คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 (Special:Storm s talk )
Chapter 6(Special:Storm ‘s talk )
“วันนี้มาแปลกวุ้ย ไม่เห็นตื้อเลย สงสัยจะยอมแพ้ฮ่าๆๆ” ผมตะโกนไล่หลังเฟียร์ไปเมื่อเห็นว่าเธอ เดินออกไปจริงๆ
มันก็แปลกจริงๆนั่นแหละ ปกติเฟียร์ไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆอย่างนี้นี่นา ผมชักรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรบ้างอย่างแล้วล่ะ คราวที่แล้วเธอก็ทำผมอายคนทั้งผับมาแล้ว คราวนี้ผมจะเจออะไรหรือเปล่ายังไม่รู้เลย นึกแล้วก็เสียวสันหลังวาบ บรื๊อออออ
“เฮ้ย วันนี้เฟียร์กินยาแล้วลืมเขย่าขวดปะวะ” ไอ้นิคพูดขึ้นมาอย่างประหลาดใจ มันก็คิดเหมือนผมนั่นแหละ คนอย่างเฟียร์ยอมแพ้ง่ายๆวันนั้นคงพายุเข้าประเทศไทยแหงๆ
“เออ ไม่รู้ว่ะแต่ก็ดี จะได้ไม่มีใครมาลากฉันกลับบ้าน”
“หึ เพราะปากนายหรือเปล่าที่ทำให้เฟียร์เป็นแบบนั้นน่ะ” มารีนเอ่ยขึ้น
“อะไร ฉันทำอะไร”
“ก็นายไปดูถูกความรักของเฟียร์น่ะสิ ความจำสั้นหรือไงยังไม่ทันข้ามวันก็ลืมสิ่งที่ตัวเองพูดแล้วน่ะ”
“เฮ้ย ไม่หรอกมั้ง ยัยทอมนั่นเสียใจเป็นที่ไหน”
“ฉันอยากซัดหน้านายจริงๆเลยสตอร์ม เฟียร์น่ะเป็นผู้หญิงนะ ถึงจะแข็งแกร่งแค่ไหนเธอก็ต้องมีเสียใจบ้าง แถมพอนายพูดแบบนั้นยัยนั่นยังวิ่งออกไปดื้อๆ นายฉลาดจริงหรือเปล่าเนี่ยสตอร์ม เกรดเอที่ได้มานี่โกงเขามาหรือเปล่าเนี่ย”
มารีนพูดยาวที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยิน เธอพูดออกมาแบบนั้น ใจผมก็กระตุกวูบ จริงอย่างที่มารีนพูดนั่นแหละ พอผมพูดแบบนั้นออกไปจู่ๆยัยนั่นก็วิ่งออกไปซะดื้อๆ ตอนแรกผมก็นึกว่าเธอจะโกรธผมแล้วกลับบ้านไปแล้วด้วยซ้ำ แต่เธอก็กลับมาตามผมกลับบ้านอีกในสภาพที่ผมมองออกว่าเหมือนเธอไปร้องไห้มา ไม่รู้สิ พอได้ยินว่าเธอกำลังมีความรัก ปากผมก็พูดออกไปแบบนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจให้เธอเสียใจอะไรเลยนะ อยากตบปากตัวเองจริงๆเลย ไอ้ตอมแกปากเสียไปแล้วนะ
“เธอคิดมากไปหรือเปล่ามารีน ยัยนั่นไม่ได้เป็นอะไรหรอกน่า” ถึงผมจะรู้ว่าเธอเป็นอะไร แต่ก็พูดออกไปเพื่อกลบเกลื่อนไม่ให้เพื่อนผมสนใจเรื่องเฟียร์อีก
“ชิ นายนี่มันคิดน้อยจริงๆ=*=”
“ว่าฉันโง่ตรงๆก็ได้นะ”
“เออ นายมันโง่ มองความรู้สึกใครไม่ออก”
“เฮ้ พอได้แล้วน่าสองคนนี้จะทะเลาะกันไปถึงไหน ฉันจะฟังเพลง กรุณาเงียบด้วย” ไอ้แอร์จอมขรึมที่นั่งเงียบมาตลอดก็ห้ามทัพผมกับมารีน ไม่งั้นคงได้เถียงกันยาวแน่
