END อวี้หลัน สุดยอดมารดา

ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ เพราะรีดทุกคนทำให้น้องหลันมาไกลขนาดนี้ 

บทนำ






เฮือก!

เสียงหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างรุนแรงดังขึ้นท่ามกลางความหนาวเย็นในคืนที่มืดมิด ร่างเงาตะคุ่มยังคงหายใจหอบเหนื่อยกอบโกยอากาศเหมือนไม่ได้หายใจมาเป็นเวลานาน

ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนมีบางอย่างขยับเคลือนไหวอยู่ข้างๆ ก่อนที่จะปรากฎเงาดำกลุ่มหนึ่งอยู่ใกล้ๆตัว


“ท่านแม่ เป็นอะไรหรือไม่ขอรับ”

เสียเด็กน้อยดังขึ้นจากเงานั้น ท่ามกลางความมืดมิดและสับสนงุนงง

“ท่านแม่...ไม่สะบายตรงไหนรึไม่ขอรับ”

เด็กชายเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นผู้เป็นมารดายังคงเงียบอยู่ ในบ้านนี้มีเพียงท่านแม่กับตนและน้องสาวเพียงสามคน ในเมื่อเสี่ยวเปาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวในบ้านเพราะฉนั้นจะต้องดูแลท่านแม่และน้องสาวให้ดีที่สุด คิดดังนั้นจึงตั้งใจจะเอ่ยปากถามมารดาอีกครั้งแต่เสียงของมารดาก็ดังขึ้นมาก่อน

“ไม่...ไม่เป็นไร”

“เช่นนั้นท่านแม่นอนต่อเถอะขอรับ คืนนี้อากาศหนาวนักท่านแม่คงสะดุ้งตื่นเพราะความหนาวเย็น”

พอได้ยินมารดาบอกว่าไม่เป็นอะไรเสี่ยวหลงเปาก็สะบายใจยิ่งนัก ตอนแรกตนนึกว่ามารดาฝันร้ายจึงละเมอร้องไห้ดังเช่นที่เคย แต่คืนนี้คงเป็นเพราะอากาศที่หนาวจัดท่านแม่เลยหนาวจนนอนไม่ค่อยหลับ

คิดได้ดังนั้นเด็กชายตัวน้อยก็เอื้อมมือไปกอดมารดาเอาไว้หวังให้ความอบอุ่น ถึงแม้อากาศจะหนาวแต่ท่านแม่เคยบอกว่าแค่มีอ้อมกอดของเสี่ยวเปากับอวี้เออร์ก็ทำให้หายหนาวได้แล้ว!





——-TALK——-


หมายเหตุ* 1,000 อีแปะ = 1ตำลึงเงิน

100 ตำลึงเงิน = 1 ตำลึงทอง