คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Love Coffee [2]
Love coffee
หลังจากวันนั้นที่แบคฮยอนได้ไปที่ร้านก็ผ่านมา 2 วันแล้ว
‘แล้วมาอีกนะครับ’
เสียงของคริสที่ดังขึ้นก่อนที่เขาจะเดินออกจากร้านยังก้องอยู่ในหัวเกือบตลอดเวลา ความจริงเมื่อคืนฝันว่าได้ไปร้านนั้นอีกครั้งแล้วด้วยซ้ำ
เป็นอะไรวะเนี่ย =___=??
‘ติ๊งงง’
ใคร ?
“แบคฮยอนน! คยองซูมาแหน่ะ” เสียงพี่ชายเรียก ทำให้ร่างเล็กเข้าใจแจ่มแจ้ง
“บอกให้โด้รอแปปนึง เดี๋ยวผมลงไป” สั่งการเสร็จสรรพ จะให้ลงไปในสภาพที่ยังไม่แปรงฟันเนี่ยนะ ?
ความจริงก็ตื่นนานแล้วแหละ เพราะมัวแต่ฟุ้งซ่านไปที่ร้านกาแฟ
นี่ผม….กำลังจะติดกาแฟเหรอ ?
‘ปัง! ปัง!’
“เฮ้ยยย ! ไอโดโด้ !!! ใจเย็นดิ ขึ้นมาทำไมม!!!!” เพื่อนสนิทของแบคฮยอนวิ่งขึ้นบันไดมาทุบประตูห้องเป็นการใหญ่
“แบคกี้!! ขอเข้าไปหน่อย เร็วๆ เปิดประตูสิ”
“ทำไม ทำไม ? รีบอะไรกันนักหนา เหวออ ปล่อยฉันน....”
<><><><><><><><>
ทำไม…..
ผมถึงมายืนอยู่หน้าร้านนี้อีกครั้งด้วยเวลาอันรวดเร็วขนาดนี้ =[]=
ไม่..ไม่ใช่แค่นั้น แต่ยังมีเพื่อนสนิทของผม
โด คยองซู ห้อยมาด้วย….
ผมคิดว่าร้านนี้จะเป็นร้านที่ผมแอบมาได้คนเดียว
แต่ว่า T[]T ไอโด้เพื่อนรักดันลากผมมาโผล่อยู่ที่นี่ด้วยพร้อมใบหน้าที่ยิ้มตลอดทาง!
มันไม่ยุติธรรม!
คยองซูจัดการลากเพื่อนรักอย่างแบคฮยอนเข้าไปในร้านทันที ดูเหมือนว่าเพื่อนรักจะยังไม่ตื่นหรือเมาขี้ตาอย่างใดอย่างหนึ่งแน่ๆ เพราะใจลอยแล้วก็ทำหน้ายุ่งมาตลอดทาง
พอก้าวเข้ามาในร้านเท่านั้นล่ะ แบคฮยอนสะดุ้งเมื่อได้กลิ่นหอมของกาแฟ จากนั้นจึงหันไปพูดกับอีกคน
“นาย…เอ่อ..รู้จักร้านนี้ด้วยเหรอ ?”
“อ้าว! ไม่รู้ได้ไง ก็ร้านนี้แหละที่พี่ชายนายเป็นคนบอกให้พวกเรามาอ่ะ” ตอบคำถามเพื่อนแบบงงๆ
“ห๊ะ! พูดจริงดิ ?” นี่มันอะไรกันน!
“อื้อ ใช่ๆ…แล้วซูโฮฮยองก็บอกอีกนะว่า….”
“โอ๊ะโอ! ดูสิว่าใครมา ว่าไงติดใจกาแฟเหรอ เอ๊ะ รึติดใจคนทำ ?”เสียงพนักงานจอมทะเล้นประจำที่นี่มองเห็นแบคฮยอนพอดีพูดขัดขึ้นมาเสียงดัง
“ไหนๆ ใครมาฮะไอดำ ? โว๊วว งานนี้ฉันต้องรีบไปเก็บน้ำตาลทิ้งซะแล้วสิ” ซิ่วหมินเดินออกมาตามเสียงที่รุ่นน้องในร้านพูด จัดการแซวเด็กน้อยอีกทีหนึ่ง
ถ้าตาของทุกคนยังปกติดี พวกเขามั่นใจว่าเห็นแบคฮยอน
หน้าแดง!!
