คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #112 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปัง-ปอนด์ (ตอน วันคืนที่พ้นผ่าน)
ผม......เอ่อ....ปอนด์ครับ
เพื่อน ...เอ่อ ... เพื่อนตั้ม
ผม....ไม่...ไม่..ไม่ได้...ไม่ได้เป็น..เกย์นะครับ
ผมยังยืนยันเหมือนเดิม ถึงเสียงจะไม่ค่อยหนักแน่นเท่าไหร่
คือแบบว่าผมกำลังป่วยมั้งครับ
รู้สึกว่าใจมันต่อต้านกันภายใน
กับไอ้ปัง......ก็
ผมได้ใช้ชีวิตกับไอ้ปัง 2 วันกับอีก 1 คืนแล้ว
ตั้งแต่บ่ายวันเสาร์จนป่านนี้ก็บ่ายวันอาทิตย์แล้ว
มันมีอะไรเกิดขึ้นกับผมและไอ้ปังมากมาย แค่ระยะเวลาแค่ 2 วัน 1 คืนเอง
บ่ายวันเสาร์ผมได้ปั่นจักรยานพาปังไปกินข้าว
กลับห้องมาก็ฉุดกระชากลากแขนจนหนมปังเลือดสาด
แล้วค่อยมานั่งเสียใจทำแผลให้ปัง
คืนนั้นผมซึ่งไม่ค่อยจะสนใจชีวิตของใครนักหรอก
ก็ออกไปช่วงกลางดึกเพื่อจะซื้อเค้กมาให้ปังฉลองวันเกิด
ทั้งที่ดูเหมือนเจ้าตัวเองก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับวันเกิดของตัวเองเลย
รวมทั้งคนรอบข้างด้วย คืนก่อนนั้นปังร้องไห้ผมไม่รู้ว่าปังดีใจหรือเปล่า
เพราะผมจัดงานวันเกิดให้ช้าไปหนึ่งวัน กลายเป็นวันที่ 29 ไปแล้ว
โดยมีคนฉลองแค่สองคน คือผมแล้วก็ปังแค่นั้นเอง
คืนนั้นผมอาจจะเมาเค้กก็ได้ ถึงได้แกล้งให้ปังสอนเรื่องจูบ
แต่ดูเหมือนปังแทบจะทำแบบนั้นไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ
ผมนึกแปลกใจตัวเอง แค่เห็นหนมปังนั่งกินขนมเค้ก
ผมก็คิดว่าไอ้ปังเนี่ย .... นับวันมันก็น่ารักขึ้นทุกวัน
ปังนั่งตัวแข็งทื่อ ไม่ยอมขยับเลย
ตอนที่ผมแตะริมฝีปากลงไป
ผมรู้สึกได้เลยว่า....หวาน
หวานขนมเค้ก
หรือว่าเพราะปังมันหวาน....หวานไปทั้งเนื้อทั้งตัวของมันนั่นแหละ
ตอนที่ผมขอคำตอบ.....ปังมันก็เลี่ยงหนี
หน้าแดงแป๊ดเลย
ผมซึ่งอยู่ในอาการเมาเค้ก แทบอยากเอาหัวโขกข้างฝาตาย
เพราะพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้กระโดดกอดหนมปัง
ทนแทบไม่ไหวแน่ะ ผมล่ะอายจังเลยนะ
หื่นกามขนาดนี้เลยเหรอผมเนี่ย
คืนนั้นผมเองก็แกล้งหลับเหมือนกัน
แต่ใจมันเต้น ตึกตึก ตัก ตัก ทั้งคืน
ถ้าปังจิกแขนตัวเองเพราะลืมตัว
คืนนั้นผมก็จิกแขนตัวเองไว้เหมือนกัน แต่เพื่อบังคับตัวเองไม่ให้ทำอะไรทุเรศมากกว่านั้นออกไป
ผมนอนไม่หลับเลย มาหลับเอาจริง ๆ ก็เช้าแล้ว
ตื่นมาก็เห็นปังนั่งรีดผ้าอยู่
ผมก็เลยไปอาบน้ำให้หัวมันเย็นลงหน่อย แต่พอออกมาจากห้องน้ำแค่นั้นแหละ
ไอ้ที่คิดว่าเย็นแล้ว มันก็เย็นไม่อยู่เลย
ปังน่ะ.........
อย่างกับเมียรีดผ้าให้ผัวอย่างนั้นแหละ.......
