คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : 12.3 แค่คนที่ไม่เคยรักกัน
“ุว่ายน้ำไม่เป็นหรอเหรอพระนา”
ทรรับสั่ถาม้วยวามัา
เธอส่ายศีรษะเบา ๆ
พร้อม้มใบหน้า่อนวามอาย
“ผมไม่อยาเื่อว่านเ่รอบ้านอย่าุะว่ายน้ำไม่เป็น
ให้ายเถอะพระนา...” ทรลั้นสรวล
“ห้ามหัวเราะเยาะหม่อมันนะเพะ”
เธอทำหน้า้ำพลาปรายามอ้อนสีหน้าลั้นสรวลอท่านาย
“เอาละๆ ผมไม่ำแล้ว แ่่วยเล่าให้ผมฟัหน่อยไ้ไหมว่าทำไมุถึว่ายน้ำไม่เป็นล่ะ” ทรทอเนรมอหิสาวสายาอ่อนโยน
เธอเยหน้ามอน้าาย ั้ใว่าะไม่เล่าให้ท่านฟัึแสร้ยืนบิผมที่เปียแ่ลืมัวว่านสวมเิ้าวผ้า่อน้าบาึ่เปียน้ำอยู่ทำให้โปร่นมอเห็นุั้นใน
แ่เมื่อรู่ท่านไม่ทันใส่ทัยวามเย้ายวนเพราะทรพระทัย เรเธอะไ้รับอันรายแ่บันี้ลายอาารระหนทำให้ทรสัเเห็น
ทอเนรไล่ลามลำอระหถึทรวออิ่มใ้เิ้เปียแนบลำัว วามอวบอิ่ม่อนในลูไม้แนบร่าระห
และเ้าัวไม่ทันรู้สึ
พระทัยเ้นแรไปับภาพินนาารถึร่าไร้อาภร์ภายใ้สายน้ำ
หาไม่มีเิ้และบราที่สวมทริว่าเธอ้อเป็นนาไม้ออมายั่วยวนหทัยให้ทรลุ่มหลแน่
ๆ ทรทอเนรอ่อนเื่อมมอทุอิริยาบถอเธอนานว่าพัให่หิสาวึเริ่มเอะใ
หันมาสบเนรวาวทำให้เธอ้มมอามสายพระเนร แล้วใหายวูบ เนื้อัวร้อนผ่าวหลัสัเุถึสภาพอนเอทำให้้อรีบหันหลัหลบพระเนรวับวาว้วยวามเินอาย
“ไม่ทรเป็นสุภาพบุรุษเลยนะเพะ
ทร้อหม่อมันราวะับเปลื้อผ้าแบบนั้น” ินานาเม้มปาพร้อมประท่าน
“ผมยอมเป็นบุรุษที่ไม่สุภาพถ้าไ้ื่นมนาไม้นสวย”
ทรสรวลเบาพร้อมรัส
“ฮึ
หม่อมันไม่ใ่นาไม้และไม่อบให้ทรเอาเปรียบทาสายาแบบนี้้วย”
ินานาล่ามีแ่อน
“อ้าว ผมิว่าใ่เสียอี
ยัินนาารว่าถ้าเพียุถอุเปีย ๆ
นี่ออและยืนเปลือยบิผมอย่าเมื่อรูุ่เป็นนาไม้แสนสวยในสายาอผม”
ทรลั้นสรวลเมื่อเธอหันมาส่าเียวทันที
“ทะลึ่
ฝ่าบาททรินนาารไ้น่าเลียที่สุ”
“ถ้าทำไ้ผมอยาเห็นริๆ มาว่าไ้แ่ินนาาร”
“ฝ่าบาท!
