[Fic Resident Evil] I GOT YOU (Carlos x Jill)

ตอนที่ 5 : บทที่ 5 การตัดสินใจ

บทที่ 5 การตัดสินใจ

จิลใช้ปืนพกยิงมันหมายจะซื้อเวลา แต่มันไม่สะทกสะท้าน ตรงหน้าเธอมีเครื่องปั่นไฟอยู่ เมื่อนึกถึงคำเตือนในประกาศที่เคยอ่านไปจึงคิดบางอย่างขึ้นมาได้ เธอวิ่งผ่านเครื่องปั่นไฟโดยมีสัตว์ประหลาดนั่นเดินลงฝีเท้าหนักๆตามมา เมื่อถึงจุดนึงที่เธอคิดว่าอยู่ในระยะปลอดภัยแล้วเธอหันหลังกลับไปยิงเครื่องปั่นไฟนั่น ส่งผลให้สัตว์ประหลาดตัวนั้นที่เดินตามเธอยังไม่ทันได้เดินออกห่างจากเครื่องปั่นไฟโดนไฟฟ้าช็อตเข้าให้ มันยืนกระตุกไปจากการโดนไฟดูด จิลไม่มีเวลาดูมันนานขนาดนั้น เธอไม่แน่ใจว่ามันจะโดนไฟช็อตแบบนี้นานเท่าไหร่ ถึงมันจะยังไม่ตายแต่อย่างน้อยเธอก็ซื้อเวลาได้ 

ร่างบางของเธอวิ่งขึ้นบันไดกลับไปที่ห้องช่าง ก่อนจะหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาติดต่อหาคาร์ลอสอีกครั้ง 

“คาร์ลอส มันยังไม่ตาย มันกำลังตามฉันมา!” 

[ว่าไงนะ?! หนีเร็ว กลับมาที่สถานีก่อน!]

“ไม่ได้ ฉันต้องเปิดแผนควบคุมเส้นทางรถไฟฟ้าก่อน” จิลตัดสัญญาณไป ก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องช่าง เธอวิ่งออกมาจากซอยที่น้ำเจิ่งนองจากการใช้น้ำดับไฟ เป้าหมายเดียวของเธอคือมุ่งหน้าไปที่สำนักงานรถไฟฟ้าใต้ดิน เมื่อเธอทำให้รถไฟกลับมาใช้งานได้แล้วเธอจะรีบออกไปจากเมืองนี้ทันที

จิลวิ่งมาถึงสำนักงานแล้ว เธอนึกขึ้นมาได้ว่าในห้องพักพนักงานมีปืนช็อตกันอยู่ ดีล่ะ เธอจะได้เอามันออกไปสู้กับสัตว์ประตัวนั้น!

หญิงสาวรีบก้าวเท้ายาวๆเพื่อไปยังห้องเก็บปืนช็อตกันก่อน อย่างน้อยถ้ามันบุกเข้ามาในอาคารตอนนี้เธอก็ยังมีอาวุธอีกชิ้นไว้ป้องกันตัวเองบ้าง เธอมั่นใจว่ายังไงช็อตกันก็แรงกว่าปืนพก อย่างน้อยมันน่าจะสตั้นไปบ้าง เมื่อคิดได้ก็จัดการตัดโซ่ออกไปทันทีที่มาถึงห้องพักพนักงาน เธอคว้าปืนช็อตกันมาไว้ในมือ แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องควบคุมต่อ

“คาร์ลอส ฉันมาถึงห้องควบคุมรางรถไฟแล้ว ต้องทำยังไงต่อ?”จิลส่งสัญญาณวิทยุไปหาคาร์ลอสอีกครั้งเมื่อเข้ามาในห้องควบคุมระบบรางรถไฟแล้ว

[เยี่ยมเลยทีนี้วางเส้นทางให้ที]

“ขอเวลาเดี๋ยวนะ” จิลยืนอยู่หน้าแผงควบคุม ที่หน้าจอมีกระดาษแผนที่สถานทีรถไฟฟ้าแปะอยู่ “เอาล่ะ เราจะไปไหน?”

