ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พระพิรุณ 100%
“เมลา”
“…” เสียภายในห้อยัเียบ
“เมลา!”
“…” ไม่มีเสียอบรับ
“เมลา!” โรม!! รามสูรถีบประู ประูผู้น่าสสารไม่สามารถทนแรถีบไ้ สภาพพัไปแถบ บานประู้าออ
“อย่าเ้ามา!” เมลาร้อห้ามนที่ำลัสาวเท้าเ้าห้อ
“เธอไม่สบาย?”
“เี๋ยวเม็ีึ้น่ะ เมไม่เป็นไร...อ๊ะ!” รามสูรไม่ฟัหิสาวพูพร่ำ เาเ้าไปึผ้าห่มที่ลุมัวหิสาวราวัแ้ออ ภาพหิสาวนอนัวทำให้ายหนุ่มะลึ ผมาวอเธอ่อยๆเปลี่ยนลับเป็นสีำาโนผมไปปลายผม ผิวีาวีเริ่มมีสีเลือึ้น
“เธอเป็นแบบนี้ั้แ่เมื่อไหร่?”
เมลายื้อผ้าห่มในมือายหนุ่มมาอ เธอถอนหายใยาว่อนอบำถาม
“แ่เิ่ะ เป็นโรเ่า”
“เมลา”
รามสูรแน่ใว่าอาารทั้หมอหิสาวเี่ยว้อับแ้วล่อฟ้าในัวอเมลาเป็นแน่
เมื่อเมลาลุิบนโล แ้วล่อฟ้าำ้อมีภานะบรรุ เพื่อไม่ให้เิฟ้าแลบทั่วโลล่อให้วานเพรทำานผ่าเล่นลาที่นาหรือหัวใร อาวุธนินี้ึถูบรรุลร่าำเนิใหม่อเทพธิาเมลาบนโลมนุษย์ วานเพรถูมอบให้รามสูร สัลัษ์ฟ้าผ่า แ้วล่อฟ้าเมลาเป็นผูู้แล สัลัษ์แทนฟ้าแลบ และัวพระพิรุเอือผู้นำสายฝน ัวแ้วล่อฟ้าอำนารุนแรนร่าภานะมนุษย์ไม่สามารถรอรับไ้ึส่ผล้านลบแ่ัวเมลา วิธีแ้็...ใ้อาวุธที่เหลือ่ม
เิมรามสูรเบื่อหน่ายึลมาเพื่อไล่ล่าเมลาเล่น เาื่นอบยามเห็นน้ำาอเมลา แ่ยามนี้เมลาที่เิใหม่นนี้ รนี้ แม้น้ำาัหยเา็ไม่้อาระเห็น รอยยิ้มอเธอเท่านั้นทีู่่วรแ่เมลาแสนแสบนนี้
“อยารัษาให้หายไหมนสวย” พระพิรุเินามรามสูรเ้ามาทันเห็นเหุาร์ทั้หมึเอ่ยปาถามแม่เมลาล่อวานนสวยรหน้า
“ุรัษาเมลาไ้!” เมลาาลุวาว รามสูรหาิ้วระุ
“แฮ่ม ะรัษาไม่ยานั แ่นสวยอยาไ้แบบไหน ล่ำบึอึทน หรือ หล่อนุ่มรสหวานละรับ” เมลามวิ้วับำอบอพระพิรุ ยาอะไรมีล่ำมีอึ
“เอ่อ ่วยยายวามไ้ไหม่ะ”
“ะอธิบาย่ายๆนะรับน้อเม อาารน้อเมลาือผลพลอยไ้ารรมเ๋าเ่า ร่าายมันอ่อนแอ้อารสารอาหารสุเ้ม้นไปสะ และ็โีมาอไป่มเ้ารรมอน้อ็ยืนหัวโ่อยู่นี่ 2 ัว” พระพิรุยิ้มฟันาว
“แล้ว...” เมลา็ยัับำอบอุเรน
“ารนำสารอาหารเ้าสู่ร่าาย่ายๆ็ือ น้อยิ้มินับับับพี่นในหนึ่็หายไละรับ”
เปรี้ย! ฟ้ายิ่ว่าผ่าลหัวหิสาว
“ั้นไม่เป็นไร หัวหอ ัวีเหมือนผีูออน เมรับไ้ ยัไม่อยารัษา่ะ” เมลารีบอบปิเสธทันที ไม่ใ่เธอไม่เื่อำพูอายหนุ่มผู้มาับฝน แ่เพราะะล่ำะนุ่มเธอ็ไม่ินทั้นั้น! ยาที่โรเปลือเนื้อเปลือัวไม่รับะีว่า เธอเื่อว่าเาพูริ เพราะ่อนลุาล์ลับ็เปรยๆว่ามีผัวัน็หาย ไม่นะ!
“โห ปิเสธไวไปไหม” พระพิรุแสร้อ
“พอแล้ว! พิรุนายไปลาหัวลอฟ้าลั่นมาให้ไ้ เรื่อเมลา...ันัารเอ” พระพิรุเินอออนอประูไป มุมปาพระพิรุแอบยยิ้มไม่ไ้
ปาไม่สนใ แ่ใไปับเสียแล้ว อยารู้ริๆ สายน้ำมีใแล้วอไม้อน้อยะหล่นมาสู่สายน้ำนี้ไหมนะ พระพิรุเินผิวปาออาบ้านทิ้ให้หนุ่มสาวลันเอ
ฝนเอยทำไมึ ็เพราะเห็นโลสบไม่ไ้ พระพิรุย่ำินแะออไปอย่าอารม์ี ใระวย็ไม่ใ่เรื่ออเา โลสบมันน่าเบื่อเินไป ่อวนนิไม่เป็นอะไร ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น