คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter4อันนี้ยาวหน่อย
ตอนที่4
“^_^”
5 นาทีต่อมา…..
“^^”
5 นาทีต่อมา…..
“> <”
ยามะจังมองคนตัวเล็กอย่างงงๆพลางมองตามสายตาของคนตัวเล็กไป อีกแล้วชี่มองหมอนั่นอีกแล้ว มันมีดีอะไรนักหนา นาคาจิม่า ยูโตะ ไอ้คนบ้าประจำห้องBเอ้ย! ยามะจังคิดอย่างไม่พอใจ ยิ่งเห็นเพื่อนรักมองยูโตะอย่างเทิดทูนแล้วมันน่านัก!
“ชี่”
ยามะจังเรียกเสียงเบาพร้อมสะกิดเบาๆเพราะกลัวว่าครูที่กำลังสอนอยู่จะได้ยินแต่ดูเหมือนคนตัวเล็กจะไม่สนใจเพราะเจ้าตัวเอาแต่อมยิ้มกับการมองยูโตะแอบนอนหลับ เฮ้!หมอนั่นแอบหลับนะชื่นชมมันทำไม! ยามะจังอยากตะโกนดังๆแบบนั้นจริงๆแต่ก็ไม่กล้า เดี๋ยวชี่ได้ร้องไห้หาว่าดุอีก-_-
“ชี่”
ยามะเพิ่มระดับเดซิเบลของเสียงแต่คนตัวเล็กก็ไม่ยอมละสายตาจากยูโตะเลย
“ชี่!”
ยามะจังพูดเสียงดังจนเพื่อนๆในห้องหันมามองเป็นตาเดียวกันรวมทั้งครูที่ชี่เรียกว่า ตาหัวเถิกที่สอนวิชาสังคมก็หันมามองพร้อมกับแผ่รัศมีอำมหิตแต่ไม่พิศวาสออกมาให้นักเรียนที่ได้ยลต่างสยองในความวิ้งค์(เถิก-O-)ของแก
“ยามะจังทำไมเรียกดังจัง”
ชี่กะซิบถามในขณะที่ทุกคนต่างมองอย่างสงสัย รวมทั้งยูโตะด้วยหลังจากที่เขาไปเฝ้าพระอินทร์มานานหลายปีเอ้ย!นาทีก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงของเพื่อนร่วมห้อง
“อะ…เอ่อ…ผม…ผมปวดฉี่ครับ^^ ปะ…ไปเข้าห้องน้ำนะครับ>_<”
ยามะจังพูดพลางกลืนน้ำลายเฮือก โอ้ยๆแสบตาๆอย่ามองมาทางนี้สิตาเถิกเอ้ย! ตาจะบอดอยู่แล้วเนี่ย ยามะจังคิดอย่างร้อนรน
“ไปได้”
แล้วครูหัวเถิกก็บอกเสียงเรียบวินาทีที่เหมือนรอดจากนรกยามะจังก็รีบวิ่งออกนอกห้องทันที ก็ครูเถิกเนี่ยมีชื่อเสียงกระฉ่อนในการลงโทษนักเรียนแบบพิสดารๆอยู่ด้วย เกิดถูกจับได้ว่าแอบคุยในห้องเรียน จบเห่ ชัวร์!
“แฮ่กๆ โว้ย! เพราะมันๆไอ้ยูโตะบ้า”
ยามะจังพูดดังๆกับตัวเองในห้องน้ำ เหนื่อยชะมัดวิ่งมาเนี่ย สายตาครูเถิกชั่งหน้ากลัวเสียจริงๆT T ที่จริงเจ้าตัวรู้ดีว่ามันไม่เกี่ยวกับยูโตะหรอกที่ทำให้เขาเหนื่อยขนาดนี้ แต่เอาเถอะไหนๆก็อยู่คนเดียวแล้ว โทษคนอื่นให้สบายใจเลยดีกว่า^^
“ฉันทำไมเหรอ ยามาดะ-_-“
“O_O นะ..นาย ยูโตะ”
ยามะจังสะดุ้งเฮือกก็ไอ้เสียงที่เรียกนี่มันคุ้นยังกะอะไรดี พอหันไปใช่เลย ไอ้โย่ง!
