คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #159 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค อารยะ-อิท (ตอน โปรดติดตามตอนต่อไป )
“โอ้ยเจ็บ ทำไมหมัดหนักงี้วะ”
อารยะต้องยกมือขึ้นกุมหัวที่กระแทกกับผนังห้อง เจ็บกว่าโดนชกที่แก้มอีก พอนับ ถึงสาม ปล่อยมือออก ไอ้อิทมันซัดไม่ยั้งเลย เจ็บจะตายแล้ว
แล้วดูหน้าสิ โหดจริง ๆ กำหมัดแน่นแบบนั้น มองยังไงก็รู้ว่าโมโห เลิกก็เลิก เลิกก็ได้ คนไม่รัก ทำยังไงก็ไม่ยอมรัก ขนาดขอให้ยอม ขอแล้ว แต่โดนชก เข้าใจแล้ว ว่าอิทมันไม่รัก
ร่างที่กำลังจะก้าวลุกขึ้นยืน ดวงตาหม่นหมอง ที่ทอดมองมา ทำให้อิทธิพลยอมลดกำปั้นลง
“ผมขอโทษครับ ต่อไปจะไม่ฝืน จะอยู่ห่าง ๆ ก็ได้”
แหมไอ้ยะ ทำเป็นตีหน้าเศร้า เห็นกูอ่อนให้หน่อย คิดจะทำเหี้ยอะไรวะ จะทำก็ปุบปับทำตามใจมันหรือไง
ไอ้เลวเอ้ย นี่มันจะไม่ให้เตรียมตัวเลยหรือไงวะ แบบที่ว่าเจ็บเจียนตาย เหมือนเมื่อก่อนโน้น ใครมันจะอยากทำกันล่ะวะ แม่ง ขอห่าอะไร ไม่รู้จักขอล่วงหน้า มีอารมณ์เข้าหน่อย อยากจะทำก็จะทำตามใจมันหรือไง
“ไอ้ยะ ไอ้ปากดี มึงปากดีนักนะ มึงมารับดูมั่งมั้ยจะได้รู้ อาทิตย์หน้าไม่ได้หรือไง ไม่มีห่าอะไรซักอย่าง คิดจะให้กูเจ็บเจียนตายหรือไง ฝีมือมึงอ่ะ ดีนักเหรอ ห๊า ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย แม่ง อย่าให้โมโหนะ เอาขวดนมปาหัวแตกแน่มึง”
อิทธิพลหน้างอหงิก เตรียมจะยกขวดนมมาปาจริง ๆ ดีที่อารยะยกมือกุมหัวไว้ ป้องกันตัว เลยได้เห็นว่า
ขวดนมถูกลดลงแล้ว และอิทธิพลก็ไปนั่งอยู่บนเตียง จ้องมองมาตาขวาง
“จะนอนมั้ย ยืนโง่อยู่ได้ กูง่วงแล้ว จะนอนก็มานอนเร็ว ๆ แม่ง ชอบทำให้โมโห นับ หนึ่งถึงสาม ไม่มานอน กลับบ้านมึงไปเลย”
แม้ไม่เข้าใจนัก แต่พอบอกให้ มานอน อารยะก็เลยเดินไปนั่งอยู่บนเตียง แล้วทิ้งตัวลงนอน อย่างว่าง่าย
หมายความว่ายังไง ให้มานอน ไม่มานอน ให้กลับบ้านไปเลย
“อิท อิท อาทิตย์หน้าถึงได้เหรอ”
เสียงที่เอ่ยถาม เบาหวิว และติดจะสั่นอยู่นิด ๆ เหมือนไม่กล้าถาม
อิทธิพลหันกลับไปมอง คนที่ถามคำถามปัญญาอ่อน แล้วก็ส่ายหน้า
“นี่มึงจะโง่ไปถึงไหนเนี่ย หัดคิดเอาเองบ้างสิวะ มีบ้างมั้ยความมั่นใจในตัวเอง รำคาญเว้ย จะหลับจะนอน”
คนด่าหันกลับไปแล้ว เหลือเพียงอารยะที่ยังนอนตาค้าง ก่อนจะเรียกคนที่นอนหันหลังให้อีกครั้ง
“เฮ้ย อิท แล้วเนี่ย จะให้ทำยังไง รอถึงอาทิตย์หน้าไม่ได้หรอกนะ ต้องทำเดี๋ยวนี้เลย รออาทิตย์หน้าไม่ไหวแน่ ขอทำนี่ก่อนแล้วกันนะ”
ไม่ต้องรอคำตอบ อารยะรีบหันไปอีกทาง และจัดการกับร่างกายตัวเอง
มีอะไรกันไปถึงขนาดนั้น ไม่ต้องมาองมาอายแล้วแบบนี้ ไม่ทำแย่แน่ ทำเบา ๆ ไม่เสียงดัง
