ตอนที่ 29 : หายตัวไปก่อนแต่งงาน 1
หายตัวไปก่อนงานแต่ง
วันนี้เป็นวันที่พลอยมีความสุขอีกวันหนึ่งของชีวิตเลยก็ว่าได้ เมื่อพี่ชายคนเดียวได้เดินทางกลับเมืองไทยเพื่อมาร่วมงานแต่งของเธอกับนภันต์ที่จะมีขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า เพชรเดินทางมาจากปารีสเพียงลำพัง เพราะทิน่า...ภรรยาของเขาติดงานสำคัญ ตอนเช้าตรู่ของวันนี้พลอยกับพี่ชายไปเยี่ยมบิดาที่บ้าน พอตอนค่ำหญิงสาวได้พาพี่ชายไปกินอาหารไทยที่โรงแรม โดยมีนภันต์ กานดิศ นีรดา และวินธ์มาร่วมโต๊ะด้วย ทานอาหารเสร็จก็โยกย้ายเข้าไปนั่งในคลับ ดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
เวลาล่วงเลยถึงเที่ยงคืนจึงแยกย้ายกันกลับ พลอยกับพี่ชายต้องไปนอนค้างบ้านบิดา ตอนบ่ายวันพรุ่งนี้ถึงจะมาพักบ้านบุณฤทธิ์เพื่อเตรียมตัวสำหรับงานแต่งที่จะมีขึ้นที่บ้านในเช้าวันต่อมา ส่วนงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสตอนกลางคืนจัดขึ้นที่โรงแรมของครอบครัวฝ่ายชาย
เพชรเคลื่อนรถคันใหม่ของน้องสาวที่นภันต์เพิ่งซื้อให้เป็นของขวัญออกไปจากด้านหน้าโรงแรม โดยมีรถตู้ของลูกน้องนภันต์ขับตามไปติดๆ เพื่อดูแลความปลอดภัยให้กับทั้งสอง นภันต์ยังกลัวว่าเตชิดจะคิดเล่นงาน
เขาโดยใช้พลอยเป็นเครื่องมืออีก เลยไม่อยากประมาท หลังเกิดเรื่องถึงเตชิดจะเงียบหายไป แต่ก็ไม่ควรไว้ใจคนพาลอย่างมัน เพราะค่อนข้างแน่นอนแล้วว่ารัฐมนตรีทศพรคงไม่รอดจากคดีบุกรุกป่าสงวนในจังหวัดทางภาคใต้ รวมทั้งเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับการแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการเมื่อปีก่อน นภันต์ไม่ควรมองข้ามอันตรายจากสองพ่อลูก โดยเฉพาะเตชิดที่เปรียบเหมือนลูกไม้หล่นใต้ต้น ชั่วช้าพอกัน!
“พลอย...พี่ถามจริงๆ เถอะ ตอนนี้พลอยรักไอ้ภันต์หรือเปล่า” เพชรถามน้องสาวขณะขับรถตรงกลับบ้าน
“ไม่รู้เหมือนกัน” พลอยยอมรับว่ารู้สึกดีกับนภันต์มากขึ้นทุกวัน แต่มากพอที่จะเรียกว่าความรักหรือเปล่านั้น เธอเองก็ไม่แน่ใจนัก
“ใจตัวเองทำไมไม่รู้ล่ะ” พี่ชายย้อนถาม
“พลอยไม่แน่ใจค่ะ บางทีพลอยอาจรู้สึกกับพี่ภันต์แค่ว่าเขาเป็นคนที่ดึงพลอยให้ห่างจากพี่ตรัยได้เท่านั้น” หากไม่มีนภันต์เข้ามาแทรก เธอกับตรัยอาจทำเรื่องผิดบาป โดยเฉพาะในวันที่ตรัยบุกมาหาเธอที่ห้องพัก ตอนนั้นเธออ่อนแอ ไม่เป็นตัวของตัวเอง ถ้านภันต์ไม่โผล่มาขวางเสียก่อน พลอยคงทำสิ่งเลวร้ายไปแล้ว
“แต่ตอนนี้พลอยไม่ได้เกลียดภันต์แล้วไม่ใช่เหรอ”
“ค่ะ...พลอยว่าจริงๆ แล้วพี่ภันต์เป็นคนดีนะ แต่บางครั้งเขาก็ดู
น่ากลัว โดยเฉพาะเวลาโมโห”
“คนเราจะให้ดีไปเสียทุกอย่างไม่ได้หรอก แต่ที่แน่ๆ ภันต์รักพลอย อยากจะดูแลพลอยจริงๆ นะ”
