Cyber world ชีวิตโลกดิจิตอล

ลำดับตอนที่ #32 : Final Action! การต่อสู้ของพี่น้อง สงครามของนานาชาติ (100%)

สวัสดีครับ

เรื่องราวกำลังถึงจุดสิ้นสุด มัลวีลัสกับเฟิร์สกำลังจะต่อสู้กับแล้ว

ตอนนี้จะยาวซักหน่อยก็รอหน่อยน่ะครับ

___________________________________________________
ผม มัลวีลัส หลังตื่นจากการโดนโวล้าทุบให้สลบ(ผมคงต้องมีเคลียร์กับเธอ) ก็รีบมาถามท่านแฮกเกอร์ว่าให้ทำอะไร

ก่อนจะได้คำสั่งคือ...

"สร้างเส้นทางการติดต่อกับนานาชาติ" ผมพูดทวนระหว่างกู้ระบบการสื่อสาร

"Successed" ผมหันไปหามิคุ โวล้า ไฟนอล และจอติดต่อของท่านแฮกเกอร์

"เตรียมการถ่ายทอดสดเลยครับ" ผมบอก

"ได้เลย ฉันจะทำการติดต่อกับผู้นำประเทศทั่วโลกเดี๋ยวนี้แหละ" คุณพิเพธแย่งซีนท่านแฮกเกอร์ซ่ะงั้น

______________________________________________________________

TV ทั่วโลกเริ่มประกาศข่าวว่าเหตุวุ่นวายเป็นฝีมือของชายคนหนึ่งที่สร้างไวรัสอัจฉริยะขึ้นมา แต่ควบคุมไม่ได้เพราะโปรแกรมศีลธรรมถูกลบออก

หลายคนไม่อยากเชื่อ แต่จำเป็นต้องเชื่อ เมื่อแม้แต่ประเทศที่น่าจะเป็นฝ่ายโจมตีอย่างเกาหลีเหนือ ประเทศเขตตะวันออกกลาง จีน หรือประเทศที่ไม่น่าจะโดนโจมตีอย่างไทย พม่า ก็ยังถูกโจมตีจนเละ (ไม่จากนิวเคลียร์ก็ความวุ่นวายภายใน)

เหล่าผู้นำ ตัดสินใจ

ลบความบาดหมางออกอย่างหมดจด และเริ่มวางแผนเข้าคืน...

ภายใต้ชื่อ

Virus reverse attack

__________________________________________________________________

"นายมีแผนยังไง" ผม ดิเตอร์ ที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ต่อหน้าผู้นำประเทศทั่วโลกที่ประชุมผ่านระบบคอมพิวเตอร์ ได้รับคำถามจากประธานาธิปดีของอเมริกา

"ผมคิดว่า ผมจะใช้ไวรัสที่เขียนขึ้นอย่างรัดกุมทำการลบไวรัสทั้งหมดทิ้งจากระบบ เพราะการให้รีเซ็ตอินเตอร์เน็ตทั้งโลกคงเป็นไปไม่ได้" ผมตอบ

"แต่ผมมีไอเดียดีกว่านั้น" มัลวีลัสพูดผ่านลำโพงโน้ตบุ๊คผม "จากแบบแปลงที่ผมแกะได้ ทำให้ทราบว่า ไวรัส มัลติคิลเลอร์ และ ไวรัสอีกกว่าสิบรูปแบบที่กำลังระบาดอยู่ ถูกควบคุมด้วยพี่ผม... เอ่อ จะเรียกว่า ไวรัสตัวหลักก็ได้ครับ"

"แล้วนายจะทำอย่างไรกับพี่ของนาย" นายกของไทยถามมัลวีลัสอย่างสุภาพ เพราะกลัวหมอนี้จะอาละวาด

"อัพโหลดผมไปที่คอมพิวเตอร์ของนาซา นั้นเป็นแหล่งกบดานของพี่ผมครับ"เขาตอบเสียงดังฟังชัด

เหล่าผู้นำหันมามองหน้ากัน

"ไอเดียน่าก็ดีหรอกน่ะ เจ้าไวรัส" ผู้นำญี่ปุ่นพูด "และฉันเชื่อว่า นายคงไม่ทรยศเราแน่แต่..."

