คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Marry Me? : 17 (100%)
Marry me?
17
ผ่านไป 1 สัปดาห์
Chanyeol's part
ผมกำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงตอนเช้า อากาศดีนะครับ แต่เสียดายที่ผมอยู่สูดมันนานๆไม่ได้ เพราะผมกำลังรอไอ้คริสมันอาบน้ำน่ะสิ อาบน้ำอะไรนานจริงๆ ถ้าไม่เกรงใจผมจะไปใช้ห้องน้ำข้างล่างแล้วนะ เฮ้อออออ
“อะไรที่มันแกล้งนายแล้วสนุกฉันก็จำได้หมดแหละ...ตั้งแต่ตอนเด็กจนถึงตอนนี้” ตลอด 1 สัปดาห์ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ผมมองหน้าคริสไอ้ประโยคบ้านี่ก็ผุดขึ้นมาตลอดเลย อยากจะไปเอาความจำออกจริงๆเลยยยยย เฮ้ออออออออ
“นี่ โบชัวร์เสร็จรึยัง ฉันจะต้องใช้มันแล้วนะ” ทันทีที่คริสเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็ทวงงานทันที นี่มันอะไรครับ -___- คิดว่าตัวเองเป็นใครจะทำอะไรชานยอลก็ได้งั้นหรอ -*-
“นายจะรีบเอาไปทำไมเนี่ย”
“ฉันต้องใช้อาทิตย์หน้า” คริสว่าพลางเช็ดผมไปด้วย
“ตั้งอาทิตย์หน้า รีบอะไรนักหนาเนี่ย”
“ก็นายเป็นแบบนี้เลยไม่ได้เป็นเจ้าคนนายคนเขาไง”
“พูดมากจริงงงงงง อาบน้ำล่ะ วันนี้ไปส่งด้วย” จบประโยคผมก็เดินสะบัดก้นเข้าไปในห้องน้ำทันที ...แล้วไอ้ประโยคสุดท้ายนี้พูดออกมาทำไมเนี่ย ไปขอให้เขาไปส่งทำไมชานยอลลล T______T
“ไม่บอกก็ไปอยู่แล้วครับ” จบประโยคผมก็ได้ยินเสียงปิดประตู คริสมันคงออกจากห้องไปแล้วสินะ ดีเหมือนกัน กวนใจเหลือเกินนนนน
เดี๋ยวนะ.... รู้สึกเหมือนลืมอะไรไปสักอย่าง..
.......
.......
เอี๊ยดดดดด
รถเบนซ์สปอร์ตสีดำเคลื่อนมาจอดหน้าไฟจราจร
“ถ้านายไม่ลืมทำอาหารเช้าก็ไม่สายขนาดนี้หรอก” คริสพูดขึ้นหลังจากที่เหยียบเบรค
“แล้วทำไมนายต้องมานั่งรอฉันอาบน้ำด้วยเล่า ทำไมไม่ทำเองบ้างงง” ชานยอลที่นั่งกอดอกอยู่ข้างคนขับตอบกลับไป
“แล้วทำไมนายไม่ตื่นให้มันเช้ากว่านี่เล่า”
“สรุปนี่ความผิดฉันหรอ?”
“ใช่!”
“นายนี่มัน.. เฮ้ออออ” ชานยอลยอมเอาคำด่าทั้งหมดออกมาพร้อมกับการถอนหายใจเมื่อสักครูก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง
“โอเค นายทำอาหารเช้าวันคี่ ฉันทำวันคู่ โอเคมั้ย”
“ยังไงก็เอาเหอะ โอ้ยยย ขับรถดีๆสิไอ้บ้าาา” ยังไม่ทันที่จะจบประโยคเจ้าตัวก็ปลิวตามแรงรถ
“ก็มันไฟเขียว”
“ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆนะเนี่ยยยยยย”
“เออนี่ แล้วโบชัวร์เสร็จรึยัง ตอบมาดีๆนะ” คริสพูดขณะที่ตายังคงมองถนนอยู่
“เสร็จแล้ว เอาเลยมั้ย อยู่ในแฟลชไดรฟ์” ชานยอลว่าพลางหาแฟลชไดรฟ์ในกระเป๋า
“ไม่ต้องหรอก เย็นนี้ค่อยเอามาให้ก็ได้” คริสตอบกลับก่อนที่จะจอดรถเทียบฟุตบาท
“เย็นนี้ที่บ้านอ่ะนะ?”
