ดวงใจรามสูร

ตอนที่ 11 : จูบหรือเสียบ 30%

ฝนหายไปพร้อมชายหนุ่มผู้ชื่อพิรุณ เมขลาอารมณ์ดีขึ้นฉับพลัน เธอไม่เข้าใจเรื่องราวที่สองหนุ่มคุยกันนัก แต่เรื่องบางเรื่องไม่ต้องเข้าใจจะปลอดภัยกว่า เหมือนเรื่องลุงชาล์กับจระเข้ยักษ์ ลุงแสนตากับธุรกิจลึกลับ หรือจะบิดาของเธอที่ลุงชาล์ชอบเรียกติดปากว่าไกรทองกับหอกติดฝาบ้าน คิดมากแล้วอายุอาจสั้นอย่าไปสนใจจะดีกว่า

เมื่อฝนหายเมขลาก็ออกวางกับดักแก๊งค้ามนุษย์ต่อ จากวัตถุพยานในถ้ำ คาดว่าน่าจะเตรียมการขนบางอย่างมาไว้ในอีกไม่เกิน 2 สัปดาห์ รอยเท้าใหม่ มีการเตรียมเสบียงคลังในถ้ำราวกับจะขนคนมาพักซักร้อยคน อาวุธปืนก็ใหม่ นี่คงขายคนแถมปืนปะนี่

“เธอจะออกไปไหน” รามสูรเห็นหญิงสาวเดินควงมีดทำท่าจะออกไปข้างนอกจึงเอ่ยถาม

“ไปวางกับดักล่อควายค่ะ” พอรามสูรได้ยินคำว่าควายจากปากหญิงสาวเส้นเลือดก็เริ่มปูดข้างขมับอีกครั้ง

“ไม่อนุญาต” เมขลาเบะปาก

“ไหนเคยอนุญาตให้เมขจัดการทุกอย่างได้ไงค่ะ” เธออยากรีบจบงานจะได้รีบกลับไปหาแม่ ยิ่งอยู่นานหัวใจยิ่งอันตราย ดวงใจอยากจะร้อง ใครก็ได้มาจีบฉันที

“ช่วงนี้พิรุณอยู่ที่เกาะ...มันอันตรายหากเธอร่างกายเปลี่ยนแปลง” เมื่อพระพิรุณอยู่ที่นี่ ฝนย่อมตกตลอด เขาเกรงว่าอาการของเมขลาจะกำเริบ ร่างกายของเมขลายามนั้นย่อมอ่อนแอกว่าเวลาทั่วไป

“ฝนคงไม่ตกทุกวันหรอกค่ะ นี่หน้าหนาวนะคะ” แต่เธอเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ ท้องฟ้ามืดเริ่มมาอีกแล้ว มาพร้อมพระพิรุณ

“สวัสดีจ้าสาวน้อย” พระพิรุณโบกมือให้สาวน้อยที่เริ่มหน้าบูดที่ได้กลิ่นฝน หน้าบูดได้น่ารักน่าจูบจริง ถ้าไม่ติดที่รามสูรที่ยืนข้างๆป่านนี้เขาคงจีบแม่สาวน้อยเมขลารูปโฉมสุดเผ็ดเข็ดฟันคนนี้แน่

“ทำไมคุณมาทีไรฝนถึงได้ตามมาด้วยทุกทีซิ!” เมขลาอดบ่นไม่ได้เมื่อมองไปบนท้องฟ้าเห็นเมฆดำลอยต่ำพร้อมจะบีบฝนให้ตกลงมา พระพิรุณเลิกคิ้วก่อนจะขยิบตาให้เมขลาหนึ่งที

“ใครๆก็ชอบผมนะจะบอกให้ นอนกอดพร้อมสายฝนพรำ โรแมนติก” เมขลาส่ายหน้า เธอคนหนึ่งละที่ไม่ชอบความโรแมนติกแบบนี้ ฝนตก ฟ้าร้อง อี๋

“พอแล้วพิรุณ รายงานเรื่องที่สั่งไปซิ” รามสูรตัดบทสหายก่อนมันจะแหย่สาวน้อยให้ขู่ฟอดๆมากกว่านี้

“ฉันว่าพวกเราเหนื่อยแล้วเพื่อน กลองเส็งเคร็งใบนั้นซ่อนตัวดีมาก มีกลิ่นมันบนเกาะแต่หาหัวมันไม่เจอ!”

