The devils lose ปีศาจร้ายพ่ายรัก

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 (Special: Fear’s talk)

Chapter 5 (Special: Fear’s talk)

@ Sky Condominium

---22.30 น.---

“เฮ้อ นี่ฉันปล่อยอีตาบ้าไม่ได้จริงๆสินะ พอปล่อยไปเที่ยวก็ติดลมจนได้” ฉันนั่งบ่นกับตัวเองจะเพราะใครซะอีกล่ะที่ทำให้ฉันต้องมานั่งบ่นหนักใจอยู่อย่างนี้ถ้าไม่ใช่อีตาสตอตัวแสบนั่นน่ะ หลังจากที่อีตานั่นกลับจากบริษัทปุ้บก็บึ่งรถออกไปเที่ยวปั๊บ แถมสั่งไม่ให้ฉันตามไปคุมอีกต่างหาก ฉันก็คิดว่าตาบ้านั่นคงเครียดจริงๆที่จู่ๆก็โดนพ่อสุดที่รักของตัวเองยัดโปรเจคใหญ่ยักษ์มาให้ขนาดนั้นก็เลยปล่อยให้ออกไปเที่ยว แต่ตอนนี้ฉันว่าฉันเริ่มคิดผิดแล้วล่ะ =_=

“ดึกป่านนี้บ้านช่องไม่รู้จักกลับ สงสัยต้องไปตามกลับมาเองอีกแล้วสินะ”จะโทษใครก็ไม่ได้หรอกนะถ้าฉันไม่ปล่อยสตอร์มไปเที่ยวก็ไม่ต้องลำบากไปตามหรอก เฮ้อ

ฉันเลือกที่จะนั่งแท็กซี่ไปแทน เพราะฉันอาจจะต้องใช้วิธีเดิมในการพาสตอร์มกลับมาแล้วฉันก็ใช้รถสตอร์มขับกลับมาเลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลา

@ Dark Sky Pub   

ในที่สุดฉันก็มาถึงที่เที่ยวประจำของจอมสร้างปัญหา บรรยากาศหลังจากที่ฉันเข้ามาก็ไม่ได้ต่างจากเดิมสักเท่าไรหรอก ฉันรีบเดินเข้าไปที่โซน VIP มุมประจำของสตอร์มทันที

“โอ๊ะ โอ เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้วครับไอ้ตอม แม่แกเดินมาโน้นแล้ว”นิคจอมกะล่อนไม่แพ้สตอร์มทักขึ้นทันทีที่เห็นฉันเดินมา วันนี้ก็ยังเหมือนทุกวันที่เพื่อนซี้ทั้งสี่นั่งกันประจำอยู่ที่เดิม

“อะไรวะ มาตามจนได้บอกแล้วไงว่าไม่ให้มา”เหมือนเดจาวูที่เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อฉันมาตามอีตานี่ทีไรต้องเจอ ตานี่นั่งกกสาวอยู่ตลอด แล้วหัวใจฉันก็กระตุกวูบทุกครั้งที่เห็นภาพเหล่านี้ เมื่อไรฉันจะชินสักทีนะ

“ขาดนมไม่ได้เหรอคะ คุณสตอ ถึงชอบมานั่งกกแม่นมทุกวี่ทุกวัน” ฉันเหน็บทันทีที่เดินไปถึง

“จะมาทำไม บอกแล้วไงว่าไม่ให้มา”

“ก็มาตามเด็กดื้อน่ะสิ พอปล่อยให้เที่ยวก็เหลวไหล นี่มันกี่โมงแล้วห้ะ นาฬิกาเนี่ยมีตังค์ซื้อมาใส่ก็หัดใช้ให้เป็นประโยชน์ซะบ้าง หรือจะให้ฉันสอนว่าดูยังไง เอาไหม”

“มาเป็นชุดเลยเว้ย ตอมมึงก็หัดเชื่อฟังแม่มึงบ้างสิ”

