ใต้อาณัติหัวใจ

ลำดับตอนที่ #9 : 2.5 รักไร้ข้อแม้ รีไรท์

                    บรรยากาศหม่น ๆ และกลิ่นยาตลบอบอวนของโรงพยาบาลยิ่งทำให้อินทิราเป็นกังวล เธอรู้สึกห่วงใยในมารดามาก สายตาคู่สวยจับจ้องเลือดจำนวนมากค่อย ๆ ไหลไปตามสายยางพลางนอนคิดถึงเรื่องราวในอดีตสมัยที่เธอยังเป็นเด็กหญิงอินทิรา บริรักษ์สกุล หรือคุณหนูมัทรีลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของบิดา

                เด็กหญิงอินทิราในวัยเด็กไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อยเลยสักนิด เธอมีบิดาที่รักเธอมาก มีอาป้องปักษ์น้องชายเพียงคนเดียวของบิดาและอาปิ่นไหมอาสะใภ้คอยดูแลหลานสาวตัวเล็กไม่ต่างกับเลือดในอกแม้เธอจะไม่มีแม่ แต่อาปิ่นไหมทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและเต็มอิ่มกับคำว่ารักจนไม่รู้สึกว่าตัวเองขาดสิ่งใดในชีวิตเลยสักนิด

                อาปิ่นเป็นผู้หญิงที่น่ารักและอบอุ่น อาจเป็นเพราะอาชีพครูสอนนาฏศิลป์ของอาก็เป็นได้ที่ทำให้ท่านอ่อนโยนและมีเมตตากับเด็กสาวตัวเล็ก ๆ ที่กำพร้าแม่อย่างเธอ ประกอบกับคุณอาทั้งสองไม่มีบุตร พวกท่านจึงรักและทุ่มเททุกอย่างเพื่ออินทิราหลานสาวเพียงคนเดียวเรื่อยมา

                บ่อยครั้งที่อาปิ่นไหมจะคอยเล่าเรื่องราวของมารดาและบิดาให้เธอฟังตั้งแต่วัยเด็ก อามักจะบอกกับเธอเสมอว่า เด็กก็มีหัวใจและมีสิทธิ์รับรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเองถึงแม้เรื่องบางเรื่องเด็กอาจไม่เข้าใจแต่อาในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ก็มีหน้าที่ต้องคอยอธิบายและให้เหตุผลจนกว่าเด็กจะเข้าใจ เธอจึงยอมรับและเข้าใจในเหตุผลของคนเป็นแม่และพ่อจากคำอธิบายของอาปิ่นไหมมาโดยตลอด

                อาปิ่นไหมทำให้เธอเรียนรู้และเข้าใจชีวิตได้ดีกว่าเพื่อน ๆ ที่เป็นกำพร้าเช่นเดียวกัน เธอพร้อมจะยิ้มรับให้กับความไม่สมบูรณ์ของชีวิตด้วยความเข้าใจ อาสาวมักบอกกับเธอเสมอว่า คนเราไม่มีใครหรอกที่จะเกิดมาเพียบพร้อมไปซะทุกสิ่ง บางคนก็ขาด บางคนก็เกิน ดูอย่างเธอถึงจะขาดแม่แต่ก็มีพ่อ มีอาป้องและอาปิ่นที่รักเธอมาก มนุษย์ทุกคนควรยอมรับและพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ดีกว่าจะคอยวิ่งไล่ไขว่คว้าสิ่งที่คิดว่าตัวเองควรมี เพราะมันอาจเป็นเพียงภาพลวงตาที่เราไม่มีวันจะคว้ามาครอบครองได้เลยในชีวิตจริง

                บางทีสิ่งที่อาปิ่นไหมตั้งใจจะสอนเธอคงหมายถึงความรักของมารดาที่เธอคาดหวังว่าจะได้รับจากท่านในวันใดวันหนึ่ง เธอวิ่งไล่ตามไขว่คว้าจนแทบหมดแรงแต่ก็เหมือนทุกอย่างเป็นแค่ภาพลวงตาที่เธอไม่สามารถจับต้องได้และอาจไม่มีวันได้ครอบครองเลยในชีวิตจริง แต่เธอก็ยังพร้อมจะยอมเจ็บปวดซ้ำซากเพียงเพราะคำว่า “รัก” สั้น ๆ เท่านั้นเอง

                รักที่ไม่เคยคาดหวังที่จะได้รับสิ่งตอบแทน รักที่เกิดขึ้นอย่างไร้ข้อแม้และขีดจำกัด ไม่ว่าจะเจ็บอีกสักเท่าไหร่ เธอก็เต็มใจและยินดี ขอแค่ได้เห็นคนเป็นแม่มีความสุข แค่ได้รู้ว่าท่านอยู่อย่างสะดวกสบายกับคนที่ท่านรักเท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับบุตรสาวนอกสายตาอย่างอินทิรา

TB