คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Marry Me? : 14 (100%)
Marry me?
14
Kris’s part
ผมตื่นเช้ากว่าปกติเพราะตอนนี้ไม่ได้ทำงานที่บ้านเหมือนเคยแล้ว..ชีวิตมันเศร้าครับ เศร้ามากกก วันนี้ก็คงเป็นวันแรกกับงานใหม่กับอะไรใหม่ๆอีกหลายอย่างที่ผมจะต้องเจอ ผมไม่ได้จบบริหารมาสักหน่อย แค่เคยเรียนมาบ้าง แต่ใช่ว่าจะทำเป็นนะครับ =_= ว่าแต่ตั้งแต่ตื่นมายังไม่เป็นไอ้เด็กผีนั่นเลย มันหายไปไหนของมัน หรือวันนี้เกิดคึกอยากลงไปทำอาหารเช้าอะไรแบบนี้?
ผมเดินลงมาจากบันไดและเลี้ยวเข้าห้องกินข้าวก็พบกับคุณพ่อจอมสร้างเรื่องของผมกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ตามเคย
“ลงมาแล้วหรอ ตรงเวลาดีนี่”
“พ่อครับ เห็นชานยอลมั้ย?”
“อ้อ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว ทำไข่ดาวเบค่อนไว้ให้นายด้วยนะ ดูแลกันดีแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย” จบประโยคคนเป็นพ่อก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องครัวไป ...ทิ้งให้ผมยืนงงอยู่คนเดียว เดี๋ยวนะ นี่ชานยอลจะไปไหนไม่คิดจะบอกอะไรเลยรึไง เมื่อคืนก็ยังคุยกันทำไมไม่บอกเนี่ย เฮ้อ ผมเดินไปหยิบไข่ดาวที่ศรีภรรยาแสนน่ารักทำให้มานั่งที่โต๊ะทานข้าว
ครืดดดดดด
เสียงสั่นของโทรศัพท์ทำให้ผมต้องหันไปหยิบมาตอบ
“ปาร์คชานยอลได้เป็นผู้ตัดต่อโฆษณาแล้ว เจ๋งล่ะสิ! อ้อ ขอให้มีความสุขกับเลขาใหม่นะ:$”
....ไอ้เด็กบ้า อย่าให้รู้ว่าไปมีกิ๊กที่ไหนนะ -.-
Chanyeol’s part
“เดี๋ยวนะๆ แล้วมึงออกมาจากบ้านโดยที่ไม่บอกเขาสักคำเนี่ยนะ อะไรของมึงเนี่ย คนรักภาษาอะไร” ไอ้เจ้าไก่ดำเพื่อนซี้ของผมยังไม่หยุดพูดเลยครับ มันพูดประโยคนี้มาตั้งแต่เช้า ตอนทำงาน จนถึงตอนนี้ ตอนกลางวันแล้วครับพี่น้องงงงง
“กูไม่รู้อ่ะ รู้สึกหงุดหงิด นี่ดีแค่ไหนที่กูอุตส่าห์ทำไข่ดาวไว้ให้ เผื่อว่าคริสจะหันมาเห็นความเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนบ้าง -.-” เมื่อคืนผมแอบได้ยินที่คริสกับพ่อคุยกันแหละ เชอะ
“เออ คงจะเห็นอ่ะมึง ชาวบ้านเขาทำไข่ดาวกันได้ตั้งแต่ป.4ละ” ไคว่าพลางตบบ่าผมไปด้วย หลังจากนั้นพวกเราก็เดินเลี้ยวเข้าไปในร้านอาหารเจ้าประจำ
“นี่มึงหาเรื่องหรอครับ ป.4กูทำสปาเก็ตตี้เป็นละไม่อยากจะโม้” หลังจากที่เราหาที่นั่งได้แล้วผมก็เริ่มเปิดปากเถียงมันต่อทันที -_-
“อ้อหรอ เออดีนะมึง ดูแลกันดีจริงๆ” จบประโยคไอ้เพื่อนบ้าก็เปิดเมนูแล้วยื่นอีกอันนึงให้ผม
“พี่ครับ เอาไก่ทอด สลัด ต๊อกโปกีอย่างละที่ครับ แล้วก็สไปรท์ 2 กระป๋อง” ไม่ทันที่ไคจะได้เปิดปากสั่งอาหารผมก็สั่งตัดหน้ามันไปแล้ว เย้!
“ที่มึงสั่งนี่ถามกูสักคำยังว่ากูจะกินกับมึงอ่ะ” ไคหันมาทำหน้าตูดลิงใส่ผม ฮ่าๆๆๆๆ
“ของโปรดมึงนี่ :P” ใช่แล้ววว สมัยเรียนมหาลัยพวกเราชอบมากินอาหารร้านนี้กันมากครับ
“จำได้ก็ดีเพื่อนรักกกกกกกกกก”
“เห้ยมึง แฟนเซฮุนนี่ใคร” ผมอดสงสัยไม่ได้จริงๆอ่ะ .__.