“ที่ออฟฟิศ” คริสละสายตาจากถนนแล้วหันมาคุยกับคนข้างๆ
“ทำไมฉันต้องไปด้วยเนี่ย ฉันไม่อยากไปเจอเลขาสุดตอแหลของนายหรอกนะ”
“นี่นายยังหึงอยู่อีกหรอ”
“ไม่ได้หึงโว้ย ฉันไม่อยากไปหานาย เข้าใจไหมT__T”
“งั้นฉันมาหานายตอน 5 โมง โอเคมั้ย” คริสจ้องตาอีกคนเป็นการเค้นคำตอบ
“ตามนั้น ขอบคุณที่มาส่ง ชิ” ชานยอลกัดปากพูดก่อนจะก้าวขาลงจากรถแต่โดนอีกคนจับแขนไว้
“ตั้งใจทำงานนะครับ” ฟอด~
“นี่นาย.!..”
.........
.........
4.30 pm
“ทำไมคริสมันนิสัยไม่ดีแบบนี้ เฮ้ออออ เอาล่ะชานยอล ตั้งสติเข้าไว้ หายใจเข้าลึกๆ ฮึบบบ ยุบหนอ~ พองหนอ~” ชานยอลที่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่สติที่จะหยิบเอกสารกำลังนั่งบ่นอุบกับตัวเองก่อนจะเริ่มเข้าฌานอีกครั้ง
“ไอ้ยอล วันนี้มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย” ไคที่กำลังนั่งเขียนงานอยู่หันมาหาเพื่อนของตัวเองก่อนจะเลื่อนเก้าอี้มาใกล้ๆ
“ยุบหนอออ~ พองหนอออ~”
“ไอ้ยอลลลลล!!!” ไคตะโกนใส่หูอีกคนเมื่อหมดความอดทน
“โอ้ยยยยยย ตกใจหมดไอ้บ้า” ชานยอลสะดุ้งขึ้นมาก่อนที่มือจะตีไปที่หัวของเพื่อนโดยอัตโนมัติ
“กูทำอะไรผิดเนี่ย มาตีหัวกูอีก”
“เอ่อ ขอโทษ มือมันไปเอง .. นี่มึงอย่าขัดจังหวะกูได้มั้ย”
“มึงเป็นอะไรรรรร ไปฟังธรรมะมารึไงหาา”
“เปล่า กูกำลังใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว” ชานยอลตอบพลางหลับตาลงอีกครั้ง
“ทำไม ใจลอยไปหาใครร แอร๊~~~~” ได้ทีไคก็แซวเพื่อนของตัวเองก่อนจะยิ้มจับผิด
“มึงเลิกแซวกูได้มั้ยยยยย” ชานยอลลืมตาขึ้นค้อนเพื่อนสนิทของตน
“มึงเลิกพยายามแล้วทำใจให้ชินซะ” ไคยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ
“มึงรู้หรอว่ากูเป็นอะไร?”
“เออ นอกจากแม่มึงแล้วคนที่มีอิทธิพลกับมึงขนาดนี้ก็คือคริสใช่มั้ยล่ะ”
“อะไรที่มันแกล้งนายแล้วสนุกฉันก็จำได้หมดแหละ...ตั้งแต่ตอนเด็กจนถึงตอนนี้” ชานยอลมองออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะพึมพำออกมา
“หืม มึงพูดกับใครวะ ทำไมอยู่ๆใช้คำว่า นาย?”