“แฮ่ๆเปล่าๆไม่มีอะไร ปะ..ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ^^”
ยามะจังทำใจดีสู้เสือ แต่คนตรงหน้ากลับทำท่านิ่งจนน่าใจหาย เจ้าตัวไม่วายรีบฉวยโอกาสวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่ดูเหมือนคนตัวโตจะรู้ทัน
“จะไปไหน เคลียร์กันก่อน”
ยูโตะพูดเสียงเย็น เฮือก…ทำไมวันนี้หมอนี่น่ากลัวจังอ่ะ ยามะจังคิดในขณะที่ถูกยูโตะล็อคคอไว้จากด้านหลัง
“นี่ ยูโตะคุงฉันไม่มีอะไรจะเคลียร์กับนายหรอกนะ”
ในเมื่อทำใจดีแล้วสู้เสือไม่ได้ ยามะจังเลยลองทำอวดดีสู้เสือแทน ซึ่งจะตัวก็รู้ดีว่า ทำอย่างนี้อาจะโดนเสือขย้ำได้T T
“แล้วเมื่อกี๊หมายความว่ายังไงล่ะ เพราะมันๆไอ้ยูโตะบ้า ใครน้า ยูโตะแนะนำให้รู้จักบ้างสิ”
บ้า หมอนี่กวนอวัยวะเบื้องล่าง(บาทา)มากที่สุดเลย เอาไงล่ะ ไอ้โย่งนี้สูงเป็นโยชน์T T ส่วนเขา ถ้าไม่นับชี่ก็เตี้ยที่สุดแล้ว กลับบ้านไปยามะจังคนนี้จะกินนม (เผื่อชี่ด้วย) สัญญา!
“ว่าไง? ยูโตะไหนๆๆๆๆๆ”
ยูโตะกระซิบข้างหูยามะจังแล้วพูดเร็วๆอย่างกวนๆ ได้แกล้งหมอนี่สนุกชะมัดเลย เขาคิดในใจ
“เว้ย! จะมียูโตะไหนกวนได้เท่ายูโตะคนนี้อีกล่ะ ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!”
ยามะจังรู้สึกอึดอัดทั้งกายและใจ ไอ้อึดอัดกายที่โดนคนตัวโตะล็อคจากด้านหลังในระยะใกล้ชิดนี่ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้อึดอัดใจนี่สิ เวลาเจอยูโตะทีไรเป็นอะไรก็ไม่รู้ รู้สึกหงุดหงิดและก็รู้สึก…ดีไปในเวลาเดียวกัน แต่ตอนนี้น่ะเหรอ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขารู้สึกอย่างไร-V- แต่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าคนตัวโตน่ะรู้สึกดีเป็นที่สุด
“ฮะ…ฮ่าๆๆๆๆๆ”
อยู่ดีๆยูโตะก็หัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า พร้อมกลับปล่อยให้คนตัวเล็กกว่าเป็นอิสระ ยามะจังมองยูโตะอย่างงง
“เป็นอะไรไปอีกล่ะ ยูโตะคุง นายนี่ประสาทที่สุดเลย”
“ใครกันแน่ที่ประสาท ฮ่าๆ นายนั่นแหละยามาดะ ที่ประสาท เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ถามหน่อยเหอะ ประจำเดือนมาไม่ปกติรึไง^O^”
“บะ…บ้า เหรอ มีที่ไหนกันเล่า-///-“
“ก็นายน่ะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนี้น่ะสิ นี่ ฉันพูดจริงๆเลยนะ นายน่ะสวยกว่ายัย อายูมุจัง อะไรนั่นน่ะที่เป็นดาวห้องเราด้วยซ้ำ”
คำพูดของยูโตะเล่นเอายามะจังเขินเลยทีเดียว เอ๊ะ! อายูมุ ก็เป็นบรรดาผู้หญิงในลิสท์ที่ไอ้โย่งควงนี่นา หมอนี่ว่าผู้หญิงอ่างนี้ไม่เป็นสุภาพบุรุษซะเลย
“นายมันบ้าที่สุด ยูโตะ ไม่รู้ว่าชี่ชอบเข้าไปได้ยังไง อุ๊บส์..Oxo”
คนหน้าสวยรีบเอามือปิดปากหลังจากที่หลุดพูดความลับของเพื่อนซี้ที่เป็นทั้งเพื่อนและน้องชาย ตายๆๆ ซวยแน่ๆ ชี่ยามะขอโทษ ไม่น่าเลยเราTT TT
“เอ๋? ใครชอบฉันเหรอ ชี่ เอ…ชี่”
ยูโตะทำท่าครุ่นคิดในขณะที่ยามะจังทำท่าโล่งอก ที่แท้หมอนี่ก็ไม่รู้ชื่อเล่นของชี่ ดีๆ เราจะใช้เวลาที่หมอนี่เผลอ เผ่น เย้ๆ^O^ ยามะจังเตรียมเผ่นตามแผนของตัวเอง แต่…
“ชิเน็น ยูริ ใช่ๆแน่ๆ ยูริ นะนาย ยูริชอบฉันเหรอO_o”
TT TT ซวยของจริงหมอนี่รู้ชื่อเล่นชี่ได้ไง เห็นทั้งโรงเรียนอยู่2คน(ชี่กะยามะรู้กันแค่2คน)
“อ่า…ยะ..ยูริ ทะ..ทำไมเหรอ แหะ> <”
ยามะจังแกล้งตีหน้าซื่อใส่ยูโตะแต่เหมือนคนตรงหน้าจะไม่ได้สนใจ แต่กลับยิ้มอย่างมีเลศนัยแทน
“หึหึ นายว่าฉันหล่อมั้ย^^?”