“อ่อ พี่ลู่หาน แม่งนางฟ้ามากอ่ะมึง” ....เดี๋ยวนะ ใช่คนที่คริสมันถอยรถไปขูดรึเปล่า = =
“เออ พอจะนึกออกละมึง ... คนนั้นเนี่ยนะ!!!!!!!!!!!!!!!”
“ไอ้ยอลเบาๆสิวะ”
“ไอ้ฮุนแม่งชอบคนแก่หรอวะ”
“มึงอย่าว่าเพื่อนสิวะ”
“แล้วไอ้แบคอ่ะ ไปอังกฤษแล้วกลับเมื่อไหร่วะ”
“เอิ่ม ไม่มีกำหนดหรอกมึง จนกว่าจะทำงานเสร็จ เผลอๆแต่งงานมีลูกแล้วค่อยกลับมาหาพวกเรา= =” ไอ้ไคมันก็เข้าใจแซะเพื่อนเนอะ แบคมันเก่งนะครับที่ได้ไปทำงานต่างประเทศยังจะไปแซะมัน ผมยังอิจฉาเลยยยย ชีวิตต้องมาจมอยู่ในบ้านตระกูลอู๋นี่ไม่ได้มีความสุขอยู่บนกองเงินกองทองอย่างที่หวังหรอกนะ
ระหว่างที่ผมกับไคกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานเหมือนไม่ได้เจอกันมาสิบชาติ อาหารที่สั่งไปก็ทะยอยมาเสริฟละครับ มื้อกลางวันวันนี้เป็นอีกมื้อที่ผมกินแล้วรู้สึกสบายใจ ไม่ต้องมานั่งเถียงกับใครคนนั้น -___-^
ครืดดดดดดด
เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมดันขัดจังหวะการเม้าแตกของผมกับไอ้ดำมาก ฮึ่ยยยยย ผมวางมือจากต๊อกโปกีแล้วหันไปหยิบโทรศัพท์เครื่องสวย
LINE
Kris : นั่นใคร กิ๊กหรอ?
(32%)
O_______O!!!!!!! แทบจะบ้วนต๊อกโปกีออกมาครับ เดี๋ยวนะ! ไอ้บ้านั่นอยู่ไหน!
“ไอ้ยอล ต๊อกโปกีมันไม่อร่อยหรอวะ”
“ไม่ เอ่อ อร่อยมึง รสชาติเหมือนเดิมเลย” ปากก็พูดไปแต่ผมไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่พูดไปสักนิด ตอนนี้ผมกำลังใช้คอให้เป็นประโยนช์อยู่ครับ -___-
“มึงพูดอะไรของมึงงงง แล้วมึงมองหาใครรรรร คนหล่อก็นั่งอยู่ตรงหน้ามึงเนี่ย” นี่ไอ้ไคมันยังมีเวลามาหลงตัวเองอีกหรอ! ผมกวาดสายตาไปรอบๆร้านจนเจอเป้าหมาย ไอ้หัวทองเงิงบาน! อยู่นั่นนี่เอง กับเลขาสุดสวยคนใหม่สินะ เชอะ!
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ตอบไอ้คุณสามี
Chanyeol : เฮ้อ ความลับแตกซะแล้ว :x
“ไอ้ไค มึงเป็นกิ๊กให้กูแปปนึงดิ”
“อะไรของมึงอีกเนี่ย” ..ผมสัมผัสได้ว่าหน้าของไคมันมีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด ผมไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ใช้สายตาเหล่ไปทางโต๊ะของไอ้คุณสามีที่กำลังพิมพ์มือถืออยู่
“อ้อ.....เฮ้ยยยย บ้าหรอมึง กูจะอ้วก” หลังจากที่ไคมันเพิ่งถึงบางอ้อก็จิ้มไก่เข้าปากอีกคำ
“เอาเหอะน่า”
“ไม่โว้ย!”
ครืดดดดดดด
Kris : ฉันหล่อกว่าตั้งเยอะ :/
หลังจากที่อ่านข้อความน่าเตะนั่น ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามันอีกรอบ ตรงกับจังหวะที่หมอนั่นยักคิ้วให้พอดี เฮอะ!
