ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3
เารู้ไ้อย่าไรว่าะพบเธอที่ไหน เารู้รหัสผ่านห้อนอนประธานอเธอไ้อย่าไร และทำไมเาถึ่วยเธอ
เมื่อูเหมือนว่าไม่มีใรแล้วที่ะสนใเธอ เธออยาะอบุเา แ่เธอมีวามรู้สึแปลๆ เหมือนว่าเธอะรู้ว่าเาเป็นใรันั้นเธอึไม่เยสนใามหาเา ไม่เยใส่ใว่าเาะเป็นใร เพราะลึๆแล้วเธอรู้ว่ามีเพียนเียวเท่านั้นที่รู้รหัสผ่านห้ออเธอ
และเธอปิเสธที่ะยอมรับมัน...ยอมรับว่าเามีหัวใ
ันั้นเธอึ...ลืม
รั้สุท้ายที่มีนอยห่วใยูแลเธอ ็อนที่พ่อแม่อเธอยัมีีวิอยู่ หลัาลับมาเรียนปีสุท้าย
ที่ฮอวอเธอไ้รับอนุาให้ไปเยี่ยมรอบรัวอเธอ ที่รุลอนอนใน่ววันหยุเทศาลริส์มาส ไม่สนใะั้ำถามว่าทำไมพวนั้นถึใส่ใ ปล่อยให้เลือสีโลนไปเยี่ยมรอบรัวอเธอ เธอรู้สึื่นเ้นมาสำหรับรั้หนึ่ในีวิ
แม้ระทั่มัลฟอย ที่แทบไม่ให้วามสนใใๆ ับเธอ ยัสัเเห็นวามเปลี่ยนแปลในอารม์อเธอ
เมื่อเธอเินเ้าไปในหอพัประธานอพวเา
"ทำไมถึยิ้ม เลือสีโลน?" เามอ าอเาวาผาบนโ๊ะที่อยู่หน้าเาผิ บนัมีสมุโน๊เปิวาไว้อยู่
เป็นท่าทาที่เย่อหยิ่เหมือนัวเอเป็นมีอำนาเหนือทุน **สำหรับไอ้บ้าามที่ิับทุสิ่ที่มีสอา**
เาทำให้ประหลาใไ้ว่านอย่าเา็ใ้เวลาอื่นนอา...็อ่านหนัสือ้วย แม้ว่าเธออยาปิเสธมัน็าม
เฮอร์ไมโอนี่หยุที่ประูลัเลว่าะอบเาหรือไม่ เายั้อมาที่เธอ เธอัฟันแน่น
"ันเพิ่ไ้รับอนุาให้ไปเยี่ยมรอบรัว ใน่ววันหยุ" เธอพูออไป และพบสายาอเาอย่าไม่เ็มในั
เารีบลุึ้นนั่และมอเธอ้วยสายาที่ทำให้เธอใ ใบหน้าที่ีเียวอนนี้ำลัถูแ้มไป้วยสี เาถูรามอัวเอ านั้นรีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เ็มไป้วยวามรัเีย เาไม่ไ้ให้เวลาเธอในารพิาราารเปลี่ยนแปลที่แปลไปอเา
"พวนั้นอนุาเธอ พวนั้นอนุาเธอ?!" เาเินเ้าไปหาเธอ ับเธอที่ไหล่
"ใ...ใ่แล้วพวเาทำ" เธออบ หน้าผาอเธอเลิึ้น้วยวามสับสน ในะที่เาเย่าไหล่เธอ
เธอไม่เ้าใว่าทำไมเาถึสนใ เท่าที่เธอรู้ เา้ออยู่ที่ฮอวอใน่ววันหยุ พ่อแม่ที่น่าสยสยออเาำลัยุ่อยู่ับโวลเอมอร์ แ่ไม่มีเวลาให้ับลูายอพวเา...ลูายนเียวอพวเา วันหยุหรือไม่ เาอบที่ะไม่มีเธอมาอยู่รอบๆัวเาใ่ไหม? เธอาว่าเาัน่าะานลอ หรือว่าเารู้สึใมาที่พวนั้นอนุาให้เลือสีโลนออไปไ้
ารโหที่โหร้ายอเาะไปไลนาไหน?