มะ..หมอนี่ถามอะไรกันเนี่ย ดูหน้าตาหมอนี่สิทำท่ายังกะจะย้ำเขาให้ได้ซะอย่างนั้น ยูโตะเดินเข้ามาหายามะจังเรื่อยๆส่วนคนตัวเล็กก็ถอยหลังไปเรื่อยๆจนติดกำแพง อะ..อะไรกันเนี่ย ใกล้เกินไปแล้วนะ>///<
“ยะ…ยูโตะคุง ใจเย็นๆก่อน แหะๆ ถอยออกไปหน่อยก็ได้น้า เอ่อ…คือเดี๋ยวยูโตะคุงจะร้อน^^!”
“หืมม์….ร้อน ร้อนอะไรเหรอ นายตอบคำถามฉันมาก่อนสิ ฉันหล่อรึเปล่า หึหึ”
ตอนนี้หน้าของยามะจังร้อนผ่าว เฮือก! ใกล้เกินไปแล้ว เขาคิดในใจอย่างร้อนรน ตอนนี้ใบหน้าสวยหวานราวกับผู้หญิงมีรอยเหงื่อผุดขึ้นมา สร้างความขบขันให้กับคนขี้แกล้ง แต่อย่างว่ายามะจังคนนี้ขอพูดอะไรที่ไม่อยากพูด เพื่อเอาตัวรอดดีกว่าวันหลังค่อยว่ากันใหม่TOT
“ละ…หล่อมากมายเลยจ้า ในโรงเรียนนี้ไม่มีใครหล่อเท่ายูโตะคุงอีกแล้ว^O^”
“จริงเหรอ*O*?”
เฮือก! ถามไกลๆก็ได้ทำไมต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้น จะชนกันอยู่แล้ว เอาออกไปนะ ไอ้ยูโตะบ้า!!! แต่อันหลังคงทำได้แค่พูดในใจTOT
“จะจริงสิ แหะๆแหมยูโตะคุงออกจะเท่ หล่อ มาดเมน แฮนด์ซัม ขนาดนี้” แหวะๆๆ(แหวะในใจ-_-)
“อืมม์ๆ ดีมาก^_^”
ยูโตะพูดพลางถอยออกไป ยามะถอนหายใจอย่างรวดเร็วพลางจะวิ่งหนี แต่ คนตัวโตะกลับหันกลับมาอย่างกะทันหัน คนตัวเล็กถึงกับเหวอ นะ…หน้าอยู่ใกล้กว่าเมื่อกี๊อีก ToT ยามะอยากเป็นลม ขอยาดมด่วน
“อ้อ! ลืมไปน่ะฉันรู้อยู่แล้วว่านายจะต้องบอกว่าฉันหล่อ หน้าตาอย่างฉันน่ะ หล่อจนขนาดดึงดูดเพศเดียวกันได้อีกเชียวนะ^^”
“-_-^”<<< (สีหน้ายามะ)
พูดมาได้ไงเนี่ย ไอ้โย่งเอ้ย! หลงตัวเองชะมัดเลย ยามะคิดในใจ
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ-O-“
“ปะ…เปล่าจ้า แหะๆๆ”
“เฮ้อ…ฝากบอกยูริด้วยนะ หมอนั่นไม่ใช่สเป็คฉันหรอก แล้วก็บอกด้วยนะว่าเลิกชอบฉันได้แล้ว”
“ไม่ได้! เอ่อ…นะ..นาย โปรดอย่าแสดงให้ชี่รู้เลยนะ ว่านายรู้แล้วว่าชี่ชอบนาย”
“ทำไมล่ะ เรียวสุเกะ นายรู้มั้ยการโดนคนโง่แบบนั้นแอบชอบมันอึดอัดน้า….”
