นิยายเรื่องนี้ฉันเป็นตัวร้าย

ตอนที่ 6 : ตอนที่ 4 ตอนต้น

เย่หนิงพาคนติดตามไปเพียงสี่คน หนึ่งในนั้นคือจงหวน นางพกติดตัวไปด้วยเพราะเจ้าหน้าเหม็นผู้นี้คือหมอเทวดา ขี้หมูขี้หมาเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ไม่ตาย

“คุณหนูหนิงท่านพาคนมาน้อยเช่นนี้ข้ารู้สึกเป็นห่วงท่านเหลือเกิน” ฉินหลิงมองขบวนน้อยๆ ตรงหน้าก็ถอนหายใจ

“ท่านไม่ต้องกลัวไม่มีคนคอยปรนนิบัติ บ่าวหญิงที่ข้าพามาทั้งสามคนล้วนมีฝีมือ”

“ข้ามิได้เกรงกลัวความลำบาก เพียงแค่กังวลถึงความปลอดภัยของคุณหนู พวกท่านมีเพียงสตรี จะมีก็ข้าและพี่จงหวนที่เป็นบุรุษ เกรงหากพบโจรป่าหรือคนของพรรคมารฟ้าเข้าจะเป็นอันตรายได้”

“แค่คุณหนูคนเดียวก็เท่ากับกำลังทหารนับสิบ อุ๊ก!” จงหวนถูกเย่หนิงลอบเดินพลังซัดเข้ากลางลำตัวทำเอาอาเจียนย้อนขึ้นคอ

“พรรคมารฟ้าไม่ทำร้ายคนทั่วไปส่วนโจรป่า...ข้าไม่คิดว่าจะมีโจรป่าที่ไหนกล้าในหุบเขานี้” เย่หนิงยิ้ม 

จะไปมีโจรป่าได้อย่างไรในเมื่อลูกน้องของนางฆ่าถอนโคนเล่นเสียหมดหุบเขา พรรคมารฟ้ามีชื่อเสียงโด่งดังเป็นมาเฟียสำนักนักฆ่าอันดับหนึ่ง เปิดโรงจำนำ รับซื้อขายข่าว ค้าขายของผิดกฎหมาย เรื่องขี้ประติ๋วอย่างปล้นฆ่าคนทั่วไปไม่เคยทำ นั่นคงนับเป็นเรื่องดีเรื่องเดียวในพรรคของนางได้ 

อา ถ้าจำไม่ผิด ในนิยายนั้นกล่าวถึงหอคณิกาที่บริการทั้งชายหญิงที่พรรคมารฟ้าเป็นเจ้าของในเมืองหลวง เห็นทีนางควรไปตรวจราชการเมื่อถึงเมืองหลวงเสียหน่อย

“เช่นนั้นก็ดี” ฉินหลิงยิ้มเช่นทุกครั้ง

การเดินทางออกจากเส้นทางหุบเขา ฉินหลิงอดหัวเราะให้กับตนเองไม่ได้ ยามเข้าฝ่าค่ายกลแทบเอาชีวิตไม่รอด ขาออกไปกลับเดินสบายราวเดินชมสวนดอกไม้ในจวน นับว่าที่คุณหนูหนิงกล่าวไว้ว่าสาวใช้ทั้งสามมีฝีมือนับว่าไม่ได้กล่าวเกินไป

“ดูแล้วคุณหนูและบ่าวจะรู้พื้นที่ดีนัก หากขาเข้ามาข้ามีผู้นำทางเก่งกาจเช่นนี้คงไม่หลงอยู่ในค่ายกลเสียนาน”

“ข้าสั่งปลด...จะมีค่ายกลได้เช่นใด ท่านคงเดินหลงไปทางทิศตะวันตกทางเข้าพรรคมารฟ้าจึงติดในค่ายกล แต่หมู่บ้านของพวกเราอยู่คนละทิศกับพรรคมารฟ้าไม่มีทางติดในค่ายกลแน่นอน” เน่หนิงหัวเราะแห้งๆ 

“คงเป็นเช่นนั้น” ฉินหลิงพยักหน้ารับทราบอย่างว่าง่าย

เมื่อเดินออกมาถึงชายป่าก็ออกมาถึงชานเมืองทันที เย่หนิงให้จงหวนไปซื้อรถม้าและม้าเพื่อเดินทางเข้าสู่เมืองหลวง

“คุณหนูดูท่าทางเราต้องพักที่นี่สองคืนเสียแล้ว ม้าทั้งหมดถูกคนของแม่ทัพฉินซื้อไปหมด อีกสองวันม้าชุดใหม่ถึงจะเข้ามา” จงหวนเดินกลับมารายงาน

“แม่ทัพฉินคงกำลังมีปัญหาถึงต้องเปลี่ยนม้ามากมายขนาดนี้ หรือทางเมืองหลวงจะเกิดเรื่อง?” เย่หนิงมองไปยังคอกม้า

หรืออ๋องจ้าวเฉินขยับตัว เรื่องเดียวที่ทำให้แม่ทัพฉินรีบพาทหารกลับเมืองหลวงทิ้งรองแม่ทัพที่ยังหาไม่เจอไว้ นอกจากเรื่องของอ๋องจ้าวเฉินก็ไม่เห็นเรื่องอื่น

เนื้อเรื่องการก่อกบฏไม่ใช่เริ่มหลังจากเสิ่นเหลียงปรากฏตัวหรือ? เย่หนิงพยายามนึกถึงฉากเริ่มปรากฎตัวนางเอกของเรื่อง

ระหว่างที่เย่หนิงใช้ความคิดรองแม่ทัพหนุ่มก็คลี่พัดยกปกปิดมุมปากของตนเองที่เหยียดเม้มปากแน่น

พี่ใหญ่กลับเมืองหลวง หรือคนของอ๋องจ้าวเฉินจะทนไม่ไหวก่อเหตุไม่สงบ ดูท่าหนึ่งเดือนที่อยู่ในหุบเขาจะเกิดเหตุ ฉินหลิงหลุบตาลงปกปิดคลื่นในดวงตา