“เอ่ออ..นี่มันอะไรกันอ่ะ?” คยองซูถามขึ้นเมื่อไม่รู้อะไรเลย เพื่อนรัก ข้างๆ ก็ดันก้มหน้าไม่พูดไม่จา
โด้! งง! เว้ยย!!
“หืมม ? นายเป็นใครเนี่ย ?” จงอินพูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้คยองซู
“ฉันเป็นเพื่อนของแบคฮยอนน่ะสิ” จ้องตากลับไปอย่างไม่กลัว แล้วใช้นิ้วชี้ดันอกของอีกคนออกไป
“เราไปกันเถอะแบคกี้” คยองซูพูดพลางลากแบคฮยอนไปที่เคาน์เตอร์
“เพื่อนเหรอ?” ทิ้งให้อีกคนยืนแบบอึ้งๆ
น่ารักดีเนอะ :)
“อ่าาา…อยากดื่มอะไรกันล่ะสองคน?” ซิ่วหมินเดินออกมารับออเดอร์ด้วยท่าทางยิ้มๆ
“แบคฮยอน ~ นายจะกินอะไรดี ร้านนี้ช็อกโกแลตร้อนอร่อยมากเลยน้าา แต่ถ้าเป็นช็อกโกแลตเย็นหรือปั่นก็ไม่เลวนะ งั้นฉันว่า…นายควรจะ…”
“ผมเอามอคค่าฮะ”
“ห๊ะ แบคฮยอน นายกินกาแฟไม่เป็นไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไม…” ตาโตของเพื่อนรักเบิ่งกว้างมากกว่าเดิมเมื่อเจอเรื่องแปลกๆอีกเรื่อง
แบคฮยอนที่เคยดื่มกาแฟรึเปล่าก็ไม่รู้ เกิดสั่งกาแฟขึ้นมา แถมคนที่นี่ยังทำตัวแปลกๆกันอีก ร้อยทั้งร้อยก็ต้องสงสัยสิ !
“ไม่รู้ดิ ตอนนี้เป็นแล้ว ดังนั้น ผมเอามอคค่าร้อนแก้วนึง แล้วก็ช็อกโกแลตปั่นให้เพื่อนผมอีกแก้วนึงแล้วกันฮะ ขอบคุณฮะ”
พูดจบก็รีบลากคยองซูออกจากเคาน์เตอร์ทันที ก่อนที่ไอเหลือกปากมากมันจะพูดอะไรที่ไม่น่าจะดีไปมากกว่านี้ -*-
“เห้ยย!! เดี๋ยวดิวะแบคกี้ นี่มันเรื่องอะไรกันวะ อุบบ OxO”
แบคฮยอนรีบเอามือปิดปากเพื่อนทันที ก่อนที่มันจะพ่นคำพูดไร้สาระออกมา
“เออๆ!! เงียบๆก่อนได้มั๊ยล่ะ เสียงดังแบบนี้คนเขามองกันหมด โดโด้ไม่อายหรอ? ” พยายามพูดให้มีเหตุผลเพื่อให้เพื่อนเชื่อ
“อือๆ” พยักหน้าอย่างอ่อนลง
แต่พอแบคฮยอนปล่อยมือเท่านั้นล่ะครับพี่น้อง….
“ไอหมาแบคค !!! บอกมาเดี๋ยวนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!”
หลังจากประโยคนั้นของโดโด้ ผมก็ตระหนักได้ทันทีว่า….