อิทมันคงไม่ด่าหรอก แป๊บ ๆ ก็เรียบร้อย
ฝ่ามือที่สอดเข้าไปภายในกางเกงนอนเนื้อบาง ก่อนจะค่อยแตะต้องแก่นกายที่แข็งขึงขึ้น
ริมฝีปากที่ขบแน่น เพื่อไม่ให้เสียงร้องเล็ดรอดออกไปทำให้อีกฝ่ายต้องรำคาญ แต่ลมหายใจหอบหนัก กลับไม่สามารถสะกดกลั้นได้
ไอ้หน้าด้าน
หน้ามันด้านจริง ๆ กูก็ผู้ชายนะ มีอารมณ์เป็นเหมือนกันนะโว้ย แล้วทำไมไอ้ยะมันหน้าด้านอย่างนี้
แม่ง โธ่เอ้ย ยิ่งไม่ค่อยได้ทำอยู่
ไอ้ยะ มึงเลวจริง ๆ โธ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยย จะทำยังไงดีวะ
“อึกอือ....” เสียงครางแผ่ว ๆ เสียงที่ทำให้สติกระเจิดกระเจิง
ไอ้ยะ มึง อิทธิพลกัดฟันตัวเองเสียงดังกึก กึก มันบ้าหรือเปล่า มาทำแบบนี้ กูก็......ก็......
“ยะ......”
เสียงเรียกไม่ได้ทำให้อารยะรู้สึกตัวเพราะมีบางสิ่งที่สำคัญกว่า
“เฮ้ย....ยะ” อิทธิพลลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง แล้วเอ่ยเรียก จนอารยะต้องหันกลับมามอง
แม้จะมองเห็นกันไม่ชัด มีแต่แสงไฟจากโคมไฟ ข้างเตียง แต่ก็พอจะรู้
“ทำ.....ทำ.....ทำ..ด้วยคน.....สิ”
สิ้นคำพูด ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ร่างกายถูกคร่อมทับลงมาอย่างรวดเร็ว ทั้งปากทั้งจมูก ถูกริมฝีปากร้อนโลมไล้ทั่วใบหน้า ไม่มีเสียงพูด ไม่มีบทสนทนา
อารยะควานมือลงไปที่ส่วนกึ่งกลางร่างกาย.....ของร่างที่หอบหายใจหนักอยู่เบื้องล่าง
ก่อนจะลงมือรูดรั้งส่วนแข็งขืนเปียกชื้น เพราะถูกปลุกปั่นให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงอย่างรวดเร็ว
ปลายจมูกที่ซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอ
ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ช่วยเร่งเร้าอารมณ์
ดวงตาคมเริ่มหรี่หรือปรอย ร่างกายกำลังรู้สึก และอยากจะปลดปล่อยเต็มที
“อึก อือ”
จะให้ตัวเองรู้สึกดีอยู่คนเดียว ก็คงไม่ใช่ ถ้ารู้สึกดี ก็อยากให้รู้สึกไปด้วยกัน
เอาวะ จนถึงขนาดนี้แล้ว มันกล้าทำให้ กูก็ทำให้เหมือนกัน
อิทธิพลเอื้อมมือแตะสัมผัสที่ร่างกายของอีกฝ่าย เหมือนอารยะสะดุ้งเล็กน้อย แต่กลับนิ่งสงบลง
ต่างฝ่ายต่างมอบความรู้สึกให้กัน เหมือนกับว่าหยุดความรู้สึกไว้ไม่ได้อีกต่อไป
“อื้อ อิท ทำไมเก่งงี้วะ” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอกที่ข้างหู พร้อมกับที่เร่งมือให้เร็วขึ้น
“ใกล้ยัง...ฮะ อื้ม..อึก” ไม่อยากจะคิดว่าทำไปได้ยังไง แต่ก็ทำไปแล้ว ร่างกายที่เกร็งแน่น เหมือนเป็นสัญญาณบ่งบอก ทำให้ อารยะต้องหยัดกายขึ้น และเร่งมือกับร่างกายของอิทธิพลที่กุมเอาไว้ ให้เร็วขึ้น เมื่อได้เห็นว่าร่างที่กำลังเกร็งร่างกายแน่น ทั้งที่ลมหายใจหอบหนัก ใกล้จะถึงที่สุด
“อื้อ....อ๊า....”
หยาดหยดร่างกายที่หลั่งทะลักออกมา ภายในไม่กี่อึดใจ อิทธิพลนิ่งเงียบลงแล้ว ดวงตาคมปิดสนิท
ร่างกายยังเกร็งแน่น ฝ่ามือสองข้างทิ้งลงข้างกาย ไร้เรี่ยวแรง แทบไม่มีสติเหลืออยู่ สมองมึนงงไปชั่วขณะ
เป็นนานกว่าจะรู้สึกตัว แต่เมื่อคิดได้
ตายห่าแล้ว ไอ้ยะมันยังไม่เรียบร้อยเลยนี่ แบบนี้เอาเปรียบนี่หว่า โธ่เว้ย กู ว่ามันไก่อ่อน กูอ่อนกว่ามันอีกเนี่ย
เมื่อปรือตาตื่น กำลังจะหยัดกายขึ้น กลับได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึก เร่าร้อน ดวงตาที่มีแต่ร่องรอยแห่งความหมองเศร้า แต่เวลานี้ กลับเต็มไปด้วยความปรารถนา
แล้วยัง...........
มันทำอะไรบนตัวกูวะเนี่ย ไอ้ยะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
อายโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แม่งไอ้หน้าด้าน หน้ามันด้านจริง ๆ เลยโว้ยยยยยยยยย
ทำให้เห็นเลยเหรอวะ
“อิท อิท...อึก อ๊า.....”
เพียงขยับมือไม่กี่ครั้ง ส่วนปลายของแก่นกายที่ได้เห็นชัด ก็ปลดปล่อย ออกมา หลั่งรินรดลงที่หน้าท้องของร่างที่นอนตัวแข็งทื่อ อิทธิพลหน้าร้อนวาบ เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าแบบเต็มตา
ไม่กล้าลุกขึ้น ไม่กล้าทักท้วง ได้แต่นิ่งเงียบ หุบปากเงียบ และค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมอง
โห่แม่ง หน้ามัน.....หน้าไอ้ยะมัน...สุดยอดเลยเว้ย ทำได้ไงเนี่ย หน้าแบบนี้
อารยะค่อยผละออกจากร่างที่นอนนิ่งเงียบ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและก้าวลงจากเตียง คว้ากล่องกระดาษทิชชู่ มาซับที่ร่างกายของอิทธิพล ที่ยังนอนตาค้าง
“โทษที.เปื้อนตัวเลย...ถ้าปล่อยบนเตียง เดี๋ยวต้องซักผ้าปูเตียงอีก..กลัวอิทด่า...ไม่ด่าใช่ป่าวแบบนี้...หรือว่าจะด่า....”
ถามทั้ง ๆ ที่ทำไปจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เพิ่งกลัวว่าอิทธิพลจะด่าว่า อารยะตีหน้าขรึม ขณะที่อิทธิพลได้แต่นิ่ง
อายก็อาย
เขิน เขิน ด้วย
แต่ว่า....ขนาดนี้แล้ว....