“ค่ะ พลอยรู้...แต่สงสัยจริงๆ ว่าพี่ภันต์มารักพลอยได้ยังไง”
“พี่เคยถามมันแล้ว มันก็บอกไม่รู้เหมือนกัน เฮ้อ...เรื่องความรักนี่นะ บางครั้งเราหาคำตอบและเหตุผลไม่ได้หรอก”
“แล้วเมื่อก่อนทำไมพี่เพชรไม่บอกพลอยบ้างล่ะว่าพี่ภันต์คิดยังไงกับพลอย”
“บอกไปตอนนั้นพลอยก็ยิ่งเกลียดภันต์น่ะสิ อีกอย่างภันต์ก็ไม่อยากให้พลอยรู้ เพราะคิดว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ จนพลอยเลิกกับตรัยนั่นแหละภันต์ถึงได้กล้ามายุ่งกับพลอย” เพชรบอกให้น้องสาวเข้าใจ
“จริงๆ แล้วพี่ภันต์ดีกับพลอยมากนะ ถ้าหากว่าจะไม่ชอบออกคำสั่งกับพลอยนัก” หญิงสาวบ่น
“ก็พลอยทำตัวไม่น่าไว้ใจนี่นา”
“พี่เพชรเห็นดีกับเพื่อน ไม่นึกถึงใจพลอยบ้างเลย” หญิงสาวค้อนพี่ชายที่เข้าข้างเพื่อนรักจนออกนอกหน้า
เพชรหัวเราะเบาๆ พลางเอ่ยเย้า “พี่ว่าพลอยโชคดีแล้วนะที่ภันต์มันออกคำสั่งด้วย ปกติภันต์ไม่ชอบวุ่นวายกับใครเท่าไหร่ โดยเฉพาะ
ผู้หญิง”
“เป็นเกียรติอย่างมากเลย” พลอยแดกดัน
“ยังไงแต่งงานแล้วพี่ก็อยากให้พลอยดีกับภันต์มากๆ อย่าคิดที่จะทำอะไรไม่ดี เพราะเวลาภันต์โมโหจะน่ากลัวอย่างพลอยเคยเห็นนั่นแหละ”
“พลอยรู้น่าว่าควรทำตัวยังไง แต่พี่ภันต์เคยบอกพลอยนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่ภันต์จะไม่ทำร้ายพลอย”
“พลอยเชื่อคำพูดภันต์เหรอ”
“เชื่อค่ะ”
“ไหนบอกว่าไม่รักภันต์ไง แล้วทำไมเชื่อคำพูดมันง่ายๆ ล่ะ” พี่ชายยิ้มล้อเลียน
“เชื่อหรือไม่เชื่อมันเกี่ยวกับรักไม่รักตรงไหนล่ะพี่เพชร”
“คนเรามักจะเชื่อคำพูดของคนที่เราไว้ใจ ซึ่งส่วนใหญ่คนที่เราไว้ใจมักจะเป็นคนที่เรารักทั้งนั้น”
“มันไม่เสมอไปหรอกน่า...” พลอยยังไม่ยอมรับข้อกล่าวหาของพี่ชายง่ายๆ เพราะถึงบัดนี้พลอยยังคิดถึงตรัยอยู่ แม้จะไม่ทุรนทุรายเหมือนเมื่อก่อน แต่ความรู้สึกนั้นก็ยังคงอยู่
“แต่ยังไงพี่ก็ดีใจนะที่พลอยแต่งงานกับภันต์ พี่มั่นใจว่าพลอยจะมีความสุข”
“พี่เพชรมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แน่นอน...พี่เชื่อว่าวันหนึ่งภันต์จะทำให้พลอยรักมันได้หมดใจ”
พลอยเบ้ปากกับคำพูดของพี่ชาย “มั่นใจเหลือเกินนะ”
“โธ่...พลอย พลอยจะหาผู้ชายทั้งหล่อ รวย และแสนดีกับพลอยได้จากที่ไหนฮึ...มีสาวๆ หลายคนอยากเป็นเจ้าสาวภันต์นะ รู้ไว้เสียด้วย”
“รู้ซี่...” พลอยแค่นเสียงเพราะรู้ว่าสาวคนนนั้นคงเป็นชญานันท์คนหนึ่งล่ะ ป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง ตั้งแต่ปะทะคารมกันวันนั้นชญานันท์ไม่มากวนใจเธออีก ตรัยก็เหมือนกัน... ทั้งสองหยุดพูดคุยกันเมื่อ
รถเคลื่อนเข้ามาจอดในบริเวณบ้าน
:::::::::::::::::::::
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
