คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Chapter 4
@ Sky Condominium
---8:00น.---
กริ๊งงงงงงงง
กริ๊งงงงงงงงงงงงงง
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงนาฬิกาปลุกเรือนหนึ่งกำลังทำหน้าที่ของมันตามที่เจ้าของนาฬิกาได้ตั้งไว้ หากแต่เจ้าของนาฬิกาไม่ได้สนใจเสียงของมันเลยสักนิด
“โอ๊ย ดังอยู่ได้คนจะหลับจะนอน”เสียงงัวเงียของชายหนุ่มเจ้าของนาฬิกาบ่นขึ้น พร้อมเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกา แล้วโยนมันลงบนที่นอนอย่างไม่ใยดี
“อืมมม เงียบสักทีขอต่ออีกสิบนาทีเถอะน่า”
ก๊อกๆๆๆๆ
ก๊อกๆๆๆๆๆ
“สตอร์ม ได้ยินฉันไหม สตอร์ม”
ก๊อกๆๆๆๆ
“สตอร์ม นี่นายยังไม่ตื่นอีกเหรอ”
ก๊อกๆๆๆๆ
“งั้นฉันเข้าไปล่ะนะ”
“ยังไม่ตื่นจริงๆสินะ ” ร่างบางส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจกับพฤติกรรมของชายหนุ่ม
“สตอร์ม ตื่นได้แล้วนะ นี่ตื่นๆ”หญิงสาวเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มของชายหนุ่มออกพร้อมกับส่งเสียงปลุกไปด้วย
“นี่ขออีกสิบนาทีนะเฟียร์”เจ้าตัวแสบพูดพร้อมดึงผ้าห่มกลับไปคลุมตัว
“วันนี้นายมีประชุมที่บริษัทไม่ใช่เหรอ”
“อืม รู้แล้วน่า ประชุมตั้งเก้าโมงเธอจะรีบไปไหนฮะ”
“นี่คุณชาย กรุณาตื่นขึ้นมาดูเวลาตอนนี้ด้วยค่ะว่ามันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
“ไม่สายหรอกน่า ขอนอนอีกแปปนะ”
“งั้นก็ช่วยแหกตาดูนาฬิกาปลุกเถอะค่ะ”
“หืม จะสายแค่ไหนกันเชียว เฮ้ย!!! ชิบหายละ แปดโมงสี่สิบห้า”
“หึ สายไหมคะคุณชาย”
“ตายๆๆๆ ตายแน่”เจ้าตัวแสบรีบสปริงตัวเองออกจากเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
“นี่ รีบๆเข้าล่ะถ้าคุณลุงบ่นนาย อย่าหาว่าฉันไม่เตือนล่ะ”หญิงสาวตะโกนตามหลังชายหนุ่มไปพร้อมถอนหายใจราวกับปลง
---9:10น.---
@ บริษัท SSA GROUP
แอ๊ดดดดด
เสียงประตูห้องประชุมเปิดขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มลูกชายเจ้าของบริษัทปรากฎตัว ด้วยสภาพที่เหงื่อท่วมตัว แถมเน็คไทยังไม่ได้ผูกเดินเข้ามาด้วยท่าทางเร่งรีบ และมีสายตาจากผู้ร่วมประชุมอีกนับสิบมองตามชายหนุ่ม ซึ่งดำรงตำแหน่งเป็น รองประธานบริษัท และหญิงสาวผู้ดำรงตำแหน่งเป็นเลขาของรองประธานเดินตามเข้ามาติดๆ
“ขอโทษด้วยนะครับ พอดีว่ารถติดเลยมาช้าไปหน่อย” ชายหนุ่มส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ผู้เข้าร่วมประชุม
“งั้นเรามาเริ่มประชุมกันดีกว่านะครับ” ประธานบริษัทกล่าวขึ้น พร้อมส่งสายตาคาดโทษไปให้ลูกชาย
“เอาล่ะครับ โครงการที่ผมจะนำเสนอวันนี้คือ ห้างสรรพสินค้าแห่งใหม่” ประสิทธิ์ ผู้ที่มีตำแหน่งเป็นเลขาของประธาณเอ่ยขึ้น