[ตอนนี้เราอยู่ที่Red Stone Street เราต้องไปที่สถานี Fox Park ตั้งโปรแกรมทีได้มั้ย?]

“ฉันเป็นยอดตำรวจนะ เดี๋ยวจัดให้” เธอแอบจิกคนปลายสายที่ก่อนหน้านี้บอกว่าเธอเป็นสาวฮอตที่สามารถดับไฟในตรอกได้ ซึ่งเมื่อเธอทำได้จริง ทำให้เธอรู้สึกอยู่เหนือกว่าเล็กน้อย 

จิลเก็บวิทยุสื่อสารเข้ากระเป๋าก่อนจะเพ่งมองชื่อสถานีตามในแผนที่ เมื่อแน่ใจว่าว่าควรเดินเส้นทางยังไงยังไงก็กดปุ่มตั้งสถานีต้นทาง ซึ่งก็คือ Red Stone Street ผ่านสถานีไปอีกแค่สามสถานีก็ถึง Fox Park โดยที่เส้นทางไม่ได้ซับซ้อนอะไรมากนัก เมื่อตั้งค่าเสร็จก็ลองกดที่ปุ่มตกลง ภาพที่ปรากฏบนหน้าจอใหญ่ด้านหลังแผงควบคุมก็ขึ้นมาว่าเปลี่ยนเส้นทางสำเร็จ 

จิลออกจากห้องสถานีควบคุมรถไฟฟ้า ในมือยกวิทยุสื่อสารขึ้นแนบหูติดต่อไปยังคาร์ลอสอีกครั้ง

“คาร์ลอส ฉันวางเส้นทางรถไฟเรียบร้อยแล้วนะ”

[จิลคุณนี่เก่งมากเลย แถมยังถึกอีกต่างหาก รีบกลับมาที่สถานีเลย เดี๋ยวเราจะเตรียมตัวไปกันแล้ว] คาร์ลอสชมเธอจากใจจริง ไม่มีน้ำเสียงแซะแซว แต่ในสมองของเธอกลับหยุดนิ่งที่คำว่า ‘ถึก’ เขาบอกว่าเธอถึกเนี่ยนะ? ทั้งที่เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่เอาตัวรอดจากสัตว์ประหลาดตัวนั้นแทบจะไม่รอดเลย สิ่งที่ทำให้เธอยังดิ้นรนมาได้ถึงตอนนี้อาจจะเป็นเป้าหมายเรื่องการเปิดโปงอัมเบรลล่า แต่ยังไงซะ จะพยายามคิดซะว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน

เมื่อจิลวิ่งมาถึงถนนหลัก สัตว์ประหลาดตัวนั้นก็ประโดดลงมาจากไหนไม่รู้ลงตรงหน้าเธอ ฝีเท้าหนักของมันกระทบลงกับพื้นถนนอย่างแรงจนพื้นลาดยางเกิดรอยแตก จิลได้โอกาสลองใช้ช็อตกันที่เพิ่งได้มาใหม่กับมันดู

เสียงยิงกระสุนจากปืนช็อตกันดังขึ้นสองนัดติด เธอไม่รู้ว่าจุดอ่อนมันอยู่ที่ไหน แต่เธอเล็งไว้ที่หัว ปืนช็อตกันแรงกว่าปืนพกอยู่มาก แต่มันก็ไม่ค่อยสะทกสะท้านเท่าไหร่นัก เรียกได้ว่าแทบไม่ต่างกับยิงปืนพกเลยก็ว่าได้

บ้าจริง!

