คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : กลับสู่โหมดเดิม
ทันทีที่มองเห็นคุณหนุนดวงกับนานมา พิมพิสาก็ตาเป็นประกาย ลืมความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเหมือนจะขาดใจตายของตัวเองทันที นางเอกสาวรีบสลัดแขนของนางพวงครามกับเฉิดฉายที่ประคองเธออยู่ พลางยืดตัวตรงอย่างงามสง่า จากนั้นเดินกรีดกรายตรงไปหาคนทั้งคู่ พลางส่งยิ้มหวานแต่ไกล
“สวัสดีค่ะคุณหนุนดวง”
นางเอกสาวพูด ทว่าไม่ได้ยกมือไหว้ เธอทำเพียงค้อมศีรษะน้อยๆ สองมือกุมประสานอยู่ตรงหน้าท้อง อากัปกิริยาเหมือนเป็นคุณหนูรองนางเอกในนิยายจีนไม่ผิดเพี้ยน
“สวัสดีค่ะคุณนาน” พิมพิสายิ้มเบาบาง พลางทำกิริยาแบบเดียวกัน “เจอกันอีกแล้วนะคะ ไม่ทราบว่าคุณหนุนดวงกับคุณนานมามาทำอะไรกันที่นี่เหรอคะ?”
นานมากลอกตาเบาๆ ขณะยิ้มตอบนางเอกสาวโดยไม่ปกปิดความเบื่อหน่าย พร้อมกันนั้นก็นึกปลงกับคำถามที่ว่า “มาทำไม” หรือ “มาทำอะไร” ที่วันนี้เธอได้รับมาจากใครต่อใครมาไม่รู้กี่รอบกี่ครั้งแล้ว
นาน-มาทำไม?
นาน-มาเมื่อไหร่?
นาน-มาทำอะไร?
นาน-มาตอนไหน?
นาน-มาหรือยัง?
นาน-มาแล้ว…
และอีกมากมายหลายนานมา
เหตุที่พ่อแม่ตั้งชื่อให้เธอว่านานมา นอกจากเธอเป็นลูกที่เกิดหลังพี่ชายถึงสิบห้าปี และพ่อแม่คาดหวังว่าจะมีลูกสาวมานานแสนนานแล้ว อีกเหตุผลก็เป็นเพราะตอนที่แม่ตั้งท้อง พ่อแม่กำลังพาพี่น่านท่องเที่ยวอยู่ที่ประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นประเทศที่ครอบครัวของเธอไปเยือนกันทุกปี ไม่ว่าจะเป็นการท่องเที่ยว ธุรกิจ หรือพ่อแม่ไปพบปะเพื่อนฝูงตามประสาศิษย์เก่าชาวอินเดียก็ตาม หากนานมาไม่คุ้นเคยกับอินเดียมาก่อน เธอก็คงไม่กล้าลุยเดี่ยว หนีพ่อแม่ไปเที่ยวคนเดียวโดยไม่บอกใครหรอก
และตอนที่แม่ตั้งท้องเธอ แม่ก็โปรดปรานอาหารอินเดียเป็นพิเศษ โดยเฉพาะ นาน (Naan) อาหารประเภทแป้ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้แทบจะในทุกมื้อ
ทุกวันนี้ที่บ้านของเธอ ยังมีอาหารประเภทนาน จาปาตี โรตี จัดอยู่บนโต๊ะอาหารแทบจะทุกสัปดาห์
คำถามของพิมพิสาทำให้หนุนดวงมึนงงไปชั่วขณะ ที่นี่เป็นบ้านของเขา เป็นพื้นที่ของครอบครัวเขา แล้วเขาจะไปหรือจะมา มันต้องมีเหตุผลที่คนนอกอย่างเธอควรเอามาถามด้วยอย่างนั้นหรือ
ดูเหมือนสายตาของหนุนดวงจะบอกความคิดในใจได้อย่างชัดแจ้ง นางเอกสาวจึงได้สติ เธอยกมือป้องปากหัวเราะเบาๆ ออกมาด้วยกิริยาน่ารัก
“คือพิมไม่เจอคุณหนุนมานานแล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอกันที่นี่น่ะค่ะ”
พิมพิสาพูด แต่หนุนดวงไม่ตอบ
นับตั้งแต่ได้รู้ว่า พิมพิสาและครอบครัวของเธอ มีสัมพันธ์แบบใดกับเคียงข้าวและอ่อนช้อย ซึ่งเป็นน้องสะใภ้และพี่สะใภ้ของเขา ชายหนุ่มก็ใช้บุคลิกเคร่งขรึมของตัวเองตั้งรับในยามพบเจอ วางท่าเฉยเมยเย็นชามาแต่ไหนแต่ไร แม้ว่าทางฝ่ายของนางเอกสาวจะพยายามเข้ามาพูดคุยด้วยก็ตามที
หนุนดวงก้มหน้ามองนานมาที่ยังคงนั่งอยู่บนม้านั่ง ก็พบว่าเธอทำท่าเฉื่อยชาเหมือนยายแก่เกียจคร้าน ที่ออกมานั่งรับลมเย็นยามบ่าย โดยไม่สนใจใครๆ ทั้งสิ้น
โดยเฉพาะเขาด้วยที่เธอไม่สนใจ
น่าตีจริงๆ
แทนที่จะช่วยกันรับหน้าพิมพิสารเลว แต่กลับมานั่งกลอกตาขวาทีซ้ายที ทำเหมือนไม่เห็นเหตุการณ์ ไม่ได้ยินคำถามจากพิมพิสาเสียอย่างนั้น
“น้องนานเราไปกันเถอะ”
สุดท้ายหนุนดวงก็พูดขึ้น ขณะที่นานมาเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ
หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“ไปไหนคะ?”
“ไป…เอ่อ…ไปหาแม่พี่ วันนี้พี่มีธุระต้องคุยกับแม่ไง”
หนุนดวงตอบ ขณะที่นานมาส่ายศีรษะ
“พี่ข้าวบอกว่าป้านวลประชุมอยู่”
“แต่ตอนนี้แม่อาจประชุมเสร็จแล้วก็ได้นะ”
“งั้นพี่หนุนก็ไปสิ นานจะรอพี่ข้าว นานจะไปกินข้าวกับพี่ข้าวพี่เหนือ”
แล้วหลังจากนั้น หนุนดวงกับนานมาก็กลับเข้ามาสู่โหมดเดิม เริ่มต้นเถียงกันในเรื่องเก่า ทั้งให้พิมพิสากับชาวคณะได้แต่มองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น