คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คาถาบูชาเมีย บทที่๓ : รักเมียต้องรักเดียว อย่าได้เที่ยวไปรักใคร
คาถาบูชาเมียบทที่๓ : รักเมียต้องรักเดียว อย่าได้เที่ยวไปรักใคร
“เป็นไรวะ ทำหน้าเป็นตูด” คิมจงแดทักเพื่อนรักที่เดินทำหน้าไม่สบอารมณ์เข้ามาที่โต๊ะประจำของพวกเขาในบริเวณคณะวิศวกรรมศาสตร์อันเลื่องชื่อเรื่องความหล่อเหลาของบรรดานิสิตคณะนี้
“ทะเลาะกับเมีย”
“โดนเมียทิ้ง”
“เมียจับได้ว่ามีชู้”
“ล่มปากอ่าว”
“นกเขาไม่ขัน”
สารพัดการคาดการณ์จากปากเพื่อนรักพรั่งพรูออกมาไม่หยุด แต่ดูเหมือนยิ่งเดา มันจะยิ่งห่างไกลความเป็นจริงเรื่อยๆจนคริสต้องยกชีทในมือฟาดหัวเพื่อนไปคนละที
“หยุดเดาเถอะครับเพื่อนๆ ก่อนที่กูจะดูไร้น้ำยาไปมากกว่านี้”
“แล้วมึงเป็นไรล่ะว้า” จงอินถามพลางกอดคอเพื่อนตัวสูงอย่างเอาอกเอาใจ “มีเรื่องไรบอกกูได้ กูพร้อมรับฟังมึงเสมอ”
“หรืออีกนัยหนึ่งก็คือพร้อมเสือกนั่นเอง”
คิมมินซอกปล่อยหมัดเด็ดเข้าน็อคปลายคางจงอินด้วยความรวดเร็ว ทำเอาเพื่อนผู้หวังดีแทบเงิบ แต่ก็เก็บอาการเอาไว้ได้อย่างว่องไว
“ทำมาว่ากูเสือก มึงก็อยากรู้เหมือนกันแหละเปาจึ เนอะมหา” จงอินพยักเพยิดไปทางจงแดที่นั่งอยู่ไม่ไกลเพื่อหาแนวร่วม
“ตกลงจะเล่าได้ยัง”
“ไม่มีอะไร ก็แค่…”
แล้วความจริงทั้งหมดก็ถูกส่งออกมาตั้งแต่ต้นจนจบ ทั้งเรื่องรองเท้าที่ชานยอลตั้งใจซื้อให้ เรื่องที่มีสาวสวย หุ่นเอ็กซ์ ขาเล็ก สเปคคริสมายื่นเบอร์ให้ถึงตรงหน้า เรื่องการ์ดที่ชานยอลเขียนให้ และเรื่องที่เมียสุดที่รักจับได้ว่าเขาแอบได้เบอร์สาวสวยคนนั้นมา และทันทีที่คริสเล่าจบ จงอินก็เอ่ยเสนอทางเลือกให้เขาด้วยความเป็นห่วงทันที
“งั้นมึงก็ไม่เอาน้องคนสวยคนนั้นแล้วดิ งั้นจัดมา กูขอ”
“ใช่เรื่องป่ะไอ้ดำ”
“โถ่เปาจึ . . ก็นี่ไง ถ้าน้องคนสวยมาเป็นของกู น้องชานยอลกับไอ้คริสก็จะได้ครองรักกันตลอดไป เห็นมั้ย ใครพระเอก กูนี่ กูเลย”
“ถุย ไหนว่าจีบคยองซูเด็กบริหารอยู่ไง ไหนว่าจริงจัง โห่ ไอ้ดำขี้โม้”
“มันคนละเรื่องกันครับ ได้โปรดแยกแยะด้วย”
“พวกมึงเลิกตีกันแล้วดูหนังหน้าเน่าๆของเพื่อนมึงด้วยครับทั้งคู่ ไอ้คริสมันเครียดเนี่ยเห็นมั้ย” จงแดที่ดูจะมีสติที่สุดเป็นคนห้ามทัพพลางชี้ให้ดูหน้าอันแสนสลดใจของคริสที่นั่งห่อเหี่ยวอย่างน่าสงสารปนสมน้ำหน้านิดๆ
“แล้วก่อนมานี่เป็นไง”
“ชานยอลมามหาลัยเองอะดิ ตื่นก่อน ไม่ปลุกกู ไม่ทิ้งโน้ตเอาไว้ด้วย รถก็ไม่ขับมาเอง คงให้เพื่อนไปรับมามั้ง”
เสียงห้าวบ่นยาวด้วยความหงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะรู้ดีว่านี่เป็นอาการงอนระยะเริ่มต้นของคนรัก ปกติแล้วพวกเขาจะมามหาลัยพร้อมกันเกือบทุกวัน ถ้าวันไหนชานยอลมีเรียนเช้ากว่าก็จะปลุกคริสให้ขับรถไปส่งแล้วค่อยกลับมานอนต่อ หรือถ้าวันไหนคริสมีเรียนเช้ากว่าก็จะเขียนโน้ตบอกเอาไว้พร้อมกุญแจรถอีกคันให้ชานยอลขับมาเรียนเอง แต่คราวนี้ไม่ทั้งสองอย่าง คริสได้แต่ภาวนาให้ตัวเองง้อชานยอลได้สำเร็จก่อนที่ไอ้ตัวแสบของเขาจะหนีกลับไปนอนที่บ้านอย่างที่เคยเกิดขึ้นยามที่ชานยอลโกรธเขามากๆ