ถ้าไม่ทรเลิรับสั่ให้หม่อมันทำหน้าไม่ถู หม่อมันะโรธริ ๆ นะเพะ”
ินานาวาเสียสั่น“โอเๆ เลิพู็ไ้ แ่เลิินี่้ออเวลาริๆ พระนา”
ทรระเ้า
“ฝ่าบาท” ินานาระทืบเท้าับพื้นทั้ที่ใบหน้ายัแ่ำ
เธอรไปหาเ้าไพลินทันทีพร้อมับเรียมโึ้นอานนำมันลับวัหาท่านายที่ส่เสียสรวลัรีบรับสั่ห้ามพร้อมรเ้ารั้แนเธอไว้
“อย่าบอว่าะลับไปแบบนี้นะพระนา ผมไม่อยาให้ใรเห็นุสภาพนี้เลยให้าย”
“เี๋ยว็แห้เพะ”
“ระยะทาใล้ ๆ
แบบนี้ไม่ทันเสื้อแห้หรอ ุใส่เสื้อผมีว่า”
ท่าน่อย ๆ ปลุมเิ้้า ๆ ในะที่หิสาวยืนออนิ่้อมอท่าน
เมื่อุมหมแถวเปิโว์พระอุระว้าบึบึนอท่านเรียเลือในายอินานาให้ไหลแรมารวมันบนใบหน้านร้อนผ่าว
แ่สายาอเธอลับ้อมอพระอุระแ็แร่ไม่หลบ เธอลืนน้ำลายลอพร้อมะพริบาปริบ
ปลายลิ้นเผลอไล้เบา ๆ ับริมฝีปาอิ่ม้วยท่าทายวนา
“ุ้อเหมือนะลืนินผมอย่านั้นแหละพระนา”
ทรล่าวเสียพร่าามพระอารม์
“หม่อมันเปล่า”
ินานาอบทันทีพร้อมรีบหันหลัหนีเนรมหวาน
“หึหึ
เปล่า็เปล่าแ่เื่อมั้ยว่าุทำท่าเ็ี่มา”
ทรระเ้าพร้อมนำเิ้อท่านลุมเบา ๆ ที่ไหล่บาึ่หันหลัให้ท่านอยู่
ินานารู้สึอายนร้อนไปทั้ใบหน้าและลำอ
เมื่อทรมอบเิ้ลุมไว้ที่ไหล่ให้เธอแล้วเธอึรีบเินเลี่ยไปหาเ้าไพลินแ้เินพร้อมโึ้นหลัอมันเมินหน้าไม่มอท่านที่ทรเปลือยอให้หัวใเธอเ้นถี่
รอนท่านึ้นี่เ้าวายุและรั้ให้มันเินนำึ้นหน้า้า ๆ ปล่อยให้ินานาแอบมอพระนอแ็แร่อท่านและแอบเินลอทาระทั่ถึหน้าำหนั
ั้แ่ลับึ้นมาเปลี่ยนุ
หิสาว็ไม่ไ้ลมาเลยนถึเวลาอาหาร่ำ ท่านายึเส็มารับสั่เรียเธอที่หน้าห้อ
ทรเาะบานประูเบา ๆ พร้อมรับสั่เรีย
๊อ ๊อ ๊อ
“พระนา”
“สัรู่เพะ”
เธอานรับเสียอ่อนระโหย
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
ทรรับสั่ถามเมื่อเห็นใบหน้าเียวเปิประูออมา
“หม่อมันรู้สึปวศีรษะนิหน่อยเพะ”
เธออบเสียแหบเล็น้อย
“หรือะเป็นไ้”
ทรยหัถ์แนบหน้าผาอเธอ่อนรับสั่
“เป็นไ้ริ ๆ ้วย
ลับเ้าไปนอน่อนีว่าเี๋ยวผมลไปสั่ให้เาทำ้าว้มึ้นมาให้ินแล้วะไ้ินยา”
“อบพระทัยเพะ”
ินานาล่าวล้ายำลัอ่อนแร่อนะรู้สึเหมือนสิาลอย
“พระนา” ทรพระทัยเมื่ออยู่ี
ๆ เธอ็หมสินเือบรับร่าบาไม่ทัน
ท่านายทรอุ้มหิสาวทำท่าะลับเ้าไปยัห้อบรรทมเล็ึ่บันี้ลายเป็นห้อนอนอเธอ
แ่ทรเปลี่ยนพระทัยหันลับไปยัห้อบรรทมให่ทันที ทรวาร่าบอบบาอหม่อมเบา ๆ
บนพระที่พร้อมทอเนรอ่อนโยน พระหัถ์เอื้อมึ้นสัมผัสหน้าผาอเธอเพื่อเ็วามร้อนอร่าาย่อนะถอนพระอัสสาสะ
ทรหยิบผ้าับพระพัร์ผืนเล็เ้าไปุบน้ำและบิหมาเพื่อนำมาเ็ัวให้เธอ
ทรเ็ใบหน้าหน้านวลแเพราะพิษไ้เบา
ๆ เพื่อลวามร้อน
