คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 3
Chapter 3
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“นังบ้า แกเป็นใคร ฉันเกลียดแก”ทันทีที่กลับถึงบ้านทิฟฟานี่ก็อาละวาดเป็นการใหญ่ ทำลายข้าวของกระจายกระจายเต็มพื้นห้อง เล่าคนรับใช้ต่างพากันหลบไปคนละแถบเพราะกลัวจะโดนลุกหลงไปด้วย
“เอะอ่ะโวยวายอะไรฮ่ะ ทิฟฟานี่!” ผู้เป็นพ่อที่ได้ยินเสียงของลูกสาวจึงรีบเข้ามาดูเป็นการใหญ่
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูแค่ระบายอารมณ์”
“แกหัดระงับอารมณ์ของแกบ้างนะ จะแต่งงานแต่งการอยู่แล้ว แล้วคนนี้แกเอาจริงใช่ไหม”
“จริงสิค่ะ พ่อก็รู้หนูกับชานยอลคบกันมาก่อนที่เขาจะไปเมืองนอกซะอีก”
“งั้นก็แล้วไป อย่าให้เป็นเหมือนคนที่แล้วล่ะกัน”พ่อของเขากล่าวก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของลูกสาวไป
“เรื่องมันจบไปแล้ว พ่อจะขุดขึ้นมาทำไมนะ”ทิฟฟานี่กล่าวอย่างขัดใจ
ภายในห้องสีขาวที่ดูสะอาดตาของทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเดิมไม่มีการเคลื่อนย้ายใดๆทั้งสิ้น คริสตัลมองดูก่อนจะนั่งลงบนเตียงและหยิบกรอปรูปขึ้นมา มองดูรูปที่เธอกับผู้ชายอีกคนถ่ายด้วยกันอย่างมีความสุข
“พี่ยงฮวาค่ะ ตัลจัดห้องไว้ให้พี่เหมือนเดิมเลย ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงพี่ชอบไหมค่ะ”หญิงสาวกล่าวกับกรอบรูป และพลิกกลับอีกด้าน มันมีรูปอีกใบซ่อนอยู่ เป็นรูปของพี่ชายเธอถ่ายกับผู้หญิงอีกคนภายใต้รูปมีข้อความเล็กเขียนไว้
“ผมรักคุณ เรารักกันใช่ไหม?”
…………………………………………………………………………………………………………..
“คริสตัล ทานอาหารเช้ามายัง ไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ”จงอิน หรือไค บอสหนุ่มของคริสกล่าวชวนลูกน้องสาวไปทานข้าวเป็นเพื่อน แต่ความจริงแล้วเขาพยายามที่จะหาโอกาสอยู่กับคริสตัลสองต่อสองมากกว่า เพราะว่าเขานั้นแอบชอบคริสตัลมานานแล้วเหมือนกัน
“ได้สิค่ะ บอสเลี้ยงก็ไปหมดแหละ”
“งั้นหรอ ถ้าผมเลี้ยงทั้งชีวิตจะไปไหมล่ะ”
“แหวะ!เลี่ยนแต่เช้า นี่ฉันยืนหัวโด่อยู่ทั้งคนบอสไม่คิดจะชวนมั่งหรอค่ะ”ยุนอากล่าวขัดทำให้คริสตัลที่อยู่ข้างๆแอบขำที่เห็นบอสของพวกเธอนั่นหน้าแตก
“ จะไปๆก็ไป จะได้รีบกลับมาทำงาน นี่ก็เลยเวลามาเยอะแล้ว”ไคทำเสียงเข้ม เอามือล้วงกระเป๋าและเดินนำหน้าไป
“นี่ยัยยุนทีหลังอย่าไปแซวบอสแบบนั้นอีกนะ ดูสิงอนไปนู่นแล้ว”
“ก็มันอดไม่ได้นี่ รีบไปเหอะเดี๋ยวบอสเปลี่ยนใจไม่เลี้ยงแล้ว”
ก๊อกๆ
“ซอพี่จะกลับแล้วนะ จะไม่ออกมาหน่อยหรอ”
“ซอไม่ค่อยสบายอ่ะค่ะ ซอขอไม่ไปส่งพี่นะ”ซอฮยอนตะโกนตอบพี่ชายของตัวเองและหมุดเข้าไปในผ้าห่มต่อ