"แต่อะไรเหรอครับ"

"ฉันเกรงว่า เจ้าพี่ชายนายมันคงไม่รอโดนเชีอดที่นาซาแน่ และนายเองก็มีความสามารถไม่พอไม่ใช่เหรอ"

"เรื่องนั้น ไม่ต้องเป็นห่วงครับ" ผมพูด "ผมติดต่อเพื่อนแฮกเกอร์ทุกคนให้ช่วยกันแกะไฟล์ตัวสดท้ายครับ อ่ะ ไฟล์มาแล้ว"

ผมเปิดดูไฟล์

"นี่มัน!"

ผมอ้าปากค้าง

_________________________________________________________________________________

ที่คอมพิวเตอร์ของCERN

"ฮาๆ กบดานที่นี้พวกมันไม่กล้าแน่โจมตีแน่" เฟิร์สหัวเราะ
ไอเดียเฟิร์สไม่เลวจริงๆ ยึดระบบควบคุมเครื่องเร่งอนุภาคแบบนี้ ใครจะกล้า...

แต่บังเอิญมีคนกล้า

"เฮ้ย เฟิร์ส" จู่ๆก็มีไวรัสตัวหนึ่งบุกเข้ามาในระบบของเซิร์สอีกตัว

"เฮ้ย แกเป็นใคร" เฟิร์สถาม

"ฉันจะบอกว่า ฉันมีไฟล์ข้อมูลลับ... เกี่ยวกับตัวนายด้ว..."

หมับ! โดนเฟิร์สพุ่งไปบีบคอ

"บอกมา แกมีมันใช่ไหม"

"ก.. ม.. มันอยู่ที่เซิร์ฟของประเทศไทย... เซิร์สของ.. เด็กดีดอทคอม"

เฟิร์สยิ้มอย่างเลือดเย็น "อ้อ ขอบใจ"

พรึบ พริบตาเดียว ไวรัสตัวนั้นก็ถูกเผาเป็นจุล

"ฮึ่ม... ให้ตายสิ ไอ้เซิร์ฟนั้น เจ้ามัลก็เล่นล็อกซ่ะอย่างดี พวกมัลติคิลเลอร์เจาะไม่ไหวแน่" เฟิร์สหงุดหงิด "ไปเจาะเองก็ได้ฟ่ะ"

_________________________________________________

ISP ที่ทางเด็กดีใช้อยู่

"เอาล่ะ ผมล่อเขามาแล้วครับ" ผมพูดกับท่านแฮกเกอร์

"อย่าให้พลาดล่ะ ไม่งั้นเืพื่อนฉันเอาตายแน่" ท่านตอบกลับก่อนตัดสัญญาณ

ผม มิคุและโวล้าอยู่ ณ จุดที่ไม่มีการบันทึกข้อมูล เพื่อให้แน่ใจว่า ถึงผิดพลาดก็จะสามารถควบคุมได้

"พี่เขาจะมาไหมค่ะ" โวล้าถาม

"มาแน่นอน" ผมตอบ

"แล้ว... หากแผนนี้ใช้ไม่ได้ผลล่ะ" มิคุถาม

ผมกำลังจะตอบ ก็มีสัญญาณเตือนจากโปรแกรมที่แฮกเกอร์คนหนึ่งช่วยเขียนให้

"ALERT! DANGER ACCESS FOUND!"

ผมรีบหันไปที่จอหน้าต่าง ผมทำการโหลดข้อมูล

"พอร์ท XXXX" ผมประกาศ "รีบไปเร็ว ส่ง error level เป็น 1 เตรียมแผน เกาะร้าง"

"รับทราบ" โวล้าพยักหน้าก่อนเริ่มส่งข้อมูล

ผม มิคุรีบวิ่งไปที่พอร์ทดังกล่าว

....................................................................

