คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Hiso 21...
“ว๊าว ทะเล” เสียงใสร้องขึ้นเมื่อรถคันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาเลียบชายฝั่งก่อนจะจอดนิ่งสนิทที่หน้าบ้านพักส่วนตัวของคิบอม ร่างเล็กเปิดประตูวิ่งร่าเริงลงไปคนแรก ในขณะที่ฮีชอลกับฮันกยองถือหมวกกับร่มวิ่งตามกันแทบไม่ทัน
“ตัวเล็กกลับมานี่ก่อน”
“ตัวเล็กแดดมันร้อนนะ”
“ตัวเล็กอย่าวิ่งเดี๋ยวล้ม”
และสารพัดเสียงที่ตะโกนตามหลังอย่างห่วงใย ซีวอนได้แต่ยืนมองก่อนจะยิ้มขำน้อยๆ ไม่รู้ว่าฮยอกแจเรียนมหาวิทยาลัยหรือเป็นเด็กอนุบาลกันแน่
ใบหน้าหล่อส่ายหน้าพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะขนข้าวของเข้าไปเก็บในบ้านพัก มีคิบอม คยูฮยอนคอยช่วย ก่อนจะแยกย้ายกันไปเพื่อเตรียมอาหารรอคอยคุณตัวเล็กกลับมา
“ยิ้มแบบนี้มีอะไรดีๆรึเปล่า” คิบอมถามเสียงเรียบ เมื่อเห็นซีวอนเอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
“นั่นสิ แกมีอะไรปิดบังฉันรึเปล่า” คยูฮยอนถามออกมาบ้างก่อนจะกอดอกมองนิ่ง
“ก็แค่มีความสุข”
“…”
“พวกแกไม่มีความสุขเหรอไง” ย้อนถามอย่างร้อนตัว ในขณะที่เพื่อนสนิทอีกสองคนเพียงแค่ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่เข้าใจ
ชเวซีวอนมันมีความสุขอะไรของมัน
“อะไรคือความสุขของแก”
“ก็ได้มาพักผ่อน”
“แกต้องคิดอะไรอกุศลเอาไว้แน่ๆ” คิบอมชี้หน้าเพื่อนอย่างรู้ทัน ซีวอนกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคืองพร้อมรอยยิ้มแหย
“ไม่ได้คิด”
“แกจะทำอะไร” คยูฮยอนตะคอกถามด้วยความไม่ไว้ใจ
“ก็ไม่ได้จะทำอะไรนี่หว่า”
“จะบอกดีๆรึเปล่า” ทั้งสองคนเดินเข้ามาประชิดจนซีวอนหน้าเสีย
“บอกๆ”
“จะทำอะไร”
“ก็แค่….”
“…”
“จะลองเปลี่ยนวิธีกล่อมฮยอกแจดูน่ะ”
“ห๊ะ!” ทั้งสองคนร้องลั่น ในขณะที่ซีวอนถอยหนีไปจนแผ่นหลังติดกับพนักโซฟา
“อธิบายมาสิซีวอน” คิบอมกอดอกพูดหน้านิ่ง แต่แค่นี้ซีวอนก็รู้แล้วว่าชะตาของตัวเองกำลังจะขาด ไม่น่าพลั้งปากไปบอกพวกมันสองคนเลย
รู้งี้เก็บเงียบคนเดียวดีกว่า
เพราะอย่างน้อยตอนกล่อมก็จะอยู่กันสอง
ว่าจะจูบเบาๆที่ปากหวานๆนั่นซักทีแทนหน้าผาก
แค่นี้พวกมันคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม
“ตัวเล็กแดดร้อนมากแล้วนะ” ฮันกยองปรามออกมาเมื่อไม่มีทีท่าว่าคนน่ารักจะยอมเดินกลับบ้านพักแต่อย่างใด
“ฮัน~”
“หืม”
“ทะเลสวย” เงยหน้าบอกยิ้มตาหยี จนฮันกยองต้องยิ้มตาม มือหนาถูกกระตุกก่อนจะโดนลากให้เดินไปอีกทางอย่างรวดเร็ว ฮีชอลเดินตามกางร่มคันใหญ่ที่พอสำหรับห้าคนเอาไว้ในมือ
“ตัวเล็กจะไปไหน” ฮีชอลร้องถามเริ่มหอบน้อยๆเพราะเดินมาไกลพอสมควร
“ถ้าเราบอกจะโกรธไหม”
“หือ”
“ตอบก่อนว่าถ้าเราบอกจะโกรธเราไหม” ย้ำคำถามหนักแน่น ฮันกยองหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทก่อนจะส่ายหน้าเบาๆแทนคำตอบ
“งั้นเราบอก”
“…”
“เราแอบนัดกึนซอกไว้น่ะ อีกไม่กี่เมตรก็ถึงกองถ่ายแล้ว” เสียงใสพูดออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน แต่คนฟังอีกสองคนกลับเลือดขึ้นหน้า
กึนซอกอีกแล้ว
“ตัวเล็ก ทำแบบนี้อีกแล้วนะ” ฮันกยองพูดด้วยน้ำเสียงดุๆ จนคนน่ารักต้องแอบเหลือบมอง
“โธ่ ฮันอ่า”
“ถ้าจะไปก็ไปคนเดียวเราจะกลับบ้านพัก” ฮีชอลยื่นคำขาด หน้าหวานๆเหวอไปเล็กน้อยมองหน้าเพื่อนรักสลับกับกองถ่ายที่มองเห็นอยู่ไม่ไกลอย่างชั่งใจ
“แต่ว่าเราอยากไปดูกึนซอกถ่ายละครนี่”
