DUREX
Luhan x Baekhyun
ริมฝีปากเรียวสวยของแบคฮยอนยกยิ้มขึ้นมาแผ่วเบา นิ้วเรียวสวยที่คนต่างชื่นชมเขาไล่ไปตามแผงขนมในร้านสะดวกซื้อย่างชอบใจ วันนี้ลู่หานและเขามีโอกาสเดินทางมาที่ไทเป ลู่หาน นักเรียนแลกเปลี่ยนกัปตันฟุตบอลมหาวิทยาลัยพ่วงกับตำแหน่งคนรักของเขาที่เพิ่งเสร็จจากโปรเจคในคณะรัฐศาสตร์ได้รีบจองตั๋วเครื่องบินและโรงแรมก่อนที่จะบอกเขาเสียอีก มัดมือชกจนแบคฮยอนอยากจะแกล้งไม่มาให้รู้แล้วรู้รอด แต่พอตากวางของลู่หานกะพริบกระปิบกระปิบ หูและหางดูเหมือนลู่ตกลงอย่างเห็นได้ชัด แบคฮยอนก็อดไม่ได้ที่จะคว้าตั๋วเครื่องบินเข้ามาอยู่ในมือ ก็ของฟรีกับแบคนะห่างกันได้ที่ไหน?
"พี่ลู่!" แบคฮยอนเอียงคออย่างน่ารัก ตาหยีขึ้นเพราะยิ้มกว้าง ในมือของแบคฮยอนอุ้มขนมมากมายเต็มไปเสียหมด ลู่หานก้มมองดูขนมในมือของแบคฮยอนก่อนจะเดินเข้าไปหยิกสีข้างของคนที่ตัวเตี้ยกว่าเพียงไม่มาก
"อ้วน" ลู่หานหยิกเข้าไปที่ก้อนไขมันตรงเอวของแบคฮยอนเบาเบา คนที่อายุน้อยกว่าเงยหน้าขึ้นมาค้อนขวับ มือเรียวสวยโยนขนมทั้งหมดลงตะกร้าที่ลู่หานถืออยู่ก่อนจะเดินปึงปังออกไปที่เคาเตอร์จ่ายเงิน ในใจอดก่นด่าลู่หานไม่ได้ แล้วใครเล่าที่เวลาไปเดตกันทีไรต้องชวนไปกินอาหารอ้วนอ้วนทุกที ใครกันเล่า!
"โอ๊ะ" แบคฮยอนก้มมองตารางที่วางอยู่แถวเคาน์เตอร์ กล่องเล็กเล็กไม่ใหญ่กว่าสี่นิ้วคุณสี่นิ้ววางเรียงรายอยู่ด้วยรูปแบบต่างต่างที่น่าสนใจไม่แพ้กับอมยิ้มของเด็กเด็ก แบคฮยอนเลียริมฝีปากอย่างเคยชินก่อนจะเอียงคอมองชื่อของผลิตภัณท์
DUREX
"อ๊า ตอนนี้เขาทำแบบนี้แล้วเหรอ?" แบคฮยอนกล่าวออกมาเป็นภาษาเกาหลีที่พนักงานต่างก็ไม่เข้าใจ พนักงานชาวไต้หวันที่มองหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มที่ยืนจดจดจ้องจ้องกับถุงยางอนามัยอยู่ซักพักก็แอบหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ แต่ก็ต้องเงียบลงเมื่อผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาพร้อมตะกร้าใบใหญ่ ลู่หานวางตะกร้าของไว้ก่อนจะเลิกคิ้ว ตาที่ราวกับกวางโตขึ้นก่อนจะรีบดึงนิ้วเรียวสวยของแบคฮยอนออกจากการหยิบถุงยางอนามัยมาเล่นอย่างกับเด็ก
"พีลู่อันนี้อะไรอ่ะ? กินได้ไหม? น้องแบคกินได้ไหม?" แบคฮยอนเงยหน้าพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำตากลมโตก่อนจะยื่นกล่องเล็กเล็กให้ลู่หานดู รูปสตอเบอรรี่ที่วางอยู่บนกล่องทำให้ลู่หานเหงื่อตก ชายหนุ่มเหลือบมองไปที่พนักงานที่รวมตัวกันไปซุบซิบอยู่ข้างหนึ่ง
