คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER 8
Chapter 8
ภายในคลับที่หรูหราแห่งหนึ่ง ชานยอลจองห้องส่วนตัวนั่งจิบวิสกี้เงียบๆ ทบทวนคิดอะไรบางอย่าง เขาจ้องมองแหวนแต่งงานที่ทิฟฟานี่ปาใส่เขาเมื่อตอนกลางวันอย่างครุ่นคิด
“ฉันมาสายไปหรือเปล่าค่ะ”คริสตัลกล่าวเสียงเรียบเดินเข้ามาหาชานยอลที่กำลังนั่งคิดอะไรอยู่ ชายหนุ่มหันขึ้นมายิ้มให้ เวลานี้เขาก็แค่ต้องการใครสักคนเป็นเพื่อนคุยกับเขา คริสตัลมาด้วยชุดเดรสสีดำที่ดูเข้ารูปตัดกับสีผิวที่ดูขาวของเธอ แต่งหน้าไม่จัดเกินไปยิ้มแบบคุ้นเคยให้กับชายหนุ่มตรงหน้า
“ขอโทษ นะครับที่ผมรบกวนให้คุณออกมาแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”คริสตัลเอ่ยถามสังเกตดูจากสีหน้าของชายหนุ่ม ก็พอเดาออกว่ามีเรื่องอะไร
“ผมทะเลาะกับฟานี่.......”ชานยอลกล่าวเสียงแผ่วเบา
“เพราะฉันหรือเปล่าค่ะ....ที่ทำให้คุณสองคนต้องทะเลาะกัน”คริสตัลเอ่ยถาม
“เราทะเลาะกันเพราะความไม่มีเหตุผลของ ฟานี่มากกว่า”
“ใจเย็นๆน่ะค่ะ ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ ขี้น้อยใจ ไร้เหตุผล ไปง้อเธอเถอะค่ะ อย่ามานั่งเศร้าคนเดียวแบบนี้เลย”คริสตัลกล่าวปลอบจับบ่าให้กำลังใจชานยอล
“ดื่มด้วยกันสักแก้วน่ะครับ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”ชานยอลยิ้มแล้วยกแก้ววิสกี้ข้างตัวให้หญิงสาว
“ฉันดื่มไม่ค่อยเก่งหรอกค่ะ ขออะไรที่มันเบาๆหน่อยล่ะกัน”คริสตัลปฏิเสธแล้วเรียกพนักงานเพื่อสั่งค็อกเทลแก้วใหม่
“คุณตัลครับ ถึงบ้านแล้วครับ”ชานยอลกล่าวปลุกคริสตัล ที่ดูจะมึนๆงงเล็กน้อย “เธอคงดื่มไม่เก่งจริงๆล่ะสิท่า”ชานยอลยิ้มออกมาก่อนจะช่วยประคองคริสตัลไปจนถึงหน้าบ้าน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ตัลไหว”คริสตัลยกมือปัด ก่อนจะคลำหารหัสเปิดประตูบ้าน เธอกดมันอย่างเก้กัง โดยมีชานยอลยืนระวังอยู่ด้านหลังเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะล้มลงไป แล้วมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาคิด คริสตัลเซจนจะล้มจนเขาต้องคว้าตัวเธอไว้ ทำให้จมูกของคริสตัลชนเข้ากับใบหน้าหล่อๆของชายหนุ่มทันที ซึ่งก็เหมือนว่าเธอกำลังหอมเขาอยู่นั่นเอง
“เอ่อ....คือ”ชานยอลพูดไม่ออก แล้วประคองหญิงสาวเข้าไปนอนในบ้าน เขาพาเธอไปวางบนโซฟา
“ขอบคุณมากน่ะค่ะ”คริสตัลกล่าวขอบคุณเบาๆแล้วผล็อยหลับไป ตรงนั้นชานอยลมองดูจะทิ้งเธอไว้ตรงนี้จะดีหรือเปล่า เขาตัดสินใจอุ้มเธอเข้าไปไว้ในห้องนอน เขายืนมองดูเธออยู่ครู่นึง ก่อนจะเดินออกไปอย่างเงียบๆ
“แค่ยืนมองคุณเฉยๆ ทำไมใจผมกลับเต้นแรงแบบนี้หรือผมดื่มมากเกินไป”
…………………………………………………………………………………………………………………….
“ผู้กอง ครับ นี่คือเทปวงจรปิดที่ผู้กองต้องการครับ” เฉินลูกน้องคนสนิทกล่าวรายงานก่อนจะยื่นเทปวงจรปิดที่เขาเคยสั่งไปเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน จนเขาเองเกือบจะลืมไปแล้วเหมือนกัน
“อื้ม ขอบใจ”คริสรับมันมา ก่อนจะค่อยๆกรอดูเทป ไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่มีอะไรน่าสงสัยสักอย่าง แต่เขาก็ตั้งใจดูมันต่อไป
“เอ่อ ผู้กองครับสายแจ้งมาว่า พวกแก๊งมังกร มันเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ”เฉินที่ดูท่าทางร้อนลนรีบเข้ามาบอกเจ้านายของตัวเอง คริสจึงล่ะจากหน้าจอคอมแล้วสวมเสื้อโค้ช ออกไปทันที
ติ๊ดๆๆๆ
“นายอยู่ไหนอ่ะ ว่างหรือเปล่า”ยุนอากล่าวกับคนปลายสาย
“อยู่โรงพยาบาล”
“โรงพยาบาล...แล้วนายเป็นอะไรอ่ะ”ยุนอาดูตกใจเล็กน้อยเมื่อคนปลายสายบอกว่าอยู่โรงพยาบาล
“โดนยิง....”