เราเป็นเพื่อนที่รักกันที่สุด T[]T
<><><><><><><><>
แบคฮยอนจัดการเล่าเรื่องที่เคยมาที่ร้านนี้รวมทั้งเรื่องที่เจอคริสให้คยองซูฟัง
ความจริงเขาไม่ได้จะเล่าเรื่องของคริสหรอก แต่ไอเพื่อนตัวดีดันสังเกตถึงความผิดปกติและก็ยกเรื่องที่มีพนักงานแซวมาอ้าง แถมยังขู่ว่าถ้าไม่บอกจะไปถามด้วยตัวเอง
ถ้าให้ไปถามเองรับรองว่าความจริงที่มีอยู่น้อยนิดจะต้องถูกจงอินบิดเบือนอย่างแน่นอน -____-
ดังนั้นร่างเล็กจึงเลือกที่จะเป็นคนเล่าเอง เพราะอย่างน้อยจะได้ไม่พูดอะไรที่มันเว่อร์เกินจริงออกมา
ร่างสูงมองคนที่พยายามเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟัง อมยิ้มน้อยๆ แล้วหันไป
คุยกับซิ่วหมิน
“ฉันจะทำมอคค่าเอง เข้าใจมั๊ย?” พูดแล้วก็ยิ้มให้
“คร้าบ เข้าใจแล้วว ความจริงฉันก็อยากทำมอคค่าอ่ะนะ แต่พอดีว่ามันมีคนทำไปแล้ว ทำช็อกโกแลตก็ได้” ซิ่วหมินแซวคริสไปอีกหนึ่งรอบ
“เห้ยย หมินฮยอง หยุดๆ ผมขอทำช็อกโกแลตเองครับบ!!” จงอินวิ่งหน้าตื่นเข้ามาก่อนจะยิ้มหล่อให้พี่ชายตัวเล็กทีนึง
“นั่นๆ นายติดใจเพื่อนแบคฮยอนรึไง ?” เลิกคิ้วถาม
“มั้ง :) ”
“โอ๊ยยย นี่ฉันต้องรีบไปทิ้งน้ำตาลสองเท่าเลยใช่มั๊ยเนี่ยย~ ” ซิ่วหมิ่นบ่นอยู่คนเดียวแล้วเดินออกไปหน้าร้าน
<><><><><><><><>
Xuimin Part
ผมซิ่วหมิ่น หรือ หมินหมินเองฮะทุกคนน
ทุกคนต้องไม่เชื่อแน่ว่าผมเห็นอะไร…
ตอนนี้หน้าเครื่องทำกาแฟมีผู้ชายสองคนใส่ผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลสกรีนชื่อร้าน กำลังทำเครื่องดื่มกันอยู่ละฮะ คนพี่ทำกาแฟ ส่วนคนน้องทำช็อกโกแลต ผมว่าวันนี้เครื่องดื่มร้านเราคงจะอร่อยที่สุดแน่ๆ ว่ามั๊ย?
เอาล่ะ ผมจะแอบไปดูคริสสักหน่อยละกัน :)
จนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปพักหนึ่งแล้ว คริสกำลังเทกาแฟใส่แก้วที่มีช็อกโกแลตร้อนประมาณครึ่งหนึ่งอยู่ก่อนแล้ว คงเป็นเพราะแบคฮยอนไม่ชอบกินขม ก็เลยใส่ต้องช็อกโกแลตเยอะหน่อยสินะ ผมว่าเขามีสมาธิมากๆ เพราะผมมาแอบดูเขายังไม่เห็นผมเลย อีกหน่อยหมินหมินคงไม่มีใครสนใจซะแล้วว TwT
เห้ยไม่ใช่เวลาพล่าม ผมจะพาทุกท่านไปดูส่วนของไอดำที่กวนทรีนผมได้ทุกเมื่อเชื่อวัน -3-
ว้าวว ตั้งแต่เกิดมาสาบานเลยว่าไม่เคยเห็นจงอินตั้งใจทำอะไรขนาดนี้มาก่อน !! ผมต้องไปหากล้องถ่ายรูปมาบันทึกช็อตเด็ดคนดำ เอ้ย คนดังไว้ก่อน
แชะ!
ไม่เลยฮะทุกท่าน =[]=
มัน! ไม่! สน! ใจ! ผมม!
