คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 :: Always Sweet :'] ครบ 100 %
4
Always sweet :']
"ฝานฝาน! ได้ยินผมป่ะเนี่ย"
"เก้อ! เหม่ออีกแล้ว"
"ฝานฝาน! โอ้ยยยย! ใครแมร่งทำกับเก้ออย่างงี้วะ พี่คริสสสสส!!!!!"
จะไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ นั่นคือสิ่งที่ผมพูดกับอู๋อี้ฝานตลอดการช้อปปิ้ง ผมถามว่าอันนี้สวยมั้ย? อันนั้นดูดีรึเปล่า? แต่ทุกครั้งพี่คริสคนหล่อก็จะเหม่อทำเอาการช้อปปิ้งที่แสนสนุกของผมพังแบบไม่เป็นท่า มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว คริสที่ผมรู้จักไม่เคยเป็นแบบนี้ เรื่องทุกข์ใจที่สุดของเขาผมก็ไม่เห็นว่าเขาจะมานั่งสติไม่อยู่กับร่างอย่างนี้เลย
และนี่คงเป็นอีกเรื่องที่ผิดปกติที่เกิดกับเขา... นั่งมองนาฬิกา!!
"ฝานฝาน มีคนบอกว่ายิ่งนั่งมองนาฬิกามันก็จะยิ่งเดินช้าขึ้นนะ" ผมเอ่ยแซวพร้อมเดินไปนั่งลงข้างๆเขา คริสยกมือขึ้นมาป้องหน้าตัวเองก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง เอิ่ม... เครียดมากใช่มั้ยนั่น?
"อีกตั้ง 2 ชั่วโมง ...แมร่ง" ฝานฝานมองนาฬิกาอีกรอบก่อนจะบ่นพึมพรำกับตัวเอง อีก 2 ชั่วโมง... 4 ทุ่มหรอ?
"สี่ทุ่มทำไมหรอ? ฝานฝานไหวป่ะเนี้ย?" มือบางลูบหลังปลอบคนตัวใหญ่ตัวความเป็นห่วง
"ไม่ไหว... คิดถึงมากๆเลย" อ่า... พี่คริสคนหล่อตกหลุมรักใครเข้าเต็มเปาเลยสินะ จะว่าไปลู่หานคนแมนก็คิดถึงเมียจังเลยครับ เมียไม่สนใจเลย ตื้อเท่าไหร่ก็ไม่เคยสำเร็จ -/\- เดี๋ยวจับปล้ำให้มันเสร็จๆจะได้สำเร็จเป็นเมียพี่หานไปโดยปริยาย -..-
ติ๊ง!
คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อในความเงียบเกิดเสียงประหลาดขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว คริสหยิบโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นมาเช็คข้อความเข้า ใบหน้าคมยกยิ้มขึ้นแสดงความดีใจอย่างปิดไม่มิดเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เขาอยากรู้มันมาอยู่ในมือนี้แล้ว ไม่รอช้าคนตัวโตลุกขึ้นพรวดพราดจนลู่หานมองตามด้วยความไม่เข้าใจกับการกระทำร้อนรนเช่นนั้น
"เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกนะ ถ้านายอยากได้อะไรก็เอ่ยบอกลอยๆไปเดี๋ยวก็มีคนจัดมาให้เองแหละ ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ" พูดจบร่างสูงก็หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไปอย่างรีบร้อน
"ฝานฝาน อี้ฝาน พี่คริสสสสสส!" รีบมากซะจนไม่หันกลับมามองลู่หานที่ตะโกนเรียกเสียงหลงอยู่ด้านหลัง ข้อความนั่นมันมีอะไรกันนะ ทำเป็นตื่นเต้นไปได้ -*- นี่คนหน้าสวยหัวใจแมนโดนทิ้งให้อยู่บ้านหลังใหญ่เพียงลำพังอีกแล้วสินะ อยากมีใครมาอยู่ตรงนี้ด้วยสักคนจัง... ไลน์ไปตื้อเมียดีกว่า ฮิ้ ว ว ~
กลิ่นครีมอาบน้ำผู้ชายลอยฟุ้งไปทั่วห้องกว้าง ร่างสูงหุ่นนายแบบกำลังแต่งตัวให้หล่อเฟี้ยวเพื่อไปเต๊าะน้องชานยอลคนงามอีกสักหน พี่คริสบอกเลยว่าเมื่อคืนมันตราตรึงซะจนต้องไปซ้ำ.. ก็ผมออกกำลังกาย ปวดเมื่อยก็ต้องไปซ้ำเพื่อให้มันชิน ให้มันหายเมื่อยไงครับ โถ่วววววว
แต่นาฬิกาของการรอคอยมักเดินช้าเสมอ!