“มึง ประโยคเมื่อกี้มันหมายความว่าไงอ่ะ” ชานยอลหันกลับมาจ้องหน้าเพื่อนสนิทพร้อมกับเขย่าแขนอีกคน
“อืม มันก็หมายความตามนั้นแหละ” ไคตอบกลับไปแบบไม่คิดอะไรมาก
“แล้วมันไม่มีความหมายแฝงหรือความหมายอื่นหรอ” ชานยอลเปลี่ยนมานั่งเท้าคางกับโต๊ะ
“หมายความว่าคนที่พูด..แคร์..สนใจ.. อ๋อใช่! คนพูดต้องชอบคนฟัง..มาตั้งแต่เด็ก..มั้ง” ไคค่อยๆเรียบเรียงคำพูดออกมา
“อ้อ.....เฮ้ยยยยยยยยยย”
“อะไรมึง เงียบๆสิวะ แล้วมึงเอาประโยคนี้มาจากไหน”
“อืมม.. ก็คนเดิมนั่นแหละ”
“โหววววว นี่เหมือนมึงกับคริสรู้ใจกันอยู่แล้วล่ะสิ”
“ตีปากตัวเองเดี๋ยวนี้นะมึง”
“มึงนี่ คนที่ใช่อยู่ตรงหน้าทำมาเป็นปากแข็ง” ไคว่าพลางเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าของตนเอง
“ใช่...หรอ?..อ่าวแล้วนี่มึงจะไปไหน”
“ไปกินข้าวกับโด้ว่ะ บางทีกูก็กลัวมันเหงา”
“อ่อ เออ ไว้ถ้ากูว่างๆจะไปหาพวกมึงนะ” ชานยอลพยักหน้าให้ไคก่อนที่ไคจะเดินออกไปจากห้องทำงาน
เวลาผ่านไป 5 นาที
“เฮ้อออออออออออออ” ชานยอลถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนจะคว้าโทรศัพท์มา
(ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดดด)
“รับเร็วๆซี่” เจ้าตัวบ่นออกมา มือก็ถือดินสอเคาะโต๊ะไปด้วย
(ว่าไง)
“ออฟฟิศฉันอยู่ชั้น10 นะขึ้นลิฟท์ฝั่ง B ห้องที่สอง”
(ลงมารับไม่ได้หรอครับ)
“มีขาก็เดินมาเองสิโว้ยยยย”
(มีขาก็เดินมาเปิดประตูสิครับที่รัก)
“ห๊ะ นี่ถึงแล้วหรอ” ชานยอลลุกออกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“ยังไม่ถึงมั้ง” คริสยักคิ้วให้คนที่เปิดประตูก่อนจะแทรกตัวเข้ามาในห้อง
65%
“นี่นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่นี่?” ชานยอลเดินตามอีกคนเข้ามาก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม
“เมื่อกี้ฉันเจอเพื่อนนาย เลยถามดู..ไม่สิ กิ๊กนาย :P”
“มาถึงก็หาเรื่องเลยหรอ ชิ”
“อาทิตย์หน้าจะมีงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้า นายช่วยอะไรหน่อยได้มั้ย” คริสเริ่มเข้าประเด็นเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว
“หือ?”