“แล้วนี่มึงจะทำไงต่อ”
“ก็ง้อไง”
“แล้วจะง้อยังไง”
“ไม่รู้ว่ะ แต่เดี๋ยวไปหาที่ตึกนิเทศน์ก่อน”
“เออ โชคดี” มินซอกตบไหล่เพื่อนรักดังป้าบเพื่อให้กำลังใจ ตามด้วยฝ่ามือของจงอินและจงแดอีกคนละหลายป้าบเพื่อเสริมสร้างพลังใจ
คริสได้แต่ถอนหายใจปลงๆกับกลุ่มเพื่อนซี้ที่เขาเริ่มรู้สึกว่าคิดผิดเพราะมาคบพวกมันก่อนจะลุกขึ้นโบกมือลาเพื่อนๆแล้วเดินออกมาจากคณะเพื่อตรงไปยังอีกคณะที่เขาคุ้นเคย โชคดีที่คณะวิศวกรรมศาสตร์กับคณะนิเทศศาสตร์ไม่ได้อยู่ไกลกันมากนัก เดินเพียงไม่นานก็เข้าสู่อาณาเขตของคณะนิเทศน์ที่เต็มไปด้วยสาวสวยหนุ่มหล่อเดินกันให้ว่อน
“อ้าว คริส”
“หวัดดีครับพี่จุนมยอน” คริสหันไปทักทายรุ่นพี่ตัวเล็กอย่างคุ้นเคย เพราะจุนมยอนรุ่นพี่ปีสี่คณะนิเทศน์แห่งนี้มีศักดิ์เป็นลุงรหัสของชานยอลเมียรัก ซึ่งทั้งรักทั้งหวงชานยอลยิ่งกว่าหลานในไส้ แถมชานยอลก็แสนจะเชื่อฟังเสียเหลือเกิน
“มาตามหาชานยอลหรอ”
“ใช่ครับ พี่รู้ได้ไง”
“หึ..” จุนมยอนแสยะยิ้ม “คนเค้ารู้กันทั้งคณะแล้วมั้งว่าปาร์คชานยอลงอนผัวมาเรียน หน้าตาหงุดหงิดซะขนาดนั้น”
“จริงหรอพี่”
“อืม ตอนนี้ชานยอลเรียนอยู่ เพิ่งแยกกับพี่ไปเข้าคลาสเมื่อกี้นี้เอง”
“ขอบคุณครับ”
คริสบอก ก่อนจะหันหลังเตรียมวิ่งขึ้นตึกไปหาคนรัก แต่ก็โดนมือเล็กๆของรุ่นพี่คว้าแขนเอาไว้ได้ก่อน
“ชานยอลน่ะ.. ไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่นายคิดหรอกนะ ดูแลหัวใจเจ้านั่นไว้ให้ดีๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะทนไม่ไหวแล้วถอยออกมาเอง”
“ครับ ..พี่”
---------
คริสเดินขึ้นมาถึงชั้นที่เป็นห้องเรียนของชานยอลตามคำบอกเล่าของจุนมยอน โชคดีที่คลาสนี้เป็นการเรียนรวมกับคณะอื่นทำให้นิสิตในห้องเรียนเยอะเป็นพิเศษจนอาจารย์ผู้สอนไม่ได้สนใจว่านิสิตคนที่เข้ามาช้ากว่าใครนั้นเป็นใคร มาจากคณะอะไร เพียงแค่มองผ่านด้วยสายตาคาดโทษเท่านั้น
ร่างสูงก้าวขายาวๆของตัวไปถึงที่นั่งเกือบหลังสุดของคลาสที่ถูกจับจองด้วยคนสองคนที่เขาคุ้นเคยดี โดยที่คนที่เขาตั้งใจมาหานั้นไม่รู้ตัวเลยแม้แต่นิดเพราะกำลังเหม่อ
“ชานยอล”
“…”
“ชานยอล” เพื่อนร่างเล็กกระซิบเสียงเบาเมื่อเห็นว่าใครที่กำลังยืนอยู่ แต่ก็ต้องเงียบไปเมื่อคริสทำเสียงชู่วเบาๆให้เงียบและชี้นิ้วให้แบคฮยอนขยับย้ายที่นั่งไปนั่งอีกที่หนึ่งแล้วเสียบตัวเองเข้านั่งแทน โดยที่ชานยอลก็ยังคงไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น
คริสดึงโพสต์อิทรูปหมีน่ารักของแบคฮยอนที่นั่งอยู่ถัดไปมาเขียนข้อความยุกยิกๆสักพักก่อนจะติดมันลงบนชีทตรงหน้าชานยอลพร้อมกับสะกิดเบาๆให้คนรักที่กำลังเหม่ออยู่ได้รู้ตัว