เมื่อผลลัพธ์ไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง เธอจึงต้องเปลี่ยนมาเป็นรีบวิ่งสุดฝีเท้าเพื่อไปยังสถานีรถไฟฟ้า มันเดินตามเธอมาอย่างใจเย็น แต่ฝีเท้ายาวๆนั่น อีกทั้งการกระโดดไกลของมัน ทำให้เธอไม่อาจประมาทได้แม้แต่วินาทีเดียว

หญิงสาววิ่งเข้ามาในสถานีรถไฟฟ้า เธอแน่ใจว่าตอนที่เธอเข้ามา เธอไม่เห็นแม้แต่เงาหัวมันเลย แต่คงไม่นานมันต้องตามตัวเธอมาที่นี่ทันแน่ จิลเลื่อนประตูเหล็กม้วนหน้าสถานีลงปิดสุด แน่นอนว่าแค่นี้ไม่สามารถกั้นมันได้ แต่อย่างน้อยคงถ่วงเวลาได้ จนกว่ารถไฟจะออกจากสถานีไป

เมื่อเธอลงบันไดไปได้ชั้นนึง เธอก็พบกับคาร์ลอสที่ยืนรออยู่หน้าทางลงไปยังขบวนรถไฟฟ้า เมื่อเขาเห็นเธอสีหน้าของเขาฉายแววโล่งอกออกมา พร้อมกับรีบเดินตรงมาหาเธอทันที

“เยี่ยมมากเลยคุณตำรวจคนเก่ง”

“รถไฟใช้งานได้รึยัง?” เธอรีบถามเขาอย่างตรงประเด็น เพราะเธอรู้ดีว่ามีเวลาไม่มาก

“เกือบได้แล้ว แต่เราต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจก่อน” 

ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้บอกเขาเรื่องที่สัตว์ประหลาดตามเธอมา  เสียงเปิดประตูดังขึ้นจากทางด้านขวามือของเธอซึ่งมีป้ายเขียนไว้ว่าประตูทางออก เรียกความสนใจของจิลและคาร์ลอสให้หันไปมองที่ต้นเสียงพร้อมกัน มีผู้ชายสองคนเดินออกมาจากประตูนั่น หนึ่งในนั้นเธอจำได้แม่นเลยว่าคือใคร

“นิโคไลน์ สถานการณ์ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง?” คาร์ลอสหันไปคุยกับชายที่ชื่อนิโคไลน์ เมื่อเขาเดินมาถึงตัว น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นจริงจัง

นิโคไลน์คือชายที่ยิงคนในหน่วยตัวเองอย่างไม่ลังเลในห้องช่างเมื่อก่อนหน้านี้ และเป็นคนที่โดนด่าสาปส่งจากเจ้าของสมุดบันทึกที่เสียชีวิตโดยน้ำมือของเขาเอง

“เมืองนี้มีซอมบี้มากเกินไป ไม่มีทางที่เราจะต้านออกไปจากเมืองไหว” นิโคไลน์ตอบเสียงราบเรียบ สายตาเขาเลื่อนมาปะทะเข้ากับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างคาร์ลอส ก่อนจะพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?” 

“เธอช่วยเราซ่อมรถไฟฟ้า” คาร์ลอสตอบ นิโคไลน์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าจิล 

“เธอจะเป็นตัวถ่วงซะเปล่า เธอไร้ความสามารถ ยามคับขันยังยิงปืนไม่ได้ด้วยซ้ำ” นิโคไลน์กล่าวกับเธออย่างดูถูก แววตาดุร้ายหาเรื่องอย่างถึงที่สุด

“เฮ้ ใจเย็นๆ” คาร์ลอสพยายามปราม เขาไม่รู้ว่าทำไมนิโคไลน์ถึงไม่ชอบจิลขนาดนี้ แต่จากประสบการณ์การอยู่ร่วมทีมกับนิโคไลน์ ทำให้เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่เห็นหัวคนอื่นเลย เขามีเพียงเป้าหมายของตัวเองที่ต้องพุ่งตรงไปหาไม่ว่าระหว่างทางจะเจออะไรเขาก็พร้อมที่จะกำจัดมันออกไปอย่างไม่ลังเล เขาอาจจะตั้งแง่กับจิลเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงก็ได้ แต่จิลเพิ่งช่วยให้รถไฟกลับมาใช้งานได้ และเดี๋ยวก็คงได้ขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน เขาไม่อยากให้เกิดความหมองใจระหว่างคนสองคนมากกว่า