อะเมซิ่งไทยแลนด์ TwT เด็กดำคนนี้ไม่สนใจฉันเลยย~
ตอนนี้ช็อกโกแลตที่จงอินทำใกล้เสร็จแล้ว ผมแอบถ่ายรูปเด็กนี่ไปไม่น้อยเชียวล่ะ แต่ผมลืมถ่ายรูปคริส =___= ดังนั้นจะต้องไปถ่ายก่อนที่เวลาแบบนี้จะจบลง
แชะ!
แชะ!
และอีกหลายแชะ! =___=
ตอนนี้ผมมองรูปในมือ สองคนนี้ดูดีไม่หยอกนะเนี่ย ผมชักจะเข้าใจละว่าร้านนี้ทำไมผู้หญิงมันเข้าเยอะจริงๆ หมั่นไส้เว้ยย -^-
และแล้ว ตอนนี้เครื่องดื่มที่ทั้งคู่พยายามทำก็เสร็จสมบูรณ์แล้วว คริสทำลาเต้อาร์ทเป็นรูปหัวใจ ! เฮ้ยๆ รุกเร็วไปไก่มันจะตื่นนะโว้ยย ส่วนจงอิน ทำออกมาได้ดีเหมือนกัน
“จงอิน นายทำสวยใช้ได้นี่” คริสพูดขึ้นเมื่อเห็นผลงานของจงอิน”
“แน่นอนล่ะฮยอง ใช้ใจทำนี่นา :) ”
โว๊ะ ! เด็กนี่ วาจาร้ายกาจมากขึ้นทุกวัน ! หมินหมั่นไส้ครับทุกคน
“ฮ่าฮ่า งั้นเหรอ ฮยองก็เหมือนกันนั่นแหละ” คริสเอ่ยยิ้มๆ
“นั่นแน่ หัวใจสื่อรักกก น้องแบคฮยอนไม่ไปไหนไกลหรอกครับฮยอง ทำซะขนาดนี้แล้ว….” จงอินล้อเมื่อเห็นลาเต้อาร์ทของคริส
“เอาล่ะ ฉันขอให้พวกนายโชคดีละกันนะ”ซิ่วหมิ่นเอ่ยทิ้งท้ายเป็นการอวยพรแล้วเดินออกจากห้องไป
ตอนนี้ร่างสูงสองคนกำลังเดินถือถาดไปที่โต๊ะเดิม สองหนุ่มน้อยกำลังเล่นกับกระต่ายของคริส คยองซูกำลังพยายามอุ้มกระต่ายน้อยที่วิ่งหนีขึ้นไปบนตักของแบคฮยอน
"เห้ยย กระต่ายน้อยย ทำงี้ได้ไง ฉันชอบนายมากกว่าหมอนั่นน้าาา" เสียงของคยองซูที่พยายามสื่อสารกับกระต่ายด้วยความน้อยใจ
(' ') ?
"ฮ่าฮ่า มันชอบฉันมากกว่านายน่ะสิ"
"เจ้าของชอบอะไรมันก็ชอบอย่างนั้นแหละครับน้องแบคฮยอน~" จงอินไม่วายแซวอีกรอบ
คู่นี้น่าแซวน้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ ก็เขินกันจนพูดไม่ออกนั่นแหละ
ทั้งสองคนวางเครื่องดื่มไว้ตรงหน้าทั้งกาแฟและช็อกโกแลตที่สองเพื่อนรักสั่ง
"โห ~ แบคฮยอน กาแฟของนายสวยจัง ทำได้ยังไงเนี่ย ?"
"เอ่ออ..นายถามคริสฮยองสิ อ่าา ฮยองฮะ นี่เพื่อนผม คยองซูฮะ" แบคฮยอนหน้าแดงเมื่อเห็นลาเต้อาร์ทของคริส
แค่บังเอิญทำเป็นรูปหัวใจเอง -////-
"ฮะโด คยองซู เพื่อนสนิทแบคฮยอนฮะ~"
"คยองซูเหรอ.."จงอินพึมพำ
"อะไร?" หันไปถามเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง
"เปล๊าา ไม่มีอะไร ฉันคิม จงอิน ขอนั่งด้วยก็แล้วกัน" ไม่พูดเปล่า กระแทกตัวเองลงบนที่นั่งข้างคยองซูทันที
"อ้าว เฮ้ยนาย..."
