Flame นักรบเพลิงมายา (เปลวเพลิงมายา)

ตอนที่ 77 : มายาที่ 72 สงครามมหานคร [6] <= [100%]

มายาที่ 72

สงครามมหานคร [6]

            พรึ่บ!!!

            ดวงตาสีแดงเพลิงลืมโพลง เปลวเพลิงสีขาวซึ่งลุกท่วมร่างมอดดับภายในพริบตา ร่างหนาขยับหยัดกายลุกยืนพลางกะพริบตาปริบๆ เฟลมก้มสำรวจร่างกายอย่างละเอียดถี่ถ้วน ร่างกายซึ่งหนักอึ้งกลับเบาหวิว บาดแผลและอาการบาดเจ็บทั้งหมดทั้งมวลเลือนหายไปพร้อมกับเปลวเพลิงจนหมดสิ้น

            เฟลมเงยหน้ามองเสือดำปีศาจร่างยักษ์เบื้องหน้า ลูซิเฟอร์เผลอกลั้นใจโดยไม่รู้ตัว

            “ลวดลายนั่น มันอะไรกัน” เสียงของเจ้าแห่งปีศาจสั่นเครือเล็กน้อยยามส่งคำถาม อุ้งเท้าหนาที่เงื้อสูงเตรียมตวัดสังหารเฟลมถูกชักกลับโดยอัตโนมัติ ลูซิเฟอร์ขยับร่นหนี จิตสังหารและความกดดันที่ถูกส่งออกมาจากร่างเฟลมสูงจนทำให้มันอดกลัวไม่ได้ สัมผัสไอเวทธาตุแสงสูงจนยากคาดเดา

            มิดไนท์กับลินนะจ้องร่างเฟลมนิ่งด้วยสายตาโล่งใจระคนประหลาดใจ ทั้งสองโล่งใจที่เฟลมไม่เป็นอะไรแล้ว แต่สิ่งที่ชวนให้ประหลาดใจก็คือ ลวดลายประหลาดที่จู่ๆก็ปรากฏทั่วร่างเด็กหนุ่ม

            ทั่วร่างเฟลมปรากฏลวดลายแปลกตาเต็มไปหมด ลวดลายที่จู่ๆก็ปรากฏนั้นมีสีทองสวยและมีลักษณะคล้ายเปลวเพลิงที่กำลังไหวเริงระบำ มันปรากฏเลื้อยพันรอบกาย ทั้งมือ แขน ขา ลำตัว คอ และบริเวณหน้าผาก นัยน์ตาสีแดงเพลิงค่อยๆแปรเปลี่ยนไปมีสีทองอร่ามอย่างช้าๆ เฟลมสะบัดมือเรียกหาดาบคู่กายอีกเล่ม

            “ปักษาเพลิง” สิ้นเสียงเรียกหา เปลวเพลิงก็หมุนม้วนรวมตัวก่อนแปรเปลี่ยนเป็นดาบอัศวินสองคมเล่มสวยซึ่งมีสีแดงตลอด เฟลมกระชับปักษาเพลิงมั่น ร่างกายของเขากลับมามีสภาพสมบูรณ์ร้อยอีกครั้งแล้ว เขาพร้อมรบรอบต่อไปแล้ว

            ลูซิเฟอร์แยกเขี้ยวอย่างหงุดหงิด

            ‘เจ้าเด็กนี่มันเป็นใครกัน แล้ววิชานั่นมันวิชาอะไรกัน ทำไมพลังเวทธาตุแสงถึงได้สูงขนาดนี้’

            ลูซิเฟอร์ขยับตั้งท่าพร้อมรับมือ

            “รับมือ” สิ้นเสียงเตือนที่ดังเป็นสัญญาณ เด็กหนุ่มถีบเท้าพุ่งเข้าใส่ลูซิเฟอร์อย่างรวดเร็ว ลูซิเฟอร์คำรามร่ายเวท ดาบมนต์ดำกว่าร้อยเล่มพลันปรากฏลอยคว้างก่อนพุ่งตรงใส่เฟลมราวห่ากระสุน

