[Fic Naruto] ความทรงจำที่หายไปกับอาคสึกิ

ลำดับตอนที่ #25 : ตอน Happy Birthday

 

"เฮ้อ เสร็จแล้ว=v="โคนันว่าแล้วปาดเหงื่อตนพลางปล่อยงานที่ทำเสร็จไว้กับโต๊ะ

"เอาน่า ยังไงก็เสร็จแล้ว ที่เหลือก็แค่ให้เพนมาก็เท่านั้นแหละ"อิทาจิพูดด้วยความเบือหน่ายแต่มีหลักการ

"โคนันเธอไปตามละกัน"คิซาเมะพูดพลางหันมามองโคนันที่ทำเงียบไปพักนึงก่อนจะให้คำตอบหน่ายๆ

"ในที่สุดก็เป็นฉันสินะ เฮ้อ"โคนันพูดแล้วเดินออกไป

____________________________________________________________________________

"คารินเป็นไงมั้ง"หลังจากที่เดินได้ไม่นานโคนันก็เข้าไปหาคารินที่นั้งอยู่หน้าห้องของเพน

"อือ หมอนั้นอยู่ในห้องนี้ทั้งวันเลยละ"คารินตอบอย่างหงุดหงิดพลางขยับกรอบแว่นเล็กน้อย

"อือขอบใจนะ เดียวที่เหลือฉันจัดการเอง"โคนันตอบยิ้มๆพลางตบบ่าคาริน

"อ อือ"คารินหน้าแดงระรื่อขึ้นนิดหน่อยก่อนจะเดินจากไป โคนันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดหน่อยๆก่อนจะถอนออกมาสุดขีดแล้วตัดสินใจจับลูกบิดเข้าไป

"เพน"โคนันเอ่ยเรียกเบาๆก่อนจะค่อยๆแง้มประตูเข้ามามองเพนที่ตั้งใจทำอะไรบางอย่างหน้าเครียด

"อะไร"เพนไม่มองหน้าแต่อย่างใดแล้วทำงานต่อ โคนันถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะพูดต่อ

"ช่วยมากับฉันหน่อย...ได้ไหม..."โคนันเอ่ยถามเสียงแผ่วเหมือนไม่อยากขัดการทำงานของเพน เพนหันขวับมามองอย่างงงๆก่อนจะถามอีก

"มีอะไรหรือเปล่า"

"...หยุดพูดแล้วตามฉันมาซะ!"โคนันขึ้นเสียงหน่อยๆก่อนจะเดินฉับๆเข้าไปคว้าตัวเพนให้ลุกขึ้นมาแล้วลากออกจากห้องไป...

___________________________________________________________________

   
"โคนันกำลังลากเพนมา"เซ็ตสึที่อยู่ๆก็โผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัวพูดเรียกร้องจากคนรอบข้างได้ดีทีเดียว

"ทุกคนเข้าประจำที่ได้!"อิทาจิว่าพลางชี้นิ้วสั้งทุกๆคนอย่างแข็งขัน

"โอ๊สส!!!"ทุกคนตอบพลางเข้าไปยังซ่อนในจุดต่างๆอย่างวุ่นวาย(สรุปแล้วมันไม่ได้ซ้อมกันหรือไงเนี่ย= =;)

     ทางใต้โต๊ะมีอิทาจิ ซาสึเกะกับคิซาเมะที่ซ่อนอยู่ด้วยกัน เกะน้อยได้โอกาสก็กะจะ(ลอบ)ฆ่าพี่มันข้างในโต๊ะ โดยมีคิซาเมะช่วยกันไว้ได้

     เซ็ตสึพลางตัวเป็นต้นไม้โดยมีคาคุซึ และฮิดันไปซ่อนอยู่ข้างหลัง= =;

     ส่วนฝั่งตู้เสื้อผ้า...

