คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : วันต่อมา
ตอนเช้าบ้าน ยามาโมโตะ
“อืม”เสียงครางดังขึ้นมาจากคนที่นั่งอยู่
อ๊ะ เรา เผลอหลับไปทั้งๆที่นั่งอยู่งั้นเหรอ ยามาโตะคิดพลางลุกขึ้นยืน แต่พอเห็นคนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงก็เกิดอาการยิ้มขึ้นมาซะเฉยๆ หลังจากที่คิดอะไรอยู่สัก 5 วินาที เขาก็จัดการล้มตัวลงนอนข้างๆยูคิแล้วทำเป็นแกล้งหลับ
หลังจากนั้นไม่นานยูคิก็เริ่มรู้สึกตัว
“อืม”เขารู้สึกได้ว่าเหมือนกำลังมีคนกอดเขาอยู่เลย
และเมื่อเขาลืมตาขึ้นมา เขาก็ต้องช็อกค้าง
ไอ้บ้านี่มันมานอนอยู่เตียงกับเขาได้อย่างงายยย..
ยูคิแกะมือของยามะออกจากตัวเขา แล้วในระหว่างที่เขากำลังยันตัวขึ้นไปนั่ง ก็ถูกกระชากแขนให้ลงมานอนข้างล่างเหมือนเดิม
“อรุณสวัสดิ์ ยูคิ ตื่นแล้วไม่ยอมเรียกกันเลยนะ”ยามาโมโตะว่า
“ก็เพราะชั้นรู้ว่า ถ้าปลุกนายแล้วชั้นจะโดนอย่างนี้น่ะสิ ถึงไม่ยอมปลุก”ยูคิเถียงกลับ
“งั้นเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“อืม”
“แล้วก็ปล่อยชั้นซักที ร้อน”
“นิดหน่อยเองน่า ใครใช้ให้นายน่ารักล่ะ”คำพูดที่หลุดออกมาจากปากยามะทำเอาเขาหน้าแดง
“ไอ้บ้านี่ ปล่อยนะ อย่าให้ชั้นมีโอกาสนะ ชั้นจะหาดาบมาแทงซะตายเลย”
“คิก งั้นก่อนผมจะโดนดาบแทง ขอกินยูคิก่อนได้มั้ยล่ะ”คำถามที่ถามมานั้น ทำเอายูคิอึ้ง จนพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว
“ไม่พูดอะไร งั้นขอกินเลยน้า”ยามาโมโตะพูดอย่างอารมณ์ดี
“ไม่ตลกนะ เจ้าบ้านี้”ยูคิตะโกนใส่ ก่อนจะถีบยามะจนกลิ้งตกเตียง(แรงเยอะเหลือเชื่อ) แล้วรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป
“แหะ หมอนั้นนี่มันน่ารักน่าแกล้งจริงๆแฮะ”ยามะว่าพลางลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง
ส่วนยูคิก็รีบอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วออกจากห้องน้ำมาเจอยามะ
“นี่นายชั้นกลับก่อนนะ”ยูคิบอกยามะที่กำลังตั้งโต๊ะอาหารเช้า
“อ้าว ไม่กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนละ”
“ไม่ล่ะ ป่านนี้ทุกคนคงเป็นห่วงแล้ว ขอบใจที่เมื่อคืนให้พักนะ”
“อือ ไม่เป็นไร”
“แต่ส่วนนายทำกับชั้นน่ะ ระวังจะโดนชั้นเอาคืน”
“ฮะ ว่าไงยูคิ”ยามาโมโตะถามยังไม่ทันจบ ยูคิก็ออกไปจากบ้านแล้ว