านั้นทรมวพระนรู่หนึ่เมื่อัสินพระทัยปลุมเสื้อเิ้แนสั้นแบบสบาย ๆ
ที่เธอใส่อยู่บ้านออทีละเม็นหมาม้วยบราลูไม้สีหวานที่ทำให้พระหทัยเ้นแรราวเ็หนุ่มเพิ่เยเห็นร่าเปลือยเปล่าออิสรีเป็นรั้แรอย่าไรอย่านั้น
ทรสูพระอัสสาสะนเ็มพระปัปผาสะว่าพระหัถ์ะลายอาารเร็และเริ่มเ็ัวให้เธอไ้็ใ้เวลาอีพัให่
วามร้อนในร่าเริ่มลายลึทรยั้พระหัถ์พร้อมึผ้าแพรลุมบรรทมึ้นลุมายบาอเธอ
หลัเ็ัวลายวามร้อนให้เธอ้วยวามทุลัทุเลนเรียบร้อย
ท่านายทรเส็ลมาสั่ให้นาำนัน้ม้าว้มสำหรับหม่อม
รวมถึให้ัหายาแ้ไ้ึ้นไปให้ท่านที่ห้อบรรทม่อนะเส็ลับึ้นไปูแลหิสาวที่ยันอนมเพราะพิษไ้โยอาศัยพระเ้าอี้้าพระที่นั่นแหละประทับูอาารอเธอ้วยอ์เอ
ทรลูบไล้เส้นผมสีำนิลอเธอ้วยวามอ่อนโยน
พร้อมแย้มพระสรวลเมื่อิถึสาเหุที่ทำให้เธอล้มป่วยในรั้นี้ ไม่อยาะทรเื่อเลยว่าินานาที่เ่ไปเสียทุ้านะว่ายน้ำไม่เป็น
ทรอยาทราบสาเหุว่าเพราะอะไรถึทำให้เธอไม่หัว่ายน้ำ ทรมั่นพระทัยว่าะ้อมีเหุาร์อะไรสัอย่าที่เธอฝัในลัวและไม่ล้าเรียนว่ายน้ำเป็นแน่
ไม่เ่นนั้นนเ่และมั่นใอย่าินานาไม่มีวันปล่อยให้นเอมีปม้อย้วยเรื่อใเรื่อหนึ่่าย
ๆ อย่าแน่นอน
มหาเล็นำ้าว้มมาถวายแู่ท่าทาหิสาวยัไม่มีสิเร็ว
ๆ นี้ ท่านายึรับสั่ให้นำลับไป่อนและทรเฝ้าไ้หิสาว้วยอ์เออยู่นานเือบั่วโม
เธอ็ยัไม่มีทีท่าว่าะฟื้น ท่านนัึเส็ลไปนำ้าว้มึ้นมาปลุให้เธอรับประทาน่อนเพื่อะไ้ให้ยาลไ้
วาแ่ำหรี่ปรือไม่สามารถลืมาื่นไ้เ็มที่เพราะพิษไ้
เธอผ่อนลมหายใร้อนผ่าวเบา ๆ พร้อมวาามอรอบ ๆ ห้อที่ไมุ่้นเย รำลึเหุาร์้า
ๆ ำไ้ว่าลไปในลำธารและึ้นมาไ้เพราะวาม่วยเหลือาท่านายนั่อนะลับมาึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนุบนห้อนอนเล็ที่เธอับอ
อาารปวศีรษะทำให้เธอนอนพัอยู่บนห้อระทั่ไ้ยินเสียท่านายรับสั่เรียเธออยู่หน้าห้อ
อนนั้นเธอรู้สึสะลึมสะลือแ่ยัลุึ้นไปเปิประูรับท่านายที่เส็มาามลไปร่วมรับประทานอาหาร
านั้นสิอเธอ็หลุลอยระทั่ถึอนนี้
ินานายับัวเลื่อนายึ้นนั่พิพนัเีย้วยวามมึน
มือเรียว้าหนึ่บีบมับนเอเพื่อลายวามปวร้าวในะที่มืออี้ายันไว้ับฟูที่นอนโยไม่รู้ว่านเออยู่ในสภาพยวนานาไหนเมื่อประูห้อบรรทมถูผลัเ้ามาโยฝีมือเ้าอห้อที่เือบทำถ้วย้าว้มในมือล่วหล่นเมื่อเห็นภาพเย้ายวนอหิสาวหุ่นสะโอสะออย่าินานา...เสียประูที่ถูผลัเ้ามาัเบา
ๆ เรียสายาอเธอให้เหลือบึ้นมอพระพัร์ม้วยวามแปลใ
เมื่อเห็นท่าน้อเธอาเม็ ินานาึหลุบามอนเอและื่นะลึเมื่อเห็นสภาพร่าาย่วบนอนที่เปลือยเปล่าท้าทายพระเนรเหยี่ยวที่้อนิ่อยู่ับออิ่มอเธอ
“ว๊าย..”
