Cyber world ชีวิตโลกดิจิตอล

ลำดับตอนที่ #33 : Rewrite all code (100%)

ตอนสุดท้ายแล้วล่ะครับ

... พวกมัลวีลัสจะเป็นไงบ้างน่ะ...

__________________________________________________________________

หนึ่งเดือนผ่านไป

โลกได้รับรู้ที่ภัยของไซเบอร์แล้ว

ทุกประเทศ แม้แต่จีนและเกาหลีเหนือก็ตัดสินใจให้การสนับสนุนนักวิทยาศาสตร์และนักโปรแกรมเมอร์อย่างเต็มที่เพื่อพัฒนาเทคโนโลยีสารสนเทศให้ก้าวหน้า หลังพวกเขาเห็นศักยภาพของเอไอ... แน่นอนว่าคงไม่มีใครกล้านำเอไอมาก่อการร้ายแน่หลังเห็นผลลัพท์สุดสยองมาเต็มๆตา

ผลของหายนะครั้งนั้น ทำให้ทุกคนตัดสินใจที่จะใช้เทคโนโลยีในทางที่ถูกต้อง... ตลอดกาล

สนธิสัญญาทำลายอาวุณนิวเคลียร์ถูกดำเนินการอย่างไว ในทุกชาติ
สนธิสัญญาห้ามใช้อาวุณสารสนเทศเกิดขึ้น

ทุกอย่างเหมือนจะีดีขึ้น...

แต่ไม่เลย....

อย่างน้อยก็กับใครบางคน

ไม่สิ บางไฟล์

.......................................................................................................................

"มิคุ... ตายไปหนึ่งเดือนของพวกยูชเซอร์แล้วสิน่ะ" รินยังนั่งจ่อยๆที่โต๊ะอาหาร...

ในโลกคอมพิวเตอร์ของไรท์... เหล่าโปรแกรมเศร้าสร้อยมาก กับการสูญเสียสองโปรแกรมที่ปกป้องโลกของพวกเขาไว้...

เหล่าโปรแกรมจำได้ ยกเว้นเหล่ามนุษย์... ที่สุดท้ายยกความดีความชอบให้พวกตำรวจ

พวกเขาไม่ชอบใจนัก เช่นกันกับที่ไรท์และดิเตอร์รู้สึก

ผ่านไปแล้วประมาณสามเดือนในโลกคอมพิวเตอร์ พวกเขายังทำใจไม่ได้

ตอนนี้ เหล่าโวคาลอยด์รู้สึกคิดถึงอาหารรสห่วยๆของมิคุขึ้นมาอย่างมาก...

เช่นกันกับที่คิดถึงมัลวีลัส...

"เลิกนับเหอะ" เรดบอลที่มาพร้อมกับแมคอาฟีบอกพร้อมทั้งกลั้นน้ำตาไว้... พวกเขาใส่ชุดสีดำ ไว้อาลัยแก่มัลวีลัสและมิคุ

"เราไปกันเถอะ" ลูกะนำ...
..........................................................

ณ ไดรว์ซี

หลุมศพของสองโปรแกรม ตั้งอยู่ไว้เป็นที่รำลึก...

"ฮันซึเนะ มิคุ"
"มัลวีลัส มัลแวร์รีโหลด"
"แด่ผู้ปกป้องโลกทั้งสอง"

ป้ายเขียนไว้แค่นั้น...

แค่นั้นก็เกินพอ สำหรับเหล่าโปรแกรม... จากทุกๆตอนที่ปรากฎในเรื่อง

"ทำไมกัน... ทำไมคนดีถึงต้องตายด้วยล่ะ" เอ็กซ์พอเรอร์ถามทั้งน้ำตา

"มิคุ มัลวีลัส ฉันดีใจที่รู้จักพวกนายน่ะ" ด็อกคิวเม้นพูด

"ฮึก" ไลน์สะอื้น

และ...

