คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Brutal : Chapter14 (100%)
Brutal
chapter 14
ใบหน้าสวยง้ำงอน้ำตายังคงไหลไม่หยุด ดวงตาบวมแดงจนน่าสงสาร สองมือกำแน่นวางประสานอยู่ยนหน้าตักตัวเอง ไม่ยอมแม้แต่จะเงยมองหน้าเซฮุน ทั้งๆที่เวลาที่เกิดเรื่องก็ผ่านไปเป็นชั่วโมง จนชายหนุ่มหงุดหงิด
“จะร้องไปถึงไหน!?”
ประคองใบหน้าสวยขึ้นให้สบตากับเขา ก็อย่างที่บอกว่าเขาเป็นบ้าที่แพ้น้ำตาผู้หญิงคนนี้ แต่มันจำเป็นต้องทำ
“แต่ก็คิดถูกแล้ว ที่ไม่ไปกับมัน”
“ฉันจะไม่ทำให้คุณลู่ฮานเดือดร้อนเพราะฉันค่ะ คุณอย่าทำอะไรเลยนะ”
รวบรวมพูดออกมาด้วยเสียงสั่นๆ เพราะมันคือข้อตกลงระหว่างเธอและเซฮุน
“เรามีเรื่องที่ต้องเคลียร์กัน คุณบอกว่าถ้าผมทำตัวดี คุณจะกลับมาเป็นเลขาผม งั้นคุณก็ต้องรับข้อเสนอผมบ้าง” เซฮุนนั่งจ้องคนที่อย่างข้างๆด้วยแววตาจริงจัง
“อะไรคะ”
เซฮุนเว้นวรรคเล็กน้อย จ้องมองเธอไม่ยอมละ
“คุณห้ามยุ่งกับไอ้ลู่เป็นอันขาด!!”
มาถึงคำนี้ เจสสิก้ามองหน้าเซฮุนด้วอาการตกใจ ส่ายหน้ารัวๆเพราะมันเป็นไปไม่ได้ ลู่ฮานเป็นคนสำคัญของเธอ จะไม่ให้ยุ่งกับเขาได้อย่างไร
“ถ้าคุณไม่อยากให้เพื่อนผมคนนี้เดือดร้อน ก็เลิกซะ ผมเคยบอกไปแล้วว่ามันดีเกินไป อีกอย่างนะ แม่มันไม่ยอมให้ลูกสะใภ้ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างคุณมาร่วมชีวิตกับลูกชายสุดที่รักหรอก”
คำพูดเสียดแทงเข้าไปทะลุหัวใจดวงน้อยๆของเธอ จริงอยู่ ว่าเจสสิก้ามีความรู้สึกดีๆให้กับลู่ฮาน แต่เธอก็รู้ลิมิตตัวเองพอที่ยับยั้งชั่งใจ ไม่ให้ความรู้สึกมันถลำลึกไปมากกว่านี้ เธอคิดแค่ว่าลู่ฮานคือคนที่สำคัญ คนที่ไว้ใจ เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่ขาดไม่ได้ มันมากกว่าสายสัมพันธ์เชิงชู้สาวอย่างที่เซฮุนคิด
แต่ถ้าเธอไม่มีลู่ฮาน…. อะไรๆก็คงจะแย่ไปหมด ไม่มีรอยยิ้มที่คอยปลอบประโลม ไม่มีมืออุ่นๆที่เอื้อมมาจับยามที่เธอเครียดหรือหมดหนทาง
“ลองคิดดู พ่อแม่ของพวกผมเนี่ยต่างก็มีธุรกิจอันใหญ่โต เจาะจงไปที่ไอ้ลู่ พ่อแม่น่ะรักมันมาก เลี้ยงดูมันมาอย่างดี ให้คบเพื่อนที่อยู่ในระดับเดียวกัน ไอ้พวกที่แบบกระจอกๆ อย่าได้เข้าใกล้เชียว มันก็เลยอาจจะมีมุมมองโลกสวยไปบางทีจนน่าหมั่นไส้ มันอ่อนโยนจนผู้หญิงหลายๆคนหลงมัน แต่ว่ามันก็เป็นผู้ชายคนนึง ผ่านผู้หญิงก็มาก”
“คุณน่ะเทียบอะไรกับผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้เลยแม้แต่น้อยเจสสิก้า….”