พวกเราทั้งสามมาถึงที่ๆเฟิร์สน่าจะปรากฎ

เปรี้ยง! ไฟร์วอลล์ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้ พี่เฟิร์สก็ปราฎตัว

"แสบมากน่ะแก" พี่เขาพูด "นายคงเก็บไฟล์บ้าไว้สิน่ะ"

"ครับพี่" ผมเรียกดาบออกมา "ผมไม่ยอมให้พี่ทำอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว"

"หึ" พี่เฟิร์สทำหน้าโกรช "แกนึกว่าแกมีแผนอะไรดีๆล่ะ"

"DISCONNECT"

"เกิดอะไรขึ้น" เฟิร์สตกใจเมื่อเห็นว่ามีจอแจ้งเตือนโผล่ทั่วระบบ

"ผมให้มนุษย์จัดการติดตั้งระเบิดในอาคารที่ISPนี้ตั้งอยู่ และให้พวกเขาถอดเราเตอร์ทุกตัวออกครับ" ผมบอกแผนไป

"แก!" พี่เฟิิร์สไม่รอช้า ยิงลูกไฟออกมา ผมก้มหลบ

"ต่อไปนี้ แกกับข้าไม่ใช่พี่น้องกัน!"

"ผมก็รออยู่พอดี" ผมพูดและวิ่งรี่เข้าไปโจมตี

"เอาไปซ่ะ" พี่ยิงลูกไฟใส่ ผมจึงสร้างบาเรียไฟฟ้าขึ้นมาเพื่อกันการโจมตี ก่อนจะใช้ท่าจระเข้ฟาดหางเตะให้พี่ล้ม และเร่งพลังงานในดาบถึงขีดสุดเพื่อเตรียมลบ

แต่พี่เขาก็ไวจริงๆ กลิ้งหลบคมดาบได้

"มิคุ ช่วยที" ผมพูด

"เพลิงมังกร"

พี่ผมยิงลูกๆฟเป็นรูปมังกร

เฮ้ย แย่แล้ว

ตูม!

"พี่"
"มัลวีลัสคุง"

ผมลงไปกลิ้งกับพื้น

"หนอยแก" ผมเห็นมิคุเรียกธนูออกมายิงใส่

"โง่หรือเปล่า เจ้าโปรแกรมเสียง" พี่เฟิร์สถาม "ถ้าไฟเจอลม มันจะยิ่งแข็งแกร่ง"
"แล้วถ้าผสมกับน้ำล่ะ" มิคุหันไปส่งสัญญาณให้โวล้า

"หืม"

"ไฮโดรบลาส"
"เฮลเวนแอโรว์ออฟไบนารี่"

โวล้ายิงกระแสน้ำออกมาก่อนได้รับการเสริมพลังจากธนูธาตุลมของมิคุ

กระสุนน้ำทะลวงใส่พี่เฟิร์ส และได้ทำให้โค้ดที่เป็นระบบป้องกันตัวถูกทำลาย

"อั๊ก"

"ตอนนี้ล่ะ ย้าก" ผมจับดาบและแทงเข้าที่อก จุดอ่อนที่จะใช้ได้เมื่อระบบป้องกันถูกทำลาย

ฉ้วก!

ปลายดาบแทงทะลุร่างของพี่ผมไป และ

"ฉัน..."

"ใช่ พี่... ถูกกำจัดแล้ว" ผมพูดก่อนดึงดาบออก

ผมหันหลัง ไม่ดูภาพของผู้เคยเป็นพี่สลายเป็นข้อมูลไบนารี่

"มัน จบแล้วสิน่ะ" มิคุถามผม

"ไม่ มันยังไม่จบ" ผมพูด

..............................................................................

