่ข้างทางเดินกว้างริมผนังทั้งสองด้าน ถัดออกมาจากแนวเสาสูงรองรับหลังคาอยู่ตรงกลาง
เสาหินอ่อนสีขาวเหล่านี้พุ่งขึ้นไปสู่ยอดเสา ได้แกะสลักเป็นรูปดวงดาวและใบไม้สูงขึ้นไปในเงามืด
และหลังคาด้านในก็ประดับประดาด้วยลวดลายอ่อนช้อยหลากสีสัน มีตะเกียงจุดไฟแขวนอยู่หลายร้อยดวง
รูปจำหลักโดยรอบอันเป็นที่ตั้งของเทวรูปของเหล่าเทพวาลาร์และเทพไมอาร์ทุกพระองค์
มีขนาดสูงใหญ่ ตะหง่าน จนพวกเขาดูเล็กราวกับเมล็ดพืช ดวงพักตร์ของเหล่าเทพบุตรและเทพธิดา
แม้ว่าจะถูกสลักขึ้นจากหินอ่อนอันเลอค่า หากแต่งดงามชวนหลงใหลและน่าเกรงขามยิ่ง
โนลปาน้อยก็หลบเข้าเสื้อคลุมสีดำของมายกลิน เจ้าชายพรายจึงถามขึ้นว่า “ โนลเป็นอะไร ? ”
“ ข้ารู้สึกกลัวพวกรูปปั้นจังเลย ดูซิ ! มายกลิน พวกเขาจ้องมองพวกเราอยู่นะ ”
มายกลินจึงถอนหายใจและลูบหลังของมันเบาๆ “อย่าได้กลัวเลย อย่างน้อยมันก็ดีกว่าอยู่ที่ป่ามืดนั้น ”
เจ้าตุ่นนั้นก็หลับตานิ่งและพยายามลืมเรื่องในป่ามืดที่เขาและมายกลินเคยอยู่มา...
แต่ด้านหน้าสุดคือพระรูปจำหลักของพระบิดาแห่งพิภพอิลูวาทาร์ ซึ่งพระพักตร์ไร้ซึ่งเครื่องประดับใดๆ
พระหัตถ์ได้ผายออก ราวกับว่าจะทรงประทานพรและให้ความช่วยเหลือเหล่าบุตรของพรองค์
ถัดมาด้านหน้าคือ คณะเทพวาลาร์ผู้เป็นใหญ่ทั้งสามคือ เทพมานเว เทพเจ้าแห่งอากาศ ประทับกลาง
เทพอุลโม เทพเจ้าแห่งท้องทะเล ด้านขวา และเทพอาวเล เทพเจ้าแห่งแผ่นดิน ด้านซ้าย
องค์ทัวร์กอนก็ทรงคุกเข่าลงต่อเบื้องพระพักตร์องค์อิลูวาทาร์ เทพประธานแห่งวิหารนี้
“ พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสร้างสรรพชีวิตทั้งมวลพิ้นพิภพ พระผู้ทรงเมตตาและโปรดปรานเหล่าเอลดาริเอ
ข้าพระบาทมีนามว่า ทัวร์กอน พระโอรสแห่งฟิงโกลฟิน ผู้สร้างและปกครองนครกอนโดลินแห่งนี้
กำลังมีเรื่องทุกข์ด้วยว่า ขนิษฐาอาเรเดล เศวตนารีแห่งกอนโดลิน และนัดดาเออาเรนดิล
อยู่ในภาวะนิทราจากอุบัติเหตุที่เกล้ากระหม่อมได้สร้างขึ้น ได้โปรดประทานชีวิตให้พวกเขาได้กลับมาเถิด..”