ยูคิออกจากบ้านยามาโตะ แล้วตรงกลับบ้านไป โชคดีที่วันนี้ฝนไม่ตกแล้ว แดดจ้าดีด้วย
- - - - - - - - - - - -
ตอนเช้าบ้าน ฮิบาริ
“อือ”คนที่รู้สึกตัวก่อนคือ ฮิคารุ
ฮิคารุยันตัวลุกขึ้นนั่ง
ให้ตายสิ หมอนี่ขี้เซาเหมือนกันนะ ทั้งที่หลับก่อนเราอีก
ในขณะที่กำลังจะลุกจากเตียง ก็นึกถึงคำพูดที่ฮิบาริทิ้งท้ายไว้ก่อนนอนได้
“ชั้นมันตื่นง่ายมาก ถ้านายทำเสียง แล้วทำให้ชั้นตื่นละก็โดนทำโทษแน่”ฮิคารุกลืนน้ำลายดังเอือก ก่อนจะลุกอย่างเบาที่สุด แล้วย่องออกจากห้องไป อาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเป็นชุดเดิมที่เขาใส่มา
กลังจากที่เขาออกจากห้องน้ำ แล้วกะว่าจะย่องกลับบ้าน เสียงมัจจุราชก็ดังมาจากข้างหลัง
“คิดจะหนีไปไหน ไม่ทราบ ฮายาเสะ ฮิคารุ”ฮิคารุสะดุ้งเฮือก พร้อมกับมีมือมาจับมือเขาไว้ข้างหนึ่ง แล้วเขาก็โดนทอนฟาจ่ออยู่ที่คอ
“มะ ไม่ได้คิดจะหนีนะ”
“แต่ว่าชั้นเห็นนายกำลังจะเดินออกไปที่ประตู”
“ก็แค่จะออกไปเดินเล่น”ฮิคารุรีบแก้ตัว
“ชั้นไม่ฟังคำแก้ตัวนายหรอก”ฮิบาริจับตัวฮิคารุไปกระแทกกำแพง แล้วใช้มือยันปิดทางหนีของฮิคารุไว้
“บอกมาซะ ว่านายจะหนีไปไหน”
“ก็บอกว่าไม่ได้หนี ชั้นแค่”
“แค่”
“จะกลับบ้าน ทุกคนคงเป็นห่วงแล้ว”
“งั้นเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“แล้วทำไมนายไม่ปลุกชั้น”
“คือว่า”
“ว่าไง”
“ก็นายบอกว่า อย่าปลุกนี่นา ชั้นกลัวโดนทำโทษนี่นา”
“นั่นหมายตอนที่ชั้นกำลังจะหลับ หรือตอนกลางคืน”
“ก็ชั้นไม่รู้นี่นา”
“งั้นก็จงจำไว้ซะ นี่คือบทลงโทษของนายที่ไม่ยอมปลุกชั้น”แล้วฮิบาริก็จูบลง ปิดปากฮิคารุไว้
“อือ..”ว่าจะตีหรือจะทุบยังไงฮิบาริก็ไม่ยอมปล่อย ฮิคารุ เลยต้องปล่อยให้ฮิบาริทำตามใจชอบ
แต่ยิ่งปล่อยนาน เท่าไร ลิ้นของฮิบาริ ก็ยิ่งแทรกเข้ามาลึกกว่าเดิม
จนฮิคารุรู้สึกได้ว่า ขาเขาเริ่มไม่มีแรงแล้ว
แล้วฮิบาริก็ถอนจูบออก แล้วปล่อยให้ลงนั่งกับพื้น ทิ้งเขาให้หอบหายใจอย่างหนักไว้
“ชั้นพอใจแล้ว นายจะกลับก็ได้ แล้วระวังตัวล่ะ เดี๋ยวจะโดนหาเรื่อง คราวนี้ไม่มีคนช่วยแล้วนะ”แล้วฮิบาริก็เดินเขาห้องน้ำ
หลังจากที่ฮิคารุ ลุกขึ้นยืนได้ ก็ออกจากบ้านฮิบาริ แล้วตรงกลับบ้าน ในใจ ก็ด่าฮิบาริ ที่บังอาจมาทำแบบนี้กับเขา แล้วเขาก็ตั้งใจว่า จะไม่เข้าใกล้หมอนี่อีกเด็ดขาด
ความคิดเห็น