“ซอไม่สบายหรอ พี่ขอเข้าไปดูหน่อยน่ะ”ชานยอลกล่าวด้วยความเป็นห่วงจึงเปิดประตูเข้าไปดูน้องสาวของตัวเอง
“ไหนเป็นเยอะไหม ให้พี่ดูหน่อยสิ”ชานยอลกล่าวแล้วเอามือทาบที่หน้าผากของเขากับซอฮยอนเพื่อวัดอุณภูมิ
“ตัวร้อนมากเลยนี่ ให้พี่พาไปหาหมอนะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ซอกินยาแล้ว พี่ชายรีบกลับโซลเถอะค่ะ งานพี่ยุ่งไม่ใช่หรอ ไหนจะเรื่องคู่หมั้นพี่อีก”
“ซอเป็นแบบนี้ พี่จะกลับไปได้ไง พี่จะอยู่ต่อจนกว่าซอจะหายละกัน หลับพักผ่อนให้สบายนะ”ชานยอลกล่าวดึงผ้าห่มคลุมตัวให้น้องสาวก่อนจะเดินออกไป
“ถ้าซอสบายดี พี่คงจะรีบกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วใช่ไหม”ซอฮยอนกล่าวเบาๆกับตัวเอง
…………………………………………………………………………………………………
“ว่าไงนะ วันนี้คุณกลับมาไม่ได้ ยอลก็เรานัดกันแล้วนี่ว่าจะดูชุดแต่งงานคุณผิดสัญญาแบบนี้ได้ไง”ทิฟฟานี่กล่าวอย่างไม่พอใจเมื่อได้ยินคนปลายสายบอกว่าไม่สามารถกลับมาตามนัดได้
“ขอโทษนะฟานี่ พอดีซอฮยอนป่วยผมต้องอยู่ดูแล”
“แล้วที่นั่นไม่มีแม่บ้านเลยหรอไง จ้างพยาบาลมาดูแลก็ไดนี่”
“ฟานี่ น้องผมทั้งคนนะจะให้คนอื่นมาดูแลได้ไง แค่นี้ก่อนนะได้เวลาทานยาของซอแล้ว กลับโซลเราค่อยคุยกัน”ชานยอลกล่าวตัดสายฟานี่ไป เพราะถ้าคุยกันต่อคงจะได้ทะเลาะกันแน่ เขารู้สึกว่าทิฟฟานี่เปลี่ยนไปมากไม่เหมือนคนเดิมเลย แค่เขาไปเรียนต่อแค่สามปี ระหว่างสามปีนี้มีอะไรเกิดขึ้นบ้างหรือเปล่า?
“นังเด็กบ้า นี่คงแกล้งสำออยให้ยอลอยู่กับแกนานๆสิน่ะ”ทิฟฟานี่กล่าว
“คุณทิฟฟานี่ค่ะ มีคนส่งพัสดุมาให้ค่ะ”สาวรับใช้ในบ้านคนหนึ่งเดินเข้ามาหาก่อนจะส่งกล่องพัสดุบางอย่างให้ทิฟานี่ เธอรับมันมาดูหน้ากล่องนั้นไม่มีชื่อผู้ส่งและที่อยู่ใดทั้งสิ้น แต่สิ่งที่อยู่ภายในกล่องกับทำให้เธอตกใจอยู่ไม่น้อย แม้มันจะเป็นเพียงแค่รูปภาพก็ตาม
“ใครส่งมันมา แกรับมันมาจากใคร”ทิฟฟานี่หันไปกล่าวกับคนใช้หน้าตาตื่น
“ไม่รู้ค่ะ เป็นผู้หญิง ใส่แว่นใส่หมวกปิดหน้ามองไม่เห็นว่าเป็นใครแต่เขาบอกให้เอามาให้คุณทิฟฟานี่ให้ถึงมือ”สาวใช้อธิบายตะกุกตะกัก
“แล้วแกไม่ถามเล่าว่าเป็นใคร โง่จริงๆแล้วคราวหลังไม่ต้องรับอะไรมาสุ่มสี่สุ่มห้าอีกนะ”
“เรื่องของฉันกับคุณยังไงมันก็จบไปแล้ว แค่รูปใบเดียวไม่มีทางทำอะไรฉันได้หรอก”ทิฟฟานี่มองคนในรูปก่อนจะฉีกรูปใบนั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างไม่ใยดี
“ไอ้รถคันหน้า มันขับยังไงของมันนะ”ยุนอาบ่นเบาๆกับการจราจรที่น่าเบื่อและยังคนขับรถกวนประสาทอยู่ข้างหน้าอีกยิ่งทำให้เธอปวดประสาทเข้าไปใหญ่
ปัง!