“ชิ ไปหาสาวๆก็ได้”
“เหอะๆ เพิ่งก่อเรื่องไว้เมื่อกี้จะหาเหาใส่หัวเพิ่มอีกเหรอไอ้คุณชาย”
“เฮ้ยไรวะไอ้นิค ปกติแกจะสนับสนุนฉันไม่ใช่เหรอ”
“คราวนี้ฉันเห็นด้วยกับมารีนว่ะ หึ เฟียร์แสดงออกมาขนาดนี้แกเชิญโง่อยู่คนเดียวเหอะ”
“โห่ ไรวะ คำก็โง่สองคำก็โง่”
“ก็มันจริง แกนั่งอยู่ตรงนี้แหละเดี๋ยวเที่ยงคืนแล้วฉันจะลากแกไปส่งบ้าน”
“แกเป็นพ่อคนที่สองของฉันตั้งแต่เมื่อไรวะ”
“เมื่อกี้นี้แหละครับ เฟียร์ไม่อยู่ฉันเป็นพ่อให้แกแทนแล้วกัน”
“หืม ซึ้งผมมากเลยครับคุณพ่อ”
“หึๆ ว่านอนสอนง่ายนะเดี๋ยวให้กินหนม”
“นี่ คุณพ่อคุณลูกครับ ผมจะฟังเพลง กรุณาหุบปากด้วยครับ อย่าให้เตือนเป็นครั้งที่สามนะครับ”ไอ้แอร์ทนรำคาญไม่ไหวหันมาเตือนพวกผมอีกครั้ง
“คร้าบบบบ พี่แอร์กลัวแล้วผมจะเงียบแล้วครับ” ผมกับไอ้นิคพูดขึ้นพร้อมกัน เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นประจำแหละเวลาที่ผมเถียงกัน ผมก็จำต้องสงบปากสงบคำคุยกันเบาๆ เดี๋ยวไอ้แอร์มันเตือนครั้งที่สามพวกผมหูชาแน่
---23:00 น.---
ฮิ้ววววววววววว ฮิ้วววว
“ใครมันมาทำบ้าอะไรวะ ร้องเป็นเปรตขอส่วนบุญเชียว” ไอ้แอร์เริ่มอารมณ์เสียอีกครั้ง นี่แหละครับปากเพื่อนผม สกิลการด่านี่แสบทรวงไม่แพ้ใครเลยล่ะ
“เออนั่นสิวะ”ผมก็สงสัยเหมือนกันปกติไม่เคยมีเสียงพวกนี้ดังมายันโซน VIP นะ
“ฉันรู้แล้วล่ะ แกดูโน่นดิใครวะ สวยเป็นบ้าเลยอะ ฉันตายแล้วเหรอวะถึงได้เจอนางฟ้า”ไอ้นิคบอกแถมหน้ามันนี่ตะลึงตาค้าง มองที่ผู้หญิงคนที่มันว่าแบบตาไม่กระพริบเลยล่ะ
“ไหนวะ สวยแค่ไหนเชียว”แล้วผมก็มองไปทางที่มันมองอยู่
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจผมเต้นรัวมากเธอคนนี้เป็นใคร ทำไมหน้าคุ้นจัง แต่เธอคนนี้เหมือนผมเคยเห็นที่ไหนเลยนะ ทำไมหัวใจผมเต้นรัวขนาดนี้เนี่ย ผมตกอยู่ในอาการเดียวกับไอ้นิคแล้วล่ะ ตะลึงตาค้างไงล่ะ เธอสวยจนไม่อยากละสายตาไปจากเธอเลยล่ะ เธอมาในชุดรัดรูปสีขาว ผมปล่อยเป็นลอนสยายเต็มแผ่นหลัง ถ้ามีปีกก็นางฟ้าล่ะครับ
“อืม สวยจริงๆด้วยว่ะ”ขนาดไอ้แอร์ยังเอ่ยปากชม เธอคนนี้สวยมากจริงๆ
“หึๆ พวกนายจำไม่ได้จริงๆเหรอ ยัยเฟียร์มาแนวนางฟ้านี่ถึงกับตะลึงค้างเชียว” มารีนเฉลยว่าสาวปริศนาคนนั้นเป็นใคร
“ห้ะ ยัยเฟียร์!!” ผม ไอ้นิค ไอ้แอร์ อุทานขึ้นมาพร้อมกัน นี่น่ะเหรอยัยเฟียร์ ผมตาฝาดหรือเปล่า ยัยไม่กระดานทำไมสวยอย่างงี้ล่ะ