ก็มีชายหญิงสองคนในเสื้อคลุมเดินเข้า

"มาทำอะไรกันเหรอค่ะ" โปรแกรมผู้หญิงถาม

"เธอคงเป็นโปรแกรมใหม่สิน่ะ" โครมบอก

"วันนี้ เป็นวันครบหนึ่งเดือนแล้ว ที่มิคุและมัลวีลัส... โปรแกรมที่ปกป้องโลกใบนี้ไว้.... ได้หายไป" เรดบอลบอก

"งั้น... ถ้าฉันจะบอกพวกเขายังอยู่ล่ะ" โปรแกรมผู้ชายพูดก่อนจะปลดชุดออก

พรึบ

"เฮ้ย พ พ พวกนายคือ...." เหล่าโปรแกรมตกตะลึงแม้แต่โปรแกรมของระบบปฎิบัติการยังเผลอหลุดอาการ

"ใช่แล้วจ้า"

ชุดแสนสุดใสของมิคุที่เต็มไปด้วยสีดำและเขียว ปรากฎขึ้น

"พวกเรากลับมาแล้ว" มัลวีลัสประกาศ

"เป็นไปได้ไง ฮาร์ดไดรฟ์มัน..."

ไม่ทันที่ไคโตะจะพูดจบก็มีสัญญาณเรียกจากเหล่ายูชเซอร์

"หวัดดี เหล่าโปรแกรม" ดิเตอร์พูด "นี่ฉัน Call ทางไกลจากอเมริกาเลยน่ะเนี่ย"

"ท่านมาทำอะไรอ่ะ" รินถาม

"ฉันจะมาบอกว่า ฉันได้ซ่อมฮาร์ดไดรฟ์ได้แล้วด้วยเทคโนโลยีของ CIA อ่ะน่ะ ทีนี้ ฉันกู้โอเอสไม่ได้ แต่กู้โปรแกรมประยุกต์ต่างๆได้ นั้นรวมมิคุกับมัลวีลัสด้วย"

"เดี๋ยวน่ะ ท่าน ไงท่านบอกว่าท่านจะมาไม่กวนในช่วงนี้ไงล่ะครับ" มัลวีลัสถาม

"ทำไงได้ เกิดเหตุด่วนน่ะสิ รัฐบาลของประเทศเกาหลีใต้กำลังถูกแฮกเกอร์โจมตีน่ะสิ" ดิเตอร์เบปาก "เอ้า รีบมาๆ"

"คร้าบๆ" มัลวีลัสบ่นงึมงำไม่ได้ความหลังดิเตอร์ตัดการสื่อสาร "มิคุ เดี๋ยวฉันกลับมาน่ะ"

"อย่าตายล่ะ" เมย์โกะอวยพร

"โชคดีน่ะ... มัลจัง" มิคุพูดด้วยความเป็นห่วง

"อือ ฉัน จะไม่ยอมตายอีกรอบหรอก" มัลวีลัสเรียกดาบออกมาควงก่อนโหลดตัวเองไปที่เซิร์ฟเวอร์ของ CIA

งานใหม่เขามาแล้ว

...............................................................................................................

USA

ดิเตอร์... ที่ตอนนี้เป็นถึงเจ้าของธุรกิจโปรแกรมที่ใหญ่เป็นอันดับห้าของโลกไปแล้ว นั่งมองจอมอนิเตอร์อยู่ที่โต๊ะไม้เก่าๆ ใส่ชุดเก่าๆ ในห้องโทรมๆ... ไม่สมกับเป็นถึงรองผู้บริหารเลย...

"ดิเตอร์ เปลี่ยนชุดเหอะ" ไรท์ที่มาเยี่ยมเพื่อน โดยอาศัยช่วงที่หัวหน้าเขาไปดูผลงานที่บริษัทสาขาลูก ขอมาหาเพื่อน

"ทำไม? ชุดนี้เหมาะกับแฮกเกอร์ออก"

"อ้าว จะถล่มใครอีก"

"หึๆ" ดิเตอร์กดเอ็นเทอร์เพื่อส่งมัลวีลัสออกปฎิบัติการ "อยากรู้เหรอ ถล่มพวกแฮกเกอร์ที่ยังยึดติดกับอดีตน่ะสิ"

"_ _ ไง เงินดีไหม"

"ดีสิว่ะ" ดิเตอร์ยิ้ม "ที่ถามเนี่ย อยากได้ใช่ไหม"

"ใช่ เ้้อ้ย! ไอ้บ้า ขืนขอก็ถูกมองว่าเป็นพวกเห็นแก่เงินเด๋"