Chanyeol : ทำยังไงที่รักถึงจะหยุดหลงตัวเอง :/
Kris : พูดความจริง
Chanyeol : แล้วนี่มากับใคร เลขาที่รักของนายอ่ะนะ :$
Kris : นี่รู้ด้วยหรอ สนใจกันดีนี่
Chanyeol : ดูเข้ากันดีนะ
Kris : ดีมากเลยล่ะ :3
“ไอ้ไค อ้าปาก”
หลังจากที่ตอบไลน์กลับไปเรียบร้อยแล้วผมก็จัดการจิ้มไก่ใส่ปากไคทันที พร้อมกับยักคิ้วให้ไอ้บ้านั่นทีนึง
ครืดดดดดดดด
Kris : อย่าคิดว่าทำได้คนเดียวครับดาร์ลิ้ง
ผมเห็นไอ้คริสมันเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดปากให้เลขาคริสตัลอะไรนั่นพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎที่มุมปากของมัน ...
Chanyeol : แค่นี้มันยังน้อยไปอ่ะ :/
Kris : ทำไม อิจฉาล่ะสิ
Chanyeol : ไม่อ่ะ ปาร์คชนะขาดรอย :/
ผมวางโทรศัพท์แล้วหันไปจิ้มผักสลัดมาจ่อปากไค
“คราวนี้กูขอแบบสวีตๆนะมึง” ..ผมว่าพลางจิ้มผักในจาน ...โอ้ยยยย นี่แค่ผมจิ้มผักขึ้นมายังขนลุกเอง แล้วหมอนั่นมันเช็ดปากให้ไม่ขนร่วงแล้วเรอะะะ
ครืดดดดดดดด
Kris : แน่ใจ?
ผมละสายตาจากโทรศัพท์ขึ้นไปสบตากับไอ้คนกวนส้นแทน คริสมันคุยอะไรก็ไม่รู้กับเลขาคริสตัลคนนั้น ดูยิ้มแย้มเปี่ยมสุขมาก แล้วจบด้วยเอานิ้วไปจิ้มแก้มหล่อน นี่มันตั้งใจจะยั่วโมโหผมใช่มั้ยครับ เอ๊ะ แล้วผมจะโมโหทำไมให้เสียเวลา - -
Chanyeol : ทำอะไรน่าอ้วก :/
Kris : หึงอะดิ :p
...บ้าาา ใครหึงกัน ไม่มีครับไม่มี -*-
“นี่ กูคิดค่าเป็นกิ๊กมึงได้มะ” ไคที่เงียบมานานเพราะกำลังนั่งกินสลัดอยู่ (ไม่ได้สนใจผมเลยยยย)
“อยากได้อะไรว่ามา” หมั่นไส้ครับบบบ ไคอย่ามากวนได้มั้ยยยยยย
“มื้อนี้มึงจ่าย”
“วะ..ว่าไงนะ =[]=!!”
“ไม่มีเถียง โอเคนะมึง ^________^++” พูดจบมันก็เอนหลังพิงเก้าอี้ตีพุงสบายใจเฉิบ นี่ผมต้องยอมจ่ายค่าอาหารกลางวันเพื่อแลกกับการทำอะไรน่าขนลุกพวกนี้เนี่ยนะ =[]=
“หึ กูคิดอะไรออกละมึง”
“อะไร บอกว่าอย่าเถียง ยังไงมึงก็ต้องจ่าย”
“พี่ครับ” ผมยกมือเรียกพนักงาน
“ค่ะ” พนักงานสาวเดินมาที่โต๊ะของผม
“เช็คบิลครับ รวมบิลกับโต๊ะนั้นเลยนะครับ ^^” ผมบอกพี่พนักงานพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะของไอ้ตัวแสบนั่น
“ได้เลยค่ะ” พูดจบพี่พนักงานก็เดินกลับไป
“นี่มึงแกล้งให้หึงกันเล่นเนี่ยนะ?” ไคเอ่ยขึ้นหลังจากดูดน้ำหมดแก้ว
“ไปมึง กลับ” ผมว่าพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้
“มึงฟังกูบ้างมั้ยเนี่ยไอ้ยอลลลล”
“ฟัง ก็มากับผู้หญิงก่อนทำไมอ่ะ -*-”
“แล้วมึงรู้มั้ยว่าอีผู้หญิงนั่นเป็นใคร”
“เลขาคริสไง ชิ” พูดถึงเรื่องนี้ทีไรต้องอารมณ์เสียตลอดเลยครับ เฮ้อออ
“แหม นี่เพื่อนกูแอบชอบเพื่อนข้างบ้านสมัยเด็กแล้วสินะ”
“มึงพูดว่าไงนะ?”
“เปล่าๆๆๆๆๆ เอ่อ กูอยากกินเค้กจังมึง ไปกันๆๆๆ” เนียนมากครับไอ้ไคเนียนมากกกกกก ผมได้ยินตั้งแต่แรกละ -__-
TBC.
ตอนนีมันสั้นไปหน่อยย แต่ไม่เป็นไรนะจะได้ไม่เบื่อ(?) 55555555 ช่วงนี้ไรท์สอบ เจอกันอีกทีปีใหม่น้าาาา
รักรีดเดอร์ทุกคนนน โอ้เย้~
ความคิดเห็น