คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [OS] F o r Y o u ♡ - Real (YuBam,BNior,Jark,youngjae for YyBb}
ยูคยอมแบมแบม เจบีจูเนียร์ จาร์ค
For. YyBb
REAL
“ถ้าเปลี่ยนรูมเมทได้นายอยากจะเปลี่ยนเป็นใคร”
“อ่า จินยองฮยอง”
พูดงี้หมายความว่าไงวะ!!
“งั้นคืนนี้นายไปเลยนะ ไปเลย” แบมแบมไม่รู้หรอกว่าเสียงที่พูดออกมาน่ะมันไม่พอใจมากแค่ไหน เขาไม่แคร์ด้วยซ้ำที่คนอื่นเอาแต่หัวเราะกัน
จริงๆ มันเป็นเรื่องที่ทุกคนในวงรู้กันดีอยู่แล้วล่ะ
ว่าทำไมเขาต้องไม่พอใจกะอีแค่เรื่องแค่นี้
ทุกคนอาจจะหัวเราะแล้วคิดว่าเขาพูดเล่น
เหอะ แต่คราวนี้น่ะ แบมแบมบอกไว้เลยว่างอนจริง!
อะไรๆ ยูคยอมก็พูดถึงแจ่จินยองฮยองๆ เขาไม่โกรธจินยองฮยองหรอก แต่บางทีมันก็แอบเคืองนิดๆ เหลือบสายตาไปมองออมม่าของวงที่กินโดยไม่สนใจอะไรแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือก
เขาผิดที่ชอบคิดมากไปเองใช่ไหม
—————
แป๊ะ!!!
“ย่าห์!!!”
เสียงตีดังแป๊ะทำให้ร่างสูงผมสีเทาสะดุ้งโหยง เผลอตวาดรุ่นน้องร่วมวงด้วยความตกใจ
“ทำไมอ่า” ชเวยองแจหันมาส่งเสียงอ่อยถามร่างสูงที่ผุดลุกขึ้น อิมแจบอมไม่ตอบอะไร ดวงตามองไปที่คนที่งอตัวกุมแขนด้วยความเป็นห่วง
จะเจ็บรึเปล่า
“เลิ้บคิซซิ่ง” เสียงน้องร่วมวงชาวฮ่องกงเรียกให้ดวงตาหันไปมองอีกครั้ง แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าพี่โตสุดของวงกำลังจูบลงบนแขนขาวๆ ของปาร์คจินยอง!!
จูบ
ทำ
ไม
วะ!!!!
—————
นั่นดิ จูบทำไมวะ!!!
ไอ้พี่มาร์คต้วนอี๋เอิน
มึง!!
ถึงปากแจ็คสัน หวังจะแกล้งพูดไปเล่นๆ ว่าเป็นรอยจูบแห่งรักนั้นก็เถอะ แต่ใจเขานี่แทบจะลุกแล้วลากอีกคนออกจากห้องไปเลย ถ้าไม่ใช่ว่าต้องเกรงใจกล้องที่ถ่ายอยู่น่ะนะ
โอเค เขาจะพยายามทำความเข้าใจเสียใหม่
จินยองกับมาร์คน่ะชอบเซอร์วิชแฟนคลับแบบถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ตลอด
ทั้งก่ายขา กอดคอ จับมือ
โดยไม่สนใจสายตาคนมองเลยด้วยซ้ำ
ทั้งสายตาแฟนคลับและสายตาเขา อ่า รวมแจบอมฮยองอีกคน
แต่ว่านี่มันไม่มากไปหน่อยเหรอ
จูบเลยนะเว้ย!!!!
