ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวขโมยแห่งบารามอสตอนทายาท 3 แผ่นดิน

    ลำดับตอนที่ #5 : ท่านปู่บาโร

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ค. 49


    4

    ท่านปู่บาโร


                   
    คาร์ซาร์ อย่าวิ่งลูก ระวังองค์ราชินีด้วย


                   
    เรนอนร้องบอกลูกชายที่จูงกรพระราชินีวิ่งนำหน้าไปยังอุทยาน ก่อนได้ยินเสียงสามีหัวเราะหึๆมาจากด้านหลัง


                   
    หัวเราะอะไรคะคุณ


                   
    รอดูดีกว่า ว่าระหว่างคาร์ซาร์กับพระราชินีของเธอ ใครจะหกล้มหรือถึงเส้นชัยก่อน


                   
    เท่านั้นเอง ใบหน้างามถึงได้บูดบึ้งขึ้นมาทันที และคงได้เปิดฉากเถียงคนชอบยั่ว ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นห่วงคนทรงครรภ์ที่ไม่ค่อยจะรู้องค์เท่าไหร่ ดังนั้น แทนที่จะมัวชักช้า เธอจึงฉวยชายกระโปรงยาวขึ้นก่อนจะออกวิ่งตามไป โดยมืออีกฉุดลากนักฆ่าแห่งซาเรสให้ตามมาด้วยอย่างรีบร้อน

                    สตรีที่ดูบอบบาง.....จะมีแรงอย่างประหลาดก็ตอนห่วงหรือหวงใครบางคนนี่แหละ

                    แล้วนางกำนัลที่เพิ่งหลีกทางให้กับเจ้าหนูน้อยที่นำเสด็จพระราชินี ก็ต้องหลีกทางให้สองสามีภรรยาตระกูลฟีลมัสอีกที โดยที่ต่างคนต่างสงสัยกันอยู่เรื่องหนึ่ง

                    การดูแลพระราชินีเจ้าปัญหาองค์นี้ให้ทรงแข็งแรง ต้องเล่นวิ่งไล่จับกันแบบนี้หรือ....

                    แต่พอเรนอนและคิลวิ่งตามมาทันลูกชายจอมซน ทั้งคู่ก็ตกใจแทบพูดไม่ออกเมื่อเห็นภาพพระราชินีแห่งคาโนวาลถวายคำนับอย่างเก้ๆกังๆแด่อดีตกษัตริย์แห่งคาโนวาล ขณะที่คาร์ซาร์ซึ่งยังไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้ได้เองว่าคนตรงหน้าทรงศักดิ์แค่ไหน กลับยืนนิ่งและมองอย่างเปิดเผย


                   
    เรนอนบอกว่าเราแพ้มาก ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เฟลิโอน่า


                   
    ดีกระหม่อมรับสั่งตอบสั้นอย่างที่สตรีสูงศักดิ์พึงกระทำ เสียแต่ที่ยังลงท้ายประโยคผิดไปหน่อย


                   
    ถ้าดี ไปเป็นเพื่อนเดินเล่นกับฉันหน่อยแล้วกัน

                   

                    อุทยานหลวงในเขตพระราชฐานของคาโนวาล คือสถานที่ที่พรักพร้อมไปด้วยดอกไม้นานาชนิดที่ไม่ว่าจะอยู่ในฤดูไหน สีสันความงดงามตามธรรมชาติก็ไม่เคยหายไป แม้ยามปกติพระราชินีแห่งคาโนวาลจะไม่ค่อยสนใจพระทัยที่จะเสด็จเที่ยวชมเท่ากับการได้ออกไปนอกวัง แต่ในยามนี้ที่พระสวามีมีกระแสรับสั่งห้ามออกนอกวังเด็ดขาด การเสด็จประพาสเพียงในอุทยานก็ดูจะเป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยก็ดีกว่าทนอุดอู้อยู่แต่ในห้องส่วนพระองค์


                   
    ช่วงหลังๆมานี้ หม่อมฉันไม่ค่อยได้ไปเข้าเฝ้า ต้องขอประทานอภัยด้วยกระหม่อม


                   
    สตรีงามข้างพระองค์เริ่มชวนคุย เมื่อต่างฝ่ายต่างนั่งลงประทับในศาลาไม้กลางอุทยานกว้าง

                    อืม ว่าทำไมช่วงนี้รู้สึกเหงาแปลกๆ


                   
    อดีตกษัตริย์แห่งคาโนวาลสรวลอย่างพระอารมณ์ดี ดวงพักตร์คมคายที่เปลี่ยนแปลงไปตามวันเวลา เป็นดวงพักตร์เดียวกับตอนที่เฟรินรู้จักในอดีต หากบัดนี้ดูจะปลอดโปร่งและเต็มไปด้วยความเมตตาทุกครั้งที่ทรงมองทอดมา

