คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 1.3 ซุปตาร์ดาวยั่ว
อสิรวิสหรี่ามอสำรววหน้าสวยหวานอแพรพลอยนิ่ สูทสีรึมับรอเท้าัมันึ้นเาทำให้เาูไม่่าับนัธุริมาเฟีย ผู้บริหารหนุ่มออ ยืนพิราวเหล็รหัวเรือ มอลีลาโพสท่าอนาแบบมืออาีพอย่าแพรพลอยที่อยู่ในุว่ายน้ำำลัแหวว่าย ำผุำโผล่อยู่ลาสระไม่ผิับนาเือสาวอยู่ามลำพัในะที่่าภาพำลัามเ็บภาพเรื่อย ๆ พลาร้อสั่ให้เธอเปลี่ยนท่าทาไปามวาม้อาร
วามุวัมอวาทั่วเรือนร่าอวบอิ่มเือบเปลือยอหิสาว ไล่สายาาลำอระหที่นเยทิ้หลัานว่าเยสัมผัสแะ้อ เาแน่ใว่าเธออำพราร่อรอยเหล่านั้นไว้้วยเมอัพอย่าีาฝีมือเพื่อนสาวประเภทสออเธอแน่นอน
เามอผ่านมานถึเนินออวบสล้านุ่มหยุ่นที่เยสัมผัสลูบไล้นมาถึเอวอิ่วรับับสะโพผายที่เพียแ่มอ็สามารถทำให้เาเิปิิริยาทาเมีึ้นับร่าายหนุ่มนเลือในายเือพล่านวาม้อารเผยผ่านสายาที่ประสานับวาลมหวานเย้ายวนอแพรพลอย เป็นเหุให้ใบหน้านวลแ่ำ แ่เาไม่แน่ใว่าเพราะวามอายหรือวามโรธ อสิรวิสเผยยิ้มมุมปาพลาส่สายามอหิสาวอย่าท้าทายนนถูมอสะบัหน้าพรืหลบาอเาอย่าุนเียว
“เอาล่ะลูแพร วันนี้พอแ่นี้่อน”
เสียสั่อ่าภาพบ่บอถึารสิ้นสุารทำานอวัน ุลุมสีหวานถูสวมให้ับร่าบาเือบเปลือยอนาแบบนสวยโยฝีมือสาวประเภทสอนเิม ใบหน้านวลเิสูอหิสาวทำให้รอยยิ้มเยาะหยันเิึ้นบนใบหน้ามเ้มออสิรวิสทันที
“เ้านายรับ นายแม่้อารเรียนสาย้วยรับ” าร์นสนิทนำโทรศัพท์มือถือยื่นส่ให้เ้านายหนุ่ม
อสิรวิสรับโทรศัพท์ามือลูน้อพร้อมับพูผ่านไปยัปลายสายแ่วามยั้อมอร่าบาอเธอไม่ให้ลาสายา
“สวัสีรับแม่ มีธุระอะไรับผมรับ”
“เป็นยัไบ้าลู ัวริหนูแพรพลอยสวยเหมือนในทีวีไหม๊ะรวิส”
“นี่อย่าบอนะรับว่าที่แม่โทร.หาผมเพราะอยารู้เรื่อแ่นี้” น้ำเสียทุ้มถามมาราลั้วหัวเราะ
“ใ่สิ ไม่รู้ทำไมแม่ถึรู้สึถูะาับหนูแพรพลอยนันะรวิส” ุอน์หัวเราะเบา ๆ ับลูาย
“นั่นสิรับ ผมไม่ิว่าุแม่ะอบาวยั่วอย่าแม่นี่ถึนาโทร.มาถามผมแบบนี้เลยริ ๆ นะรับ”
“ปาร้ายนัลูายแม่ เรียน้อเาให้ีว่านี้หน่อยสิ๊ะ”
“หึ ๆ”
“แม่อยาให้รวิสิ่อหนูแพรพลอยมาแสละรเวทีารุศลให้ทาสมามอแม่หน่อย”
“ทำไม้อเป็นแม่นี่้วยละรับ นาเอสวย ๆ ภาพพน์ี ๆ ั้เยอะทำไมุแม่ถึเลือนาร้ายภาพพน์เสียอย่าแพรพลอยมาร่วมานล่ะรับ” เาถาม้วยน้ำเสียแปลใ
“แพรพลอยสวยและัมาถึะเป็นาวร้ายที่มี่าวาวแ่็ัและเ่ว่านาเอหลายนที่แม่รู้ัะอีนะรวิส แล้วแม่็ไม่่อยเื่อ่าวเสริมเิมแ่พวนั้นหรอ” ุอน์ล่าว
“รับ ๆ ามใุแม่แล้วันรับ เอาเป็นว่าเี๋ยวผมะิ่อหล่อนให้แล้วันรับ” อสิรวิส ล่าวรวบรั