—————
บรรยากาศมาคุ
ระดับพันบวก
ชเวยองแจสัมผัสได้โดยไม่ต้องเชิญคุณเจน ญาณทิพย์
ตาตี่ๆ เหลือบมองคู่นั้น คู่นี้ แล้วก็คู่โน้น
มันเคืองกันทุกคู่เลยเว้ย
ให้ทายว่ายองแจรู้เรื่องไหมว่าเขาเคืองกันเรื่องอะไร
ไม่รู้ไม่ต้องแคร์ไม่ต้องมาดีกับผมครับ
ยองแจจะกินไก่
พอดีมันเหลือมาจากรายการ
—————
“ไม่ไปอ่ะ”
“อะไร”
“ก็ไหนบอกอยากเปลี่ยนรูมเมทเป็นจินยองฮยองไง ไปดิ ขนเสื้อผ้าไปเลยคืนนี้”
ยูคยอมอมยิ้มให้กับคนแสนงอนที่กำลังนั่งทำปากมู่ทู่อยู่ตรงปลายเตียง เขายังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมอีกคนถึงได้ไม่พูดไม่คุยกับเขาตลอดทั้งวันหลังจากถ่ายเรียลก็อตอีพีหกจบ
ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง
ที่เขาตอบไปแบบนั้นเขาก็คิดแบบนั้นจริงๆ นั้นแหละ ทุกคนก็รู้ดีว่าจินยองฮยองคือออมม่าของวง แน่นอนว่าชื่อเรียกนี้ไม่ได้มีมาลอยๆ
ก็เพราะออมม่าชอบดูแลคนอื่น ทำอาหารอร่อย ถึงจะขี้บ่นไปบ้างแต่ไม่ต้องกลัวเลยว่าจะรู้จักคำว่าอดตาย
คิมยูคยอมเป็นเด็กชายอายุสิบหกที่เป็นไอดอลที่ยังคงอายเมื่อเห็นตัวเองในทีวีและยังเป็นเด็กชายอายุสิบหกที่ต้องการแม่
ก็เท่านั้น
“งอนเหรอ”
“เออสิ!!”
“ฉันแค่อยากตอบเอาใจจินยองฮยองแค่นั้นเอง” ร่างสูงเกินอายุนั่งยองๆ บนพื้นปลายเตียงตรงที่แบมแบมยังคงนั่งอยู่
“แล้วทำไมนายต้องไปเอาใจจินยองฮยองด้วยล่ะ!” แบมแบมยังสะบัดเสียงใส่คนตัวสูงกว่าด้วยความหมั่นไส้
ใช่ซี้
“ก็จินยองฮยองจะได้ทำอาหารอร่อยๆ ให้ฉันกินไง ก็แค่นั้นแหละ” ยูคยอมเอื้อมมือไปจับมือคนตัวเล็กกว่าไว้
“...”
“แต่คนที่ฉันอยากนอนพร้อมกันไปในทุกๆ คืน อยากตื่นมาเจอคนๆ นั้นในตอนเช้า อยากแชร์สิ่งของเครื่องใช้รวมกัน”
“...”
“นั้นก็คือนายนะ แบมแบม”
ให้ตายเถอะ
ตอบแบบนี้แบมแบมคงต้องหายงอนแล้วล่ะ
ไอ้มักเน่ยักษ์เอ้ย
—————
ดีกันไปหนึ่ง
ยองแจไม่ได้เห็นแก่กินแค่อย่างเดียวนะครับแหม่
ยองแจอยากจะเป็นคิวปิดแผลงศรรักให้ทุกคนเข้าใจกัน
ก็เลยมาด้อมๆ มองๆ ในห้องของสองหนุ่มมักเน่
แต่คงไม่ต้องทำอะไรแล้วล่ะ ในเมื่อบรรยากาศในห้องนี้มันอบอวลไปด้วยสีชมพูซะขนาด
นี้
ยองแจยกไก่ในมือมาเคี้ยวหนุบหนับ
ไม่ได้เห็นแก่กินเลย
—————
“พี่ไปนอนห้องจินยองนะยองแจ”
“อ่าครับ” อิมแจบอมที่เดินออกมาจากห้องบอกกับรุ่นน้องร่วมวงพ่วงตำแหน่งรูมเมทของตัวเองที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องจินยองพอดี