                    อาจจะเพราะเวลานี้พระองค์ไม่ได้เป็นกษัตริย์ และอาจเพราะเวลานี้คาโนวาลของพระองค์มีกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ปกครองแล้ว พระองค์จึงสบายพระทัยเป็นที่ยิ่ง

                    กษัตริย์.....บุคคลที่ไม่อาจเข้าถึง

                    บุคคลที่ไม่อาจแสดงความรู้สึกออกมาได้ทั้งหมด


                   
    เรนอนแวะไปหาเมื่อวันก่อน แต่ตอนนั้นไม่ได้พาลูกชายเขาไปด้วย


                   
    ตรัสพลางทอดพระเนตรไปยังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป และเห็นเจ้าหนูคาร์ซาร์กำลังขี่คอพ่อเพื่อเก็บผลไม้สุก โดยมีเสียงของคุณแม่ยังสาวดังโวยวายเป็นระยะๆ


                   
    พอแล้วลูก กิ่งนั้นไกลไป คุณด้วย เอาแกลงเถอะ เดี๋ยวตกลงมา


                   
    ถ้านี่เรียกว่าครอบครัว.....คงเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุด

                    พ่อ แม่ และลูก


                   
    คาร์ซาร์เหมือนพ่อเขากระหม่อม หม่อมฉันเองยังคิดเลยว่าเหมือนเกินไป แม่เรนอนคนสวยต้องปวดหัวคูณสองเลยกระหม่อม


                   
    ก็น่าอยู่หรอกรับสั่งเรื่อยๆก่อนหันมาตรัสถามว่าที่คุณแม่อีกคนหนึ่ง ว่าแต่เราเถอะ เตรียมปวดหัวไว้บ้างรึยัง


                   
    คนถูกถามกระพริบเนตรปริบๆ ก่อนรับสั่งตอบเสียงกลั้วหัวเราะ ถ้าลูกเหมือนคาโลน่ะหรือกระหม่อม หม่อมฉันผูกคอตายท่าจะดีกว่า กับคนตัวโตยังเอาไม่อยู่ แถมเจ้าตัวเล็กอีกคน พระราชวังคาโนวาลไม่กลายเป็นดินแดนน้ำแข็งก็ให้มันรู้ไป


                   
    งั้นจะให้เหมือนเรา?” นัยน์เนตรสีฟ้าที่ใครบางคนได้มาเบือนมาสบ


                   
    ไม่ไหวอีกนั่นแหละกระหม่อม  เพราะจะให้กระโดกกระเดก ทำอะไรไม่รู้จักคิด ก็คงจะเป็นเจ้าชายที่ดีของราชวงศ์ไม่ได้ อย่างนี้น่าสงสารคาโนวาลแย่


                   คำทูลตอบ แสดงถึงความกังวลของผู้เป็นสมเด็จพระราชินี จนอดีตกษัตริย์ตรัสเปรยถาม


                   “รู้เรื่องราชวงศ์แล้วหรือ


    กระหม่อม แต่ความจริงหม่อมฉันควรรู้เร็วกว่านี้ด้วยซ้ำ


               ติดตามมาด้วยการถอนพระทัย อันเป็นอาการที่หาได้ยากยิ่งจากผู้อารมณ์ดีเป็นนิจ ก่อนจะเป็นคำถามที่ชวนให้ลำบากใจทั้งคนตอบและคนถามเอง


                   “ถ้าลูกหม่อมฉันเป็นผู้หญิง จะเป็นไรไหมกระหม่อม


                   ความเงียบเข้ามาคั่นสักพักหนึ่ง ก่อนคำตอบจะตามมา


                  “การมีเจ้าชายรัชทายาทเป็นเรื่องสำคัญ เฟลิโอน่า สำคัญกับคาโนวาลและราชวงศ์วาเนบลี แต่ไม่สำคัญสำหรับคนเป็นพ่อ เพราะลูกคือลูก จะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงมันก็เหมือนกัน และที่สำคัญไปกว่านั้นคือจะเป็นเจ้าชายหรือเจ้าหญิง ขึ้นชื่อว่ามีสายเลือดนักรบคาโนวาล ต้องแข็งแกร่งกล้าหาญด้วยกันทั้งนั้น


                    ท้ายประโยค สุรเสียงมีความมั่นพระทัย

    นัยน์เนตรสีน้ำตาลของคนฟังส่องประกายอย่างเข้าใจในกระแสรับสั่ง ก่อนหลุบต่ำ พร้อมก้มพระเคียรลงเล็กน้อย


                  “หม่อมฉันจะจดจำไว้กระหม่อม


                    เธอ
    ....แม้จะไม่ได้มีสายเลือดคาโนวาล

    แต่ตอนนี้ เธอเป็นราชินีเมืองนักรบ และเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์วาเนบลี

    ย่อมต้องแข็งแกร่งกล้าหาญเช่นกัน....

