คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : chapter5
ตอนที่5
“ยามะจัง”
เสียงเล็กของคนตัวเล็กสะกิดเพื่อนสนิทของตัวเองที่นั่งเหม่อลอยออกไปไหนแล้วก็ไม่รู้-_-
“ยามะจัง!”
“ฮะ…ฮะ อะ…อะไร เหรอ”
“-_- วันนี้ยามะจังเป็นอะไรเนี่ย ตั้งแต่ไปเข้าห้องน้ำมา ก็เอาแต่เหม่อ ตอนนี้เลิกเรียนแล้วนะ”
นี่เป็นครั้งแรกในรอบปีเลยนะเนี่ย ที่ชิเน็น ยูริ ได้ดุ ยามาดะ เรียวสุเกะ แต่ไม่ใช่ประเด็น อะไรทำให้เพื่อนสุดสวย ของเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนละเนี่ย ปกติ ยามะจังเนี่ยตั้งใจเรียนสุดๆแต่วันนี้ เหม่อทั้งวัน ชี่คิดในใจอย่างงงงัน
“เอ่อ..คือ…เอ่อ…ชี่จ๋า*O*”
“หืมม์…อะไรเหรอยามะจัง” วันนี้เป็นอะไรเนี่ย เรียกซะหวานเชียว(อันหลังพูดในใจ กลัวโดนดุเหมือนเดิม-_-)
“คะ…คือ วันนี้ชี่กลับคนเดียวได้ป่ะ…คือ….เอ่อ…ระ เรามีธุระอ่ะ แหะๆ”
“อ้าว…ทำไมล่ะยามะจัง> < ธุระอะไรสำคัญกว่าชี่เหรอ>O<”
คนตัวเล็กแกล้งทำงอน เพราะอยากจะเห็นยามะในมาดดุๆ แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นน่ะสิ
“คะ…คือ ชี่ ยามะจังมีธุระที่สำคัญมากๆจริงๆนะ ชี่อย่างอนนะ โอ๋ๆๆ เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก นะๆๆ*O*”
“อ่ะจ๊ะ? ขะ…ขอโทษนะยามะจัง ชี่แค่อยากแกล้งยามะ ที่จริงไม่มีอะไรหรอก ไม่ได้งอนหรอก> <”
คราวนี้คนชิเน็นเปลี่ยนมาพูดความจริง เผื่อจะทำให้คนตรงหน้าเปลี่ยนมาเป็นยามะโหมดปกติ(ดุ&โหด-..-) แต่มันก็ไม่ใช่แบบนั้นอีก
“^^ จ้าๆ คือ ยามะจังมีธุระจริงๆนะ เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก^O^”
“จ้าๆ งั้นชี่กลับบ้านก่อนนะว่าแต่ยามะจังจะไปทำธุระที่ไหนเหรอ เดินไปทางเดียวกันรึเปล่า”
“อะ…เอ่อ…เปล่าหรอก แต่เดี๋ยวยามะจังไปส่งชี่หน้าโรงเรียนก็ได้ เอ่อ…ปะ..ไปกันเถอะ^^”
“เอ๋?”
ชิเน็นยืนเกาหัวแกร๊กๆก็วันนี้เพื่อนของเขาน่ะใจดีผิดปกติที่สุดเลย แถมยังจะไปส่งหน้าโรงเรียนอีก เอาเถอะยังไงชิเน็น ยูริคนนี้ก็ขอให้ ยามาดะ เรียวสุเกะ เป็นแบบนี้ตลอดไป^O^ เขาคิดในใจอย่างดีใจที่เพื่อนสนิทกลายเป็นคนใจดี(-_- ชี่จังใสซื่อ บริสู๊ด บริสุทธิ์)
“ยามะจังไม่เก็บกระเป๋าเหรอ?”
“อะ…อ๋อ กระเป๋า เออ ใช่ แหะๆลืมเก็บ เก็บกระเป๋า ไปเก็บกระเป๋าก่อนนะ><”
คนตัวเล็กต้องงงหนักกว่าเดิมอีก นี่ยามะจังกลายเป็นคนป้ำเป๋อๆไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เขาคิดในใจอย่างงงๆเป็นรอบที่ร้อยของวัน
“อ๊ะ เก็บเสร็จแล้ว ไปกันเถอะ^^”
“ดะ…เดี๋ยวสิยามะจัง>.<”
“ทำไมเหรอ ชี่?”
