คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : 13 ไฟอารมณ์
ทรประทับพระโอษ์ลบนลาไหล่นวลเมื่อบรับสั่ทำเอาินานาสะุ้พลายับัวหนีทันทีที่สัมผัสถึวามื้นสัมผัสผิว
ิแ่ถูพระหัถ์โอบรั้เอวเธอไม่ให้ห่าหนี ทรึร่าเบาเ้ามาแนบพระอุระว้านเธอหายใสะุ
หัวใวาบหล่นเพราะสัมผัสไ้ถึพระโอษ์ื้นที่เม้มิ่หูเธอแผ่วเบาพาลให้นอ่อนทั้ร่าเธอั้ัน
พระหัถ์ให่โอบที่เอวเลื่อนไหวุนโลมไล้ไปทั่วเรือนร่าผ่านผ้าแพรให้ใสาวโลเลิไปอย่าหวั่นไหว
“อย่าเพะฝ่าบาท ปล่อยหม่อมันนะเพะ”
“ผมปล่อย็ไ้พระนา” ทรปล่อยพระหัถ์าเอวเธอแ่ไม่ยับอ์ออห่าแม้แ่้าวและยัทรทับายผ้าลุมบรรทมที่เธอรวบไว้ปิวามเปล่าเปลือยอนไม่ปล่อย
“ผมปล่อยแล้วถ้าหาุยัไม่ยอมลุึ้นภายในหนึ่นาทีนี้
ผมไม่รับรอวามปลอภัยอุแล้วนะพระนา” ทรรับสั่พระพัร์เยทำให้ินานาถึลับเบิาว้าอ้าปา้าูน่าัน
“็ทรถอยไปสิเพะ
ฝ่าบาทประทับบนายผ้าลุมแบบนี้ หม่อมันะลุไ้อย่าไรันเล่า”
ินานาุเสียเรี้ยวราหลัเรียสิที่ระเิระเิเพราะฝีพระหัถ์
“ไม่เห็นเี่ยว
ผมนั่ทับายผ้าห่มอผมไม่ไ้รัุ้ไว้สัหน่อย ุะลุ็ลุไปสิ”
รับสั่เอาแ่พระทัย้วยสีพระพัร์เยเมย
“เอ๊ะ ฝ่าบาททรั้พระทัยแล้หม่อมันใ่มั้ยเพะ”
ินานาหันหน้าลับมาวาถามท่านเสียั
“แล้ที่ไหน
ุอย่าใส่ร้ายผมนัเลย ผมอยู่อผมเย ๆ แท้ ๆ ุนั่นแหละพาลหาเรื่อ”
“็ทรปล่อยายผ้าลุมสิเพะ
หม่อมันะไ้ลุ”
“็ลุไปสิ ผมนั่อยู่เย ๆ”
“ฝ่าบาท! หม่อมันะลุไ้ยัไล่ะในเมื่อหม่อมันเปลือยอแบบนี้
ทร้อารแล้ให้หม่อมันายหน้า้วยารเปลือยายเินผ่านพัร์ไปหน้าาเยอย่านั้นเหรอเพะ”
“ผมเยเห็นแล้วแหละน่า
ะเห็นอีสัรอบะเป็นไรไป”
“ฝ่าบาท!...นี่แนะ เยเห็นแล้วะเห็นอีรอบเป็นไรอย่านั้นเหรอ”
ินานาโรธนลืมัวเธอปล่อยายผ้าลุมบรรทมที่ปิบัออิ่มให้ลไปอที่เอวพร้อมยับัวหันลับมาทุบพระอุระอย่าแร้วยวามโรธ
เธอไม่ยั้มือประทุษร้ายพระวรายหนา้วยวามั้ใ้อารทำให้ท่านเ็บมาที่สุโยลืมไปว่าวามใล้ิในลัษะเย้ายวนเ่นนี้ทำให้เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบมาว่า