“ฉันมารับนายกลับบ้าน สตอร์ม” เฟียรพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึงผม
“เฮ้ย เธอรู้ตัวปะว่าเธอโคตรสวยเลยว่ะเฟียร์ ฉันจำไม่ได้เลยนะเนี่ย แต่งแบบนี้บ่อยๆดิฉันชอบ”ไอ้นิคเสนอหน้าชมเฟียร์
เพี๊ยะ
“เฮ้ย ไอ้ตอมแกตบหัวฉันทำไมวะ”
“หมั่นไส้เว้ย” ใช่ผมหมั่นไส้ที่มันชมเฟียร์ นี่มันผู้หญิงของผมนะเว้ย เฟียร์สวยมากจริงๆ แต่เป็นแบบนี้ผมหวงมาก บอกไว้ก่อน
“นี่เธอแต่งตัวอะไรมาเนี่ย”
“ก็นายบอกว่าจะกลับกับสาวสวยไม่ใช่เหรอ นี่ไงฉันจัดให้แล้ว”
“เธอนี่นะสวย อย่างกับจับลิงใส่กระโปรง”
“หราาาาา เมื่อกี้นี้ใครวะที่มันตะลึงตาค้างเหมือนฉันวะ”
“หุบปากไปไอ้นิค”แกจะพูดความจริงทำไมวะ เดี๋ยวยัยนั่นได้ใจพอดี อีกอย่างนะผมเขิน
“สรุปว่าจะไม่กลับใช่ไหม”เฟียร์ไม่สนคำชมนั้น เธอจะลากผมกลับบ้านให้ได้ท่าเดียว
“ไม่กลับ เธอไม่ใช่สาวสวยสักหน่อยทำไมฉันต้องกลับ”ความจริงผมอยากกลับตั้งแต่ไอ้นิคมันชมเฟียร์แล้วล่ะ อยากเอาผ้าห่อกลับบ้านไปเลยด้วยซ้ำ ถึงชุดจะไม่โป๊เท่าไรแต่ไอ้พวกผู้ชายมันก็น้ำลายหกกันเป็นแถวเลยแหละ ผมบอกแล้วผมหวง=*= แต่ที่ผมไม่กลับเนี่ยผมอยากเล่นตัวอีกนิดเท่านั้นเอง
“ได้ฉันจะพิสูจน์ให้นายเห็นว่าฉันก็สวย ถ้ามีคนจีบฉัน นายต้องยอมกลับกับฉันโอเคนะ” ยัยนั่นพูดจบก็เดินไปทันที เฮ้ย ผมยังไม่ได้ตอบตกลงนะ ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองสวยแค่ไหนเนี่ย ยัยนั่นทำผมหวงแทบบ้าแล้วนะ แต่ผมก็ต้องทำฟอร์มไม่สนใจเธอทั้งๆที่ข้างในอย่างฉุดเธอกลับบ้านจะตายอยู่แล้ว แล้วยัยนั่นก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาที่ไม่ห่างจากผมเท่าไร นั่นดูสิ ดูไอ้ผู้ชายพวกนั้นสิมันมองเฟียร์ของผมตาป็นมันเชียวล่ะ โธ่เว้ย!! ถ้าไม่กลัวเสียฟอร์มนะ พ่อจะฉุดกลับบ้านมันเดี๋ยวนี้เลย=*=
“นั่งคนเดียวไม่เหงาเหรอครับคนสวย พี่ขอนั่งเป็นเพื่อนนะครับ”นั่นไงยังไม่ทันไรเลยไอ้บ้านี่มาจากไหนเนี่ย ถ้ามันลวนลามเฟียร์ละก็แกได้ไปนอนคุยกับรากมะม่วงแน่ไอ้หน้าตี๋
“เชิญสิคะ”นั่นดูยัยตัวดีสิดันไปให้เขานั่งอีกโอ๊ยยย น่าโมโหโว้ยยย
“ให้พี่เลี้ยงน้ำสักแก้วนะครับน้อง.....”
“เฟียร์ค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ น้องเฟียร์พี่ชื่อมาร์คนะครับ” เฮ้ยๆพูดก็พอมั้งยื่นมือไปเช็คแฮนด์ทำไม
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่มาร์ค” นั่นดูยัยตัวดีสิยื่นมือไปจับด้วยอีก น่าจับมาตีซะให้เข็ด =*=
เพล้ง!!!