ตาเรียวเหลือบมองหน้ายองแจและไก่ในมือเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องจินยองไป
คนตัวเล็กกว่านั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง บนหัวแปะด้วยผ้าขนหนูที่สักพักหนึ่งเจ้าตัวถึงจะเอามือมาขยี้ทีหนึ่ง ในมือถือไอแพดเครื่องบางเอาไว้ เลื่อนไปเลื่อนมาแล้วหัวเราะคิกคักอะไรของเขาอยู่ไม่รู้คนเดียว
อิมแจบอมเดินไปนั่งข้างๆ บนเตียงของเจ้าตัวก่อนจะวางคางไว้บนไหล่เล็กๆ นั้น แต่หางตาเรียวเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่โชว์อยู่บนหน้าจอไอแพดเสียก่อน
“อะไรน่ะ” มือหนาแย่งไอแพดมาจากปาร์คจินยองก่อนจะดูรูปที่แฟนคลับทั้งหลายแคปแล้วเอามาแชร์กันในโซเชี่ยวเน็ตเวิร์ค
บ้าจริง พี่มาร์คทำอย่างงี้เขินนะ
โอ้ยตายแล้วๆๆๆๆ อะไรก็ไม่ฟินเท่าจูเนียร์เขินแล้วย่ะ
กรีดร้อง พี่บีคนโง่ สมน้ำหน้า ยกจูเนียร์ให้พี่มาร์คไปเถอะ เขินๆๆๆ
หวังจะว่ายังไงบ้าง
แบมแบมนั่งอยู่ข้างๆ นะพี่มาร์ค
และอีกสารพัดคอมเมนท์ คนไหนจิ้นคู่ไหนก็ยังหาเรื่องไปสกรีมกันได้แม้ในรูปจะเป็นพี่ใหญ่ของวงกำลังก้มลงจูบแขนขาวๆ ของลีดโวคอล อิมแจบอมกัดฟันกรอด เหลือบสายตามองชื่อบ้านแล้วก็โกรธยิ่งกว่าเดิม
MarkNiorREAL
เรียลบ้าเรียลบออะไรล่ะ!!!
ไม่รู้อะไรซะแล้ว
“ติดตามบ้านนี้ด้วยหรือไง” ถึงใจจะร้อนเป็นไฟแผดเผาท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนทันใดแต่เสียงที่พูดออกมาก็แค่เรียบๆ นิ่งๆ
“อืม น่ารักดีออก”
“เหอะ ใช่สิ” อิมแจบอมโยนไอแพดกลับไปบนตักของเจ้าตัว “เจ้ามักเน่ก็อยากจะย้ายห้องมาอยู่ด้วย มาร์คก็ชอบจูบชอบไซร้ ชอบหรือไงห้ะ”
“ใช่เนียร์ชอบ ทำไมเหรอเจบีฮยอง”
“จินยอง!!”
“ครับ?”
“ให้ตายเถอะ นี่ไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม” มองหน้าคนที่เลิกคิ้วถามแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจพรืด
“เนียร์ชอบที่สับขาหลอกแฟนคลับได้อ่ะ สนุกดีออก หรือพี่ไม่ชอบ เห็นช่วงนี้อะไรก็ยองแจๆๆ” ปากเล็กบึนออกเพราะความหมั่นไส้
“ก็นั่นน้อง”
“นี่ก็พี่”
“เฮ้อโอเคยอมแพ้ จะเอายังไงก็ว่ามา”
“ก็ไม่ได้จะเอายังไง” ขยับตัวมากอดเอวอีกคนไว้หลวมๆ “ก็แค่แฟนเซอร์วิชอ่ะเข้าใจป้ะ พวกเราไม่อยากให้แฟนๆ รู้เรื่องจริงไม่ใช่เหรอ ถึงได้ทำถึงขนาดย้ายห้องกันน่ะ”
“...”