เหลืออีกครึ่งชั่วโมงก็ถือเป็นเรื่องดีๆที่จะให้คริสได้เรียนรู้ชานยอลอีกสักนิดก่อนสนิทกันอย่างเนื้อแนบเนื้อละกันนะ ร่างสูงเดินไปหยิบ MacBooK ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงคิงไซส์ที่สาบานได้เลยว่าไม่เคยมีสาวคนไหนได้แตะ คนอย่างอู๋อี้ฝานลูกเจ้าพ่อใหญ่กวางโจวไม่ยอมให้ใครต่อใครเข้ามาบุกถ้ำเสือได้ง่ายๆหรอกนะครับ ถ้าไม่ใช่แม่ของลูกหรือภรรยาในอนาคตของผมก็อย่าหวังว่าจะได้แอ้ม (ไม่ต้องไปคิดถึงแม่บ้านที่เข้ามาทำความสะอาดนะ แหม่ -..-) นิ้วเรียวเลื่อนแผงสัมผัส ตาคมก็จ้องอ่านประวัติที่ละเอียดยิบของนายปาร์ค ชานยอลไปเรื่อยๆ น้องชานยอลเพิ่งอายุ 20 เองอ่ะ กำลังอร่อยเลย -.,- ห่างกับพี่แค่ 5 ปีเองนะ หืมมม เหมาะสมอะไรเช่นนี้ #งานมโนต้องมา (เหมือนส่องประวัติโอปป้านั่นแหละ ฉันรู้ว่าพวกเธอก็เป็น -0-)
คริสนั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อยกับหน้าจอคนเดียวด้วยหัวใจที่พองโต หากใครมาเห็นลูกชายเจ้าพ่อในตอนนี้คงต้องหาว่าบ้าเป็นแน่ เลื่อนหน้าจอลงมาจนสุดทางก็สะดุดตาเข้ากับดอกจันทร์ที่ลูกน้องคนสนิทได้เน้นความสำคัญเอาไว้ เมื่ออ่านรับรู้ถึงความนัย สมองก็โลดแล่นราวกับได้รับออกซิเจนยามเช้า เรื่องต่างๆแตกแยกย่อยออกไปตามความฉลาดของหน้าคม เมื่อคิดได้ว่าชีวิตที่แสนน่าเบื่อของเขาจะต้องเจอกับอะไรมุมปากก็ยกยิ้มด้วยความพอใจทันที
หึ! ...ให้มันได้ยังงี้สิ ปาร์ค ชานยอล
:')
...............................-- Belong to you --...............................
ผู้ชายร่างโปร่ง หน้าหวานชะเง้อมองหาสิ่งที่รอคอยหลังจากถูกมอบหมายงานโดยอี้ชิงคนงาม เพราะความไม่ชอบคนเยอะๆของคริสแท้ๆจึงทำให้ชานยอลต้องมายืนขาแข็งหน้าร้านอย่างนี้ สุดท้ายการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อรถสปอร์ตคันคุ้นตาเคลื่อนตัวเข้ามาจอดตรงหน้าร่างโปร่งอย่างพอดิบพอดี กระจกทึบถูกเลื่อนลงเผยใบหน้าคมหล่อจัดของคริสที่เอ่ยเรียกให้ชานยอลขึ้นมานั่งที่เบาะข้างๆตนซึ่งหน้าหวานก็ทำตามคำบอกอย่างว่าง่าย
"คุณไม่คิดจะเข้าไปข้างในหน่อยหรอครับ?" ชานยอลเอ่ยถามทันทีที่ขึ้นรถ ร่างสูงหันมาฉีกยิ้มเก็บเหงือกให้กับคนข้างๆก่อนจะเหยียบคันเร่งให้รถเคลื่อนตัวออกไป
"ไม่ดีกว่า ฉันไม่ค่อยชอบความวุ่นวายน่ะ" ดวงตาคมยังคงจ้องมองใบหน้าหวานที่เขาชื่นชอบอยู่อย่างนั้นจนอีกคนร้องท้วงให้คนขับมองถนนเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุ
"นายออกมารอฉันนานแล้วหรอ?" คริสเอ่ยถาม สายตาคมจับจ้องอยู่ที่ถนนเบื้องหน้า