พระพิรุณตามหากลองฟ้าลั่นทั่วเกาะ พบว่ามีกลิ่นมันแถวฝั่งตะวันตกเท่านั้น พอไปหาก็ไม่มีวี่แวว เจอแต่กองอาวุธสงครามของมนุษย์เท่านั้น เรื่องที่แปลกคืออาวุธและถ้ำนั้นกลิ่นกลองฟ้าลั่นเข้มข้นพิเศษ เขาใจคอไม่ดีว่าคราวนี้เจ้ากลองเปรตนั่นจะก่อเรื่องใหญ่เช่นเดียวกับตอนช่วยพม่าเผาอยุธยา ตอนนั้นพวกเขาลำบากแทบแย่กว่าจะแก้ไขปัญหาที่เจ้ากลองเซ็งเคร็งก่อขึ้น จะเผามันทิ้งก็ไม่ได้ ของจากสรวงสวรรค์หากทำลายสุ่มสี่สุ่มห้าต้องกลับไปรับโทษจากองค์อินทร์ โทษเบาคือจุติบนโลกสร้างบุญกุศล โทษหนักสุดคือสลายสู่วัฏจักรเป็นสารอาหารแก่ธรรมชาติ

เมขลาฉวยโอกาสระหว่างสองคนคุยกัน เธอแอบย่องออกห่าง

“จะไปไหน” เมขลาสะดุ้งเฮือก ผู้ชายคนนี้หูหมาจมูกมดหรือไงฟระ

“ไปดักควายค่ะ” เมขลายังดื้อยืนยันจะไปให้ได้

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ควาย คนสวยพูดดี ผมไปด้วย” พระพิรุณไม่สนสายตาขู่ของรามสูร

“ได้ แต่เธอห้ามไปไกลจากพิรุณ” เมื่อรามสูรห้ามไม่ได้ก็ต้องฝากพระพิรุณดูแลเด็กดื้อคนนี้ไปก่อน

เธอได้เมฆฝนลอยตามหัวทั้งวัน โชคดีไม่ตกลงมา เธอพาชายหนุ่มดูพึ่งไม่ได้ขุดหลุมดักควายยังถ้ำสมบัติ

“เธอมีแผนยังไงจ๊ะคนสวย” พระพิรุณนั่งบนก้อนหินมองหญิงสาวนั่งยองจดจ้องกับดินปืนมุมถ้ำ

“เมขจะให้มันขึ้นเกาะมาแล้วอึ้งตะลึงจะเข้าก็ไม่ได้หนีก็ไม่ได้ ของที่กำลังจะได้กลับไม่ได้ แถมต้องเห็นต่อหน้าว่ามีคนกระทืบหายไปกับตา ให้กระอักเลือดตายไปเลย” วิธีการทำงานของทีมลุงชาล์คือลุยดะเข้าถล่มโรงงานผลิตยาเสพติด เผาให้วอด ระเบิดให้หมด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมว่าผมชอบคุณซะแล้ว” รามสูรนายแย่แล้ววะ แม่เมขลาไม่ใช่คนงามดุจเครื่องเคลือบเบญจรงค์ แต่กลับเป็นงามดุจคมอาวุธแทน คนละแนวรสนิยมของนายเลยวะ รามสูรที่พระพิรุณรู้จักคือคนที่นิยมสตรีราวผ้าพับ แต่แม่สาวคนนี้พับไม่เรียบไม่พอยังยับจนหาจุดรีดไม่เจอ

หลังจากวางกับดักถล่มควายตัวโตเสร็จ เมขลาก็ชวนชายหนุ่มไปเดินเล่นหน้าเกาะ ระหว่างชายหนุ่มบังคับเรือหางยาวแล่นพาเมขลาไปเที่ยวหน้าเกาะ เมขลาก็นั่งจ้องพระพิรุณที่ทำหน้าจริงจังบังคับเรือหางยาว รัศมีบางๆจากตัวชายหนุ่มทำให้เมขลารู้สึกได้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าไม่ใช่คนธรรมดา ดูสูงส่ง ชั้นสูง คล้ายนายท่านกับแก๊งของลุงชาล์

เฮ้อ มีแต่คนไม่ธรรมดารอบตัว เธอคิดแล้วก็ถอนหายใจ

“ถอนหายใจแบบนั้นตกหลุมรักผมแล้วหรือไง” พระพิรุณยั่วเย้าหญิงสาว

“ถ้าคุณไม่มากับฝน เมขก็สนใจหน้าหล่อๆของคุณเรน แต่นี่เมขเห็นคุณทีไร...บอกตรงๆ อยากใช้มีดเสียบทุกที” พระพิรุณหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก เขาอยากจะบอกเธอเหลือเกินรามสูรน่าเสียบกว่าเขาเยอะ เพราะรามสูรคือฟ้าผ่าต้นกำเนิดอารมณ์หงุดหงิดของเธอ เขาเป็นเพียงสายฝนอุปกรณ์เบิกโรงก่อนฟ้าจะผ่า