            ‘สะบัดดาบ’ เสียงนุ่มของเทพพระเพลิงที่คุยกันในห้วงมิติประหลาดดังก้องในหัว เฟลมสะบัดดาบตามคำบอกอย่างว่าง่าย พริบตาที่ปักษาเพลิงถูกสะบัด งูอัคคีร่างสีขาวปลอดพลันปรากฏพุ่งออกจากคมดาบทะยานเข้าทำลายดาบมนต์ดำทั้งหมด ดาบมนต์ดำเมื่อต้องเวทแสงก็แตกสลายหายไปกับอากาศธาตุ

            “ดาบนี้ สำหรับชิเรน” เฟลมตวัดดาบ คมดาบวาดผ่านกรีดใบหน้าลูซิเฟอร์ก่อเกิดแผลยาว เลือดสดสาดทะลักกระเซ็น เสือดำปีศาจกู่ร้องเสียงหลง

            “!!!” เวทแสงที่มาพร้อมกับการโจมตีทำให้ความเจ็บปวดที่ปากแผลเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ไอเวทมนต์ดำไหลทะลักออกจากบาดแผลราวเทน้ำ พลังเวทของลูซิเฟอร์ลดลงอย่างฮวบฮาบ

            “ข้าไม่มีวันยอมแพ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างเจ้าเด็ดขาด!” ลูซิเฟอร์คำรามเกรี้ยวกราดพร้อมโถมตัวทะยานเข้าโจมตีเฟลมโดยไม่มีท่าทีเกรงกลัวเวทแสงเลยซักนิด เฟลมกระชับดาบมั่นถีบเท้าทะยานเข้าประมือ เทพพระเพลิงที่สถิตอยู่ในร่างทำให้เฟลมมีพลังเวทล้นเปี่ยม ซึ่งนั่นก็ทำให้เฟลมมั่นใจว่า เขาสามารถเอาชนะลูซิเฟอร์ได้

            แคล้ง!!!

            ปักษาเพลิงปะทะกับกรงเล็บแหลมส่งเสียงแสบหูดังแหวกอากาศ ลมกระแทกจากการปะทะคมกริบเฉือนร่างสร้างรอยแผลให้ทั้งคู่ เฟลมตวัดดาบดีดลูซิเฟอร์ออกห่าง

            ‘ใช้ห่าฝนเพลิง’ เสียงเทพพระเพลิงดังสั่งการ เฟลมพยักหน้ารับคำเงียบงันพร้อมเหยียดมือซ้ายขนานพื้น

            “ฝนเพลิง กระหน่ำซัด!” เด็กหนุ่มร่ายเวทแล้วสะบัดมือ พื้นดินสั่นสะเทือนเลือนลั่น ไอร้อนแผ่กระจายเป็นบริเวณกว้าง ก่อนห่าฝนเพลิงสีขาวจะเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ลูซิเฟอร์ร่ายเวทสร้างกำแพงเวทมนต์โดยอัตโนมติทันที

            เปรี๊ยะ!!!

            ห่าฝนเพลิงต้องกำแพงเวทมนต์ดำเรียกให้กำแพงเวทต้องแตกร้าว ลูซิเฟอร์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเดือดดาล เป็นแค่เด็กตัวกะเปี๊ยกแท้ๆ แต่กลับไล่ต้อนมันได้ถึงขนาดนี้

            “อย่าเหลิงให้มันมากนัก ไอ้หนู!” ลูซิเฟอร์คำรามส่งกระสุนมนต์ดำกว่าพันลูกใส่เฟลม เป็นจังหวะเดียวกันกับที่กำแพงเวทมนต์ดำแตกละเอียด ร่างหนารับห่าฝนเพลิงสีขาวไปเต็มๆ แต่ก็ใช่ว่าจะมีแต่ลูซิเฟอร์ที่โดนโจมตี เฟลมเองก็โดนเช่นกัน ห่ากระสุนมนต์ดำที่พุ่งมาเร็วรัวจนเฟลมตั้งตัวไม่ทัน เด็กหนุ่มโดนกระสุนมนต์ดำกระแทกอย่างแรง

