คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - 01 - พรหมลิขิตเล่นตลก
- 01 -
พรหมลิขิตเล่นตลก
หลายสิบปีต่อมา...
ณ มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง…
“พาสต้า!! แกดูผู้ชายคนนั้นดิ๊ ~ โอ๊ยย ~ ใจละลายย >///<” เสียงแหลมของอลิซที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังนั่งปั่นงานให้เสร็จ…
“อื้อๆ” ฉันนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานและตอบแบบส่งๆ เธอไปถ้าขืนฉันไม่ยอมตอบมีหวังโดนเครียด! -^- เพราะตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำงานที่ค้างคาเท่ากองฟูจิอยู่ไงเล่า!
“โอ๊ยย ! เก็ตตี้นี่มันแปดภพชาติผ่านมาแล้วนะ แกยังไม่เคยเหลียวแลหรือมองใครเลย! แถมยังไม่เคยมีแฟนกับเขาบ้างสักที หน้าตาแกก็ดีออกนะ แต่ว่าน้อยกว่าฉันนิดนึง คิกๆ >[]<” อลิซบ่นประโยคนี้ให้ฉันฟังจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะ (จนกลายเป็นเรื่องชิน) ตั้งแต่สมัยมัธยมจนเข้ามหาลัยเขาก็ว่าฉันแต่เรื่องนี้แหละ! เอาล่ะ! หลายๆ คนอาจจะคิดว่าฉันงี่เง่าที่ยังคิดว่าตัวเองจะมีความหวังและจะเจอนายกุนเชียงนั่นอีก…>_<
ติ๊ดด ~ ติ๊ดด ~
ในขณะที่ฉันกำลังนั่งเหม่อถึงนายกุนเชียงอยู่นั้น…ก็มีเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์ของฉัน…และเมื่อฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะกดดูหน้าตาคนที่ส่งข้อความมา…ฮึ่ยยย! -_-* เขาคือพี่รหัสของฉันเองแหละ! เป็นผู้ชายที่เหมือนนักเลงเสพยามาก =[]=!! บรื๋ออ ~ T-T (แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เขาก็หล่อชนะใจสาวๆ ไปหลายรายมากกกก!) แต่โชคร้ายของสาวๆ ที่คลั่งไคล้เขา (เหมือนแมลงวันตอมขี้) คือ…เขามีแฟนอยู่แล้วแฟนของเขาน่ะสวยมากกกก! เป็นที่ฮอตของหนุ่มๆ ในคณะ เนื่องจากพี่รหัสฉันเคยเอารูปมาเปิดให้ฉันดู ถึงพี่รหัสฉันจะเจ้าชู้ก็เถอะแต่เมื่อแฟนสวยขนาดนี้จะให้นอกใจไปหาใครได้อีกเล่า! -^-
ถึงพาสต้า…
ห้าโมงไปร้านอาหารอินเลิฟแถวๆ โรงเรียนอนุบาลเป็ดน้อยนะ
ได้ข่าวว่าที่นั่นเปิดใหม่และชื่อร้านน่ารักมากก! >_<
และฉันจะได้แนะนำแฟนฉันให้เธอรู้จักด้วยเลย
...ต้องมาให้ได้นะ J
จากพี่รหัสผู้หวังดี *0*
หลังจากที่ฉันอ่านข้อความในมือถือเสร็จ ฉันก็เลื่อนสายตาของตัวเองไปมองที่นาฬิกาข้อมือแทน…ห้าโมงหรอ? เฮ้ยยย ! สี่โมงครึ่งแล้ว! ให้ตายสิ~! งานฉันยังไม่เสร็จเลย…กว่าจะไปถึงร้านอินเลิฟอีก โอ๊ยย ~!
“พาสต้า! ใครส่งข้อความมาน่ะ?”
“พี่รหัสน่ะ งั้น…ฉันขอตัวก่อนนะ -_-*”
ตึกกๆๆๆ!!
ฉันรีบวิ่งออกมาจากตึกเรียนด้วยความเร็วสูงหลายพันปีแสงเพื่อที่จะไปขึ้นรถสาย พร้อมกับกองหนังสือมากมายที่ฉันรีบเก็บมันอย่างลวกๆ แต่ทว่าในขณะที่ฉันวิ่งข้ามถนนเพื่อที่จะไปขึ้นรถสายนั่น…
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~!!
ฟิ่วววววววววววววววววววว!