"นายไม่อยากดูอะไรดีดีรึไง?" จงอินกระซิบบอก
ดูจากอาการคงทำอะไรไม่ได้ รวมถึงอยากดูฉากหวานน้ำตาลเรียกพี่ของเพื่อนสนิททำให้ร่างเล็กปิดปากทันที
"เอ่ออ..ถ้าไม่รังเกียจ จะนั่งมั๊ยฮะ?" แบคฮยอนเอ่ยถาม
ความจริงก็ไม่อยากถามหรอก =////= แต่จะให้คริสฮยองยืนทั้งที่จงอินฮยองนั่งแล้วเนี่ยนะ?
มารยา เอ้ย มารยาทไง
ท่องไว้
มารยาท...
สงบไว้~
"ฮยองรอนายถามอยู่ ขอบคุณครับ "
แบบนี้สลบดีกว่า T////T
<><><><><><><><>
หลังจากที่ดื่มกันเสร็จแล้ว คริสก็แนะนำกระต่ายให้ร่างเล็กทั้งสองรู้จัก
"มันชื่อ 'บราวน์' ล่ะ น่ารักดีเนอะ ชอบมั๊ย?" คริสพูดพร้อมกับลูบขนมันไปด้วย
"น่ารักมากฮะ ! ผมชอบมากๆเลย ผมชอบกระต่าย !" คยองซูตอบพร้อมกับยิ้มให้
"แล้วนายล่ะแบคฮยอน?" จงอินถามให้ เพราะเดาว่าคริสคงอยากได้คำตอบจากอีกคนมากกว่าไอเหลือกน้อยที่นั่งข้างเขาอยู่ตอนนี้
"น่ารักฮะ ผมก็ชอบ.."
เจ้าของน่ารัก..
ผมชอบเจ้าของ..
ผมชอบเค้าจริงดิ ?
T////T
"ฮยองก็ชอบนะ " ชอบแบคฮยอน...
แบคฮยอนคิดอะไร เขาว่าเขารู้นะ เล่นพูดออกมาทางสายตาหมดเลยนี่นา อ่านง่ายไปมั๊ยเนี่ย? ฮ่าฮ่า
ความจริงแล้วตลอดสองวันที่ผ่านมาเขาก็เอาแต่คิดถึงแบคฮยอน จนเก็บไปฝันเลยทีเดียว เผลอเมื่อไหร่หน้าของแบคฮยอนก็ลอยมาทุกที เกือบทั้งวันนั้นก็จะไม่มีสมาธิทำงาน เพราะมัวแต่รอให้แบคฮยอนกลับมาที่ร้าน
ระหว่างนั้นก็โดนซิ่วหมิ่นกับจงอินล้อทั้งวัน…
'รอแบคฮยอนอยู่เหรอคริสส?'
'วันนี้น้องแบคจะมามั๊ยน้าาา~'
'คืดถึงน้องแบคล่ะสิ'
'นี่ อย่าใจลอยนะครับฮยอง เดี๋ยวแก้วมันจะแตก อุ๊ย! จะแตกเป็นรูปหัวใจมั๊ยเนี่ยย..'
และอีกมากมาย .... ที่ดังไปตลอดทั้งวัน
จนตอนนี้เป้าหมายมาอยู่ขนาดนี้แล้ว..... ไม่คว้าไว้ก็แย่นะสิ
ผมเล็งเห็นผลเสียระยะยาวถ้าไม่มีแบคฮยอนนะ...
ต้องเป็นบ้าแน่.....
"คริสฮยอง ผมอยากเห็นตอนที่ฮยองทำกาแฟ.." แบคฮยอนเอ่ย
"ได้สิ ! ตามเข้ามาเลย" คริสตอบแล้วลุกจากที่นั่ง
"อ๊าา ผมขอไปด้วย" ร่างเล็กอีกคนร้องขึ้น
หมับ!
