ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นิยายจากเพลงของเหล่าVocaloid

    ลำดับตอนที่ #32 : Alice in wonderland

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 173
      0
      3 ส.ค. 55

    (ผู้แสดง มิคุ เมย์โกะ ไคโตะ ริน เลน และ... แขกรับเชิญพิเศษ)

    ในดินแดนแห่งหนึ่ง มีเจ้า"ความฝัน"ตัวเล็กๆอาศัยอยู่

    ไม่มีใครเคยมาเยี่ยมเขาสักคน

    เขากลัวว่าตัวเองจะถูกลืมไป

    "ทำไงดีๆ" เขาคิดก่อนจะไอเดียสุดบรรเจิด

    "ใช่แล้ว... เชิญผู้คนมาที่ดินแดนแห่งนี้ มาอยู่เป็นเพื่อนกับฉันซ่ะ ก็ได้นี่หน่า"

    แล้วเหล่า"อลิส"ทั้งห้าคนก็ถูกเชิญมา... ยงโลกของความฝัน


    ......................................................................................

    หญิงสาวคนแรกผู้ถูกเชิญเป็นอลิสนั้น เป็นหญิงสาวผู้กล้าหาญ นามว่าเมย์โกะ

    "หึๆ" เธอหัวเราะในคอ "บอกว่ามีอันตรายมากมาย ก็น่าสนุกน่ะสิ"

    แล้วเธอก็มายังดินแดนแห่งความฝัน พร้อมกับดาบคู่ใจ

    เธอใช้มัน ฟาดฟัดเหล่าสัตว์และพืชร้าย ผ่านมาได้ไกล

    จนกระทั่ง...

    ในป่าลึก

    "แฮ่กๆ" เธอเริ่มเหนื่อยล้ากับการฟัดพวกดงหนามที่พยายามเข้ารัดเธอ


    และ.................

    "กรี้ด!!!!!!!"

    เหล่าดงหนามขังเธอไว้ราวกับเป็นนักโทษ ไม่มีทางที่เธอจะหนีออกมาได้

    ประตูสู่ป่าที่เธอเคยเดินทางมาก็ปิดลง พร้อมกับเสียงเงียบหายไปของ"อลิส"คนแรก

    ไม่มีใครทราบว่าเธอเป็นหรือ... ตาย

    ................................................................................................................

    "อลิส" คนที่สองนั้นเป็นผู้ชายนามว่า ไคโตะ

    เขามาพร้อมกับเสียงเพลงที่ทำให้พวกคนหัวเราะก็ได้

    มีความสุขก็ได้

    บ้าคลั่งก็ได้

    และในวันหนึ่ง ขณะที่เขาร้องเพลง

    "ปัง!" เขาถูกใครบางคนยิงตาย

    มีดอกกุหลาบสีฟ้างอกออกมาจากร่างไร้ชีวิตของเขา

    ผู้คนพากันเด็ด จน...

    ทั้งร่างของเขาและตัวดอกไม้ เหี่ยวแห้งตายไป....

    ............................................................................................................

    "อลิส" คนที่สาม เป็นสาวน้อยน่ารักนามว่ามิคุ

    ผู้คนต่างหลงไหลเธอ

    จึงได้สร้างเมืองที่เธอเป็นเจ้าหญิงคอยปกครอง

    แต่ทว่า...

    ต่อมา ร่างของเธอก็เริ่มเปื่อยเน่า... เธอตกใจ

    แต่ก็ยังคงปกครองเมืองดังกล่าวต่อไป....

    ................................................................................................................