            “อั้ก!” แรงปะทะส่งเฟลมลอยกระเด็นปลิวพร้อมๆกับที่ลูซิเฟอร์ล้มทรุดพลางกู่ร้องแสดงความเจ็บปวดดังลั่น เมื่อทั้งคู่เสียหลัก การโจมตีที่ถูกส่งออกไปก็ขาดช่วงทันที ห่าฝนเพลิงมอดดับพร้อมๆกับห่ากระสุนมนต์ดำที่แตกสลายกลายเป็นเสี้ยวธุลี

            ‘พุ่งเข้าไปโจมตีมันตรงๆเลยรานิน มีเพียงดาบที่เปี่ยมเวทแสงของเจ้าเท่านั้นที่สามารถสร้างบาดแผลสาหัสให้มันได้’ เทพพระเพลิงสั่งการ เฟลมใช้ปักษาเพลิงค้ำยันกายลุก ลูซิเฟอร์ขยับลุกตามพร้อมขยับตั้งท่าเตรียมปะทะอีกยก

            ลูซิเฟอร์เอี้ยวตัวมองสภาพร่างกายตนเองอย่างผ่านๆ การโจมตีของเฟลมเมื่อครู่สร้างบาดแผลให้มันได้ไม่น้อยทีเดียว แต่บาดแผลก็ไม่ถึงกับลึกมาก มันยังพอสู้ต่อได้

            เฟลมกระชับปักษาเพลิงมั่น จากนั้นเด็กหนุ่มก็ถีบเท้าทะยาน ลูซิเฟอร์ดีดตัวพุ่งเข้าปะทะอย่างรวดเร็ว

            คมดาบปักษาเพลิงถูกเหวี่ยงเร็วระรัว ลูซิเฟอร์ขยับรับการโจมตี พลังเวทถูกกระแทกส่งจากทั้งคู่ไม่ขาดสาย เสียงการปะทะดังก้องคับบริเวณ

            เฟลมร่ายเวทแผ่วเบาพลางตวัดดาบในแนวนอน ลูซิเฟอร์ร่ายเวทสร้างกำแพงเวทขึ้นกันการโจมตี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้ลูซิเฟอร์ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ปักษาเพลิงวาดผ่านกำแพงเวทเข้ามาได้อย่างง่ายดายราวกำแพงเวทของมันเป็นเพียงอากาศธาตุ

            ฉัวะ!!!

            “อึก!” คมดาบตวัดเฉือนลำคอลูซิเฟอร์ไปอย่างเฉียดฉิว เลือดสดซึมชื้นร่างหนาสีหมึก พลังเวทธาตุแสงทำให้ลูซิเฟอร์ทรมานจนแทบอยากลงไปดิ้นทุรนทุรายกับพื้น หลอดลมของมันถูกกรีดไปนิดทำให้ลมหายใจของมันสะดุดขาดช่วง

            เด็กหนุ่มถีบเท้าทะยานเข้าปะทะอีกครั้งอย่างรวดเร็วโดยไม่ยอมให้ลูซิเฟอร์ได้พักเหนื่อย ปักษาเพลิงถูกเหวี่ยงสะบัดฉวัดเฉวียน ลูซิเฟอร์กัดฟันทนความความเจ็บที่แล่นทั่วกายพุ่งทะยานเข้าปะทะกลับอย่างไม่ยอมแพ้

            กรงเล็บแหลมกรีดร่างเฟลมสร้างรอยแผลลึกจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ก็ใช่ว่าเฟลมจะยอมโดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว เฟลมโหมโจมตีลูซิเฟอร์กลับไม่ลดละ ร่างสีดำขนาดมหึมาโดนคมดาบและพลังเวทกระแทกปะทะครั้งแล้วครั้งเล่า บาดแผลน้อยใหญ่ปรากฏเพิ่มจำนวนตลอดเวลา

            เฟลมกับลูซิเฟอร์พุ่งปะทะอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้ใคร การประมือครั้งนี้จึงยากจะคาดเดาว่าใครจะเป็นผู้ชนะ ฝีมือของทั้งคู่สูสีจนเกือบเรียกได้ว่าเท่าเทียมกัน

