คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #156 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค อารยะ-อิท (ตอน อย่าทำให้รัก เดี๋ยวมันหลงเดี๋ยวมันรัก )
ตอนนี้รู้แล้วว่าใครที่ ที่ก้าวเดินเข้ามาภายในบ้าน เสียงเปิดประตูทำให้อิทธิพลต้องลุกขึ้นนั่ง หลังจากที่นอนเอกเขนกกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่กับลูกสาว อยู่บนเบาะภายในห้อง และตั้งใจฟังเสียง
“มันงอนอีกแล้ว อะไรของมันนักหนาไม่รู้ หาว่าซื้อน้ำยาล้างขวดนมแบบใหม่มา มันอยากได้แบบเก่า แล้วมันก็เลยงอนเข้าห้องไปอีกแล้ว แถมยังเอาหลานเข้าไปอีก จะทำยังไงกับมัน ก็ช่วยจัดการหน่อยเถอะคุณ”
ย่าเล็กกับย่าใหญ่ พากันฟ้องแม่ของอารยะ เรื่องวีรกรรมของลูกชาย
อารยะยืนยิ้ม แต่แม่ยืนเครียด
“แล้วจะทำยังไงดี น้องอิท เป็นแบบนี้บ่อยเลยเหรอ ฉันยังไม่ได้เจอหลานเลย วันนี้”
แม่ครับ แม่ถามทำไม น้องอิทของแม่ เขาเป็นยิ่งกว่านี้อีก เวลางอนเนี่ย แม่ยังไม่รู้อะไร ลูกชายแม่ง้อมาหลายเดือนแล้ว ยังไม่เห็นยอมใจอ่อนเลยครับ
“ยะ ทำยังไงดี แล้ววันนี้แม่จะได้เจอหลานมั้ย”
แม่หันมาถาม แล้วอารยะก็ได้แต่ยืนยิ้ม ก่อนจะหัวเราะเสียงเบา
“รออีก 15 นาทีครับ เดี๋ยวผมมา”
อารยะก้าวเดินออกจากบ้าน และเดินไปทิ้งกายลงนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหมายเลขติดต่อ
“ไม่ออก.....ไม่ต้องโทรมา.....รำคาญ จะเข้าข้างเจ๊ใหญ่ใช่มั้ย น้ำยาล้างขวดนมสีนั้น มันใช้ไม่ดี จะซื้อมาทำไม โมโหแล้วนะ ถ้าจะเข้าข้างไม่ต้องโทรมา ไม่ออกจากห้องหรอกเว้ย มีปัญหาหรือเปล่า ห๊า”
เสียงตะคอกดังมาตามสาย ทำให้อารยะยิ่งขำ
“เมื่อเช้านี้ ตื่นมาตั้งแต่เช้า ตอนแรกจะคิดถึงหลาน แต่ตอนนี้อยากเห็นหน้าพ่อของหลาน ไม่ออกก็ไม่ออก
ไม่ออกจะปีนเข้าไปหา แล้วคราวนี้ก็คงไม่ต้องออกมา ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วให้ทั้งแม่อิทกับแม่ผม เขารู้กันไปเลยดีกว่า ว่าเราเป็นมากกว่าคนรู้จัก ตอนนี้ยิ่งเคลิ้ม ๆ อยู่นะ อยากกอดอยากหอม น้องอิทจังเลย ปีนเลยดีกว่า
เดี๋ยวจะปีนเข้าไปหา รอแป๊บเดียวนะ”
อารยะกดวางสายไปแล้ว พร้อมกับก้าวเดินเข้าไปภายในบ้าน วัดใจกันหน่อยซิ อยากรู้ว่าเดาใจถูกหรือเปล่า
คนบางคนไม่ชอบให้ง้อดี ๆ มั้ง ถ้าง้อแบบนี้ จะเป็นยังไงนะ
ประตูห้อง ถูกเปิดออกทันที โดยมีร่างของอิทธิพลยืนหน้าบึ้ง อุ้มลูกสาวและกอดเอาไว้แน่น
ดวงตาคม เหลือบมอง คนที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ห่างออกไป
ไอ้ยะ มึงแสบมาก คิดจะขู่กูเหรอ เดี๋ยวมึงคอยดูกูมั่งเถอะ
“อ้าวแยม มาเลย มาเลย เอ็งไปไกล ๆ เลยไอ้อิท วันนี้ ยายเขามาเยี่ยมหลาน เอาหลานข้ามานี่”
เด็กหญิงถูกแย่งไปอุ้ม โดยที่อิทธิพลได้แต่ทำหน้างอ
ตอนนี้ไม่มีใครอยากจะสนใจอิทธิพลแล้ว ต่างพากันอุ้มหลานออกห่าง ๆ พ่อที่ชอบยึดลูกไว้เป็นของตัวเอง
ต้องหนีไปไกล ๆ ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวงอนแล้วล็อคห้องอีก จะยิ่งแย่
อิทธิพลยิ่งหน้างอหงิกขึ้นไปอีก เมื่อยืนมองอารยะ ที่ยืนอมยิ้มห่างออกไป
“ไอ้ยะ ไหนคุยกันหน่อยซิ.....”