ขุนนางทุกคนต่างก็ขานรับ “ โอ้ ! อิลูวาทาร์ โอ้ !คณะเทพวาลาร์ ได้โปรดสดับฟังเสียงของข้าบาทเถิด ”
ตอนนั้นเองความเงียบก็ปกคลุมทั่วทั้งวิหารแห่งทวยเทพ
“ เจ้าคงรู้ดีว่าต้องทำเช่นไร ใช่ไหม ผู้นำสารแห่งเทพวาลาร์มหาสมุทร ”
“ กระหม่อมทราบดีอยู่แล้ว... ”
บุรุษหนุ่มทั้งสองก็ยืนขึ้นพร้อมกันจากที่นั่ง ท่ามกลางความสงสัยของทุกคน !
แต่แล้วพระองค์ก็นึกไม่ถึงว่า ทูออร์จะลุกขึ้นจากม้านั่งยาวแล้วไปคุกเข่าต่อเบื้องพระพักตร์ของอุลโม
ขณะที่มายกลินได้ไปคุกเข่าต่อหน้าพระองค์เทวามานดอสและลอริเอน เทพวาลาร์ผู้เป็นภราดาแห่งวิญญาณ
เทพมานดอสนั้นเป็นองค์เทวาผู้ตัดสินชะตากรรม พระหัตถ์ถือคทาแห่งความยุติธรรมไว้ด้านซ้าย
และดาบแหลมในพระหัตถ์ขวา เทพลอริเอนนั้นมีพระพักตร์ที่อ่อนหวานและนุ่มนวล
พระหัตถ์ด้านซ้ายทรงถือวัตถุกลม พระหัตถ์ขวาทรงถือคทาแห่งการบันดาลนิมิต
ดวงตาสีนิลของเจ้าชายพรายต่างเงยหน้ามองเทวรูปทั้งสององค์ด้วยความหวังยิ่ง
“ เจ้าชาย เจ้าชาย ” เหล่าพรายทุกคนต่างเรียกขานด้วยความตกใจ
แต่องค์ทัวร์กอนก็ทรงยืดเรียวพาหาขึ้นเหนือเศียรเกล้า “ ไม่ต้องหรอก เราสวดของเราต่อกันเถอะ ”
แล้วก็ไม่มีเสียงอันใดให้ได้ยินอีก...เพราะชาวโนลดอร์จะสวดภาวนากันในใจเท่านั้น...
…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าก็ขอให้ได้ช่วยเหลือน้องสาวและหลานชายของข้า..
องค์ทัวร์กอนทรงเงยขึ้นมองเทพมานเว บุพราชผู้เป็นใหญ่ในองค์วาลาร์ทุกพระองค์...
...มานเว ซูลิโม ได้โปรดนำพวกเขากลับมาเถิด และประทานพรแห่งชีวิตแก่พวกเขาด้วย
กระหม่อมขอสัญญาว่าจะไม่บังคับอะไรอาเรเดล อิริสเซอีกแล้ว..ได้โปรดเมตตาเถิด
มือเรียวแกร่งของทูออร์นั้นกุมภาวนาไว้แน่น...องค์อุลโม ได้โปรดช่วยเออาเรนดิล บุตรของข้าด้วย
ได้โปรดช่วยท่านหญิงขาวอาร์เฟย์นีเอลด้วย..ขอให้พระนางและลูกชายกลับมาจากภวังค์นิทรา...
พระชนกแห่งวารีทุกสายและท้องทะเลทุกแห่งหนได้โปรดเมตตาหม่อมฉันอีกครั้งเถิด..
ฝ่ายเจ้าชายพรายได้แตะเรียวพระบาทของเทพทั้งสองแล้วนำมาจรดหน้าผาก พร้อมกับกุมมือไว้
เทพภราดาแห่งจิตวิญญาณได้โปรดนำพระมารดาและพระภาคิไนยของหม่อมฉันกลับมา..
อย่าได้ละทิ้งความตั้งใจและความศรัทธาของกระหม่อม ได้โปรดพระเจ้าข้า...
พระองค์โปรดประทานพรให้แก่พวกเขา...ท่านแม่และเออาเรนดิล ดาราแห่งความหวังของหม่อมฉันเถิด...
ความคิดเห็น