"คุณวางสายจากเจ้านายผมเมื่อไหร่ ผมก็ออกมาตอนนั้นละครับ" คำตอบจากชานยอลทำให้คริสนึกไปถึงตอนที่วางสายจากอี้ชิง อ่า... ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เมื่อยแย่เลยสินะน้องชานยอล
"แต่คุณไม่ต้องคิดมากหรอกนะครับ มันไม่เป็นไร" ชานยอลยิ้มหวานให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกผิด ซึ่งมันก็ได้ผลแต่ติดตรงสรรพนามที่หน้าหวานใช้เรียกเค้า 'คุณ' อีกแล้วหรอ? คริสไม่ได้อยากให้ชานยอลมาทำตัวเหมือนเคารพแบบนี้หรอกนะ สายตาคมเบี่ยงมองคนข้างกายที่นั่งเงียบไม่พูดจาพลันสายตาก็ไปสะดุดกับสิ่งที่ดูจะขัดหูขัดตาหน้าคมไม่น้อย แขนแกร่งหักพวงมาลัยเข้าข้างทางทันทีเพื่อแก้ไขมัน ชานยอลมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความแปลกใจเมื่อจู่ๆหน้าคมก็จอดรถอย่างกะทันหัน... ผู้ชายเอาแต่ใจคิดจะทำอะไรอีกนะ?
เพียงเสี้ยววินาทีของการหายใจ ตาโตก็เบิกกว้างทันทีที่คริสโน้มตัวเข้ามาใกล้ ระยะห่างเพียงเสี้ยวเซนติเมตร ลมหายใจที่รินรดลงมายังกลีบปากบางบนใบหน้าหวานชวนให้ชานยอลค่อยๆปิดเปลือกตาลงเมื่อคิดว่าร่างสูงต้องการทำอะไร มือหนาเอื้อมไปคว้าบางอย่างที่ข้างเบาะพาดกับลำตัวบางก่อนจะโน้มกระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงที่แผ่วเบาแต่กลับทำให้ใจดวงน้อยของชานยอลเต้นถี่รัวไม่ยอมหยุด
"ถ้าไม่หยุดเรียกฉันว่าคุณ... ระวังจะโดนทำให้คราง" ราวกับลมหายใจหยุดเคลื่อนไหวไปชั่วขณะกับคำพูดตรงไปตรงมา พวกแก้มใสซับสีชมพูระเรื่อจนใครๆก็สังเกตเห็นได้และแน่นอนว่าคนที่หลงกลิ่นหอมๆ กับหน้าใสๆคงไม่พลาดที่จะฝังจมูกโด่งลงไปสัมผัสกับความนุ่มนิ่มนั่น เนิ่นนานนับนาทีจนรู้สึกเหมือนอยากจะกลืนกินคนแก้มนิ่มคนนี้ลงไปทั้งตัว คริสถอนกายออกมานั่งประจำที่คนขับเหมือนเดิมก่อนจะกดบางสิ่งที่เขาจะแก้ไขมันตั้งแต่ต้นลงล็อค
เสียงกริ๊กจากการคาดเข็มขัดนิรภัยเรียกให้ชานยอลค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา หน้าหวานก้มหน้าหนีความเขินอายที่เริ่มแสดงผ่านแก้มใสนั่นอีกครั้งเมื่อรับรู้ว่าอีกคนทำอะไรให้ คริสมองการกระทำแสนน่ารักด้วยความพอใจก่อนจะเหยียบคันเร่งให้รถเคลื่อนตัวไปบนถนนสายใหญ่ดังเดิม
ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้าโรงแรมไปไม่ต่างจากวันก่อนแปลกออกไปตรงที่มันไม่ใช่สถานที่เดิม ครั้งนี้คริสเลือกโรงแรมที่ส่วนตัวที่สุด โอบล้อมไปด้วยต้นไม้และผืนหญ้าที่กว้างใหญ่ มีการจัดตกแต่งสวนให้สวยงาม น่าประทับใจตั้งแต่แรกเห็น คนตัวโปร่งเดินตามคนตัวสูงไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ กวาดสายตามองดูรอบๆราวกับไม่เคยได้เห็น เด็กที่ถูกหอบหิ้วเพื่อหนีความลำบากอย่างเขาคงเคยได้เห็นแต่บ้านหลังเก่า แต่ยินแต่เสียงร้องขอความสงสารจากปากของมารดาที่มีให้กับเจ้าหนี้ ชีวิตที่เต็มไปด้วยความทุกข์ระทมช่างดูมีความสุขนักเมื่อได้เปิดหูเปิดตารับความงดงามเช่นนี้
"ที่นี่สวยจังเลยนะครับ" ชานยอลเปิดยิ้มสวยพร้อมด้วยถ้อยคำจากความคิดก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา
"ฉันดีใจที่นายชอบ" เพราะรู้ว่าหน้าหวานคงไม่เคยได้เจออะไรแบบนี้ คริสจึงเลือกสถานที่ที่จะทำให้อีกฝ่ายมีความสุข ได้รับไปแล้ว 1 แต้มเต็มๆสำหรับการเลือกโรงแรม เหลืออีกเท่าไหร่ที่จะได้ใจน้องชานยอลกันนะ -..-
"ชอบมากๆเลยละครับ คุณ.. เอ่อ พี่คริสรสนิยมดีจังเลยนะครับ" ชานยอลสะดุดไปเล็กน้อยเมื่อเผลอเรียกร่างสูงด้วยสรรพนามที่เคยถูกเตือน ก็... ผมยังไม่อยากครางตอนนี้นี่หน่า
"ขอบใจ ว่าแต่นายหิวรึเปล่า?" คริสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจือปนความห่วงพร้อมลดสะโพกนั่งลงข้างๆหน้าหวาน
"ไม่ครับ ผมกินข้าวมาแล้ว" อ่า... งั้นพี่ขอกินน้องชานยอลแทนข้าวแล้วกันนะครับ
คริสพยักหน้ารับรู้ สบสายตากับความหวานใสบนใบหน้าหวานแล้วรู้สึกหัวใจเต้นรัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทำไมนายถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ ดูตาโตๆนั่นสิ นัยน์ตาที่มีน้ำหล่อเลี้ยงเปล่งประกายแวววาวจนคนมองแทบจะอยากจะหยุดยืนมองมันอยู่อย่างนั้น ผมคนนึงละที่อยากจะมองมันไปทั้งวันไม่ลุกไปไหน ยิ่งฉีกยิ้มน้อยๆด้วยแล้วนะ ฮึ่ม! -.,-
ไม่ทันปล่อยให้ชายอู๋ได้พรรณนาความในใจบริกรก็เข้ามาเสิร์ฟไวน์ที่ร่างสูงสั่งไปก่อนหน้าที่จะขึ้นมา ของเหลวสีแดงเข้มถูกรินใส่แก้วไวน์ตรงหน้า เมื่อบริกรหนุ่มทำหน้าที่ของตนเสร็จก็โค้งตัวก่อนจะเดินออกจากห้องไป คริสยิ้มให้กับชานยอลก่อนจะยกแก้วแอลกอฮอล์มายื่นให้ หน้าหวานรับมันถือไว้ด้วยความประหม่าเพราะเขาเองก็ไม่ใช่ผู้ดีมาจากไหน ไม่รู้ว่าความจะต้องทำตัวยังไงก็สถานการณ์แบบนี้ และก็ดูเหมือนว่าคริสเองก็คงจะดูออก
"ไม่ต้องเกร็งหรอกนะ ทำตัวตามสบาย ฉันอยากอยู่กับนายเพราะเบื่อความเป็นทางการ อยากดื่มยังไงก็ตามใจ จะมาดื่มบนตัวฉันเลยก็ได้ไม่ว่า" หน้าคมมองดูความน่ารักที่แสดงออกมาทางใบหน้าหวานอีกครั้ง ชานยอลเขินอายจากถ้อยคำเชิญชวนเมื่อกี้ มันออกจากดูตลกไปสักนิด แต่คงจะดูน่าอายไม่น้อยถ้าเกิดทำมันจริงๆ...