            เฟลมดีดตัวตีลังกาหลบเล็บแหลมซึ่งถูกตวัดลงมา จากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างต่างแกนเหวี่ยงตัวหมุนเตะลูซิเฟอร์ ปลายเท้าต้องดวงตาขวาอย่างจังส่งลูซิเฟอร์เซล่าถอยไปนิด เฟลมทิ้งตัวกลับลงมายืนดังเดิม จากนั้นก็ถีบเท้าวิ่งเข้าปะทะ

            ลูซิเฟอร์ขู่คำรามแสดงความโกรธา หอกแหลมสีดำสนิทพุ่งพรวดแทรกผิวดินขึ้นกระหน่ำแทงเฟลม เฟลมกระโดดหลบฝูงหอกเหล่านั้นอย่างคล่องแคล่ว ลูซิเฟอร์ถีบเท้าทะยานขึ้นรุกประชิดเฟลมซึ่งลอยคว้างกลางอากาศ จากนั้นอุ้งเท้าหนาก็ถูกเหวี่ยงวูบตบหน้าเฟลมอย่างแรง แรงกระแทกส่งเฟลมกระเด็นตกลงสู่เบื้องล่าง

            ฉึก!!!

            “อั้ก!” หอกมนต์ดำที่ลูซิเฟอร์เรียกมาเสียบแทงทะลุท้องเฟลม เด็กหนุ่มกู่ร้องไม่เป็นภาษา ไอมนต์ดำไหลทะลักเข้าร่างสร้างความทรมานชวนเสียสติ เลือดอุ่นไหลอาบหน้าจากบาดแผลเปิดบริเวณหน้าผาก

            ‘ใช้เพลิงเผา’ คำแนะนำจากเทพพระเพลิงดังก้อง เฟลมไม่รอช้าทำตามคำแนะนำนั้นในทันที เด็กหนุ่มจับหอกมนต์ดำที่แทงทะลุท้องอย่างอ่อนแรงก่อนร่ายเวทจุดไฟ เปลวเพลิงสีขาวสะอาดลุกโหมส่งหอกมนต์ดำให้กลายเป็นเศษฝุ่นในพริบตา

            “อึดจริงนะ” ลูซิเฟอร์ทิ้งตัวกลับลงยืนพื้น มันแยกเขี้ยวงุดพร้อมร่ายเวทส่งเวทมนต์ดำใส่เฟลม เฟลมดีดตัวลุกยืนพลางขยับหลบการโจมตีที่ถูกส่งออกมา

            ‘รานิน แทงดาบให้ทะลุขั้วหัวใจ’ เฟลมขมวดคิ้วให้กับคำสั่งครั้งนี้อย่างไม่เข้าใจ ลูซิเฟอร์เป็นปีศาจที่ใช้มนต์ดำ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ฆ่ามันไม่ได้ วิธีเดียวที่สามารถฆ่ามันได้ก็คือผนึกมันเสีย แล้วรอจนกว่าดวงวิญญาณของมันจะสลายหายไปเอง

            ‘ทำตามที่ข้าบอก ที่เหลือข้าจัดการเอง’ ถึงแม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจความคิดของเทพพระเพลิง แต่เฟลมก็ยอมทำตามคำสั่งนั้นอย่างว่าง่าย อีกฝ่ายเป็นถึงเทพพระเพลิง คงไม่สั่งให้เขาทำอะไรที่ไม่มีประโยชน์หรอก

            “เข้าใจแล้วขอรับ” เฟลมตอบรับเสียงเบาพร้อมถีบเท้าพุ่งทะยานหมายรุกประชิดลูซิเฟอร์ ลูซิเฟอร์ร่ายเวทโจมตีเฟลมไม่ยอมเปิดช่องให้เฟลมได้เข้าใกล้ เฟลมขยับก้าวหลบการโจมตีไปพลางพุ่งเข้าใกล้ลูซิเฟอร์ไปพลาง แล้วเฟลมก็สามารถรุกเข้าถึงตัวลูซิเฟอร์ได้ในที่สุด ลูซิเฟอร์แยกเขี้ยวกว้างตวัดกรงเล็บโจมตี