“ผมได้นำโครงการนี้เสนอท่านประธานไปแล้วหนึ่งครั้งครับ ท่านสนใจ จึงให้ผมมาถามความเห็นของทุกท่านอีกครั้ง”
“แล้วห้างแห่งใหม่นี่ต่างจากห้างอื่นยังไงล่ะครับ”ฝ่ายการตลาดของบริษัทยกมือถาม
“ห้างของเราจะรวมทุกอย่างครบวงจรครับ และจะมีการจัดแบ่งโซนอย่างชัดเจน ร้านค้าและของในห้างเราจะตรวจสอบและคุณภาพประจำทุกสัปดาห์ และธีมของห้างจะจัดให้เข้ากับโซนนั้นๆ”
“แล้วเราจะสร้างที่ไหนแล้วจะมั่นใจได้ไงคะว่าจะได้กำไรคุ้มกับทุนน่ะ”ฝ่ายบัญชีของบริษัทยกมือถามต่อทันที
“เราจะสร้างที่กลางเมืองครับ ที่ดินตรงจุดนั้นกว้างขวางมาก มีคอนโดอยู่รอบๆละแวกนั้น มีสถานีรถไฟฟ้าและป้ายรถประจำทางอยู่ไม่ไกลนักและยังเป็นศูนย์กลางของเมืองด้วยครับ”
“อืม ทำเลดีมากเลยค่ะ แล้วอย่างนี้ที่ดินก็แพงมากเลยสิคะ”
“ครับ ผมลองสอบถามเจ้าของที่ดูแล้วที่ดินกับราคาก็ถือว่าเหมาะสมกันนะครับ”
“งั้นฉันเห็นด้วยค่ะที่จะสร้างห้างใหม่ที่นั่น”
“สรุปว่าทุกคนเห็นด้วยที่จะสร้างห้างสรรพสินค้าที่นั่นใหม่อีกครั้งนะครับ” ผู้เป็นประธานเอ่ยถามผู้ร่วมประชุมอีกครั้ง
“ครับ/ค่ะ”
“งั้นเริ่มโปรเจคนี้ได้เลย”
“ครับ ท่านประธานผมจะเริ่มทำโปรเจคนี้ทันทีครับ” ประสิทธิ์เอ่ย
“เดี๋ยวก่อน โปรเจคนี้ผมจะให้รองประธานทำ”
“อะไรนะครับ!” เจ้าตัวแสบที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่นานตะโกนขึ้นมาเสียงดังหลังจากสิ้นเสียงท่านประธาน
“ก็ตามที่ได้ยิน เอาล่ะปิดประชุมได้”แล้วท่านประธานก็เดินออกไปจากห้องประชุมพร้อมเลขาทิ้งให้รองประธานตัวแสบนั่งอึ้งอยู่สักพัก ก่อนที่จะรีบเดินไปหาที่ประธานที่ห้องทันที
@ห้องประธาน
ปัง!!
เสียงปิดประตูอย่างแรงของลูกชายตัวแสบที่เพิ่งมีงานเข้า เดินเข้ามาในห้องของประธานอย่างรวดเร็วพร้อมกับเลขาสาว
“พ่อครับ นี่มันอะไร ทำไมพ่อต้องให้ผมทำโปรเจคนี้ด้วย”
“อย่าบ่นมากได้ไหม ไอ้แสบแกโตเป็นควายแล้วมัวแต่ใช้ชีวิตเสเพลอยู่ได้ หัดทำการทำงานกับคนอื่นเขาบ้าง”
“โถ่ พ่อค้าบบบบบ ผมยังไม่พร้อมเลยอะ โปรเจคนี้ผมขอผ่าน นะครับๆๆ”เจ้าตัวแสบอ้อนวอนพร้อมส่งสายตาลูกหมาหิวนมไปให้ผู้เป็นพ่อ
“นี่แกไม่ต้องมามุกนี้เลย ไอ้มุกอ้อนวอนใช้สายตาลูกหมาหิวนมเนี่ย คราวนี้ฉันไม่ยอมแกแน่ แกต้องทำโปรเจคนี้”
“ฮือ พ่อใจร้ายอะ ผมงอนพ่อแล้ว L”ชายหนุ่มพูดพร้อมทำหน้าเบะ เหมือนจะร้องไห้
“ปัญญาอ่อน” เลขาสาวที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นมาเบาๆแต่เจ้าตัวแสบก็ยังได้ยิน
“ฉันได้ยินนะยัยทอมถึก”
“หึ ก็พูดให้ได้ยินนี่”
“นี่เธอจะหาเรื่องฉันใช่ไหม ห้ะ!!”