     

    หม่อมฉันคิดอะไรบางอย่างออกแล้วกระหม่อม


                อดีตคิงบาโรหันมามองอย่างประหลาดพระทัย เมื่อจู่ๆสตรีข้างตัวก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขุล่ย


                    “หือ


                    “เรื่องลูกน่ะสิกระหม่อม หม่อมฉันรู้แล้วว่าจะให้เหมือนใคร


                    คนรอฟังทำท่าสน พระสุณิสาตัวดีจึงได้โอกาสตรัสเอาพระทัย


                   “เหมือนฝ่าบาทสิกระหม่อม


                     รอยสรวลเมตตาปรากฏบนใบหน้ากร้าน ก่อนสดับฟังประโยคต่อไปที่น่าจะให้ใครบางคนอยู่ฟังด้วย


                  “อนาคต คาโนวาลจะได้แข็งแกร่งถึงที่สุด เหมือนยุคสมัยที่ฝ่าบาทเป็นคิงไงกระหม่อม


                   และเมื่อไม่มีดำรัสตอบ คนเก่งเสมอในการพูดให้เข้าหูก็รีบยืนยัน


                 “ไม่โกหกนะกระหม่อม หม่อมฉันได้ยินจากคิงแห่งคาโนวาลองค์ปัจจุบันเองกับหู

     

    คิงแห่งคาโนวาลไม่เคยน่ากลัวเช่นนี้เท่าที่ข้าราชบริพารน้อยใหญ่จำได้

    คนใจเย็นสมฉายาน้ำแข็งเดินได้ที่ราชินีแห่งพระองค์แอบปรามาสเสมอ บัดนี้กำลังยืนอยู่หน้าห้องส่วนพระองค์ วรองค์สูงยืนนิ่งขวางประตูไม่เคลื่อนไหว นางกำนัลที่เพิ่งยกอ่างน้ำอุ่นออกมาจึงต้องยอบตัวลงนั่ง และกราบทูลเมื่อคิงคาโลตรัสถาม


                    “เป็นอย่างไรบ้าง


                   “หมอเทวดาโอเดลถวายการดูแลอย่างใกล้ชิดเพคะ


                     คนในห้องยังตอบได้เพียงแค่นั้น
    ....

    ไฟในดวงเนตรลุกโพลงจนคนที่รายล้อมอยู่ใกล้นึกอยากจะเผ่นหนี โดยเฉพาะนางกำนัลที่กราบทูลซึ่งคว้าอ่างขึ้นมา แล้ววิ่งออกไปทันทีที่ทรงอนุญาต

    จากนั้นจึงค่อยสงบลง เมื่อพระบิดาเสด็จจากตำหนักส่วนพระองค์มาถึง

    วรองค์สูง สง่า สมกับที่เป็นกษัตริย์เมืองนักรบ พอเสด็จมาถึงหน้าห้องส่วนพระองค์ของพระโอรส ข้าราชบริพารทั้งหลายต่างถวายคำนับสูงสุด แต่เนตรทรงอำนาจกลับห้ามปรามมิให้คิงแห่งคาโนวาลองค์ปัจจุบันถวายคำนับด้วยอีกคนเป็นอันขาด

    กษัตริย์........บุคคลที่ทรงศักดิ์ที่สุดในแผ่นดิน

    จากนั้น ทั้งหมดก็ต่างรอคอยให้คนในห้องออกมาถวายรายงาน

    ครั้งหนึ่งนางกำนัลถืออ่างน้ำที่แดงฉานด้วยพระโลหิตออกมา ทำให้เหล่าช้าราชบริพารมองตามอย่างเสียวไส้ แต่ความรู้สึกของคนทั้งหมดรวมกันคงไม่เท่าผู้ที่จะได้เป็นพระบิดา และสตรียอดหทัยของพระองค์ก็กำลังเผชิญความเป็นความตายอยู่ในห้อง

    บางครั้งเป็นเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดจนพาให้ใจหาย และคาโลก็แทบถลันเข้าไปอย่างไม่ทันคิด หากไม่ได้เพื่อนซี้ช่วยดึงไว้


                   “ใจเย็นคาโล นายเข้าไปก็ช่วยเขาไม่ได้หรอก มีคิงยืนดูอยู่ จะพาลให้แม่นางกำนัลทำอะไรไม่ถูกซะเปล่าๆว่าแล้วก็ตบพระอังสาให้กำลังใจ เฟรินมันไม่เป็นอะไรหรอก มันเก่ง แกก็รู้