มือของจงอินคว้าข้อมือคยองซูไว้
"เฮ้ย! ปล่อยฉันสิ นายจับฉันไว้ทำไมฮะ ?"
"อยากดูใช่มั๊ย มากับฉันดีกว่า"
"ไม่ได้นะ ฉันจะไปหาแบคฮยอน ปล่อยเซ่!!"
"เดี๋ยวรอให้แบคฮยอนมีแฟนก่อนแล้วฉันจะปล่อยนายไปแล้วกัน แต่ตอนนี้..มากับฉันดีซะดีดี~"
รอให้แบคฮยอนมีแฟน?
เฮ้ยยย !!
"จะบ้าเหรอรึไง แบคฮยอนจะมีแฟนได้ยังไงในเมื่อไปกับ..
คริส…ฮยอง..=[]=" ปลายเสียงเริ่มแผ่ว ก่อนจะเบิกตากว้าง
"คริสฮยองอ่ะนะ!!!!" ตะโกนออกมาเสียงดังลั่นร้านก่อนจะโดนปิดปากด้วยมือของอีกคน
วันนี้โดนปิดปากสองรอบแล้วนะ....
โดโด้ผิดอะไร T^T
ผิดไม่ผิดก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้หันมามองกันทั้งร้านแล้ว...
<><><><><><><><>
"คริสฮยองอ่ะนะ!!!!"
เสียงที่ดังลั่นร้านของคยองซู ทำให้แบคฮยอนหันขวับ ไอเพื่อนตัวดีไปทำอะไรไว้อีกรึเปล่า...
แต่ยังไม่ทันจะวิ่งออกมาดูคริสก็เอ่ยห้ามไว้ก่อน
"เดี๋ยวครับแบคฮยอน ไม่ต้องห่วงนะ จงอินบอกว่าจะดูแลเพื่อนของแบคฮยอนให้"
"อ่าา แต่ว่า..."
"ฮยองอยากให้แบคฮยอนชิมให้..." ส่งสายตาผิดหวังนิดๆไปให้ ทำให้แบคฮยอนรู้สึกผิดทันที
"ก็ได้ฮะ..."
หวังว่าไอโดโด้ เพื่อนจอมปากมากจะปลอดภัยนะ
แบคฮยอนตามคริสเข้ามาในส่วนที่บาริสต้าใช้ทำกาแฟ เครื่องมือมากมายที่ไม่เคยเห็นทำให้ร่างเล็กดูเด่นตื่นเต้นจนปิดไม่มิด จ้องสิ่งต่างๆด้วยความสนใจ
อืมม คริสฮยองใช้ไอพวกนี้ทำกาแฟให้ผมสินะ...
ซิ่วหมิ่นที่กำลังทำกาแฟอยู่หันมามองผู้มาเยือนใหม่ ก่อนจะเอ่ยทัก
"ว่าไงแบคฮยอน คราวนี้มาถึงที่เลยน้าา"
"ฮะ ตอนนี้ฮยองกำลังทำอะไรอ่าา?"
ความสงสัยของแบคฮยอนยังไม่มีจุดจบอย่างแน่นอน บางทีเขาอาจจะสนใจเรื่องการทำกาแฟก็ได้
"ที่ฮยองกำลังทำเรียกว่า เอสเปรสโซ่ มันมีรสชาติ.."
"เอสเปรสโซ่ เป็นส่วนประกอบของกาแฟเกือบทุกชนิด เช่นพวก มอคค่า ลาเต้ มีรสชาติขมแล้วก็เข้มมาก" คริสพูดแทรก
จะยอมให้ซิ่วหมิ่นมาแย่งซีนไม่ได้หรอกนะ
ผมอยากดูเท่ในสายตาแบคฮยอนบ้าง.....
ตอนนี้บาริสต้าร่างเล็กกำลังรู้สึกว่าตัวเองเป็น กขค อย่างแรง =__=
" ...ดูเหมือน'คน'แถวนี้มันไม่อยากให้ฮยองอยู่แล้วล่ะแบคฮยอน ฮยองไปดีกว่าา" ตั้งใจพูดแบบเน้นๆแล้วเดินออกจากห้องไป
ดูเหมือนซิ่วหมิ่นจะมีงานอดิเรกทำระเบิด...