“เหอะ เธออาจจะทำให้นายตายก็ได้” นิโคไลน์ยังคงพูดจาถากถางจิล เขาหันไปมองหน้าคาร์ลอสเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะเดินลงบันไดไปพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่เดินออกมาจากประตูพร้อมกัน

“ขอโทษแทนด้วยนะ ทุกคนทำงานหนักไปหน่อย” คาร์ลอสกล่าวกับจิลทันทีที่นิโคไลน์เดินออกไป

“ช่างมันเถอะ” จิลตอบกลับอย่างไม่สนใจ ที่เธอไม่ตอบโต้อะไรเพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่นิโคไลน์ว่า เธอเป็นคนเปิดสวิตช์พลังงานไฟฟ้า และทำให้รถไฟกลับมาใช้งานได้ รถไฟที่มันกำลังจะนั่งไปนี่ไงล่ะ!

เสียงโครมครามดังขึ้นที่ชั้นบนของสถานีรถไฟ จิลรู้ได้ในทันทีว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นมันตามเธอมาถึงในนี้แล้ว 

“มันมาอีกแล้ว” จิลพูดขึ้น แม้จะยังไม่เห็นตัวของมันก็ตาม คาร์ลอสยกปืนขึ้นเล็งไปทางบันไดเพื่อเตรียมพร้อม หญิงสาวรีบหันไปกดปุ่มปิดประตูเหล็กม้วนไฟฟ้า ประตูเหล็กค่อยๆเลื่อนลงมาช้าๆ ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่หลังประตูเรียบร้อยแล้ว

เมื่อกี้คาร์ลอสบอกว่าต้องใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงในการตรวจสอบก่อนที่ขบวนรถไฟจะเคลื่อนตัวได้ ถ้ามันบุกเข้ามาในนี้ตอนนี้ ทุกคนอาจจะได้รับอันตรายได้ ความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว และเธอไม่รอช้าที่จะทำตามในสิ่งที่ตัวเองคิด

“มันไล่ตามฉันอยู่” จิลพูดขึ้นพร้อมกับก้มลงกลิ้งตัวผ่านประตูเหล็กที่ยังปิดลงมาไม่สุดเพื่อออกมาข้างนอก “ฉันจะซื้อเวลาให้” 

“เดี๋ยว!” คาร์ลอสตกใจกับการตัดสินใจกระทันหันของจิลตะโกนห้าม แต่ไม่ทันเมื่อประตูเหล็กเลื่อนลงมาปิดจนสุดแล้ว พร้อมกับจิลที่วิ่งไปยังประตูที่นิโคไลน์เข้ามาก่อนหน้านี้ 

“จิล!! อย่านะ!” คาร์ลอสพยายามห้ามเธอแต่ไม่เป็นผล เมื่อจิลวิ่งหายเข้าไปประตูนั่นแล้ว ทำให้เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียที่ทำอะไรไม่ได้ “บ้าเอ๊ย!” 

------------------------------------------------------------------------------

อะแฮ่มๆ เรามีข่าวดีมาบอก

คือเราเขียนพาร์ทที่เป็นเนื้อหาในเกมจบแล้วเรียบร้อยยยย ก็เลยจะเลื่อนวันอัพให้เร็วขึ้นเป็นอัพวันเว้นวันแทนค่ะ~ แต่หลังจากจบพาร์ทในเกมแล้วอาจจะกลับมาอัพสามวันครั้งเหมือนเดิมนะคะ เพราะพล็อตหลังออกจากเมืองยังดูยุ่งๆอยู่ แหะๆ เจอกันทุกวันเลขคี่ของเดือนนี้นะคะ~ <3