“เนียร์แค่ชอบเล่นกับมาร์คฮยอง ชอบดูแลคนอื่น แต่คนที่เนียร์รักน่ะ”
“...”
“ก็คือพี่นะครับ พี่บีคนโง่”
ให้ตายเถอะเด็กคนนี้
จะทำให้รักกันไปถึงไหน
อิมแจบอมแพ้ปาร์คจูเนียร์ครับ นี่บอกเลย
—————
“โววว จินยองฮยองหึงเรากับแจบอมฮยองด้วยแหะ” ชเวยองแจพูดกับตัวเอง ผละหูที่แนบไปกับประตูออกมาก่อนจะลูบคางครุ่นคิด “หุหุ มีเรื่องให้แกล้งจินยองฮยองล่ะ”
ใครว่ายองแจใสใส
ดีไปแล้วหนึ่ง ยังเหลืออีกหนึ่ง
ชเวยองแจต้องไปเป็นคิวปิดให้คู่ต่อไปแม้ว่าสองคู่ที่ผ่านมาตัวเองจะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากกินและแอบฟังกินและแอบฟังแอบฟังและก็กิน
บอกแล้วไงว่ายองแจไม่ได้เห็นแก่กินนะครับ!!
ว่าแต่...
พิซซ่ายังเหลือนี่ เอาติดมือไปเป็นเสบียงตอนส่องอีกคู่ละกัน
—————
“จูบคนอื่นไปเถอะ ซบไปเถอะ ชอบครับแหม่” แจ็คสัน หวังนั่งเล่นมือถือแต่ปากก็พูดกระแนะกระแหน่คนที่นอนพังพาบอยู่บนเตียงก็เจ้าตัวอย่างเสียไม่ได้
“อะไรของนาย”
“ไม่มีอะไรครับพี่ แค่เบื่อคน”
“มึงเบื่อกูเหรอ” มาร์คลุกพรวดขึ้นมายืนบนเตียงก่อนจะชี้หน้าแจ็คสันด้วยความโกรธ
“ใครเบื่อคุณพี่มึงครับ ยังไม่ได้พูดออกมาสักคำ”
“เอองั้นมึงเงียบปากไปเลยนะเว้ยไอ้เตี้ย” แจ็คสันลุกพรึ่บ ไปยืนเท้าเอวข้างเตียงคนตัวบางที่ยืนชี้หน้าเข้าอยู่บนเตียงตัวเอง
เรื่องเตี้ยเป็นเรื่องที่หยามเกียรติ
แจ็ครับไม่ได้
“ทำไมถ้าจะเปิดปากแล้วมันทำไมห้ะแห้ง”
“อ๋อ นี่มึงด่ากูเหรอ” มาร์คกัดฟัน ก่อนจะเอื้อมมือบางไปขยี้หัวคนที่ยืนอยู่ต่ำกว่า “มึงด่ากูเหรอเตี้ย ห้ะ มึงยอกย้อนกูใช่ไหม”
“โอ้ยย เจ็บนะเว้ย ไอ้พี่มาร์คมึง เจ็บสัด” แจ็คสันกอดเอวบางอีกคนไว้แน่นก่อนจะดึงทึ้งจนมาร์คแทบร่วงลงมาจากเตียง ขาเรียวเลยตวัดรอบตัวไอ้แจ็คมันซะเลย
“มึงก็อย่าสิเว้ย ไอ้เตี้ย มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยกู!!!” บอกให้คนอื่นปล่อยแต่ตัวเองก็ยังจิกหัวของอีกคนไว้แน่นทั้งดึงทั้งทึ้งทะเลาะกันเหมือนหมาก่อนจะล้มโครมลงไปบนเตียงของแจ็คสันที่ตั้งอยู่อีกฝั่งดังโครม
“แฮ่กๆๆ” ทั้งคู่หอบหายใจแฮ่กด้วยความเหนื่อยหอบ
แต่โพซิชั่นโคตรล่อแหลม