            “จงตราตรึง งูอัคคี!” เฟลมร่ายเวทเร็วระรัวพร้อมสะบัดมือ งูอัคคีร่างสีขาวปลอดพุ่งทะยานเข้ารัดตรึงลูซิเฟอร์ไว้อย่างแน่นหนา เจ้าแห่งปีศาจกู่ร้องพลางขยับดิ้นไม่ยอมแพ้ งูอัคคีเผาผลาญร่างหนาสร้างความทรมานจนถึงก้นบึ้งหัวใจ

            เฟลมกระชับดาบมั่นด้วยลมหายใจหอบระรัว ถึงแม้จะได้เทพพระเพลิงมาช่วยแล้ว แต่กว่าจะทำให้ลูซิเฟอร์เสียท่าเขาได้ก็เล่นเอาแทบแย่ ทั่วร่างปรากฏบาดแผลลึกตื้นนับไม่ถ้วน เลือดอุ่นอาบร่างจนชุ่มโชก เรี่ยวแรงที่ได้กลับคืนมาเริ่มเหือดหายไปอีกครั้ง

            ‘แทงให้มิดด้าม’ สิ้นเสียงสั่งการจากเทพพระเพลิง เฟลมก็เสือกแทงปักษาเพลิงตามคำสั่งทันที คมดาบทะลุอกซ้ายลูซิเฟอร์จนมิดด้าม ขั้วหัวใจถูกตัดขาดวิ่น หัวใจของเจ้าปีศาจหยุดการทำงานในทันที แต่ถึงแม้หัวใจของมันจะหยุดทำงานไปแล้ว ลูซิเฟอร์ก็ยังไม่หมดฤทธิ์ มันแยกเขี้ยวคำรามสุดเสียงพร้อมกัดขย้ำไหล่เฟลมจนจมเขี้ยว ไอมนต์ดำถูกส่งเข้าร่างผ่านบาดแผลราวเทน้ำ เฟลมเบิกตากู่ร้องก้อง ความเจ็บปวดถาโถมเรียกให้สติเกือบหลุดลอย

            ‘ทนหน่อยนะรานิน ข้าจะรีบทำให้มันหมดฤทธิ์เดี๋ยวนี้แหละ’ เมื่อเสียงที่ก้องในหัวเงียบลง ดาบปักษาเพลิงซึ่งเสียบทะลุอกซ้ายลูซิเฟอร์ก็พลันเปล่งแสงสีขาวสว่างจ้า ลูซิเฟอร์หลุดร้องโหยหวนไม่เป็นภาษา เขี้ยวยาวถูกถอนออกจากไหล่เฟลมโดยอัตโนมัติ เมื่อได้รับอิสระ เฟลมก็เซล้มทรุดหมดแรง มือหนาถูกยกกุมไหล่ซ้ายแน่น ความเจ็บปวดทั้งภายในและภายนอกร่างกายทำให้เฟลมกำลังจะหมดสติในไม่ช้า เลือดอุ่นไหลทะลักไม่ยอมหยุด ร่างหนาสั่นสะท้านหอบหายใจแรงจนตัวโยน

            ‘จงปรากฏ ดาบเพลิงพิสุทธิ์’ จบคำ ดาบแสงนับร้อยเล่มก็ปรากฏลอยนิ่งเบื้องหน้าเฟลมในขณะที่ปักษาเพลิงยังคงเปล่งแสงสีขาวสว่างจ้า

            “อ๊าก!!!” ลูซิเฟอร์กู่ร้องเสียงหลง พร้อมๆกันนั้น ร่างของมันก็ถูกดาบแสงทั้งหมดพุ่งกรีดสร้างรอยแผลจำนวนนับไม่ถ้วน เลือดสดไหลย้อมร่างสีดำทั้งร่าง พลันร่างของบุคคลที่เฟลมรู้จักเป็นอย่างดีก็ปรากฏขึ้นจากอากาศธาตุยืนเบื้องหน้าเฟลม

            “พี่จานา!” เสียงอุทานของเฟลมแสดงออกถึงความตกใจอย่างชัดเจน จานาก้มมองเฟลมซึ่งนั่งหมดสภาพด้วยสายตาตื่นตะลึงไม่แพ้เฟลม เฟลมอ้าปากค้างมองจานาตาไม่กะพริบ