เธอร้อ้วยวามใ่อนะมุัวลุใ้ผ้าห่มทั้ที่ัวแ่ำทั้าพิษไ้และวามอาย
“หึหึ
ุนี่เหมือนนาไม้อย่าที่ผมิริ ๆ ให้ายิพระนา” ทรสรวลเมื่อวบุมพระวรายไ้พร้อมับเส็มาใล้ร่าบาอเธอและวาถ้วย้าว้มไว้ที่โ๊ะ้าพระที่นั่นเอ
“ฝีมือฝ่าบาทใ่มั้ยเพะ
หม่อมันถึอยู่ในสภาพนี้” ินานาส่เสียเรี้ยวรา
“รับ แ่ผมทำเพราะหวัีนะนั่น
ุัวร้อนเป็นไฟแบบนั้น ผมอุส่าห์เ็ัวลไ้ให้ เพราะะนั้นุะโรธผมไม่ไ้เ็า
ไม่อย่านั้นผมไม่รับประันวามปลอภัยอุริ ๆ ้วย”
ทรู่หิสาวลับเ่นัน
“หม่อมันไม่ไ้อร้อสัหน่อย
ทรทำเินไปแล้ว” ินานายัวาเสียโรธเรี้ยว
“เินไปรไหน
ุเป็นเมียอผมและำลัไม่สบายเป็นไ้ัวร้อนนานั้น
ะให้ผมปล่อยใหุ้นอนัวร้อนผ่าวแบบนั้นไ้ยัไ
ผม็้อูแลเ็ัวให้้วยวามเ็มใสิพระนา” ท่านายทรรับสั่อธิบาย
“วยโอาสนะไม่ว่า”
ินานาพึมพำเบา ๆ ับนเอ
“บ่นอะไรพึมพำ ๆ
ิน้าว้มะะไ้ินยา”
“ฝ่าบาท็เส็ออไป่อนสิเพะ
หม่อมันินเอไ้” ินานาไล่ทันที
“็ไ้
แ่ผม้อแน่ใ่อนว่าัวุไม่ร้อนแล้ว” ท่านายรับสั่ริั
“ไม่ร้อนแล้วเพะ
หม่อมันยืนยัน” ินานาล่าวเสียรัว
“ผมไม่เื่อ”
ท่านายทิ้พระวรายลประทับบนพระที่ทำให้ินานารีบยับหนีไปอีฝั่ทันทีราวโนลน้วยไฟร้อน
หัวใเ้นแรเรียมหนีลาที่นอนแ่ลับิอยู่ที่ท่านประทับบนายผ้าลุมบรรทมที่เธอห่มายเปลือยเปล่าอเธอไว้ทำให้เธอหนีไปไหนไม่พ้น
เมื่อพระหัถ์อท่านเลื่อนมาไล้สัมผัสแผ่วับไหล่บอบบาอเธอทำให้เธอถึับสะุ้นสุัว
“ถอยไปนะเพะฝ่าบาท”
“ทำไมถึเอาแ่ไล่ผมนันะพระนา”
ทรรับสั่เสียอออ้อน
“อย่าทรใ้บทเ้าู้ไ่แ้ับหม่อมันีว่าเพะ”
“ใรว่าผมเ้าู้
ถ้าเป็นนายธันว่าไปอย่า”
“ฮึ เื้อย่อมไม่ทิ้แถวหลอเพะ
ทรยับออห่าัวหม่อมันเสียที” ินานายับไหล่หนีพระหัถ์ให้วุ่นวาย
“ใรน้าเอาแม่เหล็่าั้วมาิไว้ับุและผม
ยิ่อยาถอยยิ่เหมือนับมีแรูเ้าหาันแบบนี้ฮะพระนา” พระโอษ์ประทับเบา ๆ
ับลาไหล่อเธอหลับรับสั่
 |
|
ความคิดเห็น