คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Special ความลับ (จุดเริ่มต้นของความลับ) Siwon Part 100%
Special จุดเริ่มต้นของความลับ [Won x Hyuk]
Siwon part……
จุดเริ่มต้นของความลับของผมกับฮยอกแจที่เราทั้งคู่ได้สร้างขึ้น จะว่าไปแล้วทั้งหมดคงมาจากการที่ผมต้องการที่จะสร้างมันขึ้นมาเองซะมากกว่า ทั้งที่ตัวฮยอกแจเองไม่ได้อยากจะร่วมสร้างสรรความลับกับผมซะเท่าไหร่ ถึงมันจะเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนนี้ผมก็ขาดเค้าไม่ได้ซะแล้ว
=ย้อนไปเมื่อ 4เดือนก่อน=
ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่บ้านในวันที่อกาศร้อน และก็น่าเบื่อมากๆซะด้วย พ่อของผมก็เดินมาบอกข่าวที่ทำให้ผมต้องเบื่อไปยิ่งกว่าเดิมซะอีก
“ซีวอน วันนี้แกว่างมั้ย”เป็นไงครับพ่อพูดเหมือนผมเป็นเพื่อนมั้ยล่ะ ก็พ่อผมนะยอมแก่ซะที่ไหน
“ก็ว่าง ตอนนี้ไม่มีไรทำ กะว่าจะกลับไปนอนที่คอนโดอยู่ อยู่บ้านน่าเบื่อ” ผมบอกพ่อไปตามความเป็นจริง ก็คนมันเบื่อจริงๆอยู่บ้านไม่เห็นจะมีรไรทำเลยจะเรียกให้ผมกลับมาทำไมก็ไม่รู้
“เออ งั้นดีเลย ฉันจะให้แกไปเฝ้าร้านให้ฉันหน่อยคืนนี้ ฉันจะเข้าไปดึกๆหน่อย”
“ร้านพ่อ เนี่ยนะ ไม่เอาด้วยหรอก พ่อก็รู้ว่าผมไม่ยุ่งกะเรื่องพวกนี้” ผมปฏิเสธออกไป จะให้ผมไปเฝ้าร้านเหล้า ที่เรียกว่าผับนะหรอฝันไปเหอะ
“เออ หน่า ไปเฝ้าให้ก่อนไม่ได้ไง ฉันมีธุระเสร็จแล้วจะรีบไป” นั่นแหนะคนไม่อยากไปยังมาตื้ออีก
“ไม่เอาอ่ะ มีแต่พวกขี้เหล้าผมไม่ชอบ”
“แต่ไอ้ที่แกบอกไม่ชอบ มันเป็นคนเอาเงินมาให้แกใช้นะเว้ย ฉันก็เอาเงินไอ้พวกขี้เหล้านี่แหละมาซื้อรถ และคอนโดให้แกอ่ะ จะไปดีๆหรือต้องมีน้ำตา” มีขู่ซะด้วยพ่อผม อย่าคิดว่าพ่อผมดุหรืออะไรนะครับแกเป็นคนอย่างนี้เรามีกันอยู่สองคนจึงเหมือนเพื่อนกันซะมากกว่า ส่วนแม่ของผมท่านเสียไปเมื่อตอนผมอายุได้สิบปีแล้วล่ะครับ
“พ่อจะทำอะไรได้ครับ ท่านเชว ซึงฮยอน”
“ฉันก็จะยึดรถแก กับกุญแจคอนโดแกนะสิถามได้” โห้เล่นแรงซะด้วยคราวนี้ เห็นทีคงต้องยอมซะแล้วล่ะ
“นานมั้ยกว่า พ่อจะเสร็จธุระอ่ะผมมีเวลาไม่มากนะ ใกล้จะเปิดเทอมแล้วด้วยเดี๋ยวใครเห็นเสียมาดประธานนักเรียนหมด”
“เออ พ่อประธานนักเรียนแกไปเฝ้าให้ฉันซักสองสามชั่วโมงเดี๋ยวฉันก็เข้าไปแล้ว”
“โอเครีบมาแล้วกัน” และแล้วผมก็ต้องยอมตามระเบียบ และการที่ผมยอมมาเฝ้าร้านให้ในวันนั้นมันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ผมกับเค้าได้เจอกัน
=ผับพ่อซีวอน=
ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับของพ่อผม ผมนั่งอยู่บนอ๊อฟฟิคชั่นบนที่สามารถมองเห็นข้างล่างได้อย่าง360องศา มันมีดีอะไรหนักหนานะ วัยรุ่นสมัยนี้ถึงชอบมาเที่ยวกันนัก ทำไมไม่รู้จักอ่านหนังสืออยู่บ้านกัน ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วสายตาของผมก็ไปพบเข้ากับใบหน้าหวาน ของใครคนนึงเข้า ปากที่แดงดูเซกซี ผิวที่ขาวราวกับน้ำนม แต่ทำไมมาเที่ยวอย่างนี้แล้วดูไม่สนุกเลย ผมเห็นเธอบ่นอะไรกับเพื่อนที่มาด้วยกันอยู่ ไม่ทันไรเธอคนนั้นก็เดินออกไปเต้นอยู่กลางฟอร์คนเดียว ผมเห็นผู้ชายหลายคนเริ่มที่จะเข้าไปเกาะแกะเธอคนนั้น อีกหลายคนถึงกับมองด้วยสายตาเหมือนสิงโตอยากจะตระครุบเหยื่อ ถ้าเอาจริงผมว่าผมก็เป็นอีกคนที่อยากจะเป็นสิงโตที่อยากจะกินเหยื่อชิ้นนี้เหมือนกัน
“นี่ ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาข้างในหน่อย” ผมตะโดนเรียกลูกน้องที่อยู่ด้านหน้าให้เข้ามา
“ครับ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
“ฉันจะลงไปดูข้างล่าง นายคอยรับโทรศัพท์ล่ะ เผื่อพ่อฉันโทรมา” ผมบอกเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างหน้าเค้าเตอร์ บาร์เทรนอร์แต่ล่ะคนพอเห็นผมลงมาก็ขยันกันทำงานใหญ่ ผมนั่งอยู่ตรงนั้นมองเธอคนนั้น แล้วผมก็เห็นสิ่งที่ผิดปกติ ก็ไอ้หน้าปลากะโห้คนนั้นมันกำลังตอแย คนสวยของผม ผมเห็นคนสวยพยายามที่จะหนีแล้วแต่ไอ้นั่นยังจะตื้ออีก ผมว่าผมชักจะทนไม่ไหวแล้ว ผมรีบเดินเข้าไปจับข้อมือของไอ้ปลากะโห้ทันที แค่นี้ทำมาเป็นร้องโอ๊ย สำออยนัก กระทืบซ้ำซะเลย
“เค้าบอกให้เอามือออกไป เค้าจะเดินหนีแกแล้วยังตื้ออีก ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องไง”ผมบอกมันดูเหมือนมันจะฟังรู้เรื่องซะด้วยรีบรนร่านออกไปซะเร็วเชียว
“เป็นอะไรมากมั้ย ไหวป่าวเนี่ยท่าทางจะไม่ไหวนะ ให้ผมไปส่งแล้วกัน”ผมถามออกไปด้วยความเป็นห่วง ห่วงมากด้วย มาใกล้ๆขนาดนี้น่ารักชะมัด
“ไม่เป็นไรฮะ ผมกลับเองได้ ขอบคุณที่ช่วยนะฮะ” ผู้ชายหรอเนี่ย หน้าก็หวานเสียงก็หวาน โอ้.... ไม่ได้ต้องมีมาด
“ให้ฉันไปส่งดีกว่า” ก็ผมเป็นห่วงนี่หน่าให้กลับไปคนเดียวกลัวจะเป็นอะไรไป เพราะผมเห็นเพื่อนที่มากลับเค้าเดินออกไปกับผู้ชายอีกคนนึงแล้ว เดินเซจะไม่ไหวแบบนี้ คงไม่พ้นประตูร้านแน่ ผมเลยช้อนตัวคนสวยขึ้นมาอุ้มซะเลย มัดมือชกใช่มั้ยเนี่ยผม
“บ้านนายอยู่ไหน ฉันจะได้ไปส่งถูก” เมื่อมาถึงที่รถผมก็เลยถามเค้าออกไป แต่พอผมเห็นอีกที่ ทำไมเหงื่อเค้าออกเยอะอย่างนี้ล่ะ มาสบายหรือไง