อิทธิพลเรียกคนที่ยืนห่างออกไปให้เข้ามาใกล้ ๆ อยากจะเตะไอ้คนที่กล้าขู่สักทีสองที ให้หายหงุดหงิด
“คุยอะไร ถ้าทะเลาะกันตอนนี้ เดี๋ยวแม่กับป้าก็ได้รู้กันหมดหรอก”
เสียงที่เอ่ยบอกมีแววกังวลอยู่ในที ก่อนจะหันหน้ากลับไปมอง เพื่อให้รู้ว่าตอนนี้ ทั้งแม่และป้าอยู่ห่างออกไปคงไม่ได้ยินเรื่องที่คุยกัน
“งั้นก็มาคุยกันในห้อง” อิทธิพลหันหลังกลับ โดยมีอารยะก้าวตามเข้ามาภายในห้องด้วย กำลังจะหันกลับไปคุยแต่ถูกกอดรัดแน่นจากด้านหลังโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
แถมซ้ำยังถูกปลายจมูกของอารยะแตะเข้าที่แก้มอย่างอีก
“ไอ้ยะ ปล่อยกูนะโว้ย เดี๋ยวแม่มาเจอซวยเลยนะ เฮ้ย ปล่อย”
พยายามจะแกะมือของอีกฝ่ายออก และคุยกันให้ดี ๆ แต่ก็ยิ่งถูกกอดแน่นมากขึ้น แถมซ้ำจากกอดแค่เอวตอนนี้เลยถูกจับมือด้วยอีก
“อะไร กอดหน่อยไม่ได้เลย ไม่ได้กอดมากี่เดือนแล้ว นับสิ เนี่ย นับนิ้วเลย นับ ๆ” อารยะกอดรัดร่างของคนที่รักเอาไว้แน่น แล้วก็ยังไม่ยอมให้ร่างนั้นหลุดจากอ้อมแขนได้ง่าย ๆ
เป็นใคร ใครจะยอม
นี่มันกี่เดือนแล้วแทบไม่ได้แตะตัวเลยด้วยซ้ำ นี่มันโอกาสเหมาะเลยนะ ไม่ใช่ว่าจะหาโอกาสดี ๆ แบบนี้ได้ง่าย ๆ
“เนี่ย นับหน่อยสิ กี่เดือนแล้ว สามเดือนหรือยัง ทำไมถึงติดแยมขนาดนี้ล่ะ ถ้าอยู่กับลูกจะทำอะไรตามแต่ใจตัวเองบ้างก็ลำบาก แถมคนบางคนยังไม่ชอบให้เข้าใกล้อีก ชอบด่า ชอบหนี ชอบหาเรื่องตลอดเลย น่าสงสารตัวเองจะแย่แล้ว ทำให้ร้องไห้ อันนี้ไม่นับแล้วนะ งั้นอยู่นิ่ง ๆ ก่อนสิ ขอกอดนิดเดียว เดี๋ยวก็ปล่อย นะอิทนะ”
ก็เพราะน้ำเสียงอ่อนโยน แบบนี้ ถึงทำให้อิทธิพล ที่มีความคิดว่าจะหาเรื่องตอบโต้กลับ ต้องยืนนิ่ง ๆ ให้อารยะกอดได้
ปลายคางที่วางอยู่บนไหล่ อ้อมแขนที่โอบรัดแน่น แนบสนิทจนได้ยินเสียงหัวใจเต้น
และรับรู้ได้ถึงความอบอุ่น ที่ถ่ายทอดมาให้
“กอดไม่นานหรอก เดี๋ยวก็ต้องออกไปใช่มั้ยล่ะ เพราะเข้ามานานเดี๋ยวผิดสังเกต ผู้ใหญ่จะว่าเอาได้ ไม่ดีหรอก งั้นก็ขออยู่แบบนี้แป๊บเดียวนะ อยากอยู่ด้วยกันนาน ๆ จังเลย”
น้ำเสียงที่อบอุ่น ร่างกายก็อบอุ่น
ตลกว่ะ หลงรัก ไอ้ยะขี้แย เมื่อก่อนมีอะไรก็ ..........อิทช่วยด้วย.....อิททำยังไงดีวะ.........อิท .......อิท...อิท
แล้วก็อิท.........แล้วดูตอนนี้สิ ทำเป็นมากอด มาพูดอะไรเว่อร์ ๆ ....ซึ้งดีมั้ยเนี่ย ชักงงแล้ว เมื่อก่อนไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า มันทำเท่ห์แบบนี้เป็นด้วยเหรอเนี่ย ซึ้งใจนะ แต่กำลังจะขำ เพราะเขินมากกว่า ไอ้ท่าทางหวานแหววแบบคู่รักนี่ทำไม่เป็นจริง ๆ ทำแล้วเดี๋ยวจะอายมากกว่า