“ทำวีดีโอเปิดงาน”
“หาาาา”
“นายจบด้านนี้มาไม่ใช่หรอ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ” คริสจิ้มหน้าผากอีกคนเบาๆ
“จะลองดูละกัน...มีค่าจ้างมะ :3” ชานยอลว่าพลางทำหน้าเป็นลูกแมวใส่อีกคน
“อืมมม.... อยากได้เป็นเงินหรืออะไรล่ะ”
“ไม่เอาเงินอ่ะ ยังไงฉันก็ใช้บัตรเครดิตนายอยู่ละ :P”
“งั้นค่าจ้างก็คือที่ทำเมื่อเช้าละกัน” คริสยิ้มเจ้าเล่ห์
“ย๊าา นายมันนิสัยไม่ดี”
“หรืออยากได้อีกรอบล่ะ? มากกว่านี้ก็ให้ได้นะ” ร่างสูงว่าพลางเลื่อนเก้าอี้ไปใกล้อีกคน
“นี่ไอ้ลามก ถ้าคิดอะไรแบบนั้นฉันจะฟ้องพ่อนาย...” ชานยอลว่าพลางเพยิดหน้าไปทางกล้องวงจรปิด
“ไอ้ตัวแสบ...”
-------------------
“เซฮุนนี่~” ลู่หานเดินออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับควงแขนแฟนสุดที่รัก
“วันนี้ลู่เหนื่อยมั้ยครับ?” เซฮุนยกยิ้มพร้อมกับจูงมือลู่หานเดินไปตามทาง
“อืมม ก็ไม่ค่อยอ่ะ แต่วันนี้คริสมาหาฉันด้วยแหละ”
“หืม?”
“ใช่ มาลากไปงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้าบริษัทมัน บอกว่าจะให้ฉันเป็นพิธีกรด้วยนะ ._.”
“ก็ดีนิ ทำไมอ่ะ”
“มันก็ดีนะ แต่ฉันขี้เกียจอ่ะ อยากอยู่กับนายมากกว่า -3-” ลู่หานว่าพลางพองแก้มใส่แฟนตัวเอง
“แล้วพี่ลู่ของฮุนเป็นพิธีกรคู่กับใครล่ะ?”
“อืมมมม เห็นว่าตอนแรกจะให้เป็นจื่อเทา แต่เขายังไม่กลับมาฉันก็เลยต้องเปลี่ยนเป็น..ชื่ออะไรนะ...คริสตัลหรอ นั่นแหละ สักอย่าง”
“...!”
“เงียบทำไมอ่ะฮุนนี่”
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับที่รัก วันนี้เดี๋ยวไปส่งที่รักที่คอน..”
ครืดดดดครืดดดด
เซฮุนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะเปิดดูข้อความ
“ออกมาเจอกันหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
“นี่นายมีกิ๊กหรอเซฮุน -*-” ลู่หานที่ยื่นหน้ามาดูข้อความเอ่ยขึ้นเมื่อเซฮุนเก็บโทรศัพท์เข้าที่แล้ว
“ใช่กิ๊กที่ไหนเล่า ทำไมชอบคิดอะไรแบบนี้เนี่ย” เซฮุนตอบกลับก่อนจะบีบจมูกคนตรงหน้า
“ก็มีนัดกันตอนดึกๆ มันน่าคิดนี่ -*-”
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ เซฮุนมีแต่พี่ลู่คนเดียว (:” คนตัวสูงก้มหน้าลงมาใกล้อีกคน
“เงียบไป -/-”
“วิธีนี้ได้ผลตลอด ฮ่า :P ขึ้นรถเถอะ” จบประโยคเซฮุนก็เปิดประตูรถให้อีกคน
“ไปส่งฉันที่คอนโดก่อนแล้วค่อยออกไปเจอกิ๊กนาย โอเค้?” ลู่หานเบะปากใส่อีกคนก่อนจะรีบมุดหน้า
“ถ้าพูดว่ากิ๊กอีกจะโดน..”
“ไม่พูดแล่ว T////T”
.....
.....
“เรียกผมออกมามีอะไรรึเปล่าครับ?”
“ต้องมีอยู่แล้ว”
“ถ้ามันไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนผมจะทำให้นะ”
"อาทิตย์หน้าจะมีงานเลี้ยงขอบคุณของบริษัท ฉันอยากให้นายช่วยอะไรหน่อย"
100%
TBC.
ความคิดเห็น