เซฮุนหยุดนิ่งไปหยิบทิชชู่มาเช็ดจมูกตัวเองเมื่อเริ่มรู้สึกว่าน้ำมูกมันเริ่มไหลอีกแล้ว ก่อนจะพูดต่อ โดยไม่สนใจว่าคำพูดจะทำร้ายคนที่นั่งฟังอยู่เพียงใด
“แล้วถ้าพ่อแม่มันรู้ว่าลูกชายสุดที่รักไปคบกับคนอย่างคุณ บ้านแตกแน่ ไอ้ลู่ก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่โดนริบยึดของทุกอย่าง บัตรเครดิต ห้องคอนโด รถ ไล่ออกจากบ้าน อ้อ!! เผลอๆอาจโดนตัดสิทธิ์ที่นั่งประธานบริษัทจิวเวอรี่ด้วยนะ สิทธิ์นี้อาจจะตกไปอยู่ญาติคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้ลู่อีกก็แค่นั้น เฮ้อ…ไม่อยากจะคิดสภาพเลย ไอ้ลู่ในมาดคุณชาย ต้องกลายมาเป็นเด็กข้างถนน”
เซฮุนเท้าคางทำหน้าจนดูเวทนา ปากก็พึมพำบ่นเบาๆ ไม่น่าเลยไอ้ลู่เพื่อนรัก…
จนเจสสิก้าที่นั่งทนฟังทนดูทนไม่ไหว ได้แต่คิดตาม ลู่ฮานมีแต่เสียและเสียจริงๆถ้ามาคบกับผู้หญิงอย่างเธอ ถอนหายใจออกมาก่อนจะตอบกลับไป
“”ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันสัญญาจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับเขา ฉันจะไม่ทำให้คนสำคัญของฉันเดือดร้อน”
เน้นย้ำที่คำว่าคนสำคัญ จนเซฮุนเบะปากใส่ คนสำคัญๆ น่าหมั่นไส้ รักกันมากเลยเนอะแต่ว่า แค่เธอตกปากรับคำ เขาก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วล่ะ
“ก็ดี…จำคำคุณไว้ดีๆ เพราะถ้าผิดสัญญาเมื่อไหร่ เมื่อนั้นผมจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่มันทันที"
.........................40%.......................
“กูทำอะไรผิดวะ ทำไมสิก้าถึงไม่ยอมมากับกู” ลู่ฮานถามชานยอลด้วยเสียงเหนื่อยอ่อนขณะที่แล่นรถมาจอดหน้าบ้านเพื่อมาส่งเพื่อนตัวเอง ใบหน้าหล่อซบลงกับพวงมาลัยหน้ารถจนดูน่าสงสาร
“เออ..ใจเย็นๆน่า มึงก็รู้ไอ้ฮุนนิสัยยังไง บ้าดีเดือดขนาดนั้น ไม่รู้ไปขู่อะไรคุณเจสสิก้าไว้รึเปล่า ถ้ามึงไม่อยากให้เธอเดือดร้อน ก็อย่าเพิ่งไปยุ่งกับเธอเลย”
“แต่กูเป็นห่วง…”
ชานยอลมองเพื่อนด้วยความสงสาร ไม่รู้จะปลอบยังไงดี ไม่เคยเห็นลู่ฮานหมดสภาพอย่างนี้ ผู้ชายใจเย็นแสนหนักแน่น หายไปไหนกัน ทั้งๆที่จริงลู่ฮานก็หล่อ มีคุณสมบัติครบ เป็นชายในฝันของสาวๆหลายๆคน กระดิกนิ้วนิดเดียว ผู้หญิงก็มากองตรงหน้า ไม่เห็นจำเป็นต้องมาซึมเพราะผู้หญิงคนเดียวเลย