"ม มันแน่นเกินไปหรือเปล่าคะ"ซากุระร้องเสียงสั่น โดยมีเดอิดาระ ซาโซริ และกาอาระผู้ร่วมอยู่ในตู้พยักหน้าเห็นด้วยพร้อมกัน

"ท ทำไงได้ละ"ซาโซริพูดพลางถอนหายใจออกมายาวๆ

"หวา"ซากุระครางพลางเอามือขึ้นมาคลำหูของตน

"ท โทดที"หน้าที่เป็นหุ่นกระบอกของซาโซริอยู่ๆก็แดงเผือดขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

'ถ ถ้าขยับอีกนิดเดียวมีหวัง...'

ความคิดชั่ววูบโผล่มาในความคิดของกาอาระที่ยืนข้างหน้าของซากุระที่หน้าอยู่ใกล้กันไม่ถึงคืบ เดอิดาระที่เห็นจึงคว้าซากุระที่กำลังงงๆเข้ามาคว้ากอดทันที

'อ อึดอักชะมัด>////<;;'

     แล้วฝั่งผ้าม่านละ...

"นายจะลากฉันมาทำไมเนี่ย!"คารินร้องโวยวายพลางขยับกรอบแว่นอย่างหงุดหงิด

"ไม่รู้หรือไงว่าตอนนั้นมันโกลหนไม่รู้ว่าใครเป็นใครนี่หว่า!"ซุยเงสึโวยกลับพลางปล่อยมือคารินอย่างอารมณ์เสีย

"เชอะ!"คารินทำเชิดพลางจะทำท่าเดินออกไปแต่ซุยเงสึก็จับมือเอาไว้อีก

"อะไรยะ!"

"ไม่อยากจะเอาใจ(รอง)หัวหน้าของเราแล้วหรอ"ซุยเงสึพูดเหมือนรู้ใจ คารินทำอ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมาพูดแต่ไม่ทันจะพูดก็โดนฉุดเข้ามาแล้วปิดปากไปเรียบร้อยซะแล้ว

"อ อือ อือ!>x<*"

"มาแล้ว..."

___________________________________________________________________

"พ พามาที่นี่ทำไมนะ"เพนว่าเลิกลักพลางมองไปรอบๆที่เงียบสนิท ไร้ซึ้งเสียงที่ชวนวังเวงสิ้นดี

"นายไม่ไว้ใจฉัน..."โคนันเอ่ยเสียงแผ่วพลางค่อยๆหันมามองหน้าเพน หน้าขึ้นสีแดงระรื่อนิดก่อนจะส่ายไปมาให้เข้าสู่ภาวะปกติ แต่เพนไม่ปกติด้วยเนี่ยสิ

"เอาละถึงแล้ว"สิ้นเสียงทั้งสองก็หยุดอยู่ตรงหน้าโกดังที่นัดหมายกับทุกคน โคนันหลีกทางให้เพนหน่อยๆก่อนจะมองเพนเหมือนให้เข้าไป เพนถอนหายใจออกมายาวๆอย่างตื่นเต้นพลาางสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ประตู

".....หือ?"เพนส่งเสียงในลำคอเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆขยับลุปบิดประตูในมือให้เปิดออก

โครมมมมมมมมม!!

"เอ่อ...=?=;"

"ส สุขสันวัน...อ่อก..."เสียงซากุระที่จะร้องออกมาได้สลบกองกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยมีฉากหลังเป็นซาสึเกะเล่นวิ่งไล่(ฆ่า)จับอิทาจิที่กินดังโงะไปด้วยหนีน้องตนไปด้วย ส่วนซุยเงสึและคารินก็ทะเลาะกันบนหัวคิซาเมะที่สลบจากการอาละวาดของซาสึเกะอย่างเคารพนับถือ=w=;