“พี่คริส!!!” ร่างเล็กที่เพิ่งสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ร้องออกมาเสียงดังจนคริสแทบตะครุบไว้ไม่ทัน โชคดีที่อาจารย์ผู้สอนมัวแต่วุ่นวายอยู่กับโปรเจคเตอร์จึงไม่ได้ยินเสียงเมื่อสักครู่
นิ้วเรียวของคริสแตะปากชานยอลเบาๆเพื่อห้ามไม่ให้พูด ก่อนจะชี้ไปที่โพสต์อิทที่แปะไว้แทน
‘ยังไม่หายโกรธพี่หรอครับ
ขอโทษนะ ดีกันเถอะ’
ชานยอลก้มลงอ่านลายมือขยุกขยิกของคริสเงียบๆโดยไม่พูดอะไรก่อนจะเปิดกระเป๋าดินสอแล้วหยิบโพสต์อิทสีฟ้าของตัวเองขึ้นมาเขียนอะไรบางอย่างลงไป และแปะมันลงบนโต๊ะของอีกฝ่าย
‘จะไปไหนก็ไปเลยไป
L L L L L ’
คริสเงยหน้าขึ้นมองคนรักด้วยสายตาละห้อยทันทีหลังอ่านข้อความในโพสต์อิทจบ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสายตาตัดพ้อและหันหน้าหนีจากชานยอล ทางเลือกสุดท้ายเลยเป็นการดึงโพสต์อิทอีกแผ่นจากเพื่อนเมียมาเขียนตอบกลับไป
‘ไม่ไปไหนทั้งนั้นล่ะ อยากอยู่กับแฟน J
หายโกรธพี่นะ พี่ขอโทษ วันนี้ใส่รองเท้าที่ที่รักซื้อให้มาด้วยแหละ ใส่คู่กันแต่ไม่เดินด้วยกันจะมีความหมายอะไรล่ะคะที่รัก’
ตากลมโตเหลือบมองที่พื้นหลังอ่านโพสต์อิทจบ ก่อนที่แววตาจะฉายแววดีใจเล็กๆเมื่อเห็นว่าคริสใส่รองเท้าคู่เมื่อวานที่เขาซื้อมาให้คู่กันตามคำที่เขาเขียนไว้ในการ์ด
‘ตัวเดินด้วยกันแต่ใจไม่ได้อยู่ข้างกัน
จะไปมีความหมายอะไร L ’
คริสอ่านโพสต์อิทสีฟ้าอ่อนจากชานยอลด้วยความรู้สึกผิดเต็มหัวใจ มือเรียวดึงโพสต์อิทอีกแผ่นมาจากแบคฮยอนก่อนจะเขียนข้อความลงไปอย่างรวดเร็ว
‘ใจพี่ไม่ได้อยู่ข้างที่รักอยู่แล้วล่ะ เพราะมันอยู่กับชานยอลตั้งแต่วันแรกที่เจอ
ชานยอลคือความหมายของพี่ ดีกันนะ J’
แก้มเนียนใสขึ้นสีระเรื่อหลังอ่านข้อความหวานเลี่ยนจากอีกคนจบ คริสก็เป็นแบบนี้ ถึงจะทำตัวนอกลู่นอกทางบ้างตามประสาคนเคยเจ้าชู้ แต่เรื่องคารมในการหยอดคำหวานนั้นยังเป็นเลิศเสมอ นี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ชานยอลไม่เคยโกรธคริสได้นานเลยสักที
‘เสี่ยว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
คริสหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นข้อความจากคนรัก ก่อนจะฉีกโพสต์อิทออกมาเขียนโต้ตอบกลับไปอย่างว่องไวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
‘ถึงจะเสี่ยว แต่ก็เฉี่ยวหัวใจเธอล่ะนะ 55555555 :)
พี่ขอโทษนะคะที่ทำแบบนั้นลงไป แต่พี่ไม่ได้สานต่อนะ
รักชานยอลคนเดียวแหละ’
“ดีกันนะเบบี๋”
คริสพูดเสียงเบา ยื่นนิ้วก้อยเข้าไปเขี่ยหลังมือบางเบาๆอย่างออดอ้อน
“ไม่” มือเรียวขยับออกอย่างถือตัว
“พี่ขอโทษ ดีกันเถอะนะ นะคะ นะ”
“พี่ก็แบบนี้ทุกที” ร่างบางพูดเบาๆ ใบหน้าหวานงอง้ำอย่างหงุดหงิด “ทำให้เสียใจแล้วก็มาพูดให้ดีใจ เหนื่อยนะรู้ป่ะ เห็นผมเป็นอะไร”
“พี่ขอโทษ ..”