จู่ๆ ก็มีมอเตอร์ไซคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วสูงเช่นกันชนิดที่เฉียดเกือบชน เขาเกือบเบรกรถไว้ไม่ทัน แต่โชคดีที่ฉันไม่เป็นอะไรแค่กองหนังสือมากมายตกและกระดาษต่างๆ ลอยหายไปเท่านั้น… =_+
“นี่เดินไม่ดูรถเลยรึไง !! -*-” ชายหนุ่มที่สวมหมวกกันน็อคด่าฉันอย่างหัวเสียขณะที่ฉันกำลังก้มเก็บกองหนังสืออยู่…ฮึ่ย! แน่จริงก็ถอดหมวกออกมาเซ่ะ ! - -+
“นี่ฉันผิดคนเดียวหรอ!! นายก็ผิดด้วยเหมือนกันแหละที่ขับรถเร็วเกินไป อยู่ดีดีก็โผล่มาแบบนี้น่ะ! “ ฉันบ่นไปบทหนึ่งก่อนที่เขาจะทำท่าทางจะฆ่าฉัน แต่เมื่อเขาละสายตาและมองลงไปที่นาฬิกาข้อมือของเขาเสร็จ เท่านั้นแหละ! เขาไม่รอช้าที่จะเร่งเครื่องยนต์ขับต่อไปเฉยเลย…อย่าให้เจอเป็นครั้งที่สองแล้วกันนะ! -^-
คราวนี้ฉันเลื่อนสายตาลงไปดูที่นาฬิกาข้อมือสวยๆ ของฉันบ้าง แต่ก็ต้องพบเวลาที่น่าตกกะใจ…นี่มันสี่โมงห้าสิบแล้ว!! ฮือๆ เพราะนายคนเดียวแท้ๆ เลย! ทำให้ฉันต้องยืนบ่นพึมพำอยู่คนเดียวเนี่ย TT_TT
ฉันไม่รีรอรีบตรงไปที่รถสองแถวโดยด่วน!
“ผ่านร้านอินเลิฟแถวอนุบาลเป็ดน้อยมั้ยคะ?”
“อื้มๆ (-_-) (_ _)”
และไม่นานฉันก็มาถึงที่หมายเป็นที่เรียบร้อย…เอาล่ะ! ไปก็ไป! ฉันเดินตรงไปทางร้านน่ารักสีชมพูที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ ร้านกาแฟตรงนั้น…ทางเดินเข้าร้านประดับไปด้วยกระดาษสีแดงสีชมพูที่ตัดเป็นรูปหัวใจที่นี่มันเป็นที่ที่เหมาะกับการมาเดทกันมากๆ เลยล่ะ >_< ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร้าน เพื่อที่จะหาพี่รหัสที่เหมือนนักเลงเสพยาคนนั้น…
“พาสต้า ~!! ทางนี้ ~!!” โอเค! ฉันเห็นเขาแล้วล่ะ เขากำลังโบกมือหย็อยๆ อยู่ที่โต๊ะ และตะโกนเรียกชื่อฉันแบบไม่อายสายตาสื่อมวลชนใดใด -_-;;
“...” ฉันเดินไปนั่งที่ข้างๆ พี่รหัส แต่ทว่าเราไม่ได้มีกันแค่สามคน…
“เอ่อ…พาสต้านี่แฟนพี่เองสมหญิง! หรือเรียกว่าพี่หญิงก็ได้ ^_^” เขาชี้ไปทางพี่ผู้หญิงสวยๆ เซ็กซี่ ผมสีแดงตรงยาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา…ฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อเรื่องบังเอิญซักเท่าไหร่ที่คนชื่อสมหญิงกับสมชายมาเป็นแฟนกัน…=_=
“สวัสดีค่ะ ^-^”
“ส่วนนั่น…หญิงเอาน้องรหัสมาด้วย…” และทันทีที่ฉันหันไปตามนิ้วชี้ของพี่รหัสเพื่อที่จะมองหน้าน้องรหัสของพี่สมหญิงสักหน่อย ฉันต้องชะงักเมื่อเจอกับนัยน์ตาสีเทาเข้มคู่สวยคู่นั้นฉันคิดว่าเมื่อหลายปีก่อนฉันรู้สึกคุ้นกับดวงตาคู่นี้มาก…แต่คงไม่ใช่…
“...”
“ฮั่นแน่! หล่อใช่มั้ยล๊า ~!” อยู่ๆ พี่รหัสก็เอาศอกแหลมๆ มาจิ้มที่เอวฉันเป็นเชิงแซว… (อันความจริงหล่อมากเลยล่ะ -///-)
“นี่เมนูค่ะ ^^” ไม่นานนักพนักงานสาวสวยของร้านก็เดินเอาเมนูอาหารมาให้พวกเรา เขามาถูกเวลาจริงๆ >_< พี่สมหญิงกับพี่สมชายเปิดเมนูอาหารและครุ่นคิดเมนูอยู่นาน แต่ทว่าฉันกับน้องรหัสของพี่สมหญิงกลับสั่งขึ้นมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย…
“ข้าวสวยหมูหยองครับ / ข้าวสวยกุนเชียงค่ะ”
“...!!!”
สละเวลาสัก 2-3 วินาทีเพื่อกดโหวต
สละเวลาสัก 1-2 นาทีเพื่อคอมเม้นท์
ทำเพียงเท่านั้นไรเตอร์คงเพ้อไป 10-20 วัน
ความคิดเห็น