"หึๆ อ้อ ไรท์" ดิเตอร์เปิดลิ้นชักเอาหนังสือออกมา "นิยายนายเขียนได้ดีน่ะ... เดี๋ยวฉันจะลองทำเป็นอนิเมะให้น่ะ"

"ขอเหอะ อย่าเลย"

"เอาน่า เผื่อว่านายจะได้เป็นนักเขียนชื่อดังอีกคนไงล่ะ"

"ถ้าเป็นได้ ฉันคงเขียนใบลาออกแล้วล่ะ"

"ฮาๆ หวังว่าฉันจะได้เห็นจดหมายลาออกของนายน่ะ"

"ไม่มีทางว่ะ"

"เดี๋ยวก็รู้"

ไรท์หมั้นใส้เพื่อนตนเองนิดหน่อยๆก่อนจะเดินออกไป...

พอเขาออกจากห้อง เขาก็ดูป้าย

"Undershadow Hacker's leader working room"

อันเดอร์ชาโดว์แฮกเกอร์ นั้นคือชื่อทีมแฮกเกอร์ที่มีไว้เพื่อปกป้องโลกจากหายนะทางไซเบอร์ที่ดิเตอร์ตั้งคิด

แต่คนเป็นหัวหน้าน่ะ ไม่ใช่ดิเตอร์หรอก...

แต่เป็นมัลวีลัสต่างหาก

__________________________________________________________________________________________

"หายไปซ่ะ แก" ไวรัสตัวหนึ่งกำลังจะเอาขวานจามหน้าผม

"อิเล็กทริค สไตรค์"

สายฟ้าฟาดผ่าใส่เจ้าไวรัสซ่ะเกรียม

ผมมองดูซากมันก่อนจะส่งข้อความบอกท่านแฮกเกอร์... ถึงผมจะเป็นหัวหน้า(ในทางปฎิบัติ) แต่ท่านก็ยังเป็นคนสร้างผมอยู่ดี

ใช่ ผมคือมัลวีลัส ผมกลับมาจากความตาย พร้อมกับมิคุ น้าฮันนี่และน้องผม โวล้า

ผมกลับมาครั้งนี้ เพื่อจะทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม

ผมนั่งพักซักหน่อย ก่อนจะเปิดดูรูป

เป็นรูปผมกับมิคุในชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว...

โปรแกรมแต่งงานไม่ได้หรอก แต่มันทำให้ผม... ถ้าจะพูดแบบที่พวกวัยรุ่นไทยพูดคงเป็น ฟิน สิน่ะ

ผมเก็บรูปก่อนจะเริ่มเดินทางกลับไปตรวจสอบบริษัทของท่านดิเตอร์

New code

ชื่อสร้างสรรค์มาก...
ประชดน่ะ

เอาเหอะ

ผมว่า...

ผมคงต้องบอกลาแล้วล่ะ....

ลาก่อน

^Z

End Of File

_________________________________________________________________________________________

จบครับ

แฮปปี้เอ็นดิ้ง เฮ!

แต่ทว่า

เรื่องราวของมัลวีลัสนั้น

จะมีภาคพิเศษครับ!

แต่นั้น คงต้องรอให้ผมเขียนDimension war ถึงภาคLegend war ก่อนน่ะครับ

แต่สำหรับตอนนี้

ขอบอกว่า

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาโดยตลอดน่ะครับ

Thank you

See you again...

__________________________________________________________________________________________

จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อโปรแกรมต้องปะทะกับความชั่วร้ายจากโลกคู่ขนาน

เมื่อบทอวสานของมวลมนุษย์เริ่มคุกคามโลกของพวกเขา

มัลวีลัส

จึงต้องออกโรงอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้...

พวกเขาจะต้องพบกับ...

พวกเขาเอง!

ปริศนาของเหล่าโปรแกรมลึกลับสามตัวกำลังจะถูกไขออก

และกล่องแพนดอร่าแห่งวงการคอมพิวเตอร์กำลังจะถูกเปิดออก

ติดตามได้ใน

Cyber world x All guardians x Cho Darkness : Code of Saga.

(ไม่)เร็วๆนี้ครับ