ไม่ว่ามันะเป็นอะไร็าม เธอะไม่ปล่อยให้เามาทำลายอารม์อเธอ มันเป็นเวลานานมาที่เธอะไ้รับวันหยุที่เธอะไม่้อมาเอับเา...หรือเพื่อนอเา ไม่้อเออะไร ไม่มีอะไรมาทำลาย่วเวลานี้อเธอไ้
"เธอไปไม่ไ้" เาโพล่ออมา ้าวถอยห่า สะุ้ราวับเพิ่นึึ้นไ้ว่าสัมผัสับ 'เื้อโรเลือสีโลน'
มันเป็นเรื่อลอีหนึ่เรื่อ เพราะเาไม่เยรัเียที่ะทำร้ายร่าายอเธอ และอนนี้แ่สัมผัสเพียไหล่อเธอ็ทำให้เาสะอิสะเอียนแล้วหรอ
"เธอไม่สามารถไปไ้" มัลฟอยย้ำ ำหมัแน่น, ้อเม็ไปที่เธอ และนั่น...แววาสีเทาอเาู...ใ?และเธอสสัยว่าปัหาอเาืออะไรันแน่
ั้สิ เธอ็หายใเ้าลึๆ ่อนที่ะอบว่า "นายไม่สามารถบััว่าัน้อทำอะไรไ้ มัลฟอย ัน ะ ไป"
เรโมวิ้ว ัฟันแน่น เธอสามารถบอไ้ว่าเาำลัพยายามอย่าหนัที่ะไม่ระโนใส่เธอ ทำร้ายเธอ ทำไมเาถึยับยั้ัวเอ? มันไม่เยหยุเามา่อนนิ
"ันะไม่ปล่อยเธอไป" เา็ประาศอย่าั่วร้าย เามอลมาให้ไ้ระับสายาับเธอ "ันะหาวิธีที่ะทำให้เธออยู่ที่นี่ เื่อันสิ ยัยเลือสีโลนโสโร"
"ทำไม? ทำไมนายถึอยาให้ันอยู่?" เธอโพล่ออมา ไม่สนใว่าเธอะทำลายอัวเอโยารไม่สนใ่อวามโหร้ายอพวเาอี่อไป
มันเป็นวามสุเพียอย่าเียวที่เธอไ้รับมอบใน่วเวลาอันยาวนานนี้ และเา้อารที่ะเอามันไปาเธอ
เธอะไม่ปล่อยให้เาเอาไปเ็า ไม่ใ่เวลานี้ เาไม่สามารถเอาไปไ้
"ันะไป ไม่ว่านายะอบหรือไม่!" เธอ้อมอที่เา วามเลียัออมาผ่านเสียอเธอ "ันป่วยและเบื่อหน่ายับารที่พวนายพยายามทำลายีวิอัน ันะไปพบพ่อแม่อันในวันหยุนี้ และนั่นเป็นำสุท้าย!" และานั้นเธอเินออไปาห้อ ที่อารม์อเธออนนี้เ็มไป้วยวามล้าหาเล็ๆ วามมั่นใที่ถูฝัอยู่ภายในัวเธอเป็นเวลานาน และมันื่นึ้นมา
่อนที่เธอะสามารถลอัยนะเล็ๆ อเธอ เาว้า้อมือบัับให้เธอหันหลัลับมา เธอเือบะล้มถ้าเาไม่ับเธอไว้ทันเวลา มืออเาำรอบๆแนอเธออย่ารุนแร เธอหันลับไปมอเา, ผมอเธอสะบัโนใบหน้าอเาาวามใล้ิที่เายืน เธอมอเา้วยวามโรธ
เรโพิาราเธอเียบๆอยู่่วนึ ไม่พูแม่แ่ำเียว สายาอเาเ้มึ้น าู่เทาที่ลึลับ้อมอเธอ้วยวามรุนแร
"ันอบที่ะเห็นไฟในัวเธอ" ในที่สุเา็พู และเปลี่ยนเป็นารแสยะยิ้มเพาะัวอเา "ันิว่ามันายไปแล้ว"
"หลายอย่าในัวันายไปแล้ว" เฮอร์ไมโอนี่อบโ้ วามเลียัแสออผ่านสายาอเธอ "แ่ันยัไม่แสลายแน่"
"โร้ายนะ" เาพูอย่าุ่นเือ มืออเายัับอยู่รอบๆ แนอเธอ "แ่...ันยั ไม่ปล่อยให้เธอไป"
"ทำไม?" เธอถาม ระพริบา "นายยัไม่พอใับารทำร้ายันใ่ไหม? ทำลายีวิอัน ันอ...แ่สัรั้ ให้ันไ้พัาเรื่อทั้หมนี่?" เสียอเธอแ้วยำสุท้าย
ไม่สามารถมอาอเาไ้อี่อไป าอเธอลมอที่พื้นและเธอ็ะไม่ยอมร้อไห้ เธอปิเสธที่ะร้อไห้่อหน้าเา เาไมุ่้ม่าับน้ำาอเธอ
ไม่มีำอบให้เธอ เาปล่อยเธอ เินลับไปที่โฟาและนั่ลอย่า้าๆ
"ไ้ ไปเลย" มัลฟอยยัไหล่แล้วหยิบหนัสือึ้นมา เปิลับไปที่หน้าที่เาอ่านทิ้ไว้ "อย่าโทษัน็แล้วัน ถ้าไม่อบสิ่ที่เห็น ันเือนแล้วนะ"
เธอยิ้วึ้น ยืนอยู่อย่านั้นแทบไม่เื่อหูัวเอ และสสัยว่า 'เือนแล้วนะ' ที่เาพูหมายถึอะไร แล้วเธอำไ้ว่านี่ือมัลฟอยเาไม่เยเือน เาทำในสิ่ที่เา้อารและมัะไ้ไปเสมอ ไม่ิถึำพูอเาอี เธอึออไป
เธอไม่เยสสัยว่า่วเวลาที่มีวามสุมาที่สุในีวิอเธอ ึ่เป็นวามสุที่สุที่เธอไม่เยไ้รับมานานมา มันะเป็นวันที่เลวร้ายที่สุในีวิอเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น