“ชี่ไม่ใช่คนโง่นะ!!!”
ยามะจังเผลอลืมตัวขึ้นเสียงกับยูโตะ หมอนี่ร้ายกาจที่สุด มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ เฮอะ ฉันไม่กลัวนายหรอก นาคาจิม่า ยูโตะ เขาคิดในใจอย่างกล้าหาญ ใช่ ยามาดะ เรียวสุเกะ ไม่ยอมก้มหัวให้คนที่ชอบดูถูกคนอื่นหรอก โดยเฉพาะดูถูกคนที่เขารักเหมือนน้องแท้ๆน่ะ
“อา…ยามะจังโกรธแล้วล่ะสิ หึหึ เวลานายโกรธนี่ก็ยังดูดีกว่ายัย ยูฮิเมะ ห้อDเวลายิ้มอีกนะ”
“โถ่เว้ย! นี่ไม่ใช่เวลาพูดถึงคนอื่นนะ ฉันขอห้ามนายว่าหรือแสดงออกเด็ดขาดว่านายรู้แล้วว่าชี่ชอบนาย เข้าใจมั้ย!”
คนตัวเล็กตะโกนใหน้าคนตัวโตอย่างไม่กลัวเหมือนเมื่อนาทีที่แล้ว ตอนนี้มันเหลืออด ไอ้โย่งบ้าเอ้ย ไอ้หลงตัวเอง ฉันไม่น่าพูดว่าแกหล่อ แมน แฮนด์ซัมอะไรนั่นเลย ยามะเอ้ย! แกงี่เง่าที่สุด
“จุ๊ๆ อย่าเพิ่งโกรธสิ เบบี๋ ต่อไปนี้ฉันสัญญาว่าเวลาเราอยู่ด้วยกัน2คน ฉันจะไม่พูดถึงคนอื่น^__^”
“อืมม์…ดี เอ้ย! ไม่ใช่ สัญญาอีกเรื่องก่อนว่านายจะไม่แสดงให้ชี่รู้!”
“หึหึ ได้อยู่แล้ว แต่…มีข้อแม้”
“ข้อแม้อะไร?”
กริ๊ซกร๊าซตอนนี้รู้สึกจะยาว> < ขอโทษนะคะที่หายไป เปรี้ยวมันชั่วT^T
สอบเสร็จแล้วพี่น้อง โย่วๆๆ อ๊าก คะแนนเน่าชัวร์TT TT แต่ไม่เป็นไร ตั้งใจใหม่
ตอนนี้ยาวกว่าปกติ อย่าสงสัย เปรี้ยวลำเอียง-_- เอียงไปทาง NakaYama 555
28 เม้นท์ ว้าวๆเปรี้ยวดีใจมากๆเลยค่า^^ ที่มีคนเม้นท์ตั้ง28เม้นท์น่ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ คอมเม้นท์คือกำลังใจของเปรี้ยว^O^
วันนี้เป็นวันที่ซีรีย์ของยามะเล่นด้วย กริ๊กร๊าซ ไม่ได้ดูT^T จะฝากม่าญ่าดู
มาญ่าก็ไปร้องคาราโอเกะ วี๊ดว้าย (ช่วงนี้บ้าบ่อย-_-) มีข่าวว่าหนุ่มๆ ยามะจัง โตะ ชี่ ไดจัง
อาจจะออกจากโฮริโคชิTT TT ข่าวนี้พี่ริว พี่สาวสุดสวยบอกมา แงๆๆ
รอเค้าก่อนสิ เค้าว่าจะไปหา ฮ่าๆ ล้อเล่นๆ ไปแล้วนะคะทุกคน
PS.เปรี้ยวยังไม่ปิดโหวตนะคะ อันนี้แค่เริ่มต้น เหอะๆๆ(โหวตพี่บุจด่วนค่ะTT TT)
ความคิดเห็น