                  พักตร์อดีตคิงบาโรเบือนมาสบ และมอดมองพระโอรสอย่างเข้าพระทัยดี พระองค์เองเมื่อสามสิบปีก่อนก็ทรงตื่นเต้นกับองค์รัชทายาทองค์แรกและองค์เดียวเป็นที่ยิ่งเช่นกัน แม้ไม่เคยแสดงออก แต่พระโอรสของพระองค์ก็ทำให้ทรงภาคภูมิใจเสมอมา

    ทว่าคาโลแตกต่างจากพระองค์ตรงที่.....ทรงรักพระราชินีของเขายิ่งกว่าสิ่งใด

    ดังนั้น ขณะนี้วรองค์งามจึงนิ่งงัน นัยน์เนตรสีฟ้าไหวระริก พระพักตร์เรียบตึง หัตถ์ที่ไขว้กันเบื้องพระขนองกำแน่น และอากาศ.....ก็ค่อยๆเย็นขึ้นเรื่อยๆ


                   “ฝ่าบาท....”


                 ใครคนหนึ่งทำท่าจะกราบทูลเพราะรู้สึกหนาวเยือกทั้งที่ตอนนี้ก็แค่ช่วงต้นฤดูหนาวเท่านั้นเอง

    แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อบางอย่างร่วงลงจากฟ้าผ่านหน้าเขาลงมา

    หิมะ.....

    ทุกคนใช้มือรองหิมะแรกแห่งปีไว้ด้วยความปีติ ราวกับรู้ว่านี่เป็นหิมะที่ตกลงมาอวยพร หิมะแห่งการเฉลิมฉลอง เฉลิมฉลองให้กับการมีพระประสูติกาลขององค์รัชทายาท

    องค์รัชทายาทผู้มีสายเลือดสามแผ่นดิน

    คาโนวาล บารามอส และเดมอส

     

    เฟริน


                  สุรเสียงตรัสเรียก พร้อมการปราดเข้าไปชิดแท่นบรรทม พระราชินีแห่งพระองค์ส่งรอยสรวลซีดเซียวให้ พระเกศายาวสีน้ำตาลกระจายบนพระเขนย พระเสโทผุดพราย พักตร์ขาวซีด หัตถ์บางถูกหัตถ์ใหญ่คว้าไปกุมแน่น ก่อนตามมาด้วยดำรัสถามนุ่มนวล


                   “เป็นไงบ้าง


                  “สบายดำรัสกลั้วหัวเราะเสร็จทรงประคองห่อผ้าสีทองในอ้อมพาหาส่งให้

    องค์รัชทายาทพระองค์น้อย หลับเนตรแน่น พระฉวีขาวจัดเหมือนใครบางคน ถูกห่อในผ้าหนานุ่ม และถูกอุ้มแนบพระอุระกว้าง ทว่าอบอุ่นของผู้เป็นพระบิดาหมาดๆ


                    “แกว่าน่ารักเหมือนใคร


                   ตรัสถามกึ่งเล่นกึ่งจริง ก่อนสรวลดังไม่สมผู้เป็นราชนิกูล
    ....อีกล่ะ


                    “เหมือนฉันโว้ย ให้ลูกลืมตาก่อน นายจะเห็นว่าตาลูกน่ะเหมือนฉัน


                   คิงแห่งคาโนวาลสรวลบางรับอย่างไม่อยากจะต่อความ ปล่อยให้คนกำลังเห่อลูก พูดไปตามประสา แต่ดำริอยู่ในใจลึกๆว่า หากลูกเหมือนแม่จริง จะเป็นยังไง


                  “รับรองว่าโตขึ้นลูกจะสวยเหมือนฉัน


                 คนคิดว่าตัวเองสวยรับสั่งอย่างไม่กระดาก เสียงหัวเราะหึในพระศอของคนตรงหน้าบอกชัดถึงความไม่เห็นด้วย จนคนลุกขึ้นนั่งเองยังไม่ไหวถึงกับกระชากสุรเสียงถาม


                  “ทำไม ฉันพูดผิดรึไง


              ด้วยความไม่อยากทะเลาะกับพระมารดาของลูกที่ดูจะเหน็ดเหนื่อยเต็มที่ พระองค์จึงพยักพระพักตร์ให้อย่างนึกขำเต็มทน

    ถึงจะอยากได้พระโอรส.....แต่พระธิดาก็คือลูก ยอดหทัยดวงที่สอง

    ถ้าสวยได้เหมือนแม่ก็น่าจะดี

    ธิดาของธิดาแห่งความมืด

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×