พวกผมกลับมาที่คอมพ์ของท่านแฮกเกอร์

"งานสำเร็จไหม" ท่านถาม

"ครับผม แต่เรามีปัญหาอีกข้อ" ผมบอก

"หืม"

"ผมได้โหลดข้อมูลก่อนจะลบเฟิร์สไป เลยรู้ว่า เราต้องสร้างระบบควบคุมไวรัสขึ้นมาใหม่เพื่อจะกำจัดมันครับ" ผมบอกเขาไป

"ห๊า" ผู้นำทุกคนที่ฟังคำตอบอยู่อ้าปากค้าง

"ไม่ต้องห่วงครับ" ผมยื่นเอกสารให้ดู "ผมได้สร้างโค้ดนั้นเรียบร้อย และจะเริ่มกระบวนการเดี๋ยวนี้"

ผมเริ่มโหลดรูทีนขึ้นมา และเริ่มกระบวนการกู้อินเตอร์เน็ตของโลก

"ERROR"

"บ บ้าน่า" ผมตกใจมากที่รูทีนโหลดไม่ขึ้น

"เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่" โวล้าถาม

"พี่โหลดรูทีนกู้ระบบไม่ได้!"

"ฉันจะตรวจสอบให้" ท่านแฮกเกอร์เริ่มตรวจสอบโปรแกรมที่ผมเขียน

"บ้าชิป" เขาพูด "มีระบบป้องกันอีกชั้น เฟิร์สกำหนดให้ระบบต้องมีโปรแกรมสองตัวซ้อนเพื่อควบคุม... เดี๋ยวน่ะ..."

"...ตอนนั้นพี่ลักพาตัวผมกับมิคุมา หรือว่า..."

"... หมอนั้นคิดจะใช้นายกับมิคุ สตาร์ทระบบควบคุมเพื่อทำลายมนุษยชาติ" ท่านแฮกเกอร์พูด "ฉันจะลองโมดิฟายโปรแกรมดูน่ะ"

"ERROR : CAN'T EDIT"

"บ้าจริง แก้ไขโปรแกรมไม่ได้ นายนี่เล่นเขียนตามตัวเลยน่ะ"

"เฟิร์สเขียนให้ตัวระบบมีการตรวจสอบโค้ดภายในค่ะ หากไม่เขียนตามล่ะก็ โปรแกรมก็ไม่ทำงานค่ะ" โวล้าอธิบาย

"ชิ..." ท่านแฮกเกอร์อารมย์เสีย "มัลวีลัส ผสมโค้ดของมิคุกับของนายเข้าโปรแกรมเดี๋ยวนี้"
"เอ่อ..." ผมลังเล เพราะนี้เรื่องใหญ่มาก หากพลาด คราวนี้ไม่ใช่แค่ผม มิคุหรือท่านแฮกเกอร์ที่เดือดร้อนแน่

มันคือชะตากรรมของวิทยาการของมนุษย์ที่จะได้รับผลกระทบ

ผมไม่มีทางรู้เลยว่าหากพลาดไปแล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น...

"มัลวีัลัส" ท่านแฮกเกอร์เอ่ย "ฉันมีของฝาก... จากพวกโปรแกรมในPC ของไรท์"

ท่านแฮกเกอร์เสียบแฟรชไดรว์เข้าคอมพ์ ก่อนเขาจะก็อปปี้ไฟล์ข้อความมาที่ๆผมอยู่

ผมเปิดอ่าน

"เฮ้ย เจ้าไวรัส อย่าให้งานพังล่ะ"
"ไลท์ไวรัส สู้ๆ"
"มัลวีลัส หวังว่าการที่ฉันไม่ลบนายตอนนั้นคงไม่ใช่การตัดสินใจที่ผิดน่ะ"
"สู้ๆค่ะ ท่านมัลวีลัส"
"พยายามเข้า"

ข้อความอีกมากมายที่เขียนโดยเหล่าโปรแกรม ทำให้ผม...