เพราะวามไม่าิว่าหิสาวะหันมาทำร้ายพระวรายอย่าเอาริเอาัทำให้ไม่ทรระวัเมื่อเธอทุบพระอุระแร
ๆ ทั้ผลัทั้ียิ่ร่าบาโถมเ้าใส่ทำเอาทรล้มลบนพระที่โยมีร่าเปล่าเปลือยโว์ออิ่มยวนาทับอยู่บนพระอุระว้า
ูเหมือนวามโรธอเธอะลลแทนที่้วยอาารใเมื่อพระหัถ์ว้าแผ่นหลันวลทำให้ออิ่มแนบสนิทอยู่ับพระอุระล่ำสัน
วามอ่อนนุ่มเบียนระั้นไปับวามแ็แร่ไ้อย่าลัว
วาลมื่นอเธอสบับเนรมแวววาว้วยวามะลึ
เมื่อเธอั้ท่าะยับหนีท่าน็ไม่ทรยินยอมปล่อยเธอเสียแล้ว ทรรัร่าหอมละมุนไว้แน่นพร้อมเยพระพัร์ึ้นรพระโอษ์แนบริมฝีปาอวบอิ่มูับวามหวานวนลุ่มหลนั้นอย่าเร่าร้อน
ทรอาศัยโอาสยามเธอใเผลอเผยอริมฝีปาเพื่อห้ามปรามเ้าวยหาผลประโยน์รอบรอวามหวานาริมฝีปาบา้วยวามเว้าวอน
พระิวหานุ่มสอลึเ้าเี่ยวพันเรียวลิ้นอุ่นื้นพลารั้เอวบา้วยพระหัถ์้าหนึ่
ในะที่พระหัถ์อี้าเริ่มไ่ไปทั่วแผ่นหลันวลอย่าไม่อาห้ามพระทัย
ินานาพยายามืนัวผลัพระอุระแร่้วยแรน้อยนิอน ใบหน้าอริสาวลอยว้าท่ามลาวามิและเหุาร์เร่าร้อนในห้อทรานวูบลับเ้ามาในมโนสำนึ รอยยิ้มเยาะหยันอนาถนารีเมื่อราวพบันโยบัเอิที่บาปูทำให้ินานาเิแรฮึที่ะ่อ้านสวามีึ่ทรทำเหมือนเห็นเธอเป็นเพียสิ่อใล้มือ
“ปล่อยหม่อมันเี๋ยวนี้นะเพะฝ่าบาท”
เธอสูลมหายใลึ
“พระนา”
ทรระิบเรียื่อเธอเสียแผ่ว
“ปล่อยเพะฝ่าบาท
หม่อมันไม่ใ่อแ้ัยามที่ฝ่าบาท้อห่าานรันะเพะ”
“โธ่ ผมไม่เยิแบบนั้นับุเลยนะพระนา”
“ไม่ิ็ทรปล่อยหม่อมันเสียทีสิเพะ
หม่อมันินานาไม่ใ่นาถนารี
ฝ่าบาทวรท่อาถาบทนี้ให้ึ้นพระทัยะไ้ไม่เผลอเอาเปรียบหม่อมันอี” ินานาวาลั่นลืมวามอายไปนสิ้น
เธอปลพระรที่โอบรอบเอวอนไว้ไ้สำเร็พร้อมับลุึ้นยืนเผิหน้าท่านายทั้ที่ยัเปลือยอ
แ่เพียเสี้ยววินาทีเธอึยมือสอ้าปิบัวามอวบอิ่มาเนรม้วยารโอบัวเอไว้
แ่วาเรือวาวอเธอยั้อท้าทายท่าน้วยวามึโรธ
ท่านนัยับพระวรายึ้นประทับพิพระนอับพนั้านหลัพระที่บรรทมทอเนรวาลมวาวทอแสเรือ
ๆ อินานานิ่
“อย่าิว่าหม่อมันะ่ายเหมือนนรัอฝ่าบาท”
ำพูใส่อารม์พาพิถึนรัอท่านทำให้พระเนรมเรือแส
 |
|
ความคิดเห็น