“เฮ้อ..กูขอเป็นฝ่ายถามบ้างนะ หลังจากที่ไอ้ฮุนเคยถามไป มึงจริงจังกับคุณเจสสิก้าจริงๆเหรอวะ”
ลู่ฮานไม่ตอบอะไร เพียงแต่พยักหน้าอย่างช้าๆเหมือนคนสิ้นหวัง สองมือยังคงกำพวงมาลัยรถไว้แน่น ชานยอลเลยหมดคำพูด ไม่ใช่ว่าพวกเขาสามคนไม่เคยผ่านผู้หญิงนะ ไอ้ผ่านน่ะผ่านอยู่แล้ว แต่ไม่เคยจริงจังถึงขั้นคบหรอก โดยเฉพาะเซฮุน!! รายนั้นคงคบใครไม่ได้แล้วล่ะ เพราะคุณแม่เล่นหาคู่หมั้นมาให้เรียบร้อย
เอ๊ะ!! เดี๋ยวนะ คู่หมั้น
ชานยอลยกยิ้มออกมา เอื้อมมือไปแตะไหล่เพื่อนเบาๆ
“มึงไม่ต้องเครียดนะเว้ย มึงจำได้ไหมที่ไอ้ฮุนบอกว่ามีคู่หมั้นแล้ว ดังนั้นมึงไม่ต้องห่วงเลยว่าความสัมพันธ์สองคนนี้จะยั่งยืนนาน ไอ้ฮุนมันอาจเห็นคุณเจสสิก้าเป็นของเล่นจริงๆ…”
“สิก้าไม่ใช่ของเล่น!!” ลู่ฮานหันมาพูดกับเพื่อนด้วยเสียงแข็ง เล่นเอาชานยอลต้องส่งยิ้มแหยๆ รีบตะครุบปากตัวเองไว้
“กูขอโทษ… กูก็แค่หวังดี ไอ้ฮุนมันเบื่อเร็วอยู่แล้ว ช่วงนี้ก็ปล่อยมันไปก่อนเถอะ ถ้ามึงรักคุณเจสสิก้าจริง มึงก็ต้องรอ…”
“มึงจะบ้าเหรอ ให้กูรอมันทำมิดีมิร้ายสิก้าเนี่ยนะ แ ม่ ง!!เมียกูในอนาคตนะมึง”
เสียงตวาดลั่นก้องไปทั่วรถ แววตานิ่งๆ กลับฉายแววไม่พอใจ จนชานยอลรู้สึกวูบวาบ
“ใจเย็นเพื่อน… “
ผมไม่รู้จะสรรหาคำพูดอะไรมาพูดให้ฟังแล้ว เพราะตอนนี้ยิ่งพูดมันก็ยิ่งไม่ฟัง มีแต่จะโกรธขึ้นไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกโคตรโชคดีเลยว่ะ ที่ไม่ตกอยู่ในบ่วงแบบไอ้เพื่อนสองคนนี้ เจสสิก้าสวย อันนี้ผมยอมรับเลย เธอสวยและมีเสน่ห์แรงดึงดูดมาก แต่คงเพราะ….เธอเป็นผู้หญิงของเซฮุนล่ะมั้ง ผมเลยไม่กล้าจะเสี่ยงโดนตีน แล้วนี่พ่วงไอ้ลู่ไปด้วย งานหนักสุดๆ
ผมก็เลยเป็นแค่คนกลางคอยเคลียร์สถานการณ์อันน่าอึดอัดนี่ แต่ถ้าจะให้ผมเชียร์สองคนนี้ ก็ไม่รู้จะเชียร์ใครดี ถ้าเป็นเซฮุน ก็ไม่น่าจะรอด หรือเป็นลู่ฮาน ยิ่งไม่น่ารอด เพราะครอบครัวแ ม่ งโคตรจะผู้ดีเลย คัดสรรลูกสะใภ้ซะยิ่งกว่าหานางงามไปประกวดบนเวทีซะอีก