“ยูโตะคุงยังไม่กลับเลย> <”
“แล้วหมอนั่นเกี่ยวอะไรกับเราล่ะ!”
“หวา…ยามะจังโกรธเหรอ ขอโทษนะ”
คนตัวเล็กก้มหน้าอย่างสำนึกผิด ส่วนอีกคนกำนึกผิดเช่นกัน เขาไม่น่าว่าชี่อย่างนั้นเลย คนที่ผิดคือเขาต่างหาก
“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่าชี่ ไปกันเถอะนะ เดี๋ยวยูโตะคุงคงจะกลับเองแหละ^-^”
แล้วเจ้าตัวก็ลากเพื่อนรักออกมาจากห้องทันที
****
“นี่ ฮิคารุ ทำอย่างนี้จะดีเหรอ”
“ชู่ว์….เงียบหน่อยสิ มาซาโตะ เดี๋ยวหมอนั่นก็ได้ยินหรอก”
ยาโอโตเมะ ฮิคารุ พูดเตือนเพื่อนรักของจนเบาๆ ตอนนี้เขากำลังวางแผนแกล้ง ยาบุ โคตะ ประธานนักเรียนของ เซนท์ ฟาร์เทียนลาร์ ไฮสคูล เพราะอะไรน่ะเหรอ หมอนี่ นี่แหละที่ทำให้เขาโดนทำฑันธ์บน มันน่านัก แค่มาสายนิดหน่อยเอง-V-(นิดหน่อยของฮิกคือมาตอนเกือบเที่ยง-*-)
“เฮ้อ…แล้วทำไมต้องดึงฉันมาด้วยเนี่ย-_-“
มาซาโตะ พูดอย่างปลงตกกับเพื่อนจอมเกเรของตน
“เฮ้ย…นายดูสิ ฮ่าๆหมอนั่นกำลังจะนั่งลงแล้ว นายเห็นมั้ยอีก5วินาทีต่อไปนี้ ยาบุ โคตะ ประธานนักเรียนจอมหยิ่ง ยอดยี้งี่เง่า แห่ง เซนท์ ฟานร์เทียนลาร์ กำลังจะมีกาวติดก้นเต็มไปหมดเพราะ ฝีมือของ ยาโอโตะเมะ ฮิคารุ สุดหล่อแห่งห้อง3F^O^”
หลังจากที่ฮิคารุหันไปพูดกับมาซาโตะ เขาก็พบว่า โคตะ ไม่ได้อยู่ที่ๆเขาควรจะนั่งแหมะลงไปแล้วกาวเหนียวๆต้องติดก้นของเขาอย่างที่ฮิคารุคิดไว้
“อ้าว ไอ้หมอนั่นหายไปไหนแล้วล่ะ มาซาโตะ?”
“อะ…เอ่อ…คือว่า ยะ..”
“เฮ้อ คนหรือนินจาเนี่ย หายตัวเร็วชะมัด งี่เง่าที่สุด”
“เอ่อ…คือว่า ยา…”
“โอ้ย อารมณ์เสียๆ ไอ้ยาบุบ้าเอ้ย อย่าให้เจอนะ เดี๋ยวจะตั๊นหน้าด้วยเท้าอันงดงามนี้ หึหึ”
คนปากดียังคงพูดต่อไป โดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง
“จะซุ่มอยู่อีกนานมั้ย?”
“อ๊ะ…OoO แหะๆๆ ท่านประธาน> <”
“ยาบุอยู่ข้างหลังนายอ่ะ ฮิคารุ>O<”
“เอ่อ…ไม่ทันแล้วเพื่อนTT TT”
“เธออีกแล้วนะ ยาโอโตเมะคุง-_-“
“อะ..เอ่อ แถวนี้วิวส๊วย สวยนะครับ ปะ…ไปชมวิวก่อนนะครับ> <”
คนปากดีกับสหายเตรียมตัวที่จะโกย แต่คนมือไวอย่าง โคตะ ก็คว้าไว้ได้ซะก่อน
“อ่าว…เฮ้ย! มาซาโตะ กลับมาก่อน อย่าทิ้งฉันไว้แบบนี้สิ ไอ้เพื่อนเวรเอ้ยTOT”
“โชคดีนะ ฮิคารุ เดี๋ยวฉันจะกรวดน้ำไปให้นายToT”
“ไอ้…โถ่…เอ่อ…แหะๆผะ ผมว่าท่านประธานปล่อนผมเถอะนะครับ*O*”
“ไหนเมื่อกี๊บอกว่าจะตั๊นท์หน้าฉันไง-*-“
“อะ…อ๋อ ผมอยากเป็นสตันท์แมนอ่ะครับ แหะๆ”
ด้วยความปากดีของฮิคารุ เขาเลยหาเรื่องตอแหลเพื่อเอาตัวรอด ส่วนอีกคนได้แต่ปลงตก หมอนี่หาเรื่องแกล้งเขาตั้งแต่ม.ต้นมาแล้ว เนี่ยจะจบม.ปลายยังไม่หยุดอีก แต่เวลาจะแกล้ง แกล้งได้อนุบาลสุดๆ โคตะ คิดในใจอย่างปลงๆกับคนกะล่อนตรงหน้า
“ถ้านายไม่ชอบฉันก็บอกมาตรงๆเถอะ รู้มั้ยทำแบบนี้มันน่าเบื่อ”
“ถ้าเบื่อท่านประธานก็ปล่อยผมสิครับ-.,-“
“ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับนายแล้วนะ”
“งั้นก็ไม่ต้องทำสิครับ ท่านประธาน-..-“
“ยาโอโตเมะคุง!”