“ฟังจนเบื่อแล้ว”
“ชานยอล ..”
“ผมมันบ้าเองล่ะที่รักพี่มากจนยอมหลับหูหลับตาเชื่อคำพูดหวานๆที่พี่พูด เสียใจแทบตายแต่พี่ง้อหน่อยก็หายงอน โมโหตัวเองว่ะ ฮึ่ย!”
“ชานยอลอ่า พี่ขอโทษนะครับ จะไม่ทำอีกแล้ว สัญญา”
นิ้วก้อยเรียวยาวถูกยื่นมาตรงหน้าพร้อมคำสัญญาและสายตาจริงใจจากอีกฝ่าย ชานยอลเหลือบมองหน้าคริสเล็กน้อยพร้อมความสับสนในใจ ตั้งแต่คบกันมาคริสให้คำสัญญากับเขาน้อยครั้งมาก เพราะทุกครั้งที่คริสสัญญา นั่นหมายถึงว่าเขาจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้อย่างดีและไม่มีวันผิดสัญญาเด็ดขาด และนี่เป็นครั้งแรกที่คริสให้คำสัญญาว่าจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงทั้งหลายให้เขาได้ช้ำใจ
“ห้ามแจกเบอร์สาว”
“ครับ”
“ห้ามอ่อย ห้ามม่อ ห้ามติดต่อ ห้ามสานต่อ ใครมองมาก็ไม่ต้องมองไม่ต้องยิ้มตอบ”
“ได้ทุกอย่างเลยครับ”
“หายงอนก็ได้”
นิ้วก้อยเล็กๆเกี่ยวเบาๆเข้ากับนิ้วของคริสที่ยื่นรอไว้อย่างจำยอม สาบานได้ว่าคริสอยากดึงไอ้ตัวแสบเข้ามากอดอย่างถึงที่สุดถ้าไม่ติดว่าพวกเขายังนั่งกันอยู่ในห้องเรียนที่มีเพื่อนร่วมคลาสเป็นร้อยคนนั่งกันสลอนพร้อมอาจารย์ที่ยืนสอนอยู่หน้าห้อง
.. แต่ไม่เป็นไร ไว้จัดหนักคืนนี้ก็ได้ J
คริสขยับเปลี่ยนจากเกี่ยวก้อยมาเป็นกุมมือเล็กเอาไว้หลวมๆอย่างรักใคร่ สองสายจาประสานกันหวานเชื่อมจนคนที่แอบมองอยู่ต่างก็อิจฉาไปตามๆกันเพราะใครๆก็รู้ถึงกิตติศัพท์คู่รักคู่นี้ดี แต่แล้วภวังค์รักสีชมพูอมม่วงของคู่รักตัวสูงก็ต้องพังครืนลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงเบื่อโลกของคนข้างๆดังมาขัดจังหวะ
“ดีกันแล้วช่วยเห็นหัวเพื่อนคนนี้ด้วยนะครับพวกคุณ โพสต์อิทผมหมดไม่มีใช้แล้วโว้ย!!!!”
.
,
,
ถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆละกันนะแบคเอ๋ย …
-----------------------
มาช้าาาาาาาาาาา!! เค้าขอโทษษษษ ._.
ตอนนี้เบาๆ ขำๆเนอะ (คือจริงๆมันก็แนวนี้ทุกตอนปะ ฮ่าาา)
ฟิคเรื่องนี้โรแมนติกค่ะไม่ดราม่าแน่นอน(เพราะแต่งไม่เป๊น ก๊ากกก)
อ่านเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือดกันไปเนอะ เบาๆ สวยๆ
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าน้า ~
ปล.เดี๋ยวเอา SF มาลงเป็นการแก้ตัวที่มาต่อช้า โอเคนะ ._.
ความคิดเห็น