“เงียบไปเลยนะไอ้นิค ฉันรู้ว่าดึกแล้ว แต่ไม่กลับ”นายสตอจอมกวนประสาทหันไปโวยนิคเสร็จก็หันหน้ามากวนประสาทฉันต่อ

“งั้นฉันจะพานายออกไปเหมือนคราวนั้นนะ”

“ฮ่าๆๆ เธอไม่ได้กินฉันอีกรอบหรอกคราวนี้ฉันระวังตัวเต็มที่ ยังไงฉันก็ไม่กลับ”

“พี่ตอมคะ พี่ตอมจะทิ้งหลินไปอย่างนี้ไม่ได้นะคะ พี่ตอมมีอะไรกับหลินแล้วพี่ตอมต้องรับผิดชอบ” ระหว่างที่ฉันก้บสตอร์มกำลังเถียงกัน จู่ๆก็มีผู้หญิงน่าตาสวย น่ารัก เข้ามาเกาะแขนสตอร์ม แล้วก็ออดอ้อน

“นี่หลิน เราพูใดกันรู้เรื่องแล้วนะ ว่าเราจะไม่ยุ่งกันอีก”

“อะไรกันพี่ตอมไม่ได้ถามหลินสักคำ พี่ให้เงินหลินแล้วพี่ก็ไป หลินไม่ยอมหลินรักพี่นะคะ”

“หลิน กลับไปซะ”

“ไม่หลินไม่กลับ”

“เรื่องของเราจบไปแล้วนะหลิน พี่รับผิดชอบไปแล้วด้วย”

“เงินแค่นั้นน่ะเหรอคะ แล้วสิ่งที่หลินเสียไปล่ะ”

“นี่หลินฉันไม่ใช่คนแรกของเธอนะ เธอคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าเธอผ่านผู้ชายมาขนาดไหนแล้ว กลับไปถ้าไม่อยากให้ฉันฉีกหน้าเธอไปมากกว่านี้”

“ฮึก คนใจร้าย หลินกับก็ได้ หลินเกลียดพี่ที่สุดเลย”

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งร้องไห้ออกไป ส่วนฉันน่ะเหรอ อึ้งไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งเจ็บทั้งจุก อึ้งที่นายสตอร์มกล้าฉีกหน้าผู้หญิงคนนั้น และเจ็บที่รู้ว่านายนี่เป็นคนแบบนี้ ฉันรู้มาตั้งแต่แรก แต่ฉันก็ยังรู้สึกแบบนั้นกับเขา หึ ฉันไม่น่าเผลอใจเลยจริงๆ

“เลวจริงๆ” มารีนผู้ที่เกลียดผู้ชายเจ้าชู้พูดขึ้น

“เอาน่าก็พอกันทั้งคู่นั่นแหละ ยัยนั่นก็ไม่ได้ใสใสเหมือนกันนั้นแหละ”นิคพยายามไกล่เกลี่ยให้มารีนอารมร์เย็นขึ้น เพราะกลัวสตอร์มจะโดนมารีนสั่งสอนจนต้องนอนโรงพยาบาล

“เมื่อไรจะเลิกนิสัยแบบนี้สักทีห้ะ”ฉันเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกันนั่นแหละ

“หึ เรื่องของฉัน” เหมือนว่าสตอร์มจะไม่สำนึกเลยสินะ

“ระวังเอาไว้เหอะสักวันนึง ถ้านายมีคนที่รักแล้วคนที่นายรัก จะโดนแบบนี้บ้าง นายจะรู้สึก”

“ฮ่าๆๆ ไม่มีทางหรอกนะ เพราะฉันไม่มีทางรักใครแน่นอน”

ไม่มีทางรักใครอย่างงั้นเหรอ นั่นสินะ รวมถึงฉันด้วยสิ

“แล้วฉันจะคอยดู ว่านายจะไม่รักใครจริงหรือเปล่า”

“ จำเอาไว้นะ ฉันเกลียดผู้หญิงทั้งโลก ความรักมันเป็นสิ่งจอมปลอม มันไม่มีหรอกไอ้รักแท้บ้าบออะไรนั่นน่ะ มันมีแค่ในนิยาย”

“นายยังไม่เคยรักใคร ก็อย่าด่วนสรุปว่ารักแท้มันไม่มีจริง”

“หึ เธอพูดเหมือนเคยรักใครงั้นแหละ”

“ก็รัก.....”