“เปล๊า ก็ฉันพูดความจริงนายทำตัวเหมือนเด็กนี่ นิสัยแบบนี้ผู้ใหญ่ที่ไหนเข้าทำกัน”
“ฉันโตแล้ว ฉันไม่ใช่เด็กไม่ต้องมาสอนฉัน”
“นายเด็กมากรู้ไว้ซะด้วย”
“ได้ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าฉันไม่ใช่เด็กแล้ว พ่อครับผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมจะทำโปรเจคนี้ แล้วเธอจะได้รู้ว่าฉันน่ะโตแล้ว ยัยทอมถึก!!”เจ้าตัวแสบพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที
“ขอบใจหนูมากนะ ที่ช่วยทำให้มันยอมทำโปรเจคนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง มันเป็นหน้าที่หนูอยู่แล้ว”
“หนูนี่เก่งนะ รู้วิธีทำให้ไอ้ตัวแสบมันยอมทำงาน”
“อีตานั่นไม่ชอบให้ใครมาสบประมาทค่ะคุณลุง หมอนั่นเคยยอมใครที่ไหน ก็ต้องใช้วิธีนี้แหละค่ะ”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นหนูก็ช่วยดูมันให้ลุงด้วยแล้วกัน ถึงลุงจะรู้ว่ามันเก่งแต่มันก็ยังต้องการคนช่วยอยู่ดี อีกอย่างโปรเจคนี้ลุงไม่อยากให้คนทำเป็นคนอื่น ลุงไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น หลังจบโปรเจคนี้ลุงคงได้ตัวหนอนบ่อนไส้ล่ะนะ”
“หนูก็หวังให้มันเป็นแบบนั้นนะคะคุณลุง เรื่องทั้งหมดจะได้จบสักที เพราะตอนนี้มันนานเกินไปแล้ว”
“นั่นสินะ ลุงก็สงสารเจ้าตอมเหมือนกันนั่นแหละ”
“ทำไมคุณลุงไม่บอกความจริงสตอร์มไปล่ะคะ”
“เฮ้อ เรื่องนี้ยิ่งคนรู้น้อยจะยิ่งปลอดภัย อีกอย่างเจ้าตอมมันภูมิต้านทานต่ำ ถึงมันจะกะล่อนไปวันๆแต่ลุงก็รู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ลุงกลัวว่าถ้ามันรู้ความจริงตอนนี้มันจะไปฆ่าเจ้าหนอนบ่อนไส้ จนทำเสียเรื่องไปซะก่อน”
“แล้วคุณลุงมั่นใจไหมคะ ว่าหนอนบ่อนไส้เป็นคนๆนั้น”
“ค่อนข้างมั่นใจแล้วล่ะ ที่เหลือก็แค่รอเวลาให้จับได้คาหนังคาเขาเท่านั้นเอง หนูไปดูแลเจ้าตอมต่อเถอะ ไม่รู้ป่านนี้ไปฟาดงวงฟาดงาแถวไหนแล้ว”
“ค่ะ หนูขอตัวนะคะคุณลุง”
เรื่องความลับนั่นคืออะไรน้าาาาา ขอโทษที่ไม่ได้มาอัพนานนะคะ ยุ่งมากเลยการบ้านเป็นภูเขา ฮ่าๆๆ ยังไม่ได้แต่งออกมาเป็นตัวอักษรแต่ว่าเรื่องทั้งหมดอยู่ในหัวแล้วค่ะ ความลับที่ว่านี่คืออะไรน้าาา ถ้าอยากให้ไรท์แก้ไขยังไงก็บอกกันด้วยนะคะ รักรีดเดอร์จุ๊บๆ -3-
ความคิดเห็น