“้ะ อบใมาลูรั”
วามทอมอามบั้นท้ายลมลึที่เินห่าออไปพร้อมับยื่นโทรศัพท์ส่ืนให้าร์นสนิทหลัาวาสายอมารา ฝ่ามือหนาสอเ้าในระเป๋าาเ้าหนึ่้วยท่วท่าสบาย ๆ ูเ่นสะุา สายาทีมานสาวเือบทุู่ที่มอทอสะพานให้เาอย่าเห็นไ้ัแ่อสิรวิสลับไม่สนใใรนอานาแบบสาวที่วามาราวนาพา
“ทำเป็นวามาราวนาพาที่แท้็หวัโ่ราา่าัวสินะ”
“เ้านายสนใเธอเหรอรับ” าัยาร์หนุ่มถามเ้านายเสียทุ้ม
“ถ้าสนใหมายถึอยาไ้หล่อน็ใ่ แ่ไม่ใ่เพราะอยาีบหล่อนแน่” อสิรวิสไหวไหล่
“ท่าทาเธอะหยิ่ไม่เบานะรับนาย”
“็แ่อยาโ่่าัว ผู้หิที่ล้าใสุ่วาบหวามท่ามลาสายาผู้ายหลายสิบู่อย่าแม่นั่นะมีอะไรมาหยิ่อี” น้ำเสียเยาะหยันล่าวเบา ๆ ้าวเินห่าทีมานถ่ายแฟั่นออมาอีมุมหนึ่พร้อมล่าวเสียเร่ึ้นเล็น้อยับลูน้อู่ใ
“นายไ้่าวไอ้อัศวินหรือเปล่า พันี้มันยัทำให้สายป่านเสียใเพราะเรื่อาว ๆ อมันอีไหม” น้ำเสียทุ้มเอ่ยถาม
“รับนาย ล่าสุมีนเห็นหมอนั่นั่วอยู่ับผู้หินหนึ่ในผับอเรารับ”าัยหมายถึผับที่อสิรวิสร่วมหุ้นับเพื่อนเปิเล่น ๆ
“มันยัไม่ทิ้ลายสินะ”
“รับ”
เสียัฟันรอัาริมฝีปาหนาเมื่อิถึาราหนุ่มเ้าบทบาทอย่าอัศวิน าิิ มารหัวใที่บัอาแย่ิวใอเาไปรอบรอแ่ลับไมู่แลรัษาเธอ มันล้าทิ้ว้าวใอเาทั้ที่เธอเลือมัน
“สืบูสิว่าผู้หินนั้นเป็นใร แล้วให้นอยิามูพฤิรรมอมัน้วย อย่าให้มันทำร้ายสายป่านไ้”
“หมอนั่นไม่เยทำร้ายุสายป่านสัรั้รับนาย ูะรัเธอมาเสีย้วย้ำ”
“รัอย่านั้นเหรอ ถ้ามันรัสายป่านอย่าที่แว่าริมันไม่ั่วอยู่ับผู้หิลาผับอันหรอ”อสิรวิสแสยะยิ้มเยาะหยัน ใบหน้ามุระ้าเมื่อิถึมารหัวใที่แย่ินรัอเาอย่าอัศวิน
ในห้อพัอาราสาวหลัาหลบสายาวนอารม์อเ้าอเรืออย่าอสิรวิสมาไ้เธอ็โล่อึ้นมา สายามราวพาเหยี่ยว้อเหยื่ออเาทำให้เธอรู้สึเสียวสันหลั แพรพลอยแน่ใว่านอย่า อสิรวิสไม่ใู่่่อสู้อเธอและเธอ็ไม่อยา่อสู้ับเา ทาทีีเธอึ้อเลี่ยให้ไลาเาเป็นีที่สุ ผู้ายเ้าอารม์ ปาัอย่าเาทำให้เธอยาไม่อยาอยู่ใล้
“เหนื่อยสิท่าลูแพร” ส้มีบปาีบอถามเพื่อนสาว
“เหนื่อยใมาว่าพี่ส้ม” เธอถอนหายใ
“เพราะุอสิรวิสเหรอ... นสวย็้อทำใแหละลูแพร” ส้มถามพร้อมับพยัหน้าให้เพื่อนสาวเมื่อเธอถอนหายใแรอย่ายอมรับว่าหนัใ้วยเรื่ออเ้าอเรือหนุ่ม
“ลูแพรไม่อยาอยู่ใล้ผู้ายนนี้เลยพี่ส้ม มีวามรู้สึว่าเาะสร้าวามเือร้อนให้ลูแพร”
“โธ่...ิมาน่า ุรวิสหล่อแถมรวยะายไป เาไม่บัับนที่ไม่เ็มใอย่าลูแพรแน่ สาว ๆ อเาเยอะะาย” ส้มล่าวปลอบใ
“ลูแพรอให้เป็นอย่านั้น่ะพี่ส้ม”