“เฮ้ย เป็นไรวะไอ้ตอมอยู่ๆก็เขวี้ยงแก้วลงพื้นเนี่ย”
“โทษทีแขนมันกระตุกว่ะไอ้นิค”
“หึ หาเหตุผลที่ดีกว่านี้หน่อยสิคะคุณชาย แบบนี้เด็กอนุบาลยังดูออกเลยมั้งว่านายเป็นอะไร”มารีนเอ่ยขึ้น ยัยนี้มองคนขาดกระจุยเลยจริงๆ
“นี่ครับ น้ำสำหรับคนสวย” ไอ้หมาหน้าตี๋นั่นมันยื่นน้ำให้เฟียร์แล้ว (เปลี่ยนชื่อจากมาร์คเป็นหมาให้มันเสร็จสรรพ)
“ขอบคุณนะคะพี่มาร์ค”แล้วดูยัยเฟียร์สิ ยิ้มหวานให้มันได้ไง เฮ้ยยิ้มนั่นต้องเป็นคนเดียวถึงจะถูกดิวะ ผมโคตรเห็นแก่ตัวเลยตอนนี้อะ
“สวยๆแบบนี้มีแฟนหรือยังครับ”
“ยังหรอกค่ะ เฟียร์โสด” ผมอยากตะโกนออกไปจริงๆว่าคนนี้ของผม ผมจองแล้ว
“งั้นพี่ขอจีบได้ไหมล่ะครับ”
“เอาไว้เฟียร์จะคิดดูแล้วกันนะคะ เฟียร์ขอตัวก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวสิครับน้องเฟียร์ ดื่มน้ำก่อนสิครับพี่สั่งมาให้น้องเฟียร์โดยเฉพาะเลยนะครับ ถ้าไม่ดื่มพี่เสียน้ำใจแย่เลยอะ”
“ก็ได้ค่ะ”พูดจบเฟียร์ก็กระดกน้ำเข้าปากทันที แล้วก็ลุกขึ้นเดินมาทางผม แต่พอเธอลุกขึ้นเท่านั้นแหละ เธอก็เซล้มลงไปที่ตักไอ้หมาหน้าตี๋นั่นทันที มันชักจะแปลกๆแล้วนะหรือว่าไอ้หมานั่นมันวางยาเฟียร์
“หึ สวยๆอย่างงี้มาเป็นของพี่เถอะครับน้องเฟียร์” เหอะ ผมได้ยินไอ้หมานั่นพูดชัดเจนเลยล่ะ เฟียร์โดนวางยาชัวร์ นั่นมันกำลังจะอุ้มเฟียร์ออกไปแล้วล่ะ
“เดี๋ยวสิไอ้หน้าตี๋ แกจะพาผู้หญิงไปไหนวะ” ผมรีบลุกออกไปดักหน้าไอ้ตี๋นั่นทันทีก่อนที่มันจะอุ้มเฟียร์ขึ้นมา
“อ๋อ แฟนผมเป็นลมน่ะครับ ขอตัวนะครับ”
“แกว่าไงนะ ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับแก”
“แฟนครับ” หึ แฟนเหรอ ไม่ไหวแล้วโว้ย ฟิวส์ผมขาดทันทีที่มันบอกว่าเฟียร์เป็นแฟนมัน
ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!!
หมัดผมปะทะเข้ากับหน้ามันอย่างจัง แล้วผมก็รัวหมัดใส่มันไม่ยั้ง เลือดขึ้นหน้าแล้วจริงๆ
“เฮ้ย พอแล้วไอ้ตอมเดี๋ยวมันก็ตายหรอก” ไอ้นิควิ่งมาห้ามผมเมื่อเห็นว่าผมต่อยไอ้ตี๋นี่ไม่ยั้งมือ
“นายพาเฟียร์กลับบ้านไป เดี๋ยวทางนี้ฉันเคลียร์ให้เอง”มารีนเดินมาบอกผม
“เออ ได้เธอช่วยจัดการให้ฉันหน่อยนะ ฉันจะพาเฟียร์กลับบ้าน แล้วแกอย่ามายุ่งกับยัยนี่อีกเข้าใจไหม”ก่อนไปผมหันไปชี้หน้าสั่งไอ้ตี๋นี่ก่อนมันจะได้ไม่มายุ่งกับเฟียร์อีก แต่มันก็คงไม่มายุ่งกับเฟียร์แล้วแหละเพราะหมัดที่ผมประเคนให้บวกกับสิ่งที่มันจะได้เจออีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ ลองมารีนเอ่ยปากเคลียร์เมื่อไรล่ะก็มันได้ไปนอน ICU เป็นอย่างต่ำล่ะ
@ Sky Condominium
ห้อง 1412