ผมนั่งคุยกับชานยอลมาได้เกือบสามชั่วโมงได้แล้ว บอกเล่ารายละเอียดชีวิตที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่าชีวิตของเขาลำบากอย่างที่เขียนในประวัตินั่นจริงๆ คำพูดที่ออกมาจากปากบางฟังดูจริงใจแบบไม่ปกปิด ผมรับฟังทุกๆความคิดทุกๆความรู้สึกของเขาและนั่นทำให้ผมรู้ว่า
ชานยอลเป็นคนที่บริสุทธิ์จริงๆ
บริสุทธิ์.. เกินกว่าจะมาทำงานแบบนี้
ไม่มีความจริงตรงไหนเลยที่บ่งบอกว่าผู้ชายคนนี้จัดเจนเรื่องอย่างว่า ผมสัมผัสได้ว่าชานยอลยอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่เขารัก ยอม.. แม้กระทั่งขายตัวเพื่อให้แม่มีกิน
จนถึงตอนนี้เด็กน้อยช่างพูดข้างกายผมเริ่มถูกแอลกอฮอล์กลืนกินสติไปแล้วเกินครึ่ง ใบหน้าหวานค่อยๆโน้มตัวลงมาพิงอกแกร่งของผมอย่างไม่รู้ตัว นี่แหละ... สิ่งที่ผมต้องการ ไวน์นี่มันแรงสมคำร่ำลือจริงๆเลยนะ ผมตั้งใจเลือกมันเองกับมือเชียวละ ซึ่งมันก็ให้ผลตอบรับดีไม่น้อย เด็กน้อยชานยอลตาปรือถือแก้วไวน์บนกายของผม ดูน่ารักไม่หยอก หึหึหึ...
"ชานยอลครับ" คริสสะกิดคนที่นอนพิงกายเขาด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์
"คะ.. ครับ โอ๊ะ!" ด้วยความตกใจชานยอลเด้งตัวขึ้นรวดเร็วจนทำให้ไวน์ในมือหกรดใส่ตัวเองจนเปียกแฉะ หน้าหวานหันมายิ้มแห้งให้กับอีกคนที่ส่ายหัวไปมาจากความซุ่มซ่ามของเขา
ชานยอลลุกขึ้นยืนเพื่อจะไปล้างตัวโดยไม่ทันนึกเลยว่าสติตัวเองตอนนี้ที่มีมันเหลือน้อยแค่ไหน ทันทีที่หน้าหวานลุกขึ้นความหนักอึ้งก็เข้าขัดจนร่างโปร่งโซเซจะล้มลง แต่มือหนาของหน้าคมก็เข้ามารองรับไว้ได้ทันถ่วงที กายที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของไวน์ชั้นดี แก้มใสซับสีแดงซ่านไปทั่ว ตาหวานหยาดเยิ้ม ปรือกระพริบช่างดูยั่วยวนต่อสายตาคนมอง แล้วอย่างนี้คริสจะปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือไปได้ยังไง
คริสพลิกร่างขาวให้นอนราบไปกับโซฟาตัวยาว ก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหูคนใต้ร่างที่หอบหายใจแรงด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ภายใน
"เดี๋ยวฉันทำความสะอาดตัวให้นะ ชานยอล..."
45.50 เปอร์เซ็นต์
...............................-- Belong to you --...............................
มาต่อที่เหลือ 54.50 % ให้แล้วนะ
@Diamond_jss
กาแล็คซี่ของคริสที่เดิมคับ :))
ถ้าเปรียบไรท์เตอร์และฟิคเป็นต้นไม้ คอมเมนต์จากลีดเดอร์คงเป็นน้ำและปุ๋ยที่ทำให้ต้นไม้เจริญเติบโตต่อไปได้นะ
ต้นไม้ไม่อยากเหี่ยวเฉาแห้งตายวอนให้ใครสักคนช่วยรดน้ำและใส่ปุ๋ย...
เลี่ยนละ กราบสวัสดี เจอกันตอนหน้า เยิฟลูฮับ
100 %
ป.ล. ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะ เราเกิดวันที่ 7 เมษา มีลีดน่ารักๆเต็มเลย ^^ ขอบคุณมากจริงๆ
ถึงพี่รัสเซีย อยากบอกว่าขอบคุณมากสำหรับการสนับสนุนอันสุดแสนซาบซึ้งประทับใจ ทั้งโปรโมทให้ ทั้งรีด้วย และเมนต์อีก อ่านทีไรยิ้มแก้มแตกทุกที -//- กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์
ความคิดเห็น