ภัตคารสุด อลวน!

ตอนที่ 7 : บทที่ 6

"อ่าวโซโล จะไปนอนแล้วรึ" แฟรงกี้เดินออกมา กำลังจะไปตรวจดูความเรียบร้อยของเรือ
"อืม..."
"ฉันพึ่งพาซันจิไปดูห้องมา ซันจิดูซุปเปอร์ตกใจสุดๆเลยแหละ55555"
"(0_0)!!"
ผมรีบเดินไปที่ห้องทันที

"อะ อ่าว รีบร้อนเดินไปเชียว กะให้ช่วยงานสักหน่อย..."

.

.
.
.

ทางด้านซันจิ

เอา...จริงดิ ต้องแชร์ห้องกับไอ้บ้าหัวเขียวจริงๆหรอฟร่ะ!

ก็ดีใจ... ดีใจไรฟร่ะ!!!! ตั้งสติซันจิ ต้องทำอะไรสักอย่าง!

ตึก ตึก ตึกๆๆ

หือเสียงฝีเท้าใคร? 

(' ' )

เห้อ ไอ้หัวมอสเองเรอะ

"เออ... นายเห็นห้องแล้วใช่มั้ย"

"อืม"

"นายคิดว่าไง..."

"แกนอนไปคนเดียวเถอะ...." 

"?!!!..."

ก่อนผมจะค่อยๆเดินออกมากะจะไปที่ครัว

"แก...เกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรอ" โซโลหันมามองผม

ผมหยุดเดิน แต่ไม่หันกลับไม่มอง เกลียดหรอ?

"แล้วแต่แกจะคิดก็แล้วกัน...."

ก่อนผมจะเดินหายเข้าไปในครัว

ภายในห้องครัว

ไม่มีใครอยู่เลยแหะ ดีแล้วแหละนะ

ผมยืดเส้นยืดสายเล็กน้อยก่อนเดินตรวจดูความเรียบร้อย สะอาดกว่าแต่ก่อนรึป่าวนะ

นอนตรงนี้ก็แล้วกัน

ผมจัดแจงนั่งพิงเก้าอี้ ให้อยู่ในท่านั่งที่สบายที่สุดก่อนจะค่อยๆหลับตาลง แค่ไม่นอนกับไอ้งี่เง่านั้นก็พอและ ในตอนนี้

.

.

.

ทางด้านโซโล

"แก...เกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรอ..."

"ก็แล้วแต่แกจะคิดก็แล้วกัน..."

ผมยืนมองซันจิที่เดินเข้าไปในครัว 

เห้อ ตามไปตอนนี้ก็คงจะไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก

โซโลเดินเข้าไปในห้อง วางดาบลงในที่ประจำพร้อมกับนั่งลงที่มุมห้องตามปกติ

เจ้าคิ้วม้วนเกลียดฉันขนาดไหนกันนะ

ตั้งแต่มีห้องนี่ ฉันไม่เคยนอนบนเตียงนั้นเลย กะให้แกนอนก่อน...เห้อ

อุตสาห์ช่วยแฟรงกี้ทำห้องนี้ ตีกะยัยนามิเพื่อให้ได้ห้องที่วิวดีสุด.....แต่ก็นะ..

นึกๆดูก็สมควรแหละตัวฉัน...( -"-) ทำให้ซันจิต้องเสียใจขนาดนั้นน่ะ

.

.

.

.

.

ผ่านไป 30นาที 

ไปคุยกับซันจิดีมั้ย ไม่สิป่านี้คงหลับไปแล้ว?

ไม่หรอกมั้ง...หรือหลับไปแล้วนะ?

อยากให้เจ้านั้นนอนสบายๆอ่ะ ลากมาเลยดีมั้ยนะ?

เดี๋ยวเจ้านั้นโกรธเอา ไม่เอาๆ พามาดีๆดีกว่า

หลังจากคิดหลายตลบ

ผมตัดสินใจค่อยเดินไปหาซันจิ

อยู่ในครัวสินะ

โอ้ นั้นไง

ท่านอนแบบนี้สบายตัวหรอฟร่ะ เจ้ากุ๊กหื่นเอ้ย

ผมค่อยๆช้อนตัวซันจิขึ้นมาอุ้มไว้ในท่าเจ้าสาว

"...งืมม...ม..."

หึ๊ยยย อย่าพึ่งตื่นมาเชียวนะ

ผมพยายามอยู่นิ่งๆให้มากที่สุด อย่าลืมตานะ!

และแล้วซันจิดูเหมือนจะค่อนข้างเหนื่อย ซันจิขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่จะเอาหน้ามาซุกไว้ที่อกผม...