“ก็ไปสิแต่เราสองคนไม่ไป” ฮันกยองตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา ปากอิ่มยู่ออกอย่างขัดใจก่อนที่ตากลมจะมองสลับไปมาอีกครั้ง
“เราไปคนเดียวก็ได้” ร่างเล็กตัดสินใจเด็ดขาด คว้าหมวกมาใส่ไว้แน่นก่อนจะเดินออกจากร่มไปยังถองถ่ายละครตรงหน้า ในขณะที่ฮันกยองกับฮีชอลมองหน้ากันเองอย่างตกใจ
เอาไงล่ะทีนี้
ไม่ได้คิดซักนิดว่าคุณตัวเล็กจะแปรพักตร์
“เอาไงดีอ่ะไอ้ฮัน”
“ตามไปก็ขายหน้าแย่ดิวะ”
“งั้นแอบตามไป แล้วโทรให้ไอ้วอนเป็นคนมาพากลับ” ฮีชอลเสนอ ซึ่งหนุ่มจีนก็เห็นด้วย ก่อนจะหันตามไปทางที่คนตัวเล็กไปแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่าพร้อมกับหมวกใบสวยที่ตกลงมาบนผืนทราย
“เห้ย! ตัวเล็ก”
“ฮยอกแจอยู่กับนายรึเปล่า” ซีวอนเดินดุ่มๆเข้าไปกระชากคอเสื้อพระเอกดังเข้ามาถามท่ามกลางสายตาตกใจของทีมงาน กึนซอกโบกมือเชิงไม่เป็นไรก่อนจะปลดมือของซีวอนออกจากคอเสื้อของตัวเอง
“ฮยอกแจจะมาอยู่กับฉันได้ยังไง” ย้อนถามงงๆ
“แกนัดตัวเล็กมานี่” ฮันกยองร้องถามเสียงดังลั่น
“ก็ใช่ แล้วลูกแมวน้อยไปไหน” พระเอกหนุ่มถามกลับมาแทบจะทันที ตาคมมองเลยไปด้านหลังแต่ก็ไม่พบคนที่ต้องการจะเจอ
“ก็ตัวเล็กบอกว่าจะมาหานาย” ฮีชอลพูดออกมาเรียบๆ ก่อนจะประมวลผลไปในทางที่ค่อนข้างแย่
“ไม่ได้มา”
“ชิบหายล่ะ ตัวเล็กหาย” สบถออกมาพร้อมกันในขณะที่ซีวอนออกวิ่งด้วยความร้อนรน
“พี่ครับวันนี้เลิกกองก่อนนะ” พระเอกคนดังหันไปบอกกับทีมงาน
“ทำไมคะ”
“ผมต้องไปหาลูกแมวน้อย ลูกแมวน้อยของผมหาย” กึนซอกพูดอีกครั้งอย่างร้อนใจ ก่อนจะกระชากผ้าพันคอออกแล้ววิ่งออกไปอีกทาง ฮันกยอง ฮีชอล คิบอมและคยูฮยอนตั้งสติกันครู่ใหญ่ก่อนจะกระจายไปคนละทิศละทาง
“ฮยอกแจๆ” ซีวอนตะโกนเรียไปตามทางดังลั่น หัวใจของเขากำลังวูบโหวง แค่รับรู้ว่าฮยอกแจหายตัวไปเขาก็แทบจะตายซะให้ได้
“…”
“ฮยอกแจ” ร่างสูงพยายามมองหาไปทั่ว ก่อนจะสะดุดกับร่างบอบบางคุ้นเคยที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ขายาวก้าวเข้าไปหาอย่างไม่รอรี
“ฮยอกแจ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกอีกครั้ง ในขณะที่ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองทั้งน้ำตา
“ซีวอน~” เสียงใสเรียกคนตรงหน้าสั่นเครือ ร่างบอบบางถูกโอบเข้ามากอดในอ้อมแขนแกร่งอย่างรวดเร็ว ซีวอนกอดแน่นจนหน้าหวานฝังไปกับอกกว้างพร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอก มือกว้างลูบผมนิ่มไปมาอย่างอ่อนโยน
“ฮยอกแจไปไหนมา รู้ไหมเขาเป็นห่วงกันแทบแย่”
“เราโกรธฮีชอลกับฮันกยอง”
“เห…”
“ฮีชอลกับฮันกยองบังคับให้เราเลือก ฮึก ฮีชอลกับฮันกยองใจร้าย ซีวอนต้องโกรธฮีชอลกับฮันกยองเป็นเพื่อนเรานะ” เสียงใสเอ่ยขอพร้อมกับมือน้อยๆที่เขย่าแขนแกร่งไปมา
“ไม่ร้องนะฮยอกแจ เดี๋ยวฉันจะโกรธฮันกยองกับฮีชอลเป็นเพื่อน” พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ ริมฝีปากอุ่นประทับจูบลงบนแก้มเนียนใสซับหยาดน้ำตา ปากอิ่มเผยรอยยิ้มกว้างแล้วซุกหน้าเข้ากับอกกว้างอย่างพอใจ
“เรารักซีวอนที่สุดเลยรู้ไหม” เสียงใสที่บอกอู้อี้อยู่กับอกว้าง เรียกให้ซีวอนก้มลงจูบเบาๆที่ปากอิ่ม
อ่าเขาปลอบฮยอกแจแบบนี้
ฮยอกแจจะหลับไหมนะ
---------------------------------------------------
Katomnam Talk:
อัพค่า หลังจากไม่ได้อัพซะนานเลย
ลืมคุณตัวเล็กไปกันรึยังคะ ^^
ความคิดเห็น