สรุปนะ…. ผมควรช่วยให้เจสสิก้าออกห่างจากเพื่อนสองตัวนี้ดีกว่าไหม
ไอ้ลู่เอ๊ย!! ตัดใจซะเถอะ
อยากพูดคำนี้ใจจะขาด แต่ก็เสี่ยงโดนหน้าแข้งมัน ก็เลยต้องพูดปลอบใจแทน
ตอนนี้ผมชักเหนื่อยแล้วนะครับ
Brutal
“ฮุนอยู่ไหน!?” เสียงตวาดลั่นไปทั่วทั้งบริษัท เมื่อว่าที่คู่หมั้นก้าวเข้ามาเหยียบ คอยถามผู้คนพนักงานที่เดินผ่านไปมา แต่ก็ไมได้รับคำตอบจนน่าหงุดหงิด
“นี่!! พนักงานก็ตั้งเยอะ เจ้านายแค่คนเดียว ก็ไม่รู้เลยเหรอคะว่าไปไหน”
ยุนอากลอกตามองไปทั่วห้องที่มีพนักงานเต็มไปหมด ใช้สิทธิ์ที่จะได้มาเป็นภรรยาของโอ เซฮุน ออกคำสั่ง และคนที่นี่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้า
พนักงานหลายคนได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับผู้หญิงคนนี้ บางคนก็ซุบซิบไปต่างๆนาๆ ว่าอาจจะเข้ากันได้ เพราะนิสัยไม่ได้แพ้เซฮุนเลย แต่บางคนก็บอกไม่รอดแน่ๆ คงจะตีกันตายทุกวัน
แต่อย่างนึงที่ต่างกันระหว่างเซฮุนและยุนอาคือ ความมีเหตุผลและรับผิดชอบในหน้าที่การงาน ไม่ใช่เอาแต่สั่งและใช้อำนาจกดขี่พนักงาน นอกเหนือจากนี้ก็อย่างที่รู้กัน ว่าโอ เซฮุนเป็นยังไง แต่อย่างน้อยก็ถือว่าดีในระดับนึง
“คุณเซฮุนไม่ค่อยเข้ามาที่นี่หรอกค่ะ เข้ามาบางทีก็อาทิตย์ละครั้ง เพื่อมาตรวจงานนอกนั้นก็ยกเอกสารกลับไปทำที่บ้านหมดค่ะ”
เสียงพนักงานคนนึงตอบแทรกขึ้น เพราะเริ่มเบื่อกับเสียงแว้ดๆแสบหู
“แล้วทำไมฉันไปบ้านฮุน ไม่เห็นเขาล่ะ?”
พนักงานในที่นี้เริ่มจะปวดหัวกับการที่ต้องมาตอบคำถามงี่เง่า พวกเขาไม่ใช่เงาตามตัวเซฮุนนะ ถึงจะรู้ตลอดว่าอยู่ที่ไหน ไปทำอะไร!! หลายๆเริ่มคนปลง แล้วกลับไปสนใจกับงานตรงหน้าต่อ ปล่อยให้หญิงสาวกระทืบเท้าเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว ก่อนจะกระแทกส้นสูงเดินออกไป
เซฮุนจ้องมองใบหน้าสวยหวานที่ห่างกันไม่ถึงคืบ สภาพตอนนี้ดูซีดเซียวเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ดวงตาแดงก่ำ จนน่าสงสาร แต่ตอนนี้เขาคงต้องสงสารตัวเองมากกว่า
“โอ๊ย!!” ร้องโอดครวญออกมาเมื่อถูกสำลีจิ้มเข้าที่แผลมุมปาก รู้ว่าเจสสิก้าไม่อยากจะทำ แต่เขาก็บังคับให้เธอทำจนได้
“มันเจ็บนะ..”