    และ ก็ถึงคราว "อลิส" สองคนสุดท้าย

    "พี่รินๆ" แฝดน้อยผมเหลือง เลน เรียกแฝดพี่ของตนเอง "เราจะไปไหนเหรอ"

    "ก็เดินเข้าในป่าลึก ไปเรื่อยๆน่ะ"

    ใช่ พวกเขาเดินผ่านเข้าไปในป่าลึก ที่"อลิส"คนแรกเคยเดินผ่านเข้าไป

    "พี่ๆ นั้นอะไรน่ะ" เลนชี้ไปที่มือในดงหนาม

    "ไม่รู้สิ แต่รีบออกจากป่านี้ดีกว่าน่ะ"

    พอพวกเขาออกมา พวกเขาก็มายังดงกุหลาบที่เหี่ยวแห้ง บนร่าง "อลิส" คนที่สอง

    "ดอกกุหลาบสวยจังเนอะ เลน" รินพูด

    "นั้นสิครับ" พวกเขาไม่รู้เลย ถึงที่มาของดอกไม้เหล่านี้

    แล้วพวกเขาก็มายังเมืองที่ "อลิส" คนที่สามปกครอง

    พวกเขาเดินทางเข้าปราสาท และก็ไปเห็น"อลิส"คนที่สาม ที่ร่างกายมีสภาพดูไม่ได้

    "น่ากลัวจัง" รินพูด

    "งั้นพวกเราก็รีบออกจากเมืองนี้กันเถอะ แล้วก็รีบกลับบ้าน" เลนชวนก่อนรีบพาแฝดพี่ของตนออกจากปราสาท

    .

    ..

    ...

    แต่พวกเขาเหมือนอลิสเกินไป....



    พวกเขา... เลยไม่ได้กลับออกมา

    แล้วติดอยู่ใน...

    ดินแดนมหัศจรรย์ต่อไป....


    "ใครจะเป็น อลิสคนถัดไปดีน่ะ~"

    +!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


    ผม - แงๆ จบห่วยอีกแล้ว พี่น้อง

    เลน - โชคดีจัง ที่ผมได้เล่นบทดีหน่อย

    มิคุกำลังกินยาแก้พิษ - แต่ไม่ไหวน่ะ เล่นยาลดความสวยเนี่ย

    ผม - เขาขอโทษ

    ก็ไม่รู้ว่าเป็นไง แต่คิดว่าน่าจะพอไหว

    ลูกะ - ฉันว่าไม่

    ริน - ว่าแต่ใครแสดงเป็นความฝันล่ะคะ

    ผม - คนที่มาสค์หมั่นไส้นิด

    มิคุ - เอ๋ หนูได้ยินจากตัวหนูในนิยาย ไดเมนชั่นวอร์อยู่น่า

    ผม - ออกมาเลยพวก

    คนที่ออกมาคือ....

    อาหนังสือ - สวัสดีจ้า!!!!!

    พรู่ด!!!!!

    กาคุโปะเช็คปาก - ท่านอีกแล้วเหรอ!!!!

    อาหนังสือ - ถูกต้องน่ะครับ เอาล่ะ มานับ...

    โป้ก!

    ผม - นั้นคำพูดดับเบิลเฟ้ย ต้องนี้ เอาล่ะ มาดูวีดีโอกันดีกว่า เอ้า



    ผม - ก็โอเคไปกับตอนนี้น่ะครับ สำหรับท่านที่สงสัยว่าทำไมผมเอาชื่อมาผิด คำตอบคือ ผมจงใจครับ(เพราะขี้เกียจ // โดนบาทาเมย์โกะ)

    อาหนังสือ - ว่าแต่ทำไมไคโตะแน่นิ่งล่ะเนี่ย เฮ้ยๆ ตื่นๆ เขาเลิกแสดงแล้ว

    ไคโตะ - ...

    ผมมาเช็คร่างกายแล้วหน้าซีด - ชิปหาย ไม่มีชีพจร

    อาหนังสือหันไปเห็นไวรัสคอมพิวเตอร์(จากไซเบอร์เวิร์ด) - เจ้าไวรัส! หยุดน่ะเฮ้ย!

    ไวรัส - หยุดให้โง่ดิ ไปล่ะ

    ผม - จบเฮอะ (โทรเรียกรีคูว่าจัง)
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×