            ‘ไม่ใช่หรอก เจ้านี่ไม่ใช่ร่างจริง เป็นแค่ดวงวิญญาณเท่านั้น’ เทพพระเพลิงกล่าว

            ‘ข้าช่วยวิญญาณที่ถูกกลืนเข้าไปได้แค่เจ้านี่คนเดียวเท่านั้น วิญญาณของเจ้าหนุ่มนี่เป็นธาตุแสงจึงยังไม่หลอมรวมกับวิญญาณของเจ้าปีศาจนี่ แต่สำหรับคนอื่นนั้น ข้าช่วยไม่ได้แล้ว วิญญาณของพวกเขาถูกหลอมรวมไปหมดแล้ว’ เทพเพลิงอธิบายเสียงเรียบ เฟลมเผลอถอนหายใจโล่งอกอย่างลืมตัว ขอแค่ได้วิญญาณจานากลับมาก็พอแล้ว

            ‘รานิน ไปดึงดาบกลับออกมา แล้วใช้ดาบนั้นแทงให้ทะลุสมอง’ ได้ยินดังนั้น เฟลมก็ไม่รอช้าหยัดกายลุกพร้อมวิ่งพรวดเข้าไปดึงดาบออกมาจากอกลูซิเฟอร์ทันที พริบตาที่ดาบถูกดึงออก เจ้าแห่งปีศาจก็กู่ร้องลั่นฟังไม่ได้ศัพท์ เฟลมขยับกระชับดาบมั่นพลางหลับตาตั้งสมาธิสัมผัสถึงไอเวทแสงที่ไหลวนทั่วกาย

            ‘ข้าต้องทำได้ ข้าต้องกำราบลูซิเฟอร์ให้ได้’ เฟลมให้กำลังใจตัวเองพร้อมถีบเท้าพุ่งทะยาน เด็กหนุ่มกระโดดตีลังกาอ้อมขั้นไปนั่งชันเข่าบนหลังลูซิเฟอร์ มือทั้งสองข้างกระชับปักษาเพลิงแน่น ก่อนกดแทงดาบทะลุสมองเจ้าแห่งปีศาจจนมิดด้าม ลูซิเฟอร์เหลือกตาแล้วกู่ร้องอย่างทรมานสุดเสียง

            “อสุราผู้สร้างความวุ่นวายให้แก่แผ่นดินเอ๋ย” เสียงนุ่มของเทพพระเพลิงดังสอดประสานเสียงของเฟลม ปักษาเพลิงเปล่งแสงสีขาวสว่างวาบ ไอเวทธาตุแสงไหลทะลักเข้าร่างลูซิเฟอร์ผ่านคมดาบ ร่างหนาสีดำที่ถูกแสงสีขาวปกคลุมดิ้นทุรนทุรายราวกำลังจะขาดใจ

            “เวลาของเจ้าได้หมดลงแล้ว จงหลับใหลอยู่ในห้วงมิติแห่งความตายเสียเถิด”

            “!!!!!”

            “ผนึกมาร!” เฟลมและเทพพระเพลิงร่ายเวทอย่างพร้อมเพรียง ดาบปักษาเพลิงเรืองแสงก่อนแปรเปลี่ยนไปเป็นมังกรเพลิงร่างยักษ์เลื้อยพันธนาการร่างลูซิเฟอร์ไว้อย่างแน่นหนา ร่างร้อนระอุแผดเผาลูซิเฟอร์อย่างไร้ความปรานี ลูซิเฟอร์ดิ้นพล่านสะบัดเฟลมตกจากหลัง เฟลมกระเด็นกลิ้งลงไปนอนกองหมดแรง

            ‘ดวงวิญญาณอันแสนโสมมเอ๋ย เทพพระเพลิงผู้นี้จะเป็นผู้ชำระล้างให้เอง’ มังกรเพลิงกล่าวเสียงเรียบติดเย็นชา เฟลมเผลอกลืนน้ำลายเอื้อก ร่างจริงของเทพพระเพลิงนั้นน่าเกรงขามยิ่งนัก พลังเวทแผ่ซ่านราวไร้ขีดจำกัด