“รักใคร”

ฉันก็รักนายนั่นแหละ ตาบ้า

“รักใครมันก็เรื่องของฉัน แต่ฉันเชื่อว่ารักแท้น่ะมันมีอยู่จริง”

“ว้าย ตายแล้วทอมมีความรักว่ะ”

“ฉันไม่ใช่ทอมแล้วก็อย่ามาดูถูกความรู้สึกของฉันด้วยเพราะมันไม่ใช่ของเล่น!!” ตอนนี้ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำทันที ก่อนที่หมอนั่นจะเห็นว่าฉัน.....ร้องไห้

ใช่ ใครๆก็จะมองว่าฉันดูแข็งแกร่ง ฉันเข้มแข็ง ร้องไห้ไม่เป็น เพราะตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น วันที่พ่อไปจากฉันและวันที่ฉันทะเลาะกับสตอร์ม ฉันก็ไม่ให้ใครเห็นน้ำตาอีกเลย แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะอ่อนแอไม่เป็นใช่ไหม  ภาพลักษณ์ที่ใครๆเห็นว่าฉันเข้มแข็งน่ะ มันก็แค่สิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาเพื่อปกปิดความอ่อนแอของตัวเองต่างหาก

ฉันอยากตัดความรู้สึกนี้ออกไปให้ได้จริงๆ  ความรู้สึกนี้มันฝังลึกในใจฉันมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงรู้ว่าความรักน่ะมันมีจริง ฉันชอบสตอร์มมาตั้งแต่เด็ก ไม่สิ สตอร์มคนนั้นเขาตายไปแล้วล่ะ ก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะเกิดเรื่องวันนั้นขึ้นมา สตอร์มที่ฉันเคยรู้จักคือพี่ชายอบอุ่นมากที่สุด ถึงฉันกับสตอร์มจะเกิดปีเดียวกันแต่เขาก็เกิดก่อนฉัน  เราโตและเล่นมาด้วยกันตั้งแต่เกิดเพราะพ่อของฉันทำงานให้กับพ่อของสตอร์ม และเด็กในบ้านตอนนั้นก็มีแค่ฉันกับสตอร์ม สตอร์มชอบหาเรื่องแกล้งฉันตลอด จนบางครั้งเขาแกล้งจนฉันร้องไห้ แต่ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้เขาจะง้อและคอยปลอบใจฉันเสมอ ฉันเลยรักเขามากและอยากให้เขาปลอบใจฉันแบบนี้ตลอดไป จนกระทั่งวันนั้น วันที่เกิดเรื่อง สตอร์มก็เปลี่ยนไป

สตอร์มไม่คุยกับฉัน ทำท่าทางรังเกียจฉัน  ไม่ยอมให้ฉันเข้าใกล้และเปลี่ยนนิสัยไปเป็นคนละคน

“พี่ตอม ไปเล่นกับเฟียร์หน่อยสิคะ” ฉันในวัยสิบขวบวิ่งไปหาสตอร์มและชวนเขาไปเล่นด้วยกัน

“อย่ามายุ่งกับฉัน!!” สตอร์มตวาดใส่ฉันอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

“พี่ตอมเป็นอะไร พี่ตอมโกรธอะไรเฟียร์คะ”

“ฉันเกลียดเธอ ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันขยะแขยง”