ปล่อยไว้ซะลูกใหญ่เลย
แต่ที่ระเบิดน่ะสิ มันไม่ใช่ระเบิดหรอก แบคฮยอนต่างหากที่ระเบิด !!
เขินจนจะเอาหน้ามุดดินอยู่แล้วเนี่ยย..T////T
"ทีหลังถามฮยองสิ อย่าไปถามคนอื่น เข้าใจมั๊ยครับ?" คริสเอามือมาจับไหล่ของแบคฮยอนทั้งสองข้างแล้วจ้องตาถามอีกคน
"ทำไมอ่าา?"
"อยากตอบครับ "
เท่านั้นแหละ....
ตู้มม!!
เสียงแบคฮยอนระเบิดเอง....
<><><><><><><><>
พอผ่านช่วงเวลาที่เขินจนหัวใจเต้นแรงไปแล้ว ตอนนี้แบคฮยอนกำลังนั่งดูคริสที่กำลังทำกาแฟสูตรใหม่เพื่อเป็นเมนูใหม่ของร้าน แถมยังบอกอีกว่า
'อยากให้ชิมคนแรก..'
ก็เลยมานั่งจ้องแบบนี้ไง .////.
ไม่นาน กาแฟก็ส่งกลิ่นหอมลอยมา แบคฮยอนทำจมูกฟุดฟิด ท่าทางนั้นทำให้คริสหัวเราะออกมา
"ง่าา หัวเราะอะไรฮะ?"
"เปล่าครับ ฮ่าฮ่า" ประโยคแรกดูน่าเชื่อถือพอสมควร แต่พอสิ่งที่ไม่ตั้งใจหลุดปากออกมาทำให้แบคฮยอนหน้ามุ่ยทันที
"ฮยองอ่ะ! ไม่พูดด้วยแล้ว.."
งอน?
ถ้างอนแล้วน่ารักขนาดนี้...
ขอยอมง้อไปตลอดเลยละกัน
"ดีกันนะครับ"
"อะ..อะไรฮะ ผมไม่ได้งอนซักหน่อย.."
"อยากง้อ"
"ห๊ะ...?"
"อยากเป็นคนสำคัญของแบคฮยอน"
"ฮยอง..." หัวใจของคนฟังเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้ยินสิ่งที่หัวใจรู้สึกอยากฟังขึ้นมา
"ขอโอกาส..ได้มั๊ยครับ? ขอให้ฮยองได้ดูแลแบคฮยอนนะ"
"คริสฮยองฮะ แต่ว่าเราเพิ่งเจอกัน" พูดแย้งอย่างมีเหตุผล
ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ตอนนี้แบคฮยอนยังไม่พร้อมจริงๆ อาจจะเพราะยังเด็กและไม่เคยมีความรักมาก่อน พอความรักผ่านมาเยือนแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้เขารู้สึกโหวงๆในอก
"ไม่เป็นไรครับ ฮยองจะรอนะ"
<><><><><><><><>
เหมือนฝันเลย...
เรื่องวันนี้เกิดขึ้นจริงรึเปล่า?
ก็ผมเพ้อถึงคริสขนาดนั้นนี่นา จะเป็นความฝันก็คงไม่แปลกเท่าไหร่...
ตอนที่เขาสารภาพแล้วก็ขอคบ ผมลืมตบหน้าตัวเอง
ตกลงมันฝันมั๊ย? ไม่อยากเลย...ผมอยากให้เขาชอบผมจริงๆนะ
"แบคฮยอน วันนี้กลับบ้านแล้วทำไมไม่โทรบอกฉันล่ะ ?" เสียงของคยองซูที่เดินเข้าบ้านมาร้องถาม
"โดโด้ วันนี้นายไปไหนมา?" ไม่ตอบคำถาม แต่ยิงคำถามใส่เข้าไปแทน
"เอ่ออ..ไม่มีอะไรนี่ ฉันแค่รอนาย" ตอบแบบอึกอัก
"ที่ไหน?" ยิงคำถามต่อเพื่อไม่ให้วกกลับไป
"ก็ที่...ที่ เอ่ออ ที่นั่นแหละ" ตอบเสร็จก็เสมองไปทางอื่น
"โด คยองซู...ที่ไหน?" นั่น..ไม้เด็ดมาแล้ว
"ฉันไปกับจงอิน" ตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้
"อ่อ แล้วไป ฉันลงไปหาซูโฮฮยองแปปนึงนะโดโด้
ก็ผมไม่อยากบอกนี่นา...