“คร๊าบบบบ ยาบุคุง^O^”
“ฮึ่ย! นายนี่ ต่อไปนี้ฉันขอลงโทษนาย นายต้องมาทำความสะอาดห้องพักของฉันทุกวันจนกว่าจะครบ1สัปดาห์”
“ได้ครับ^^ ห๊า! ไม่ๆๆๆๆ ไม่มีทางหรอก”
“นายรู้ตัวมั้ยว่านายไม่มีสิทธิ์ต่อรอง หึหึ”
“………..”
“ถ้านายไม่ทำตามที่ฉันสั่ง ฉันจะรายงานพฤติกรรมของนายให้ท่านผอ.ทราบ ให้นายคิดเอาเองนะอนาคตนายเป็นของนาย อยากโดนไล่ออกก็เชิญ”
หลังจากที่พูดเสร็จ โคตะ ก็เดินจากไปด้วยมาดหยิ่งๆอย่างที่ใครๆก็ลงความเห็นว่า พี่แกน่ากลัวเหลือเกิน แต่คนปากดี(ลับหลัง)อย่างฮิคารุ ไม่วายต้องแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ ไม่ใช่ว่าเขาจะมองไม่เห็นว่าคนกะล่อนแลบลิ้นใส่ แทนที่จะโกรธแต่เขากลับขบขันมากกว่า คนอะไรอวดดีทั้งที่ไม่มีดีให้อวด นายนี่ตลกชะมัด ยาโอโตเมะ ฮิคารุ
****
“บายจ้า ชี่^^ กลับบ้านดีๆล่ะ”
ยามะจังพูดพลางโบกมือให้ ชิเน็น ในขณะที่คนตัวเล็กก็หันกลับมาส่งยิ้มให้
“จ้า^O^ ยามะจังก็เหมือนกันนะ^^”
“จ้า ถึงบ้านแล้วโทรหาด้วยนะ”
“จ้าๆ^^ บายล่ะ”
ชิเน็นพูดแล้วหันหลังเดินจากไป ยามาดะ มองตามเพื่อนรักอย่างรู้สึกผิด
“ขอโทษนะ ชี่ เราไม่อยากให้ชี่เสียใจ”
ยามาดะพูดกับตัวเองเบาๆอย่างรู้สึกผิด
“เอ๊ะ! 5 โมงเย็นแล้ว ซวยสิ หมอนั่นยิ่งคุ้มคลั่งบ่อยๆอยู่ด้วย”
ยามะจังมองนาฬิกาข้อมือพลางวิ่งเข้าไปในโรงเรียนอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ในหัวของเขานึกถึงแต่เรื่องตอนนั้น…..