"ขอบคณน่ะ ทุกคน" ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว

"มัลจัง" มิคุแตะไหล่ผม "มาเริ่มกันเถอะ"

ผมเช็ดน้ำตา

"ได้เลยครับ" ผมลุกขึ้น "มิคุจัง ขอยืมร่างกายเธอหน่อยน่ะ"

"อือ"

ผมทำการโหลดโค้ดทั้งหมดของมิคุเข้ามาในร่าง ตอนนี้ ผมมีโปรแกรมของผม ของเฟิร์สและของมิคุจังทั้งหมด

"เอาล่ะ เริ่มกระบวนการ" ผมพูดและเริ่มโหลดรูทีนอีกครั้ง

[SYSTEM START]
[OPERATION : CANCEL]
[SEARCHING ALL MALWARES]


________________________________________________________________________________

ผมตื่นตะลึงเมื่อเห็นข้อความบนระบบ

"มันเกิดอะไรขึ้น" ไรท์ถาม

"รูทีนที่มัลวีลัสใช้ กำลังจะสร้างไวรัสเพื่อตรวจจับและทำลายไวรัสทุกตัวทุกสายพันธุ์บนโลก" ผมบอก

"สุดยอดไปเลย"

"นั้นแหละ ปัญหา" ผมกังวล

"เอ๋"

"อย่าลืมสิ ว่ารากฐานที่แท้จริงของมัลวีลัส ก็คือมัลแวร์ชนิคหนึ่ง"

"เฮ้ย"

"แต่เรายกเลิกไม่ได้แล้ว ไม่ว่าอยากหรือไม่" ผมบอก "เพราะถ้าทำ เราจะไม่มีโอกาศที่สอง!"

ขณะเดี๋ยวกัน จอก็เริ่มแสดงผล

[CREATING RESTETER]
[COMPLETED]
[UPLOADING....]

จู่ๆ ผมก็รู้สึกเสียวสันหลัง

"แย่แล้ว รีบทำการอพยพทุกคนจากโรงไฟฟ้าเร็วเข้า" ผมประกาศ

ผู้ำนำทุกคนงง "ทำไม"

"ไวรัสตัวนี้ มันจะทำการลบไวรัสทิ้ง โดยไม่สนใจว่าจะเกิดside effect อะไร และหากมัลวีลัวควบคุมไม่ได้ ระบบทุกชนิคที่ควบคุมโดยคอมพิวเตอร์จะบ้าคลั่งและควบคุมไม่ได้"

แค่นั้นแหละ เหล่าผู้นำก็ตัดการสื่อสารและออกประกาศมาตราการฉุกเฉิน

ผมรีบเปิดโปรแกรมที่ใช้ควบคุมมัลวีลัสและเริ่มแก้ไขโปรแกรมในมัลวีลัส

"เฮ้ยๆ นายกำลังทำอะไร" พิเพธถาม

"ช่วยให้มัลวีลัสควบคุมรูทีนนี้ไง!"

___________________________________________________________

ผมเริ่มรู้สึกเหมือนผมควบคุมตัวเองไม่ได้

"เฮ้ย มัลวีลัส เป็นไรไหม" ไฟนอลถามผม

"ห.. หนีไป ฉันควบคุมไวรัสที่ฉันสร้างไม่ได้.. มันจะฆ่าเธอ"

ทันใดนั้น ก็มีลูกบอลหนาม อันเป็นรูปลักษณะของไวรัสที่ผมกำลังสร้าง

และมันก็พุ่งไปทางน้องผมและไฟนอล

"แย่แล้ว" โวล้าเรียกบาเรียน้ำออกมา

แต่ทว่า...

บาเรียน้ำก็สลายกลายเป็นโค้ดไบนารี่ธรรมดา

"เผ่นเร็ว" ไฟนอลพูด

โวล้าแปลงตัวเองเป็นรถมอเตอร์ไซค์ ให้ไฟนอลขี่หนีไวรัสที่ผมสร้างขึ้น

ไม่.. หยุด ใครก็ได้...

ช่วยด้วย!!!!!!!!!!!!!!!!


.....................................................................................................................

ในจิตสำนึกอันเลือนรางของผม

มันมืดมิด...