"เฮ้ย นั่นมันกินไม่ได้นะน้องแบค" ลู่หานรีบหยิบของในมือคนตัวเล็กกว่าแล้ววางมันลงบนที่โชว์ตามเดิม ลู่หานอยากจะทึ้งหัวตัวเองกับความฉลาดมากของแฟนตัวเอง คือแบคฮยอนครับ พี่ลู่มีแล้วครับ พี่ไม่ชอบกลิ่นสตอเบอรรี่ครับ อุ๊ย นั่นไม่ใช่ประเด็น
"กินได้มาม๊าเคยซื้อให้กินเป็นกล่องใหญ่ใหญ่เลย
พี่ลู่ ตอนนี้เขาทำเป็นแบบพกพาแล้วเนี่ย" แบคฮยอนยังคงดื้อรั้นแล้วหยิบกล่องเดิมที่ลู่หานวางไว้ขึ้นมาหมุนเล่นต่อ
โอ๊ย พี่ลู่อยากจะเป็นบ้า มีแฟนเด็กนี่มันเหนื่อยอย่างนี้นี่เองเว้ย
"ไม่ใช่น้องแบค นั่นมัน DUMEX ที่คุณแม่น้องแบคกินนั่นมัน DUMEX" ลู่หานพยายามเถียงเด็กดื้อแต่แบคฮยอนก็ไม่ยอม ยังยกเอาจุดอ่อนของลู่หานมาเล่นอีกต่างหาก ปากเล็กเบ้ลงอย่างไม่พอใจก่อนจะเริ่มเสียงดัง
"เขาจะเอา!!! นี่มันเป็นรสชาติใหม่!!! น้องแบคจะเอา!!!" แบคฮยอนเริ่มตะโกนจนคนอื่นอื่นในร้านต้องเอียงหน้าเข้ามาสอดเรื่องชาวบ้าน ลู่หานเหงื่อตกทันทีแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเดือนมกราคมที่อากาศยังคงเย็นอยู่
"โอเค โอเคครับ โอเคครับ โอ๋โอ๋โอ๋" ลู่หานรีบดึงคนที่เตี้ยกว่าเข้ามากอดหลวมหลวมและทนเสียงซุบซิบที่ลู่หานเข้าเต็มสองหู
ดูเจ้าคนเกาหลีสองคนนั่นสิ เป็นคู่เกย์สินะ
หล่อทั้งคู่ไม่น่าเลยเนอะ
มาซื้อถุงยางอนามัยไปด้วยสินะ
"จ่ายเงินด้วยครับ" ลู่หานรีบตะโกนออกมาเป็นภาษาบ้านเกิดเสียงดัง พนักงานที่แอบซุบซิบนินทาอยู่นั้นก็รีบจรลีเข้ามาคิดเงิน ลู่หานเหลือบมองคนที่ยืนอยู่ข้างกาย แบคฮยอนที่หมุนเจ้ากล่องเล็กเล็กไปมาจนพนักงานขอไปคิดเงิน รอยยิ้มเล็กเล็กที่มีขึ้นเพราะเอาชนะคนรักได้ด้วยความสามารถพิเศษของตน มองเห็นคนที่ตัวเล็กกว่ายิ้มออกมา ลู่หานก็อดโปรยยิ้มบางขึ้นมาไม่ได้
"หนึ่งพันดอลค่ะ" ลู่หานหยิบแบ๊งค์ไต้หวันดอลล่าร์ที่ตนเองเพิ่งแลกมายื่นให้กับพนักงาน มีแฟนเด็กต้องใจป้ำครับ ขนมแค่นี้จิบจิบครับ แบคฮยอนรีบหยิบกล่องสีชมพูอ่อนขึ้นมาและยัดมันในกระเป๋าแจ็กเก็ตของตัวเอง และฮัมเพลงเดินออกไปปล่อยให้ลู่หานยกถุงหนักหนักสองถุงมาคนเดียว
"น้องแบค" ลู่หานพ่นลมเข้าที่หูอีกคนเบาเบาระหว่างที่พวกเขาเดินกลับไปยัง Hotel Eclat ที่อยู่ไม่ไกลนัก แบคฮยอนสะดุ้งขึ้นก่อนจะเหลือบมองลู่หานอย่างหวาดหวาด สายตาที่แวววับขึ้นมาทำให้แบคฮยอนรู้ว่าสิ่งที่เจอต่อไปนี้คงไม่พ้นเรื่องสนุก(อย่างแบบพี่ลู่) เรื่องอันตรายและน่ากลัวในการเล่นผาดโผน เอาเป็นว่ามันไม่น่าจะมีเรื่องดีดีเข้ามาเลยละกัน