“ฮือๆๆ พี่ตอมใจร้าย ฮือๆๆ”เหตุการณ์วันนั้นฝังใจฉันมาตลอด

สตอร์มเปลี่ยนไป จากพี่ตอมพี่ชายที่แสนดีของฉันกลายเป็นสตอร์มผู้ชายใจร้ายที่เหมือนปีศาจ ทำตัวเสเพลไปวันๆ และนับจากวันนั้นฉันก็ไม่ไปยุ่งกับสตอร์มอีกเลย เราสองคนกลายเป็นคนที่เหมือนไม่รู้จักกัน สาเหตุก็มาจากที่พ่อฉันโดนเป็นชู้กับแม่ของเขา

ส่วนคุณลุงเห็นว่าปล่อยให้สตอร์มและฉันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆคงไม่ดีแน่  จึงฝึกฉันให้ต่อสู้เป็น และให้คอยดูแลสตอร์ม เราสองคนจึงกลับมาคุยกันอีกครั้ง แต่ก็ยังญาติดีกันไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ

ความจริงฉันคิดว่าฉันต้องตัดใจจากเขาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมากมาย ทำให้เรื่องระหว่างฉันกับเขาคงเป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ฉันกับเขาต่างกันเกินไป หรือเรื่องที่เขาเกลียดฉันเพราะเป็นลูกของชู้ที่ทำให้พ่อกับแม่เขาเลิกกัน  แต่ความรักมันตัดใจยากเหลือเกิน ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่รักเขาเด็ดขาด ถ้ารู้ว่ารักแล้วเจ็บขนาดนี้ ฉันจะไม่ปล่อยใจตัวเองให้รักเขาเด็ดขาด

ต้องทนเห็นเขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า  แถมยังดูถูกความรักของฉันอีกต่างหาก  แต่จะทำอะไรได้ล่ะ ฉันคงต้องรอเวลาที่จะเลิกรักเขา  หรือเวลาที่เขาจะรู้ความจริง ฉันหวังว่าเขาคงจะกลับมาเป็นพี่ตอมของฉันคนเดิมนะ

ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลจนพอใจแล้วล่ะ  ตอนนี้ได้เวลากลับไปตามสตอร์มกลับบ้านสักที  ฉันปาดน้ำตา ล้างหน้า และปรับสีหน้าให้เหมือนเดิมก่อนที่จะเดินเข้าไปหาสตอร์มอีกครั้ง

“เฮ้ย นี่เธอยังไม่กลับบ้านไปอีกเหรอห้ะ”

“ยังไม่กลับหรอกจนกว่านายจะยอมกลับบ้านกับฉัน”

“แล้วเธอหายไปไหนมา”

“ไปทำธุระด่วนมาเฉยๆ”

“เหรอ นึกว่าแอบไปร้องไห้ขี้มูกโป่งที่โดนฉันล้อซะอีก”นายมีตาทิพย์หรือเปล่าเนี่ย ไปเปิดสำนักหมอดูเลยไหม

“ ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง กลับบ้านเดี๋ยวนี้”

“ไม่กลับ”

“แล้วเมื่อไรจะกลับล่ะคะ คุณชาย”

“ก็เอาไว้ฉันหิ้วสาวสวยกลับคอนโดได้สักคนฉันจะกลับเองแหละ”

“หืม จะเอางี้ใช่ไหม”

“ช่ายยยย”

“โอเค หึๆ” ฉันคิดแผนบางอย่างออก ก็หันหลังเดินออกไปทันที

“วันนี้มาแปลกวุ้ย ไม่เห็นตื้อเลย สงสัยจะยอมแพ้ฮ่าๆๆ”สตอร์มตะโกนจามหลังฉันมาทันทีที่เห็นชั้นเดินออกไป หึ คอยดูแล้วกันนะสตอร์มฉันไม่ยอมแพ้นายง่ายๆหรอก




คนอย่างเฟียร์ไม่มีทางยอมง่ายๆอยู่แล้ว ว่าแต่เฟียร์จะมีแผนอะไรอยู่ในหัวกันน้าาาาา ฮ่าๆๆ ลองเดากันดูนะคะ  ตอนหน้าอาจมีเซอร์ไพส์  รักรีดเดอร์ทุกคนจุ๊บๆ -3-

Shira kuma