<><><><><><><><>
และแล้ว....ตรรกะที่ว่า 'ความลับไม่มีในโลก' คงจะใช้ได้กับบยอน แบคฮยอนคนนี้เป็นแน่…
"นี่~ ผ่านมาหลายวันแล้วนะ นายไม่อยากจะกลับไปให้คำตอบคริส
"....." เงียบ ไม่อยากตอบ
ก็เล่นพูดแบบนี้อยู่ทุกวัน ชักอยากจะไปแล้วเนี่ย....
ความจริงก็ไม่ได้บอกนะว่าไม่ไป ผมไปร้านนั่นทุกวันเลยด้วยซ้ำ แต่แค่ใส่ฮู้ดคลุมไว้แล้วไปเดิน
"แบคกี้~"
"ป่ะ..ไปร้านนั้นกัน" พูดด้วยเสียงแน่วแน่
"โอ๊ะ ดีสิ งั้นไปกันน"ตกใจกับท่าทีของเพื่อนเล็กน้อย จากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นระริกระรี้แล้วรีบไปที่ร้านนั้นทันที….
Kyungsoo Part
ดีฮะทุกคนน ผมโดโด้จอมปากมากเพื่อนสนิทของแบคฮยอนเองฮะ >3< ผมรักทุกคนเลยน้าา เห้ยไม่ใช่ละ =___=
ตอนนี้เราสองคนกำลังเดินไปที่ร้านนั้นกันฮะ เนื่องจากว่าผมอยากให้ไอเพื่อนคนนี้มีแฟนเป็นฝั่งฝากับเขาซักทีเลยต้องพยายามมากหน่อย แต่กว่ามันจะใจอ่อนเล่นเอาคริสฮยองรอไปหลายวันเลย เล่นตัวอยู่ได้ เชอะ -3-
และตอนนี้ผมมาถึงหน้าร้านแล้ว!!
"แบคกี้ มือนายเย็นมากเลย ไหวมั๊ยอ่ะ ?" ตอนนี้มือไอหมาน้อยมันเย็นม๊ากกกกก มันจะตายป้ะครับทุกคนน =[]=
"ไม่หรอกน่าา ฉันไห...ว" ก่อนที่จะยืนนิ่งเป็นหุ่น
"แบค ! แบคฮยอน ! เป็นอะไรไป"ผมเขย่าตัวเพื่อนด้วยความตกใจ แบคฮยอนมองเข้าไปในร้านด้วยสายตาแปลกๆ
"อะไรกัน....เห้ยย!" ผมรีบเอามือมาอุดปากที่เกือบจะตะโกนลั่นออกมา
คริสกับผู้หญิงคนนั้น คริสจับมือผู้หญิงคนนั้นแล้วยิ้มให้ !
'ตึก ! ตึก !'
แบคฮยอนวิ่งออกไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมทนไม่ได้หรอก ผมต้องเข้าไปคุยกับคริสฮยองให้รู้เรื่อง !!!
talk : ตัดฉับเลยอ่ะ 555 เป็นไงมั่ง *^* ขอบคุณทุกวิวทุกเม้นน้าา เห็นแล้วอยากอัพขึ้นมาเลยยย มีคนกดFavให้ด้วยย ปลื้มมากก ตอนแรกว่าจะจบในตอนนี้ แต่มันยืดอ่ะ =[]= รออ่านหน่อยน้าา ไม่นานเกินรอจ้าา >3<
:) Shalunla
ความคิดเห็น