ผมพาเฟียร์กลับมาที่คอนโดอย่างรวดเร็ว ผมรีบอุ้มร่างบางขึ้นมานอนที่เตียงทันที ขนาดผมอุ้มมาตลอดทางเฟียร์ยังไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด ผมไม่อยากจะคิดจริงๆถ้าไอ้หมอนั่นมันพาเฟียร์ออกไปจากผับสภาพนั้นจริงๆล่ะก็ เฟียร์จะเป็นยังไง รู้งี้ไม่น่าเล่นตัวก็ดีหรอกจะยอมกลับทันทีเลยถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้
“เป็นไงล่ะ ซ่านักเกือบแย่แล้วไหมล่ะ ยัยเด็กขี้แง”ผมพูดเบาๆกับร่างบางที่ยังหลับสนิท เฟียร์เป็นคนที่สวยจริงๆ ตั้งแต่เด็กจนโต แถมยังขี้แยอีกต่างหาก ผมเกลี่ยผมที่ปรกหน้าเธอขึ้น ใบหน้าที่สวยน่ารักแบบนี้ ยิ่งมองใกล้ๆแล้วผมยิ่งหวงนะ แล้วก็ยิ่งหมั่นเขี้ยวด้วย ขอหอมสักทีแล้วกัน ผมค่อยๆก้มลงไปหอมหน้าผากเฟียร์อย่างถนุถนอม
‘ระวังเอาไว้เหอะสักวันนึง ถ้านายมีคนที่รักแล้วคนที่นายรัก จะโดนแบบนี้บ้าง นายจะรู้สึก’
จู่ๆคำนี้ก็ลอยเข้ามาในหัวผม หึ กรรมมันตามสนองผมเร็วดีเหมือนกันนะ ใช่ ผมรักเฟียร์ สงสัยผมต้องเลิกนิสัยฟันแล้วทิ้งอย่างจริงจังแล้วล่ะ ผมเข็ดจริงๆผมจะไม่ยอมให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเฟียร์อีกเป็นอันขาด ผมน่ะรักเธอมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ ผมชอบแหย่เธอเป็นประจำ เพราะเธอน่ะน่าแกล้งสุดๆเลย แล้วยัยนี่ยังขี้แยไม่เปลี่ยนจริงๆ เธอเป็นคนร้องไห้ง่ายมาก แล้วผมก็มักจะปลอบเธอเสมอเวลาเธอร้องไห้ เพราะอย่างนี้ไงผมถึงรู้ว่าเธอน่ะร้องไห้มาตอนกลับมาหาผม
ถ้าไม่มีเรื่องวันนั้นผมอาจจะเป็นแฟนกับเธอไปแล้วก็ได้ แต่เพราะเรื่องวันนั้นผมถึงทำใจรักเธอไม่ได้อย่างสนิทใจจริงๆ
“ทำไมต้องเป็นเธอด้วยนะเฟียร์ ทำไมเธอต้องเป็นลูกของคนๆนั้นด้วยนะ” ผมพูดกับเธอเบาๆ เธอก็ยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้สึกตัวเช่นเคย
“ฝันดีนะ ยัยขี้แย”ผมกระซิบบอกเธอข้างหูและก้มจูบที่ปากเฟียร์ แล้วห่มผ้าห่มให้จากนั้นก็เดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ
ขอเวลาฉันหน่อยนะเฟียร์ ขอให้ฉันทำใจยอมรับกับเรื่องนั้นให้ได้ก่อน ถึงวันนั้นฉันจะบอกรักเธอดังๆ ให้สมกับที่รักเธอมานานเลย......
ฮัลโหลรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน คราวนี้ก็รู้แล้วเนอะว่าหนูเฟียร์มีแผนอะไร ตอนแรกเไรท์จะอัพให้ตั้งแต่เย็นแล้วล่ะค่ะ แต่เผอิญวันนี้บังทันเล่นคอนฯที่เกาหลีวันแรก ไรท์เลยไปนั่งสิงทวิตฮ่าๆๆๆ ไรท์ต้องขอโทษด้วยนะคะแล้วถ้าใครเป็นอาร์มี่เหมือนไรท์ก็เข้ามาพูดคุยกับไรท์ก็ได้นะคะ รวมถึงรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะคะ เอาล่ะใครนึกภาพเฟียร์ในตอนไม่ออกล่ะก็ ดูข้างล่างนี่เลยจ้า ขอบคุณทุกเมนท์และทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ถ้าอ่านจบแล้วก็ซัลจาโยนะคะ ราตรีสวัสดิ์ หลับฝันดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน^^
ความคิดเห็น