เธอล่าวเบา ๆ พร้อมับหยิบโทรศัพท์ึ้นมา่อหามารา้วยวามเป็นห่ว มาราอเธอนอนป่วยอยู่ที่โรพยาบาลมานานว่าสอเือนแล้ว้วยโรไวาย ทำให้้ออยู่ในวามูแลอแพทย์ เพราะเหุนี้เธอถึ้อทำานหามรุ่หาม่ำเพื่อหาเินไปรัษามารา แ่ที่ทำให้แพรพลอยเสียใ็ือวามใำอแฝผู้น้อที่ไม่เยไยีอาารเ็บป่วยอมารา มิหนำ้ำยัอยแ่สร้าเรื่อสร้า่าวาว ๆ ให้ับเธอเสมอ
“แม่เหรอะ นี่ลูแพรนะะแม่”
“ลูแพรหรือลู หนูสบายีใ่ไหม” ุเพรลัาถามบุรสาว้วยน้ำเสียห่วใย
“ลูแพรสบายี่ะแม่ น้อมาูแลแม่บ้าหรือเปล่าะ” เธออบและไม่ลืมะถามถึน้อสาวฝาแฝ
“ลูันทร์หรือะมาสนใูแลแม่” ุเพรลัาเอ่ยถึบุรสาวอีน้วยน้ำเสียหม่นเศร้า
“ไม่เป็นไรนะะแม่ ถึลูันทร์ไม่มา็ไม่เป็นไร ลูแพระรีบลับไปูแลแม่เอนะะ” เธอปลอบมารา
“แม่สสารลูเหลือเินลูแพร เพราะแม่ทำให้ลู้อลำบาแท้ ๆ เียว” ุเพรลัาล่าวเสียเบา
“อย่าพูอย่านี้สิะแม่ ลูแพรเป็นลูแม่ ถ้าไมู่แลแม่ะให้ลูแพรูแลใรล่ะะ”
“แม่รัลูนะ ลูแพร” เสียสั่นอมาราัมาามสายทำให้หิสาวน้ำาลอ
“ลูแพร็รัแม่่ะ ูแลัวเอให้ีนะะแม่ ลูแพระรีบลับไปหาแม่ให้เร็วที่สุนะะ อย่าิมา”
“้ะ ลู็้อูแลัวเอให้ี อให้บุรัษาลูอแม่อย่าให้มีอันรายเลย”
“อบุ่ะแม่ พรอแม่ะุ้มรอลูแพร แม่็้อรัษาัวนะะ อย่าื้อับุหมอนะะ”
“้ะ”
“หนูรัแม่นะะ”
“แม่็รัลู้ะ”
แพรพลอยเ็น้ำาที่เิ่นอล้นออทาหาาและวาสายมารา รอบรัวอเธอมีันสามนแม่ลูหลับิาายาไปไม่นานนั เธอเหลือแ่มาราับน้อสาว ึ่แม้ะทำัวเหลวไหลอย่าไรแพรันทร์็เป็นน้อนเียวที่เธอ้อูแล แพรันทร์ หรือ ลูันทร์เป็นฝาแฝอเธอที่เธอไม่เยเปิเผยว่ามีน้อสาวฝาแฝเพราะถูแพรันทร์อร้อแ่น้อสาวลับอบสร้า่าวาวให้เธอราวับั้ใแล้ เธอรู้ว่าน้ออิานเอ แ่เยิว่าวันหนึ่เมื่อน้อโึ้นะเ้าใและลับมาเป็นน้อสาวที่น่ารัอนอีรั้ ึู่เหมือนวามเ้าใอเธอะผิพลาเพราะไม่ว่าผ่านมานานแ่ไหน แพรันทร์็ยัอิาและอยลั่นแล้เธอไม่เลิ
“ยัยลูันทร์ไม่เยแวะไปูแลแม่เลยสิท่าลูแพร” ส้มเบะปาเมื่อิถึู่แฝอเพื่อนสาว
“น้อวุ่นวายอยู่ับารทำานมั้ะพี่ส้ม” แพรพลอยถอนหายใ
“หรือว่าวุ่นวายอยู่ับารมั่วผู้ายเพื่อสร้า่าวาวให้เธอันแน่๊ะ” ส้มล่าว้วยวามหมั่นไส้
“ลูันทร์แ่ล้อลูแพรเล่น่ะพี่ส้ม”
“้า แม่พี่สาวแสนี ไม่ว่าน้อะทำยัไ็เ้า้าเสมอ” ส้มลาเสียยาว้วยวามหมั่นไส้
“ถึยัไลูันทร์็เป็นน้อลูแพรนี่ะพี่ส้ม” เธอถอนหายใแร
“ถ้าแม่นั่นะิบ้าว่าเป็นน้ออเธอนะลูแพร” ส้มประ
“่าเถอะ่ะพี่ส้ม อีหน่อยน้อเ้าใลูแพร”
“ย่ะแม่พี่สาวแสนี อีหน่อยน้ออเธอเ้าใเธอเอนั่นแหละนะ” ส้มเอ่ยอย่าหมั่นไส้พร้อมับวัหาามอเหมือน้อนวว้าใส่ แพรพลอย
 |
|
ความคิดเห็น