เป็นเรื่องจนได้พราะไอ้รถคันหน้าที่มันเบรกกะทันหันทำให้เธอต้องเบรกตามไปด้วย ท้ายรถของเธอจึงโดนคันข้างหลังมาชนแทน
“นี่ ขับรถยังไงฮ่ะ ถึงมาชนตูดรถฉันได้อ่ะ”ยุนอาลงมาจากรถก็โวยวายทันที เดินไปเคาะกระจกรถคันนั้น ซึ่งเจาของก็ยอมลงมาแต่โดยดี
“ฮ่ะ นายนั่นเอง ขับรถบ้าอะไรไม่เห็นหรอว่าฉันเบรกอยู่”เมื่อเห็นว่าคู่กรณีเป็นใครเธอก็จัดการต่อว่าทันที
“นี่!จะมาโทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก ก็คุณดันเบรกกะทันหันแบบนั้น ผมก็ชนตูดคุณนะสิ”ชายหนุ่มถียงกลับมาเห็นว่าเธอมากล่าวหาน้ำขุ่นๆ
“ไอ้บ้า พูดให้มันดีๆหน่อยนะ ตูดรถต่างหาก”
“เออ โทษที เห็นว่าเหมือนกัน แบบแบนๆน่ะ”ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะหัวเราะออกมา
“หุบปากนายเดี๋ยวนี้เลยนะ เรียกประกันมาคุยกันเลยดีกว่า”ยุนอากล่าว่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะเรียกประกันแต่ก็ถูกคริสห้ามไว้เสียก่อน
“เราต้องลงกันเองไม่ได้หรอ พอดีผมยังไม่ได้ต่อประกัน”
“ฮ่ะ นี่นายเป็นตำรวจภาษาอะไรเนี่ย แค่ประกันก็ยังไม่ได้ต่อ”
“นี่แล้วจะเอาไง จะโทษว่าผมผิดก็ไม่ถูกนะ คุณก็มีส่วนผิดเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราต่างคนต่างซ่อมเจ๊ากันไปก็แล้วกัน”คริสกล่าวเคลียร์ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
“นายนี่มันไร้ผิดชอบที่สุดเลย คิดว่าพูดง่ายๆแบบนี้ก็จบงั้นหรอ คนไร้ความรับผิดชอบแบบนายนะ ขอให้ไม่มีใครเอาเป็นพ่อพันธุ์ มีเมียๆเมียก็ทิ้ง”ยุนอาตะโกนด่าอย่างเจ็บใจ ทำให้คริสที่ได้ยินคำพูดทั้งหมดเดินกลับมาด้วยความโมโห
“ถ้าคุณไม่รู้อะไร ก็อย่ามาพูดพล่อยๆเรื่องคนอื่น”คริสตะคอกกลับด้วยความไม่พอใจแล้วสตาร์ทรถหนีไปทันทีทิ้งให้หญิสาวยืนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“พูดแค่นี้เองทำไมต้องตะคอกกันด้วย สงสัยจะจี้ใจดำ”
อะไรต่อมิอะไรเริ่มชัดมากขึ้นในตอนนี้ อะไรเกิดขึ้นกับพี่ชายตัล ช่วงสามปีมีอะรไเกิดขึ้น?ระหว่างที่ยอลไม่อยู่หรือเปล่า
คิดตามกันตอนต่อไปด้วยนะค่ะ และเม้นให้กำลังใจไรเตอร์กันด้วยนะ
หากผิดพลาดตรงไหนไรเตอร์ก็ขออภัยด้วยน่ะจ๊ะ^^
ความคิดเห็น