"น หนักจังT T;"ทางกลุ่มตู้เสื้อผ้าก็ล้มมากองกันระเนระนาดอย่างชวนเข้าใจผิดอย่างมาก กาอาระที่โดนซากุระทับเต็มๆหน้าแดงหน่อยๆไม่แพ้เดอิดาระที่อยู่บนตัวซากุระเลย

"= =*"ระหว่างที่ซาโซริกำลังเคลียร์กับทางฝั่งนี้ก็มีฮิดันโดนแทงตายสนิทประกอบหลังฉากกับคาคุซึที่นั้งนับมูลค่าของค่าเสียหายทั้งหมดอย่างมุ่งมั่น

"สุขสันวันเกิดวะเพน"เซ็ตสึถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะตบบ่าเพนแล้วหันไปถ่ายรูปเหล่าแสงอุษาที่ฉลองงานไม่สนเจ้าภาพอย่างสนุกสนาน

"เฮ้อ ให้ได้อย่างนี้สิ= =;"ว่าพลางก็ส่ายหน้าไปมาอย่างหน่ายๆแต่ก็เปรยยิ้มออกมาหน่อยๆก่อนจะพูดต่อ

"แต่ก็สนุกดีเนอะ^ ^"

"แบบนี้สนุกแล้วหรอเนี่ย= =;"โคนันบอกปัดพลางเดินเข้าไปจัดการหล่าวสมาชิกทั้งหลายต่อไป

"นี่โคนัน"เพนเอ่ยเรียกให้โคนันหันมามองเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อไป

"ถ้าฉัน...ขออะไรเธอสักอย่างเธอจะให้ไหม..."เพนถามเสียงแผ่วพลางมองไปทางอื่นไม่ทันที่จะมองสีหน้าของโคนันที่ตอบอย่างมั่นใจ

"ถ้านั้นเป็นสิ่งที่นายตองการละนะ"

"เห๊?"

"เอ้าๆ พอได้แล้วพวกแกนะ นี่!!"ว่าพลางกูหันไปสั่งห้ามหล่าอาคาสึกิคนอื่นๆต่อ เพนอึ้งหน่อยๆก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งนึง

"แล้วจะรอนะ..."

___________________________________________________________________

"เรื่องมันก้เลยจบแค่นั้นนะหรอคะ!"ซากุระร้องอย่างเสียดายพลางส่ายหน้ามา

"เป็นเด็กเป็นเล็กมาคิดอะไรของผู้ใหญ่กันนะห้ะ>///<*"ว่าพลางก็ดีดหน้าผากกว้างๆของเด็กน้อยอย่างอายๆ

"ฉันคิดว่าฉันอายุ17แล้วนะคะ>?<"ซากุระคลำหน้าผากของตนอารมณ์บูดนิดๆ

"ยังไงก็ถือว่าเด็กอยู่ดีแหละ= ="ว่าพลางก็เดินไปรวมกับคนอื่นๆที่คุยกันเฮฮา(เลือดสาด)กันไปหมด

"ค้าๆ=?="

"นี่ซากุระมากินเค้กกันเหอะ"คารินพูดพลางถือจานเค้กวันเกิด(ของเพน)มายืนรออยู่บนโต๊ะพร้อมกับคนอื่นๆที่อยู่กันพร้อมหน้า

"จะไปเดียวนี้ละคะ"ซากุระตอบพลางวิ่งไปหาทุกคนด้วยรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าเล็กน้อย

"สรปแล้วโคนันชอบใครกันนะ"

"ถามใครกันนะคะ"

"ก็ถามเธอนะแหละ"

"ไม่ทายเองก็ไม่สนุกสิ"ซากุระหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอาเค้กเข้าปากไปให้คนถามคิ้วขมวด

"ใจร้ายเหมือนกันนะเนี่ยเธอนะ"คนพูดหัวเราะออกมาพลางเอาขนมเค้กวันเกิดเข้าปากตนบ้าง

'ถ้าอยู่แบบนี้ไปนานๆกับทุกคนก็ดีสิน้า...'

___________________________________________________________________