ผมตายแล้วเหรอ

"มัลจัง"

"มิคุ เธอเหรอ"

"อือ" ร่างของมิคุปรากฎต่อหน้าผม

แต่ทว่า นั้นไม่ใช่แค่สิ่งเดียวที่ผมเห็น

"หวัดดี เหมือนเราจะเจอกันอีกแล้วน่ะ" โปรแกรมลึกลับ นามอาหนังสือ ปรากฎตัวอีกแล้ว

"อาหนังสือ" ผมกับมิคุเอ่ยชื่อพร้อมกัน

"เหมือนว่า นายจะล้มเหลวสิน่ะ" เขาพูด "แต่อย่าพึ่งท้อน่ะพวก"

"นาย.. จะพูดอะไรกันน่ะ" มิคุถาม

"กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานนัก มีชายคนหนึ่ง ใช้พลังลึกลับจากเหรียญสีม่วงจนเกือบจะกลายเป็นผู้ทำลาย แต่เขาก็กลับมาเป็นผู้ปกป้อง กาลครั้งหนึ่ง นานกว่านี้นิดหนึ่ง มีชายคนหนึ่ง เคยจะทำลายทุกสิ่ง แต่ก็กลับมารวบรวมทุกอย่าง" เขาเล่าเรื่องเล่าประหลาดให้ผมฟัง "มัลวีลัส ถ้านายคือผู้ต่อสู้เพื่อโลกไซเบอร์และโลกยูชเซอร์ มิคุก็คือไพ่ตายของนาย"

"แปลว่า..." ผมเริ่มเห็นทางออกแล้วล่ะ

โปรแกรมนั้นพยักหน้าก่อนจะหายไป
.........................................................................................
"ดีล่ะ" ผมตื่นขึ้น "โหลดรูทีน โวคาลอยด์!"

[VOCALOID CV01 LOADING...]
[EDIT VIRUS]
[FINAL ACTION]
[REMOTE LOAD]
[UPLOADING UPDATE...]

แล้วผมก็ปล่อยพลังงานทั้งหมดออกมา

_________________________________________________________________

สัญญาณข้อมูลของมัลวีลัสแพร่ผ่านช่องทางทั้งหมดที่เป็นไปได้ ก่อนจะผ่านเข้าสู่ระบบดิจิตอลทุกชนิค

ไวรัสที่มัลวีลัสสร้าง ถูกแก้ไข และเริ่มย้อนสภาพอินเตอร์เน็ต

ส่วนทางโวล้ากับไฟนอลก็รอดอย่างหวุดหวิด...

แต่ทว่า

"ปี้ดๆๆๆๆ"

"เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย" พิเพธถาม

"ไม่รู้ครับ เหมือนมัลวีลัสจะแก้ไขไวรัสทั้งหมด ตอนนี้ทั้งโลกไม่มีมัลแวรแล้วครับ แต่้นั้นทำให้คอมผมมันเริ่มร้อน" ดิเตอร์พูด

ทันใดนั้น ไรท์ก็เ็ห็นควันลอยออกมาจากเครื่อง

"เฮ้ย ก้ม!" ไรท์กระโจนเข้าไปผลักดิเตอร์

บึม!!!!

ในที่สุด เครื่องคอมพิวเตอร์ของดิเตอร์ที่มัลวีลัสอยู่ก็ทนรับความร้อนไม่ไหวและระเบิดไปในที่สุด

โดยทิ้งความเศร้าไว้เบื้องหลัง

"มัลวีลัส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

________________________________________________________________________________________

เอาล่ะ สงครามของมัลวีลัสก็จบลงแล้วครับ

แต่เรื่องราวมันยังไม่จบ

อธิบายศัพท์
ISP คือผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ต
ไฟร์วอลล์ เป็นโปรแกรมป้องกันคอมพิวเตอร์จากภัยคุกคามด้านนอก โดยจะกรองข้อมูลที่เข้าออก
และรูทีน คือส่วนหนึ่งของโปรแกรมครับ

เอาล่ะครับ

Cyber world is end

Thank you for reafing...
....

ซ่ะเมื่อไร!

ตอนหน้าต่างหาก คือตอนจบที่แท้จริง

ติดตามตอนต่อไป

คำถาม ทายสิว่า โปรแกรมประหลาดตัวหนึ่งพูดถึงอะไร ใบ้ว่าเกี่ยวกับไลฟ์แอ็กชั่นสองเรื่อง
(รอก่อน มุขตัน)