"ครับ..." แบคฮยอนเอ่ยแผ่วเบา แก้มพองขึ้นสีระเรื่อเมื่อลู่หานเอื้อมตัวเอามือข้างซ้ายมาใส่ในกระเป๋าแจ็กเก็ตสีน้ำตาลอ่อนข้างซ้ายของแบคฮยอน แบบนี้มันก็เหมือนกับว่าลู่หานกำลังโอบเอ็วแบคฮยอนอยู่ แบคฮยอนเงยหน้าเพียงเล็กน้อยเพื่อมองลู่หานที่ฮัมเพลงของดงบังชินกิไปอย่างร่าเริงเกินเหตุ
"พี่ลู่!! มาเรียกเขาแล้วทำแบบนี้หมายความว่าไง" แบคฮยอนแหวเมื่อเห็นว่าตัวเองนั้นเขินเก้อ ลู่หานที่เหลือบมองแบคฮยอนมาตลอดก็ได้แต่หัวเราะกับหน้ามุ่ยมุ่ยของคนรัก แบคฮยอนทำหน้าแบบนี้นั้นน่ารักที่สุด แบคฮยอนของพี่ลู่
"น้องแบครู้ไหมครับว่าไอกล่องเล็กเล็กที่น้องแบคซื้อนี่เขาใช้ยังไง?" น้ำเสียงขี้เล่นของลู่หานทำให้แบคฮยอนขนลุกชัน มันต้องเป็นอะไรที่เป็นอันตรายต่อสภาพร่างกายหรือจิตใจของแบคฮยอนแน่แน่ มั่นใจจริงจริง
"...." แบคฮยอนเลือกที่จะเงียบเมื่อลมหายใจใกล้เข้ามาหาตัวเอง
"รู้ไหมครับ" ลมหายใจร้อนจากร่างกายของลู่หานพ่นอยู่ที่ข้างแก้มของคนที่อายุน้อยกว่า แก้มของแบคฮยอนขึ้นสีแดงจนเหมือนกับมะเขือเทศในซูปเปอร์มาเก็ต
"ก็ชงแล้วก็ดื่มไงพี่ลู่นี่!" แบคฮยอนแหวใส่ ส่วนหนึ่งเพราะว่าความเขิน อีกส่วนหนึ่งเพราะว่า รู้ว่าถ้าไม่ตอบลู่หานคงตื้อไม่เลิก ทำไมเขาจะไม่รู้จักนิสัยของแฟนตัวเอง ดื้อกว่าเขาเสียอีก
"หึหึ ไม่ใช่ครับ แต่เป็นไรครับ คืนนี้พี่ลู่จะสาธิตให้ดูเอง" ริมฝีปากเล็กของแฟนหนุ่มก้มลงมาจุ๊บปากคนที่เตี้ยกว่าเบาเบาก่อนจะผละออกและวิ่งหนีเข้าโรงแรมไปก่อน ทิ้งให้คนต่างชาติที่ยืนค้างจับปากตัวเองให้เป็นจุดสนใจแน่นิ่งราวกับรูปปั้น แบคฮยอนหน้าแดงขึ้นมาจนแทบระเบิดก่อนจะตะโกนดังดังเป็นภาษาเกาหลีว่า
"ไอพี่ลู่บ้า!!!!!"
.
.
คืนนี้เตรียมใจไว้เลยครับน้องแบคของพี่ลู่
---------------------------------------
เรียบร้อยภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงแบบเกรียนเกรียนค่ะ คือว่าตอนที่ตั้งกระทู้ในสยานโซนได้ตกลงไว้ว่าจะแต่งเรื่องภายในหนึ่งชั่วโมงค่ะ เลยได้มาแบบสั้นสั้นเนอะ เรื่องนี้ไม่ได้เบสบนความจริงของวงแต่พยายามสื่อออกมาตามที่ขอมาค่ะ เอาฟีลแบบน่ารักบ๊องบ๊องและแอบหื่นนิดนิด 5555 มีแต่คนบอกว่าน้องแบคต้องรู้อยู่แล้วแต่แอ๊บ 55555555
สารภาพว่าไม่ใช่เป็นคนแต่งตัวแนวแบบน้องแบคน้องลู่อะไรประมาณนี้ค่ะ แต่งแล้วขนลุกเอง 555 แต่ว่าแต่งออกมาก็ได้หวานประมาณนี้เท่านั้นแหละนะ เพราะว่าเป็นคนน้ำตาลในเลือดต่ำ 555
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น