“ฮ่ะ...โดนยิงทำไมไม่รีบบอกแต่แรกเล่าตาบ้า แค่นี้น่ะฉันจะรีบไปหา”ยุนอาตกใจแล้วรีบวางสายทันที “ทำไมหมอนี่ไม่รู้จักระวังตัวเลยน่ะ ไหนบอกว่าเป็นตำรวจที่เก่งไง”หญิงสาวคิดในใจ
“ยุนอานี่คุณจะไปไหน งานที่ผมสั่งเสร็จหรือยัง”ไคที่เดินออกมาจากห้องทำงานกล่าวกับยุนอาที่เหมือนกำลังจะรีบร้อนไปไหน
“เดี๋ยวยุนมาเคลียร์ให้ที่หลังน่ะบอส ตอนนี้มีเรื่องคอขาดบาดตาย”ยุนอากล่าวแล้วออกไปทันที
“เฮ้!....เดี๋ยวสิยุนอา เรื่องอะไรกัน”ไคกล่าวเรียกตามหลังแต่ก็เหมือนว่าไม่ทันเสียแล้ว
“นายเป็นอะไรมาก หรือเปล่า”ยุนอาที่ดูหน้าตาตื่นวิ่งเข้ามาในแผนกฉุกเฉินด้วยอาการหอบเหนื่อย
“ก็แค่กระสุนถากๆไม่เป็นไรมาก....ทำไมเธอต้องตกใจขนาดนั้นด้วย”คริสกล่าวกับยุนอา สวมเสื้อกลับตามเดิม เพราะเขาโดนกระสุนถากที่หัวไหล่
“ห๊า....แค่ถากๆ แล้วทำไมนายไม่พูดให้จบเล่า”
“ก็เธอ ฟังที่ไหนล่ะ ฉันยังพูดไม่จบเลยก็วางสาย....ว่าแต่เป็นห่วงฉันหรือไง”
“คะ....ใครเค้าห่วงนายกันเล่า ประสาทจริงๆ”ยุนอาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ใช้มือพัดๆเพื่อไล่ความร้อนออกจากใบหน้าของตัวเอง
.............................................................................................................................
“คุณทิฟฟานี่ค่ะ มีดอกไม้ค่ะ”สาวใช้ในบ้านกล่าว แล้วส่งช่อดอกกุหลาบสีขาวให้ทิฟฟานี่ เธอรับมันมาดู ก่อนจะอ่านการ์ดใบเล็กที่แนบมาด้วย
“ผมขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อวาน....หายโกรธกันเถอะน่ะคนดี”ทิฟฟานี่มองอย่างพอใจและยิ้มออกมา
“สุดท้าย คุณก็ต้องเป็นฝ่ายกับมาหาฉัน”
ติ๊ดๆๆๆ
“คริสตัล รับสายค่ะ”
“นังหน้าด้าน จำไว้เลยน่ะไม่ว่าแกจะใช้แผนอะไร แกก็ไม่มีทางแย่งยอลไปจากฉันได้หรอก”
“น้ำเสียงแบบนี้ คงเป็นคุณทิฟฟานี่เองสิน่ะค่ะ อะไรเข้าสิงแต่เช้าหรอค่ะ”
“แกต้องการอะไรจากฉัน แกพูดมาเลย”
“ฉันต้องการอะไรน่ะหรอ....ฉันต้องการเห็นคุณเจ็บยังไงล่ะค่ะ เห็นคุณทรมานเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งซะใจ”คริสตัลกล่าวอย่างเย็นชาแล้วเชือดเฉือน
“นังโรคจิต….แกจะลองดีกับฉันใช่ไหม จำไว้น่ะถ้ามีอีกครั้งฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ๆ”ทิฟฟานี่กล่าวตัดบทแล้ววางสายไปในทันที
“ที่ฉันทำอยู่ตอนนี้มันยังน้อยไป....เธอเตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะกันทิฟฟานี่”
“คุณโอเคไหมครับ....ยังแฮงค์อีกหรือเปล่า”คริสตัลเปิดอ่านข้อความก่อนจะยิ้มออกมา เธอไม่ได้ยิ้มออกมาเพราะสะใจอะไรเกี่ยวกับทิฟฟานี่ แต่เธอกำลังยิ้มออกมาจากความรู้สึกของเธอต่างหาก
“โอเคดีค่ะ....ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ^^”คริสตัลตอบข้อความส่งกลับไป
....................................................................................................................................................
อ่านแล้วอย่าหนีหายเม้นกันด้วยน่ะค่ะ รีดเดอร์ที่น่ารัก
ความคิดเห็น