“ผมร้อน ร้อนมาก เปิดแอร์หน่อยได้มั้ย” คนสวยบ่นร้อน ผมว่าหนาวมากต่างหากล่ะต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอนผมว่า ไม่ทันที่จะได้คิดอะไรคนสวยของผมก็ปลดกระดุมเตรียมจะถอดเสื้อ ผมค้างไปชั่วขณะ แต่ต้องเป็นคนดีไว้ก่อน
“นี่ นายอย่าถอดนะ อย่าถอด” ผมห้ามไม่ให้คนสวยของผมถอดเสื้อผ้า แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุเธอโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆผมแล้วจัดการปิดปากผม ซะผมเคลิ้มเชียว แต่สมองผมสั่งการว่า ไม่ได้ เพราะว่ามันข้างนอก ผมรีบจัดการให้เธอนอนลงที่เดินของเธอ แล้วผมก็เหยียบคั้นเร่ง เร่งไปยังคอนโดของผม
พอมาถึงที่คอนโดของผม ผมรีบจัดการดับรถของผมแล้วก็จะรีบดับอารมณืของตัวผมเอง แต่คนสวยของผมทำเอาสติที่จะเรียกกับคืน หายไปอีกแล้ว ก็เล่นปลดกระดุมเสื้อออกมาซะหมด เผยให้เห็นหน้าท้องเนียนขาวแล้วยังเห็นยอดอกที่ผมคิดว่าสีมันดูสวยงามมากจริง เธอหันมามองผมด้วยสายตาที่ผมคิดว่ามันเซกซี่ที่สุดเลยล่ะครับ เธอบ่นว่าร้อนตลอดทาง ผิดปกติซะแล้วซิ ผมรีบอุ้มเธอขึ้นห้องของผมทันที่
“นี่ คุณ คุณ คุณ ครับ ไปอาบน้ำก่อนมั้ย”ผมวางเธอลงที่เตียงพร้อมกับปลุกให้เธอไปอาบน้ำ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล ยิ่งโดนตัวเธอเท่าไหร่ เธอยิ่งทำเสียงแปลกๆออกมา ไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไร เธอก็จัดการโน้มคอผมลงไปจูบ ลิ้นร้อนของเธอเข้ามาไล่วนอยู่ในปากของผม อย่างร้อนแรง มือของเธอเริ่มจะซน ลวงเข้าไปลูบคลำหน้าท้องของผม อแล้วจัดการลวงลงข้างล้างที่ต่ำกว่าสะดือ ผมละปากออกจากเธอ จัดการถอดเสื้อของผมและเธอออก ผมมองดูเธอในยามนี้ช่างยั่วผมซะจริงๆ ปากแดงที่บวมเจ่อมาจากการจูบอย่างร้อนแรง แล้วยังยอดอดทีเรียกร้องให้ปากของผมลงไปชิม เมื่อเรียกร้องผมขนาดนั้น ผมจึงต้องลองลิ้มรสซะหน่อย ผมก้มลงไปเลียไล้วนที่ยอดอกสีหวาน ไล่ขึ้นไปสูดดมความหอมที่ซอกคอขาว
ตัดฉับ
ต่อจนจบค่ะ เช้าต่อมา เมื่อคืนผมได้บอกรีดเดอร์ทั้งหลายมั้ยครับว่าผมได้ถ่ายคลิปเก็บไว้ด้วย ไม่ใช่ว่าผมโรคจิตหรืออะไรนะครับที่ต้องถ่ายเก็บไว้ เพื่อเอาไว้เป็นหลักฐานยืนยันว่าคนสวยของผมนั้น ข่มขื่น ผมจริงๆ ผมตื่นขึ้นมาก่อนที่คนสวยของผมจะตื่นซะด้วยซ้ำ ก็เมื่อคืนคงจะเหนื่อยมาก หลับสนิทเชียวตอนนอนน่ารักเชียว แต่ตอนที่ตื่นน่ารักกว่าเป็นไหนๆ ผมลุกขึ้นเดินไปนุ้งผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ ผมเห็นคนสวยสวยเริ่มขยับตัวไปมา