เจสสิก้าไม่พูดอะไรทั้งสิ้น สีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์เหมือนตุ๊กตาตัวนึงที่ถูกจับพาไปไหนก็ได้ ยิ่งทำให้เซฮุนนึกหงุดหงิด
“อย่ามาทำนิ่งใส่ผม”
เมื่อทำแผลเสร็จ ร่างบางเตรียจะลุกออกจากโซฟา แต่เซฮุนก็ฉุดไว้ซะก่อน
“สิก้า…คุณแคร์มันมากเลยเหรอ คุณรักมันมากเลยเหรอ”
สายตาของเซฮุนที่ถูกส่งมาให้มันดูน่าสงสารจนใจเธออ่อนยวบ ยิ่งได้เข้าใกล้ผู้ชายคนนี้ ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าเขามีอะไรหลายๆอย่างที่อยู่ในใจ…จนอยากจะค้นหา
เจสสิก้าจะรู้บ้างไหม ที่เขาต้องทำแบบนี้ กีดขวางไม่ให้เข้าใกล้ลู่ฮานเพราะอะไร เขาก็แค่อยากได้ไออุ่นจากเธอเหมือนลู่ฮานบ้าง อยากจะให้เธอยิ้มเพื่อเขา กอดเขาโดยไม่ต้องขอ
ตั้งแต่โตมา เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ ของเล่นราคาแพง เสื้อผ้าสวยๆ เพียงแค่ชี้นิ้ว หรือร้องไห้ ของทุกอย่างก็ได้มาอย่างง่ายดาย ยกเว้นก็แต่อ้อมกอดอุ่นๆ เท่านั้นแหละ ที่เซฮุนโหยหา….
เพราะในช่วงวัยเด็กพ่อแม่แทบจะไม่มีเวลากอดเขาเลย
“ใช่ค่ะ…”
เพราะลู่ฮานคือคนสำคัญของเธอ สิ่งไหนที่ทำให้เขาไม่เดือดร้อน เธอพร้อมจะทำ
เซฮุนไม่พูดอะไรต่อจากนั้น เพียงแต่ทำสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดฝัน โผเข้ากอดรัดเจสสิก้าไว้แน่น จนเธอตั้งตัวไม่ทัน
“แคร์ผมบ้างได้ไหม…”
นี่เธอหูฝาดไปรึเปล่า!?
อ้อมกอดกระชับแน่นขึ้น ยามที่เซฮุนหวนนึกถึงรอยยิ้มหวานๆที่เจสสิก้าเคยมอบให้ลู่ฮาน และตอนที่เธอร้องไห้จะเป็นจะตาย เพียงเพราะเขาขอให้เลิกยุ่ง มันรู้สึกปวดหนึบไปทั่วก้อนเนื้อด้านซ้าย
เขาก็เป็นแค่ผู้ชายเลวๆคนนึงที่รังแกผู้หญิงที่แสนบอบบางคนนี้…
แต่ก็เพราะคำว่าหวงมันค้ำคอ เจสสิก้าเป็นของโอ เซฮุน!! ทุกตารางนิ้วบนตัวเธอเขาย่อมมีสิทธิ์จะครอบครอง และห้ามใครอื่นแตะแม้แต่ปลายนิ้ว
“ผมมาก่อนมัน และก็ไม่รู้ต้องย้ำอีกกี่ครั้ง ว่าเลิกเถอะ ไอ้นิสัยที่โปรยเสน่ห์ไปทั่ว ผู้ชายรวยๆ พร้อมทุกอย่างอยู่ตรงหน้าคุณนี่ไง สิก้า…”
“ผมยอมให้คุณหลอกจับผม”
“และขอร้องจับผมไว้แน่นๆนะ อย่าปล่อยเด็ดขาด”
เผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว อาจจะเป็นเพราะพิษไข้ด้วยที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ เจสสิก้าจึงทำได้แต่นิ่งพร้อมถอนหายใจออกมา ไม่รู้จะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดี
“ปล่อยเถอะค่ะ”
ใช้มือเล็กดันตัวเซฮุนออกช้าๆ สบตาเข้ากับดวงตาสีนิลโดยตรง มันมีวี่แววแห่งความเศร้าอยู่ในนั้น เธอรู้สึกได้ ใบหน้าหล่อยามมองใกล้ๆพบว่าซีดลงมาก
“คุณนอนพักเถอะค่ะ ดูเหมือนไข้ยังไม่หายดีเลย”
เซฮุนพยักหน้าช้าๆ ตอนนี้เขาเหนื่อยจริงๆ นี่มีแรงเถียงกับลู่ฮานได้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว และยิ่งกว่านั้นก็คือเขาไม่สลบตั้งแต่ถูกลู่ฮานต่อย นับว่าโชคเข้าข้างเขาจริงๆ แต่พอเพื่อนรักทั้งสองก้าวขาออกจากห้องไป ความเจ็บที่แผลและอาการปวดหัวก็แล่นเข้ามา…
เขาต้องการพักผ่อน
“อย่าไปไหนนะ”
หลังจากที่ล้มลงเตียง โดยมีเจสสิก้าจัดการหาผ้าห่มมาห่มให้ เซฮุนก็คว้าข้อมือบางเอาไว้
“คือ…”
หมับ!!
ไม่รอให้หญิงสาวพูดอะไร ก็ใช้แรงทั้งหมดฉุดเจสสิก้าให้ล้มลงบนเตียงด้วยกัน โอบกอดร่างเล็กๆไว้แนบอก
กลัวว่าตื่นมาจะไม่เจอเธอ
กลัวว่าเธอจะหนีเขาไปอีก
กลัวไปหมด ตอนนี้โอ เซฮุนกลัวไปหมดทุกอย่างแล้วจริงๆ
“ผมจะหลับแล้ว ตื่นขึ้นมาต้องเห็นหน้าคุณ เข้าใจไหม”
เจสสิก้าอึกๆอักๆจะพูดก็พูดไม่ได้ เพราะใบหน้าสวยแนบเข้ากับแผงอกอุ่นๆของเซฮุน และถึงเธออยากจะหนีก็ทำไม่ได้ เพราะท่อนแขนใหญ่ที่โอบกอดเอวเธอไว้มันแน่นจนขยับไม่ได้
“ถ้าอยู่นิ่งๆเป็นหมอนข้างให้ผม ผมสัญญาจะไม่ทำอะไร แล้วเดี๋ยวตื่นขึ้นมาจะไปส่งบ้าน ไม่ต้องห่วง”
เล่นพูดออกมาซะขนาดนี้ เจสสิก้าจะไปทำอะไรได้ล่ะนอกจากนอนตัวแข็งทื่อปล่อยให้คนเอาแต่ใจนอนกอดอยู่อย่างนี้ แต่หัวสมองก็เอาแต่คิดเรื่องลู่ฮาน
และแบคฮยอน…..
ไม่รู้ว่าป่านนี้เด็กหนุ่มจะเป็นยังไงบ้าง
40513
ไม่มีอะไรจะพูดเลย 555
140529
ขอโทษจริงๆค่ะ
รู้ว่าตัวเองว่าหายไปนานมาก แต่เพราะช่วงนั้นมันมีเรื่องหลายอย่างที่เครียดเข้ามาเยอะ
ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องเฮียคริสแต่ตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้นแล้ว เลยได้ฤกษ์มาอัพ(จะพยายามไม่หายไปนานอีก) เค้าไม่ทิ้งเรื่องนี้ไปไหนหรอก สบายใจได้^^
และอยากบอกว่า...รักรีดทุกคนนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณนะคะที่คอยให้กำลังใจกันเสมอ>///<
ปล. ฮุนมันก็เก่งแต่ตอนนี้อยู่หน้าลู่ซะงั้น5555
ความคิดเห็น