“ตลกแล้วไอ้ยะ กอดมากกูรำคาญ .... พูดมาได้ ขอกอดหน่อย ขอกอดหน่อย พูดอะไรวะ ฟังไม่เห็นรู้เรื่องเลย ปล่อย ปล่อย อึดอัด ร้อนด้วย”
อารยะอยากจะบ้า คนอะไร ซึ้งไม่เป็นหรือไง ไล่ให้ปล่อยเนี่ยนะ แล้วดูสิ มีบ้างมั้ย คำพูดซึ้ง ๆ หวาน ๆ เนี่ย เลี่ยงตลอดเลย ไอ้อิทนี่มันเป็นคนประเภทไหนกันวะเนี่ย
“ไม่เห็นจะชอบเลย กอดเกิด อึดอัด....ตัวเหนียว ๆ ด้วยนะ ถ้ามากอดสงสัยกูจะยิ่งรำคาญ”
แต่ละคำที่พูดออกมา ทำให้อารยะ ต้องรีบปล่อยร่างนั้นให้เป็นอิสระ เล่นบ่นกันถึงขนาดนี้ ใครจะกล้าล่ะ
แม้จะน้อยใจอยู่บ้าง แต่เมื่อเหลือบสายตาจ้องมองใบหน้าของคนที่เอาแต่พร่ำพูดว่ารำคาญ ๆ แล้วก็ถึงได้รู้
หน้าแดงก่ำเลยเหรอนั่น
แล้วไอ้ท่าทางที่ก้มหน้าก้มตาจะเดินหนีนั่นมันอะไร
“อิท เดี๋ยวก่อนสิ ไม่กอดก็ได้ แต่ขอมองหน้าหน่อย”
เร็วกว่าความคิด มือเอื้อมไปดึงแขนให้อิทธิพลหันกลับมา แต่กลับถูกผลักไส
“ดูอะไร ไม่ต้องมองแล้ว จะออกไปหาแยม ไอ้ยะรีบ ๆ ออกไปซะที เร็วสิวะ”
ปากก็เอาแต่พร่ำพูด ในขณะที่พยายามจะหันหน้าหนี
แต่ครั้งนี้ ไม่ต้องเลย ไม่ต้องหนีเลย ยังไงก็จะดูให้ได้ ทำไมทำหน้าแบบนี้ ตาหวานเชื่อมขนาดนี้
ไม่เอาแล้ว กอดอะไร ไม่อยากกอด อยากเห็นมากกว่า ไหน ขอดูหน่อย ทำไมมันถึงได้ดื้อขนาดนี้ล่ะเนี่ย
“ไอ้ยะ ไม่เอา อย่ามองนะเว้ย มันทุเรศจะแย่แล้ว ไม่เอา”
เมื่อรู้ว่าอารยะไม่ยอมแน่ ๆ จากที่เอาแต่ผลักไสคราวนี้ เลยเอาแต่ก้มหน้า แล้วก็เลยพาลเอามือมาปิดหน้าด้วย
ยิ่งถูกรุกเร้ามาก ๆ เข้า อิทธิพลเลยต้องลงไปนั่งกับพื้น
“อิทเอ้ยอิท ไม่มองแล้ว อย่างอนนะ”
อารยะหัวเราะอย่างมีความสุข และดึงร่างที่ลงไปนั่งกับพื้นให้มาอยู่ในอ้อมแขนแล้วยิ่งกอดแน่นยิ่งขึ้น
ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้เส้นผมนิ่มไปมา
โดยที่ใบหน้าของอิทธิพลยังซุกแนบอยู่กับอก หมดเรื่องด่า ไม่พูดอะไรอีก ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ ให้กอดเอาไว้
จะมีวันไหนที่รู้สึกดีเท่าวันนี้อีกมั้ย เวลาที่ได้กอด เวลาที่ได้เห็นหน้า วันนี้มีแต่รอยยิ้ม เพราะคน ๆ นี้ทำให้ยิ้ม
วันนี้มีความสุข เพราะคน ๆ นี้ทำให้มีความสุข อยากจะกอดให้แน่น ๆ กอดให้นาน ๆ ให้สมกับที่รัก
ไอ้อิท.......ไอ้คุณอิทธิพล....จะทำให้รักไปถึงไหน ถ้ารู้ว่ามึงจะน่ารักได้มากขนาดนี้ กูคงจีบมึงไปตั้งนานแล้ว
ไม่น่าโง่เล้ย ถ้าไม่มีเรื่อง จะรู้มั้ยว่าอย่างมึง ก็ทำแบบนี้เป็นด้วย
“อิทธิพลครับ ไอ้คุณอิทธิพล ถามจริง ๆ เถอะจะน่ารักไปถึงไหนครับ….แค่นี้ก็หลงจะแย่อยู่แล้ว”
***********************************
ความคิดเห็น