            “ข้าไม่ยอมตายคนเดียวหรอกน่า!” ลูซิเฟอร์ไม่ยอมแพ้จนถึงวาระสุดท้าย มันฝืนทนความเจ็บปวดที่ได้รับจากมังกรเพลิงพุ่งตรงเข้าขย้ำเฟลม มันขย้ำซ้ำแผลเดิมที่ไหล่ซ้ายของเฟลมจนจมเขี้ยว กรงเล็บหนาเกี่ยวร่างเฟลมไว้อย่างแน่นหนาไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าเทพพระเพลิงในร่างมังกรยักษ์สีขาวจะทำยังไง ก็ไม่สามารถดึงลูซิเฟอร์ออกจากเฟลมได้

            “อ๊าก!!!” ความเจ็บปวดจากบาดแผลโดนขย้ำและจากไอมนต์ดำที่ทะลักเข้าร่างทำให้เฟลมทรมานจนแทบสิ้นสติ ร่างกายร้อนผะผ่าว เส้นเลือดทั่วร่างเต้นตุบๆคล้ายร้องเตือนว่ามันกำลังจะระเบิดในไม่ช้า เด็กหนุ่มออกแรงดิ้นหมายสลัดการเกาะกุมให้หลุดอย่างสุดความสามารถ แต่ไม่ว่าจะพยามยามเท่าไหร่ เฟลมก็สลัดลูซิเฟอร์ไม่หลุด เปลวเพลิงสีขาวค่อยๆกลืนกินร่างเฟลมอย่างช้าๆ เทพพระเพลิงร่ายเวทสั่งให้เปลวเพลิงหยุดการลามเลีย แต่เขาก็ทำไม่สำเร็จ

            ‘ไม่ไหว ข้าหยุดเปลวเพลิงนั่นไม่ได้’ เทพพระเพลิงว่าเสียงร้อนรน เปลวเพลิงของเขาจะไม่หยุดแผดเผาจนกว่าเป้าหมายจะสลายหายไป ไม่มีใครหยุดเปลวเพลิงนี้ได้ แม้แต่ตัวเทพพระเพลิงเองก็ตาม

            “!!!” เฟลมกู่ร้องไม่เป็นภาษา สติสัมปชัญญะเริ่มหลุดลอย

            ‘ทรมาน ไม่ไหวแล้ว ทรมานจนสุดทนแล้ว’ แขนกำยำที่เมื่อครู่ยังถูกเหวี่ยงสะเปะสะปะร่วงหล่นสู่พื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ร่างหนานอนนิ่งไม่ไหวติง เขาไม่มีแรงเหลืออีกแล้ว ไม่ไหวแล้ว เขาสู้ไม่ไหวแล้ว

            “ขอบใจเจ้ามากนะเฟลมที่ช่วยข้าจากลูซิเฟอร์” วิญญาณจานาสาวเท้าเข้ามาหยุดยืนข้างๆเฟลม จานาย่อกายนั่งยองๆก่อนคลี่ยิ้มให้เฟลมแทนการขอบคุณ เฟลมมองรอยยิ้มนั้นด้วยสายตาเหม่อลอย แล้วเด็กหนุ่มก็ส่งยิ้มอ่อนแรงกลับไป นี่เป็นครั้งแรกที่จานายิ้มให้เขาอย่างจริงใจ และมันคงเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้เห็น เขากำลังจะตายในไม่ช้า

            “แต่ข้าไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร” ชายหนุ่มว่าพร้อมลุกยืน มือหนาโปร่งแสงยกวางทาบศีรษะลูซิเฟอร์อย่างแผ่วเบา จานาพึมพำเวท พลันลูซิเฟอร์ก็ต้องเบิกตากว้างแล้วหลุดร้องสุดเสียง เขี้ยวแหลมถูกถอนออกจากร่างเฟลมในทันที กรงเล็บที่เกี่ยวร่างอยู่ก็ถูกถอนออกอย่างช่วยไม่ได้เช่นกัน

            “ฝากบอกลาท่านพ่อมานากับนาทาน้องชายข้าด้วยนะ แล้วก็ฝากขอโทษทั้งสองคนด้วยที่ข้าไม่ได้ไปลาด้วยตัวข้าเอง” มือของจานาค่อยๆหลอมรวมเข้ากับร่างลูซิเฟอร์อย่างช้าๆ