"(-//-)" แบบนี้ก็ดีแหะ

ผมแอบมองหน้าของซันจิตอนหลับ...

คงจะเหนื่อยสินะ

ผมค่อยๆพาซันจิไปที่ห้อง ก่อนจะวางซันจิลงบนเตียง ไม่ช้าเจ้าคิ้วม้วนก็พลิกตัวซุกหมอนทันที

"เหมือนเด็กเลยนะแกเนี่ย" ผมบ่นเบาๆ ก่อนนำผ้ามาห่มให้

.

.

.

ทีนี่ก็นอนได้ซักทีนะ ผมกลับมานั่งที่มุมห้องตามเดิมก่อนจะค่อยๆหลับตามกันไป

.

.

.

.

"อ่ะนี่ของแกไอ้หัวมอส..." ผมยกเหล้ากับกับแกล้มมาให้เจ้าคนที่นอนได้ทั้งวี่ทั้งวัน

"..."

"ชิ....ทำเป็นนิ่งนะแก"

ผมวางไว้ข้างไอ้หัวมอสเหมือนที่ทำทุกที

.

.

.

"ฉันชอบแกไอ้หัวมอส"

"ห๊าาา พูดอะไรของแกฟร่ะ ไอ้คิ้วม้วน"

"ฉันพูดจริงๆนะเฟ้ย!"

"...แก.."

ผมยิ้มให้โซโลที่ทำหน้าตาแปลกๆ?

"ฉันมีคนที่ชอบแล้ว..."

โซโลหันมาสบตาผมตรงๆ ก่อนจะหันหลบไปอีกทาง

"..หา..ห๊าา แก..." 

"ใช่ได้แกได้ยินถูกแล้ว"

ผมหน้าชาไประยะหนึ่ง ตัวสั่นไปหมด

"...555 งั้นหรอ ใครกันนะต้องโชคร้ายมากแน่ๆ"  ถามให้ตัวเองเจ็บเพิ่มทำไมฟร่ะ!

"...โรบิ้น"

!!!!!!โรบิ้นจัง อ่าา นั้นสินะ ช่วงนี้สนิทกันมากเลยหนิหน่า....

"ฮะ...งั้นหรอ..." ผมกำหมัดแน่น โกรธตัวเองที่ไปสารภาพกับมัน

ก่อนผมจะวิ่งออกมาจากตรงนั้น

มันเป็นแค่วันเดียวที่ผมร้องไห้ให้กับไอ้หัวมอสนั้น

.

.

.

(0_0) ผมสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมา เหงื่อท่วมทั้งตัว

มาฝันร้ายอะไรตอนนี้ฟร่ะ กำลังนอนสบายๆเลยเชียว! ???มาอยู่บนเตียงตอนไหนเนี่ย ชั่งมัน! กี่โมงแล้วเนี่ย

4:00 น.

มันโครตเช้าเลยหนิหว่า (-.-)

ไหนๆก็ตื่นมาแล้ว ทำอาหารรอเจ้าพวกนั้นดีกว่า แล้วได้กลับไปช่วยตาแก่เปิดร้านด้วย

ผมลุกจากเตียงก่อนจะเดินไปเปิดประตู สายตาก็เหลือบไปเห็นคนที่กำลังนอนหลับอยู่ที่มุมห้อง

"หืม....ทำไมมานอนตรงนี้" ผมมองไปยังไอ้หัวเขียวที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว

เอ...คิดๆดู เมื่อคืนเรานอนในครัว แต่ตื่นมาอยู่นี่

เจ้าบ้านี่อุ้มเรามาหรอ...(-///-) เขินแหะ....!!!!!!

ผมสบัดหัวอย่างเร็วในทันที  คิดไรของแกฟร่ะ ซันจิ!!! ตั้งสติ!

ต่อให้เป็นแบบนั้น...ชั่งมันเว้ย!!!!! ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่า

จากนั้นผมก็ค่อยๆเดินออกจากห้อง ไปเข้าครัวทำกับข้าวให้ทุกๆคน ก่อนจะกลับไปภัตตคาร โดยไม่ลืมที่จะทิ้งโน๊ตไว้

ฉันกลับไปช่วยงานตาแก่ขี้บ่นก่อนนะ กินข้าวกันให้อร่อยล่ะ 

                                                           ซันจิ

.

.

.

.

จบไปอีกตอนแล้วนะครับ ก็จะงงๆ งวยๆกันหน่อยๆ5555

ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านกันนะครับ

ไรด์จะพยายามทำให้ดีที่สุดครับ!

เจอกันใหม่ตอนหน้านะะะ