พลิกซ้านพลิกขวาผมจึงเดินไปที่เตียง ผมจึ้งเดินไปที่เตียง “ตื่นแล้วหรอ” ผมถามออกเธอออกไป แต่ทำไม่ผมต้องทำเสียงแข็งด้วยเล่า “นายเป็นใคร เข้ามาได้ไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะร้อง” ตื่นมาก็บ่นเป็นชุดเชียว “นี่หยุดแหกปากก่อนได้มั้ย แล้วก็ดูด้วยว่านายอยู่ที่ไหนกันแน่ นี่มันห้องฉัน อยากร้องก็ร้องเลย”ผมพูดอะไรไปเนี่ย อยากจะตบปากตัวเองจริงที่พูดอย่างนั้นออกไป ให้ตายเถอะ เสียแต้มหมด “ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง” เธอถามผม เสียงเธอเริ่มสงบแล้ว ค่อยน่ารักหน่อย “นายจำไม่ได้เลยหรอ” ผมถามออกไปแต่ในใจก็แอบผิดหวังนิดๆ “จำไม่ได้” คำตอบของเธอ จบเลยครับ จำไม่ได้ต้องรื้อฟื้นซะแล้วล่ะผมคิดที่จะรื้อฟืนแน่นอนวันนี้ “นาย.......” ผมพูดออกไปเสียงนิ่ง ก่อนที่จะเอ่ยออกมาทั้งหมด คนสวยก็ถามผมขึ้นมาซะก่อน “ฉันทำไม” ถามผมอย่างไม่ใส่ใจแล้วยังเชิดหน้าใส่อีก “ขมขื่นฉัน” ผมตอบออกไปอย่างนิ่งๆ ผมมองไปที่หน้าของเธอตอนนี้น่ารักชะมัด น่าแกล้งอีกต่างหาก อยากเชิดหน้าใส่ผมทำไมล่ะ แกล้งซะให้เข็ด “นายว่าอะไรนะ ฉันเนี่ยนะ โอ๊ย”เธอรีบลุกจนเกินไปจนทำให้เจ็บสะโพก จะรีบลุกทำไมล่ะนี่ยผมเป็นห่วงนะ “ใช่นายนั่นแหละ”แต่ผมยังก็ยังคงหน้านิ่งตอบแกล้งคนสวยไปอย่างนั้น “ฉันจะไปอาบน้ำ นายก็รีบใส่ผ้าเตรียมอาบน้ำได้แล้ว” ผมบอกให้เธอไปใส่ผ้าเพราะพอผมอาบเสร็จเธอจะได้อาบต่อทันที่แล้วผมจะได้พาเธอไปกินข้าวเช้า ผมพูดจบผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป พอผมอาบน้ำเสร็จออกมานอกห้องผมก็ต้องผมกลับความว่างเปล่า “หนี อย่างนั้นหรอ” ผมพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย อย่าให้ได้เจอนะผมจะเอาคืนให้สาสมกับที่หนีผมคอยดู =วันเปิดเทอม= วันนี้เป็นวันที่ผมต้องวางมาดเป็นประธานนักเรียนที่ดูดี ที่สุดเท่าที่ผมเคยเป็นมา เพราะวันนี้ผมต้องไปกล่าวในวันปฐมนิเทศนักเรียนอีกด้วย ผมว่าผมต้องเป็นที่ยำเกรงของนักเรียนแน่ๆเพราะพอผมขึ้นไปเสียงที่คุยกันก็เงียบหมด “สวัสดีครับ ผม เชว ซีวอน ประธานนักเรียนของปีนี้” ผมพูดแนะนำตัว ก่อนที่จะพูดถึงกฎระเบียบต่างๆ ผมกวาดสายตาไปทั่วๆห้องประชุม แล้วพบก็พบกับไก่ตาแตก คนสวยของผมนั่นเองที่กำลังอึ้งอยู่ ผมจึงได้ยิ้มอย่างมีชัย ผมเรียกให้คนสวยของผมมาพบผมที่ห้อง พอผมดูประวัติก็รู้ว่าเธอชื่อ อี ฮยอกแจ ชื่อเพราะด้วย ที่ผมเรียกให้เธอมาพบนั้นเพราะว่าเรามีเรื่องที่ต้องเคลียกัน ก๊อกๆๆๆๆ เสียงประตูห้องผมดังเธอคงมาแล้วล่ะ “เข้ามาสิ” ผมตอบรับเสียงเคาะประตู “คุณเรียกผมมา ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรครับ” ทำไมเธอดูกลัวผมจัง คงรู้แล้วสินะว่าผมเรียกมาทำไม “นายต้องรับผิดชอบฉัน”ผมยังคงตีหน้านิ่ง เสียงนิ่ง ตามคอนเซปเดิมของผมอยู่ “ทำไมผมต้องทำ เราพลาดด้วยกันทั้งคู่ ให้มันแล้วไปเถอะ” “ ไม่ เพราะฉันรู้สึกติดใจในร่างกายของนาย” ผมพูดพร้อมกับเดินดันให้คนสวยไปติดกับพนังห้อง ผมเคืองนะที่ว่าพลาดทั้งคู่ “คุณไม่มีสิทธ์ มาสั่งผม” “งั้นหรอ ได้งั้นวิดีโอนี่ได้แพร่ไปแน่” ผมเปิดวิดีโอให้เธอดู เพื่อที่เธอจะได้ไม่ปฏิเสธผม เพราะผมคิดไว้แล้วว่าต้องทำอะไรซักอย่างให้เธอยอมรับ วิธีนี้ล่ะดีที่สุด “คุณ...” คนสวยของผมพูดพร้อมกับกำมือแน่นด้วยความโกรธ “ถ้านายทำตามที่ฉันต้องการ วิดีโอนี่ก็จะไม่มีใครเห็น” “คุณมันไม่ใช่คน ปีศาจชัดๆ” เธอพูดว่าผมออกมพร้อมกับความโกรธที่ผมคิดว่ามีมากซะจนเธอสามารถเอาอะไรที่อยู่ใกล้มือมาเขว้งใส่ผมได้ทุกเมื่อ “ตกลงนายจะทำตามที่ฉันบอกมั้ย” ผมถามย้ำกล้วจริงๆว่าเธอจะไม่ทำ “ถ้าผมทำ คุณต้องทำลายมันทิ้ง โอเคมั้ย” คนสวยยื่นข้อเสนอมาให้ผม เป็นอันว่าเธอตกลงซินะ “ได้ ต่อย่าคิดหนีล่ะ เพราะมีก๊อปไว้อีกเพียบ” จริงๆผมไม่มีก๊อปไว้หรอกนะ แค่อยากแกล้งก็เท่านั้น “คุณซีวอน มันจะเกินไปแล้วนะ” เธอขึ้นเสียงใส่ผม แต่มันไม่ได้ทำให้ผมกลัวเลย ผมว่าเธอดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ “ถ้านายเป็นเด็กดี มันก็จะเป็นความลับระหว่างเราเข้าใจมั้ย” ผมบอกเธอพร้อมก้มลงไปจุ๊บที่หน้าพากเธอเบาๆ “ครับ ผมเข้าใจ” เธอตอบรับผมอย่างทำใจ นี่ล่ะครับคือจุดเริ่มต้นความลับระหว่างผมและอี ฮยอกแจ ความจริงเจตนาของผมไม่ได้คิดจะทำร้ายเธอ แต่ที่ผมต้องทำเพราะผมเพียงต้องการเธอ ทั้งตัวและหัวใจ ผมว่าผมคงรักเธอตั้งแต่แรกพบแล้วล่ะครับ แต่ความรักของผมไม่รู้จะสื่อไปถึงเธอมั้ย เพราะตอนนี้เธอไปคบกับ โจ คยูฮยอน รุ่นน้องซะแล้ว “”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””” THE END”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
ไรท์เตอร์อยากจะบอกว่าคนเข้ามาอ่านเยอะมากนะค่ะ แต่คอมเม้นไม่ขึ้นเลย
ถ้าเป้นอย่างนี้ไรท์เตอร์ไม่อัพดีกว่านะค่ะ เพราะกว่าจะแต่งได้เรื่องหนึ่งมันก็ นาน
ต้องก้มหน้าก้มตาพิมพ์ ปวดหลังด้วย
แต่ไรท์เตอร์ก็ขอบคุณนะค่ะสำหรับคนที่เม้นเสมอมา
ขอบคุณ E*Naem-Love-E*Hyuk
ยัยทะเลเรียกพี่
KMP*
มากนะค่ะที่คอมเม้นทุกตอน
ความคิดเห็น