เสื้อของผมนะนั่นตัวที่ปังรีดให้ ถึงแม้ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะพยายามเลี่ยง ๆ ไปทางอื่น
เวลาที่ผมชวนไปกินข้าวเพราะผมหิวแล้ว
ปังเลยลุกหนี
ไอ้ผมเองก็หิวนะ จะเดินไปค้นหาเสื้อมาใส่ เพื่อออกไปกินข้าวสักหน่อย
แต่พอตาเหลือบไปเห็นมือเล็ก ๆ นั้นเกี่ยวไม้แขวนเสื้อไม่ได้สักทีก็จะช่วยสักหน่อย
อยากจะไปช่วยแขวนเสื้อ
แต่มือดันไปคว้าเอวบางของหนมปังมากอดซะได้
ยิ่งปังสั่น
ผมก็ยิ่งอยากกอด
พอได้กอดก็ยิ่งอยากกอดให้แน่นขึ้น
สำหรับผมตอนนี้แล้ว
ผม.......ไม่ได้เป็นเกย์นะ
ผม.......ยังพูดเหมือนเดิมแหละ
แต่กับปัง.....ผมคิดว่ามันต่างออกไป
ผมไม่ได้ชอบไอ้ทัตแน่ ๆ
กับเพื่อนตั้มมันก็ไม่ใช่ความรู้สึกแบบนี้
มัน........บอกไม่ถูกน่ะ
อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
อะไรหลาย ๆ อย่างมันคงเกินกว่าที่จะบอกเป็นคำพูด
มีแต่ใจนี่แหละที่รู้สึกได้
ก่อนหน้านี้ผมว่าไอ้ปังมันน่ารำคาญนะ
ผู้ชายอะไรวะ โคตรจะขี้แยเลย
แถมชอบอ้อนไอ้ทัตจนผมหมั่นไส้อีกต่างหาก
ทำตัวเป็นคนดีเกินเหตุ
แต่ตอนนี้สำหรับผมมันไม่ใช่เลย
ถ้าปังจะลองอ้อนผมบ้าง
ผมก็จะดีใจมาก
ถ้าปังจะลองบอกให้ผมทำนั่นทำนี่
หรือเรียกใช้ให้ผมหยิบของใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้
หรืออะไรที่มากกว่านี้
ผมก็ดูเหมือนจะลอยละลิ่วเพราะความดีใจที่ปังเห็นตัวตนของผมที่มีอยู่
เมื่อก่อนเราไม่เคยพูดกันเลย
เราไม่เคยคุยกัน
แต่ตอนนี้ผมอยากคุยกับปังให้มาก ๆ
อยากรู้ว่าปังเป็นยังไง ชอบอะไรไม่ชอบอะไร
ผมไม่ได้เป็นเกย์จริง ๆ ผมยังยืนยัน
“ปอนด์...............” เสียงสั่นไหวของคนในอ้อมแขนที่ผมกอดรัดไว้แน่น เอ่ยเรียกร่างสูง
ที่ยังคงกอดรัดแนบแน่นอยู่ ให้ได้สติ
“อย่ากอดเรา.....อย่าทำแบบนี้กับเราเลย.......เรา...เรา....พอเป็นปอนด์แล้วเรา...เรา..ทำอะไรไม่ถูกเลย
ปอนด์อย่าทำอะไรเราแบบนี้เลย...เราไม่ได้เป็นเกย์นะ...เราไม่ได้เป็นเหมือนตั้มกับทัตนะ...”
น้ำเสียงจริงจังย้ำชัดนั้น ทำให้ร่างสูงเพิ่งได้สติและปล่อยให้ร่างบาง
ที่เขากอดรัดอย่างหลงใหล.เป็นอิสระ ออกมาจากอ้อมแขนได้ในทันที
ร่างเล็กยังคงยืนหันหลังให้ร่างสูงเบื้องหลัง ไม่ได้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับร่างสูงที่ยืนนิ่ง
กับคำพูดที่หนมปังพูดอออกมา หนมปังพูดถูก
หนมปังไม่ใช่เกย์
แล้วเขาก็ยังยืนยันชัดเจนว่าเขาเองก็ไม่ใช่เกย์เหมือนกัน
แล้วความรู้สึก 2 วันหนึ่งคืนนี้หละมันอะไรกัน
แล้วความรู้สึกนี้ที่มันเกิดขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัวนี่หละ
ความรู้สึกนี้......มันคืออะไร
ใครก็ได้ช่วยบอกที
TBC......
เมื่อคืนกะว่าจะมาอัพให้อีกตอน แต่เนตด๋อยทั้งวันเซงมาก วันนี้จะไปทำบุญ เด๋วเอาบุญมาฝากนะค่ะ
ความคิดเห็น