“ข้อแม้อะไร”
คนตัวเล็กถามอย่างหวั่น กับคำตอบที่จะได้รับ ในขณะที่ยูโตะยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
“มาหาฉันตอน5โมงเย็นที่ดาดฟ้า เข้าใจมั้ย”
“ถ้าฉันไม่ไปล่ะ”
“นายเห็นแก่ตัวมากเลยนะ เรียวสุเกะ ถ้านายไม่มา ยูริคุงผู้น่าสงสารจะว่ายังไงน้า…ถ้าคนที่เขาหลงรัก กลับเกลียดเขา”
“…………”
“ฉันจะรอที่ดาดฟ้า 5 โมงเย็น ถ้านายมาช้าล่ะก็…”
“กะ…ก็ …ทำไม”
“ก็อย่างนี้ไงล่ะ”
พูดจบคนตัวโตก็ก้มลงไปหอมแก้มคนตรงหน้า ทำเอายามะจังถึงกับเข่าอ่อน จะล้มลงตรงนั้น แต่ยูโตะ กับพยุงเอาไว้ก่อน
“อ้อ! ถ้านายไม่มาล่ะก็ นอกจากเพื่อนนายจะต้องเดือดร้อนแล้ว ตัวนายนั่นแหละที่จะต้องเดือดร้อนด้วยเหมือนกัน ไปหล่ะที่รัก หวังว่านายคงไม่ลืมล่ะ สัญญาของ…เรา2คน^^”
พูดจบคนตัวโตก็เดินลัลล้า แต่คนหน้าสวยนี่สิ ใจล่องลอยไปไหนแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า ถ้าไม่ไปตามที่หมอนั่นพูด เขากับชี่คงต้องเดือดร้อนเป็นแน่ ไอ้เขาก็ไม่เท่าไหร่เพราะไม่เคยแคร์คนอื่น(ยกเว้นชี่) แต่ชี่เนี่ยสิ อ๊าก!! เมื่อกี๊ไอ้โย่งมันเพิ่งหอมแก้มเรานี่นา(เพิ่งรู้สึกเหรอลูก=[]=) เมื่อคนหน้าสวยเพิ่งนึกได้ว่าตนเพิ่งโดนยูโตะขโมยหอมแก้มก็ปรี๊ดแตก อยากจะบีบคอคนตัวโตให้ตาย(เชื่อชี่แล้วว่ายามะโหด-..-) แต่ไอ้โย่งนั่นกลับเดินหายไปซะก่อน ชิ! ขายาวเกินไปแล้ว เฮ้อ…5โมงเย็นที่ดาดฟ้า จะบอกชี่ไงดีวะเนี่ยTT TT
ว้าวๆ> <ทุกคนขาโตะหอมแก้มยามะ อร๊าก แต่งเองเขินเอง
เขินแทนยามะ กรี๊ดๆๆ(เป็นเอามาก-_-) ๕๕ เปรี้ยวสุขใจค่ะ
ในที่สุดก็คิดพล็อตเรื่องใหม่เค้าโครงเดิมได้แล้ว^O^
เปรี้ยวปิดโหวตวันพฤหัสที่ 8 นี้นะคะ> <
อ๊ะๆ อย่าเพิ่งตกใจค่า ไม่มีใครตายแน่นอน ไมมีฉากเลือดสาดแล้ว^O^
ดูเหมือนยามะจะเป็นคนชนะ รองมาก็โตะ เปรี้ยวมีอะไรเซอร์ไพรส์แน่ๆ>.<
แต่จะเซอร์ไพรส์อะไร แบบไหน รอก่อนนะค้า>O<(มันพูดเหมือนจะมีอะไรยิ่งใหญ่=_=)
แต่เปรี้ยวชอบคาแร็คเตอร์ ฮิกกี้ มากมาย คิคิ(ความปลื้มส่วนบุคคล-..-)
ว้ายๆ ยามะไปช้า อ๊าก โตะ จะลงโทษรึเปล่า กรี๊ดๆๆ(-O- เป็นเอามากจริงๆฉัน-^-)
๕๕ ช่วงนี้รู้สึกเปรี้ยวจะสะดิ้งไปหน่อย ขออภัยมา ณ ที่นี้-V-
ตอนหน้า จะยัดบทให้ทุกคู่เลย หุหุ เปรี้ยวอยากรู้ว่าทุกคนชอบคู่ไหนกันบ้างคะ> <
สำหรับเปรี้ยว เปรี้ยวชอบบุจิฮิกค่ะ(มาช้าแต่ได้ใจคนเขียน กรี๊ด>_<)
เพราะฮิกแบบกวนๆดีนะคะ ฮ่าๆ นิสัยพี่แกคงเป็นงั้น-..-
ส่วนพี่บุจ ก็ดูเหมือน หยิ่งๆ เย็นๆ แต่มีฮิกกี้ คอยละลาย(กวน)น้ำแข็ง อิอิ
เอ่อ…ข้างบนเปรี้ยวจะบอกเพื่อ-_-? อย่าถือสาเลยค่ะ คนมันบ้า-V-
ฮี่ๆ>v< แล้วอย่าเพิ่งหนีเพราะว่าคนแต่งบ้านะคะ บะบายคร่า^O^
ความคิดเห็น