“เฮ้ยอิท อย่ามองหน้าสิ....อายนะเนี่ย.....เดี๋ยวมาหาว่าบ้ากามอีกยุ่งเลยคราวนี้....แต่ไม่ได้ทำกับใครมาสามสี่เดือนแล้วตั้งแต่ตอนที่แยกกัน..... เฮ้ย...อย่าจ้องเด่ะ...ไอ้ที่ถามนี่ก็กัดฟันถามเลยนะ บอกไม่ถูกจริง ๆ ว่ารู้สึกยังไง ไม่เคยรู้สึกอยากได้ใครมากขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ....... กูหน้าด้านเนอะ.....เพิ่งรู้ว่าเป็นพวกช่างตื้อ ก็คราวนี้แหลวะ....ดีนะเนี่ย ที่ได้ปล่อยออกมาบ้าง ขืนเมื่อกี้เราคุยกัน ทั้งที่ยังไม่เรียบร้อย กูว่ากูหยุดไม่อยู่แน่ ไม่อยากทำเหมือนคราวก่อนโน้นเลยวะ ทุกวันนี้ยังเสียใจเลย เลวเนอะ.......มึงรักกูมั่งหรือเปล่าวะขนาดนี้แล้วนะเว้ย.......ถ้าบอกว่าไม่รู้จักกันอีก....ตายห่าแน่เลยว่ะอิท....ว่างั้นมั้ย”
คำพูดตรง....ชัด ง่ายแก่การเข้าใจแบบสุด ๆ
แต่ทำให้อิทธิหน้าร้อนวูบ มึงจะอ้อมโลกหน่อยไม่ได้เหรอวะไอ้ยะ พูดซะตรงดิ่งเลย กูจาตอบไงล่ะ แม่ง
มึงสิ ไอ้บ้ากาม กูยังกามน้อยกว่ามึง นี่ขนาดมันอายนะ พูดฉอด ฉอด ไม่มีเว้นวรรค ลองมันหน้าด้านสิ
สงสัย ... กูต้องไปนอนใต้เตียงแน่ ๆ
“ถามแยมแล้วกัน....ปลุกแยมมาถามสิ....ไม่มีร้องเลย พ่อโดนทำอะไรไปบ้าง นอนหลับอย่างเดียว....เป็นใจกับลุงยะเหลือเกินนะแยม......”
อิทธิพลหยัดกายลุกขึ้นนั่ง จัดการกับเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่เข้าทาง
อารยะตามขึ้นมานั่งประจันหน้ากันอยู่บนเตียง
ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาแตะปลายจมูกที่ข้างแก้ม และผละออกอย่างเชื่องช้า
ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา นอกจากลุกขึ้นยืน และทิ้งกายลงนั่งที่ข้างเตียง
“นอนด้วยกันไม่ได้แล้วแหละอิท......อิทนอนคนเดียวแล้วกันนะ......เดี๋ยวนอนข้างเตียงนี่แหละ....กลัวรอถึงอาทิตย์หน้าไม่ไหว.....”
ใบหน้าที่หันกลับมาส่งยิ้มให้ รอยยิ้มเจือจาง รอยยิ้มเฝื่อน ๆ ก่อนจะหันกลับและเอนร่างลงนอนที่พื้นแข็ง ๆ
และอิทธิพลก็เอนกายลงนอนเช่นกัน
......เรียกมันขึ้นเตียง แปลว่าคืนนี้ยอม.....
ถ้าไม่เรียกมัน.....ปล่อยให้มันนอนพื้น....
กูก็ใจดำอีก.....ไอ้เวรเอ้ย
ขยันบังคับกูดีเหลือเกินนะมึง....บังคับกันทางอ้อมเลย ไอ้ยะมันร้ายกาจ แม่ง
อย่างมึงนี่มันร้ายจริง ๆ
******************************
ความคิดเห็น