คนตัวบางนั่งคร่อมอยู่บนตัวของแจ็คสัน มือบางขยุ้มหัวของอีกคนแน่น ปากสีสดอ้าปากหอบหายใจ มือข้างหนึ่งของแจ็คสันกอดเอวของอีกคนไว้อีกข้างก็ดึงเสื้อจนเสื้อตัวบางเลิกขึ้นไปจนเห็นหน้าท้องขาว สภาพหอบไม่ต่างกัน
อีเด็กชเวยองแจที่แอบมองอยู่ข้างนอกนี่แทบจะกินพิซซ่าเคล้าเลือดกำเดา
“มึงมีอะไรไม่พอใจมึงพูดมาเลย พูดมาไอ้หวัง” มาร์คยอมปล่อยมือจากผมอีกคนก่อนแต่ไม่ยอมลุกออกจากตัว ชี้หน้าคนที่นอนอยู่ด้วยสายตาคาดโทษปนโมโหสุดๆ
“ไม่พอใจเข้าใจป้ะ ไม่ชอบให้ไปทำตัวแบบนั้นกับคนอื่น”
“ทำอะไร” ตอบกวนๆ แต่ก็แอบยิ้ม
“ไม่รู้ตัวหรือไงวะห้ะ”
“โถ้ะ รู้ตัวดิ อันนั้นมันก็แค่เล่นๆ เองแหม่”
“...”
“ของจริงมันต้องอย่างงี้”
เพี๊ยะ!!!
“ฮ่าๆๆๆ รักมึงนะเว้ย”
ก้มลงไปจูบปากคนที่นอนอยู่เน้นๆ หนึ่งทีก่อนจะตวัดมือใส่หน้าชายหวังไปเน้นๆ หนึ่งทีเช่นกัน ร่างโปร่งกระโดดผลุงลงจากเตียงก่อนจะไปนอนกลิ้งบนเตียงตัวเองโดยไม่สนใจแจ็คสันอีก
คู่นี้เขารักกันแบบเจ็บๆ
คนไทยบอกว่าผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก ผู้หญิงตบแปลว่าผู้หญิงรักมากกว่า
ทฤษฎีนี้คงใช้กับผู้ชายไต้หวันได้เหมือนกันแหละเนาะ
งั้นไม่เป็นไร หวังยอม
—————
“เฟ่ดเฟ่” ชเวยองแจปาดเลือดที่ไหลซิบๆ ตรงจมูกก่อนจะถอยฉากออกมา ทำซะขนาดนั้นคงจะดีกันแล้วเนอะ
คือยองแจมัวแต่ห่วงกินเลยมาถึงห้องของคู่สุดท้ายช้าไปหน่อย ไม่ทันรู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น
ไปเห็นฉากสำคัญพอดี
ยองแจพาร่างของตัวเองมานั่งตรงห้องรับแขกที่มีของกินวางไว้ระเกะระกะ
“กูขออย่างเดียว ทั้งสามห้อง อย่ามีอะไรกันนะครับ เพราะยองแจจะไม่ทน”
ขอถามอย่างเดียว
ชเวยองแจยังจำเป็นอยู่ไหม
END
นี่มันฟิคแกล้งยองแจชัดๆ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ประเด็นคือเราจำไม่ได้มากว่าในเรียลอีพีหกมันพูดประโยคแบบนี้รึเปล่า
จะให้ดูซ้ำรึเน็ตก็แสนกาก กว่าจะดูจบคงไม่ได้แต่งฟิคเป็นแม่นมั่นแล้วพี่เอย
เพราะงั้นก็เอาไปเท่าที่จำได้(และที่ไปถามเบื้องหลังมา)
นี่ฟิคนะครับอ่านๆ ไปอย่าคิดมาก
ใจเย็นด้วยแก ที่ยิ้มก็หุบๆ ซะบ้างนะเดี๋ยวแม่หาว่าบ้านะเออ /โดนถีบ
เจอกันตอนหน้า ซียู.
:) Shalunla
ความคิดเห็น