            “ท่าน...ทำอะ...ไร...” เฟลมส่งคำถามเสียงอ่อนแรง สติของเขาเลือนรางใกล้ดับเต็มที

            “ข้าจะใช้พลังวิญญาณของข้าช่วยชำระล้างวิญญาณของลูซิเฟอร์อีกแรง เจ้าน่ะนอนพักได้แล้ว เหนื่อยมามากพอแล้ว” กล่าวจบ ดวงวิญญาณของจานาก็หลอมรวมเข้ากับร่างลูซิเฟอร์โดยสมบูรณ์ เจ้าแห่งปีศาจกู่ร้องทรมาน เปลวเพลิงสีขาวลุกโหมสะบัดบ้าคลั่งเผาร่างยักษ์สีเข้ม

            “อ๊าก!!!” เสียงร้องสุดท้ายของลูซิเฟอร์ดังก้อง เปลวเพลิงปะทุเปลี่ยนสภาพกลายเป็นเสาพระเพลิงสูงเสียดฟ้า เมฆหมอกสีหมึกถูกแยกออกเผยให้เห็นท้องฟ้าสีครามสวย

            เปลวเพลิงลอยพุ่งหายไปบนท้องฟ้าพร้อมๆกับร่างลูซิเฟอร์ที่หายลับไปด้วย

            เฟลมมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าทั้งหมดด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน รอยยิ้มบางถูกประดับไว้บนใบหน้า ดาบปักษาเพลิงร่วงหล่นจากท้องฟ้าตกกระแทกพื้นข้างๆร่างหนาซึ่งนอนนิ่งจมกองเลือด

            เฟลมถอนหายใจแผ่วเบา มันจบแล้ว สงครามจบลงแล้ว ลูซิเฟอร์ตายแล้ว ชัยชนะตกเป็นของพวกเขาแล้ว

            ‘พยายามได้ดีมาก รานิน’ ลูกบอลเพลิงสีขาวปรากฏลุกปะทุข้างกายเด็กหนุ่ม เทพพระเพลิงชมเฟลมด้วยเสียงอ่อนโยน เฟลมพยักหน้ารับคำชมนั้นเบาๆ

            แปะ! แปะ!

            “!?”

            หยาดน้ำฝนร่วงหล่นกระทบแก้ม ทั้งๆที่อยู่กลางฤดูหนาวแท้ๆ แต่ทำไมถึงมีฝนได้ก็ไม่รู้

            ซู่!!!

            แล้วฝนก็เทกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา น้ำฝนเย็นและใสบริสุทธิ์ชะล้างคราบเลือดซึมหายไปกับพื้นดิน เทพพระเพลิงส่งเสียงหัวเราะเบา

            ‘ข้าเป็นเทพพระเพลิงจึงไม่เก่งเรื่องการเรียกฝนซักเท่าไหร่นัก แต่อย่างน้อยข้าก็อยากให้ฝนนี้ เป็นสายฝนซึ่งชำระสิ่งไม่ดีทั้งปวงให้แผ่นดิน’

            “สายฝนจากเทพพระเพลิงงั้นเหรอ ขอบคุณมาก...ขอรับ...” เฟลมขยับยิ้มบางพลางเอ่ยขอบคุณ สายฝนจากเทพพระเพลิงชะล้างเลือดจากร่างเฟลมไปจนหมดสิ้น สายฝนที่ตกลงมาช่วยชำระล้างแผ่นดินซึ่งเต็มไปด้วยเลือดจนสะอาดสะอ้าน

            ร่างหนานอนิ่งหายใจรวยริน ไม่ว่าจะพยายามยังไง เฟลมก็ฝืนบังคับให้ร่างกายขยับไม่ได้

            ‘ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน ไม่มีแรงแล้ว’ เปลือกตาและร่างกายหนักอึ้งจนยากขยับ สติสัมปชัญญะค่อยๆเลือนรางจางหายทีละน้อย และในที่สุด เด็กหนุ่มก็หมดสติไปท่ามกลางสายฝนซึ่งเทกระหน่ำชะล้างความสกปรกให้แผ่นดิน